De eerste enige echte ‘POP-UP SANGHA’ is een feit! Het is echt van deze tijd. Met Pop-up dit en pop-up dat. Dus komt de klad in dit of dat? Poppedepop!Popperdepop! Heeft overal een antwoord op. Heks wil overigens wel een Pop-up relatie! En: Bij Jip en Janneke in de gratie! Mijn vrienden komen op bezoek……..

Vorige week woensdagmorgen gaat de telefoon. Heks ligt nog op 1 oor. Dinsdagavond heb ik koor en dat resulteert zonder uitzondering in een nachtje stuiteren voor de televisie. In bed. Met 1 oog open. Te moe om te slapen en te moe om wakend in een stoel te zitten.

De volgende morgen echter ben ik niet vooruit te branden. Met een kater van hier tot Tokio op de koop toe. Ik hoef daarvoor gelukkig niet te drinken…….

Ik rep me mijn bed uit en weet net op tijd de telefoon van de houder te grissen. ‘Met Heks,’ kras ik in de hoorn. ‘Hallo, hallo,’ roept iemand keihard in mijn oor. ‘Hallo, hallo,’ stamel ik overbluft. ‘Hallo, hallo….., hallo….’ klinkt het opnieuw. Dringend. ‘Hallo is daar iemand?’

Opeens hoor ik het. Janneke aan de lijn. Om de 1 of andere reden hoort ze nooit mijn naam als ik opneem.

‘Janneke! Met Heks! Hoe gaat het met je?’ knerp ik haar opgewekt tegemoet. ‘We willen op de koffie komen, komt het uit? Het is een idee van Jip!’ Natuurlijk komt het uit. Ik moet alleen mijn hondje even uitlaten en zelf ernstig uit de kreukels komen. Ik heb minstens een uur nodig, liefst anderhalf, maar idealiter twee.

‘Staan we over twee uur voor je neus, Heks. Ga maar rustig met je hondje naar buiten.’

Een goed half uur later en een sloot koffie met pijnstillers verder ben ik grotendeels uit de kreukels. Ik wurm me in mijn kleren. Hang mijn Tens om. Worstel met de bedrading. Kijk, nu ben ik al bijna een uur onderweg. Snel trek ik mijn jas aan. Muts op. Dikke sjaal…..

Rustig peddel ik een rondje Singel. Hier en daar onderbroken door straatmakende mannetjes en opgebroken bruggen.

 Onze glibberstad moet worden opgestuwd in de vaart der volkeren: Leiden is bezig ’s werelds grootste stadswandeling te realiseren middels het zogeheten Singelpark.

Het moet een toeristische attractie worden van jewelste, maar de Leienaars mogen er binnenkort zelf niet meer lopen met hun hond. Wij worden met onze viervoetige vrienden over enige tijd massaal verbannen naar de omliggende gemeenten voor een lekkere wandeling. Dat is dan weer in triest.

Ik besluit er vandaag niet om te malen. Ik moet sowieso eens ophouden met me druk te maken over van alles en nog wat. Laat ik nu eens investeren in zaken waar ik blij van word! En daar op focussen! Een leuke peer bijvoorbeeld. In plaats van me bezig te houden met al die rotte appels op mijn fruitschaal.

Thuisgekomen geef ik de beesten eten, Swiffer het huis, smeer een lippenstiftje…….. En dan gaat de bel. Mijn bejaarde vrienden komen de trap op klauteren. Ze duwen een mooie bos bloemen in mijn handen. Oranje. Net als mijn kersverse bankstel.

Even later zitten ze in mijn zonovergoten woonkamer op die nieuwe bank. We praten over koetjes en kalfjes. Jip maakt kwinkslagen en neemt Janneke in de maling. Snedig dient ze hem van repliek. Zo gaat dat al jaren tussen die twee. Al meer dan een halve eeuw.

‘We zijn lekker een weekje weg geweest, naar de Veluwe. Luxe hotel met alles erop en eraan. Om aan onze relatie te werken,’ vertrouwt Janneke me toe. De ondeugd fonkelt in haar onschuldige bruine ogen. ‘Het heeft niks geholpen, hoor.’

Jip kan dit natuurlijk niet op zich laten zitten. Snel gooit hij nog wat olie op het vuur! ‘Jij liep toch vroeger wel boos de voordeur uit en kwam via de achterdeur weer naar binnen,’ plaag ik hem. Als je al zo lang samen bent en je relatie is nog steeds zo levendig….. Heks tekent ervoor.

Alleen ben ik nu echt te oud om nog een dergelijke termijn te halen vrees ik. Over een halve eeuw ben ik echt wel kassiewijle.

Heks is blij met haar visite. Er komen hier zelden mensen op bezoek. Vooral in periodes van terugslag in mijn rare ziekte. Als ik niet veel te bieden heb. Een paar lieve uitzonderingen daargelaten.

Ja, er moet echt een buddy komen voor dit kwezelke. Gezelschap doet me zo ontzettend goed. Helaas lukt het me maar niet om veel acte de présence te geven bij mijn diverse sociale bezigheden momenteel.

‘Mis jij dat mediteren ook zo?’ vraagt Kras me als ik eventjes bij haar op de thee ben. Onze ‘Sangha voor Kneusjes’ is een stille dood gestorven vorig jaar. We bleken allebei te kneuzig om het vol te houden. Zo jammer. We besluiten gewoon om het nog eens te proberen.

‘Dan kom ik wel naar jou, Heks. Op mijn scootmobiel, laat ik de hondjes thuis. Misschien dat dat beter werkt. Welke avond komt jou uit?’ In het weekend graag, pleit ik. Dan verveel ik me tegenwoordig de tering.

Onze eerste afspraak echter gaat direct alweer niet door. Kras belt af. Het is zo stervenskoud, dat mijn vriendin de kans loopt vast te vriezen aan haar gaspedaal. ‘Dat is ons probleem, er is altijd wel wat met 1 van ons. Is het niet dit, dan weer dat….’ verzuchten we tegen elkaar.

Na wat brainstormen over hoe we dan wel samen kunnen mediteren, via de webcam bijvoorbeeld, krijgt Heks een lumineus idee. ‘Een POP-UP Sanhga!’ schreeuw ik door de telefoon.

‘Wat een geweldige ingeving, Heks!’ Kras zit te hikken van de lach, ‘Een POP-UP Sangha. Hahahaha!’

En zo gaan we het doen. De eerste enige echte POP UP SANGHA is geboren! Als we allebei toevallig in goede doen zijn laten we em oppoppen. Hier of bij haar of in een weitje aan het Joppe. We zijn er flauw van om te floppen. Laat ons maar mindful poppen!

Pop-up condoomwinkel moet het rubbertje weer populair maken

 

Pijnpoli: Nieuwe rondes, nieuwe kansen! Heks lacht als een boerin met kiespijn. Helaas heb ik weinig te kiezen. Het is kiezen of delen! Mijn nieuwe Tens apparaat is een gegeven paard, kniezend, zonder iets te kiezen in zijn bek! Geloof me, ik heb het gecheckt.

Donderdagmiddag ga ik naar de pijnpoli. Ik heb geen bal zin, want die mensen werken op mijn zenuwen met hun propaganda voor opiaten. ‘U wilt geen Oxycontin en geen Tramadol slikken,’ heb ik al meermalen beschuldigend gehoord uit de mond van een zogenaamde pijndeskundige. Een deskundige zonder pijn. Een boer met kiespijn heeft meer begrip!

Realiseer ik me. Als een boerin met kiespijn…..

Vandaag heb ik een afspraak met de Tensverpleegkundige. Ik heb haar al aan de telefoon gehad, een aardige vrouw met een prachtige vriendelijke stem. Voor me staat een stevige doortastende tante. Met een fijne stem. Maar weinig geduld.

Ze stelt vragen, maar wacht het antwoord niet af. Halverwege heeft ze haar conclusie al getrokken. Macht der gewoonte vrees ik. Maar het maakt de communicatie uitermate hotseflotsig.

‘Allereerst: U mag volstrekt niet autorijden met dit apparaat, terwijl het aan staat. Noch op een brommer, E-Bike of scootmobiel. Levensgevaarlijk! En u bent in geval van ongeluk niet verzekerd….. Contact met water is ook uit den boze!’

‘Waar gebruikt u de Tens allemaal voor?’ vervolgt ze in rap tempo. Nou, om auto te rijden. Ik rijd om de twee jaar naar de Dordogne, met dat ding in de hoogste stand. Door dat geval lukt het me om die afstand zelf te rijden! Zwemmen lijkt me ook fijn zonder pijn, maar ik had zelf wel bedacht dat Tens in water geen goed idee is…..

‘Ik ben nogal verbijsterd door uw bewering dat ik niet mag autorijden met een Tens. Dat heeft nog nooit iemand me verteld. Ondanks meerder instructie-sessies met een verpleegkundige. Ook in de instructieboekjes of online heb ik het nooit ook maar ergens gelezen! Het staat niet in de bijsluiter van de pleisters. Of op de doos van het apparaat…..’

‘U hoeft het echt niet te proberen, hoor, autorijden met een werkende Tens, want ook al trekt u in geval van een ongeluk de draadjes er snel uit: Men kan het apparaatje uitlezen! En als het aan stond ten tijde van het ongeval bent u niet verzekerd!’ Triomfantelijk kijkt ze me aan. Haal je niks in je kop, Heks. Wij zijn je toch te slim af!

Het is een nieuw ontwerp apparaat. Met ingebouwde batterij. Aanvankelijk ben ik blij, maar helaas is het een slappe lul van een batterij. In de praktijk blijkt dat je om de dertig minuten moet opladen. In een stopcontact! Heel onhandig als je onderweg bent. Sowieso waardeloos. Vroeger had ik gewoon een hele batterij opgeladen batterijen achter de hand. Veel beter!

Wat een hopeloos concept. Vast bedacht door iemand, die nooit pijn heeft. Die denkt dat dertig minuten de truc gaat doen voor een chronisch pijnpatiënt. En anders: Jammer dan.

Maar je kunt dit nieuwe kloteapparaat wel uitlezen, daar is dan weer wel veel aandacht aan besteed. Zodat je het niet meer kunt gebruiken, waarvoor je het nodig hebt: Pijn bestrijden, terwijl het ontstaat. Tijdens lange autoritten bijvoorbeeld.

Je mag SMS-end over een druk kruispunt fietsen met vijf kinderen in je moderne elektrische bakfiets, Heks ziet dit met enige regelmaat gebeuren, maar dit mag dan weer niet.

Er is in het verleden bij Heks tijdens het autorijden wel eens een pleister spontaan los geschoten. Helemaal niet gevaarlijk. Het voelt een beetje vervelend en vervolgens slaat het apparaat uit. Appeltje, eitje. Ingebouwde veiligheid. Dus dat verbod is gewoon treiteren van mensen, die toch niks terug zeggen. Omdat ze er de puf niet voor hebben. Of te druk zijn met hun eindeloze pijn.

‘U gebruikt geen opiaten zie ik hier staan,’ de vrouw kijkt me streng aan. Bevreemd ook. Ze wijst naar de aantekening in de hanenpoten van de behandelend arts. Met koeienletters: GEBRUIKT GEEN OPIATEN!

‘Ik wil het programma graag voor verschillende dingen gebruiken, dit en dat, bladiebla….’ probeer ik er een speld tussen te krijgen. Maar nee. Dat is nu ook weer niet de bedoeling. De behandelend arts heeft iets aangeraden en daar houdt het Tensmens zich aan.

‘Ik mag geen diagnoses stellen of behandelplannen opstellen…..’ verdedigt ze haar rare standpunt. Ze vertikt het om me de codes en instructies te geven voor bijvoorbeeld acute pijnbestrijding. Ik zal er mijn oude apparaat voor moeten gebruiken……

‘U krijgt een programma om lichaamseigen endorfines aan te maken,’ zegt ze opgewekt. Dat moet ik vijf keer per dag steeds een half uur doen. Langer kan ook niet, want dan is de batterij alweer leeg.

Dan stopcontact zoeken. En weer opladen. Ook: Elke dag rug grondig wassen, pleisters plakken…….Dingen, die me de grootste moeite kosten. Na twee dagen loop ik al een dag achter. Na een week vijf dagen!

‘Als u andere dingen wilt, moet u eerst overleggen met de pijnarts. Ze gaat u nog bellen, goh, we zijn al klaar. Het heeft niet veel tijd nodig gehad, omdat u natuurlijk al bekend bent met Tens. Nou, tot ziens dan maar,’ vitaal pompend schudt ze me de pijnlijke hand.

Mijn goeie ouwe Tens apparaat, die je niet kunt uitlezen......

Mijn goeie ouwe Cefar Tens! Zonder uitlees-mogelijkheden! Ik mag em goddank houden, omdat hij al zo stokoud is. 

Heks wordt toch zo moe van dit gedoe. Hebben die mensen nu echt niks beters te doen, dan alles zo moeilijk maken?

Thuisgekomen vind ik een ingewikkelde brief van het Antroposofisch Therapeuticum om aan een douchestoel te komen. Eerst kan ik er eentje lenen voor een periode van 2 keer dertien weken. Huh? Geen zesentwintig weken? Nee, 2 keer dertien staat er.

Intussen moet ik dan via de WMO een definitief hulpmiddel aanvragen, maar die organisatie doet er dan weer langer over dan die 2 keer dertien weken om de aanvraag te verwerken. Meestal. Dus: ‘Snel aanvragen’ staat erbij.

Het nieuwe onding

Het nieuwe onding.

Op de site van Praxis staat een stoel voor vijfentwintig euro. Tientje verzendkosten, want het moet uit Duitsland komen.

‘Doe dat maar, Heks,’ zegt mijn vriend Blonde Buurman, ‘Waarom zou je het jezelf zo moeilijk maken voor die paar tientjes?’

Vandaag heb ik het ding in elkaar gezet. Het was een hopeloos bouwpakket, maar het is gelukt. Ik kan weer veilig douchen! Onlangs vreselijk onderuit gegaan, toen ik opstond van mijn piepkleine krukje, dus ik ben echt blij met die stoel……

Volgens Stichting Skepsis zijn Tens apparaten nutteloos en gevaarlijk!

Met een  Tens-apparaat mag je geen autorijden en met morfine of medicinale cannabis ook niet, maar met opiaten zoals oxycodon of hydromorfon mag het wel. Dat wordt dus nu gepromoot! Heel verslavend spul, dus goed verdienen voor de medicijnenmaffia!

 

Nieuwe wet heeft gevolgen voor patiënten die morfine of medicinale cannabis gebruiken en autorijden

24 juli, 2017

Nieuwe wetgeving in het strafrecht over het gebruik van drugs in het verkeer maakt geen uitzondering voor morfine of medicinale cannabis dat op recept door een arts is voorgeschreven. Het is raadzaam als huisartsen bij het voorschrijven hun patiënten hierover informeren. Huisartsen kunnen desgewenst de medicatie wijzigen.

De nieuwe wetgeving die vanaf 1 juli 2017 is ingevoerd geldt alleen voor morfine en niet voor andere opiaten zoals oxycodon of hydromorfon. De reden daarvoor is dat morfine ook als meetbare stof na gebruik van heroïne in speeksel kan worden aangetoond. Als de grenswaarde overschreden wordt, is er sprake van overtreding van artikel 8, vijfde lid, van de Wegenverkeerswet 1994. Dit is ongeacht of de bestuurder morfine op doktersrecept als geneesmiddel heeft gebruikt of dat morfine in het bloed is aangetroffen als gevolg van het gebruik van heroïne.

Anders dan landelijke samenwerkingsafspraak (LESA)

De nieuwe wet wijkt af van de aanbevelingen in de LESA Geneesmiddelen en verkeersveiligheid van NHG en KNMP en de adviezen op rijveiligmetmedicijnen.nl. Daarin staat dat na 2 weken gebruik van morfine of medicinale cannabis verkeersdeelname als veilig wordt beschouwd, tenzij er sprake is van bijwerkingen die de rijvaardigheid beïnvloeden. De adviezen in de LESA zijn inhoudelijk nog steeds correct en in overeenstemming met de adviezen van het CBR.

Voorlopig advies

In afwachting van het overleg dat de KNMP met betrokken ministeries gaat voeren, is het belangrijk dat huisartsen zich bewust zijn van deze veranderde wetgeving en bij het voorschrijven van morfine of medicinale cannabis hun patiënten die aan het verkeer deelnemen daarover informeren. Mogelijk dat patiënten die deelnemen aan het verkeer door deze wetgeving de voorkeur geven aan een ander opiaat zoals oxycodon of hydromorfon.

 

 

 

 

Ken uzelf: Een furieuze naïeve idioot geeft zichzelf schoorvoetend bloot. Deze feeksige blinde Vink is eindelijk dan toch pislink. Haar duvels en kwelgeesten gaan vrijuit, compleet met de gemaakte buit. Maar Heks moet met zichzelf leven. En dat duurt nog wel even. Ze is beslist nog lang niet dood, de lieve naïeve klapperkloot.

Een paar jaar geleden ga ik naar een paragnost. Iemand heeft me zo verschrikkelijk belazerd in de liefde……. Ik wil er het fijne van weten. Is het waar? Staan er een paar gigantische horens op mijn kop?

Peter van der Hurk heeft er niet lang voor nodig. Een blik op de meegebrachte foto is genoeg om het doopceel te lichten van mijn kwelgeest. Hij maakt er weinig woorden aan vuil: ‘Het is een engerd en hij heeft je aan alle kanten belazerd…..’

Des te meer heeft de man te melden over Heks zelf. Vooral zijn antwoord op mijn wanhopige uitspraak, dat ik de engelen zag staan om het bed van mijn geliefde en mij, is me bijgebleven. ‘Echt waar. De eerste keer dat ik bij hem sliep zag ik hun gouden licht om ons heen. Heel bijzonder.’ Ik kon er toen nog steeds niet bij dat mijn ex zo’n eikel bleek te zijn.

‘Ja,’ zei Peter van de Hurk droog, ‘Dat zie jij! Zo ben jij! Jij bent een mens van het hart. Jij spreekt met engelen. Jij ziet energie. Jij ben een lichtwerker. Jij hebt altijd van alles en iedereen gehouden. Als kind al. Zo ben jij nu eenmaal altijd geweest! Maar hij is een engerd. Een griezel van de bovenste plank. Ik raad je ten sterkste aan om nergens meer op te reageren. Dan houdt dat ellendige gestalk vanzelf op!’

‘Jij kunt hetzelfde als ik, Heks, maar jij kunt er ook nog bij genezen. Daar kun je beter je energie in stoppen dan in zulke hopeloze types. Je bent nu eenmaal een magneet voor mensen met je stralende liefdevolle hart. Je trekt echter ook zulke vreselijke figuren aan! En daar moet je een echt beter mee uitkijken.’

Dat ‘Zo ben jij. Jij bent een mens van het hart, van liefde,’ hoor ik nog regelmatig nagalmen in mijn hoofd. Het is met name die opmerking, die heel veel teweeg heeft gebracht. Heks heeft namelijk nooit in de gaten gehad, dat er mensen zijn, die totaal niet vanuit hun hart leven. Ik dacht eigenlijk dat dat onmogelijk was.

images (1)

Intussen weet ik natuurlijk wel beter. Er zijn narcisten en psychopaten genoeg in de wereld. De politiek is ermee vergeven. Het bankwezen staat er bol van. Je struikelt erover in je familie- en vriendenkring. Er is geen werkvloer zonder dergelijke idioten om het te bevolken. En deze lieden zien nooit ergens ook maar 1 piepklein engeltje staan.

Dus mijn aanname, dat iedereen vanuit liefde redeneert, leeft en regeert is volstrekt bezopen. Dat houd ik tegenwoordig goed in mijn achterhoofd.

Het lukt me dan ook niet meer om eindeloos en onvoorwaardelijk van alles en iedereen te houden. Zoals ik vroeger moeiteloos deed. In sommige gevallen is het louter water naar de zee dragen. Paarlen voor zwijnen werpen. Het is een zinloze vertoning. Zonde van mijn toch al beperkte energie.

download-39

Daarnaast heb ik met hevige ongewenste gevoelens te maken. Sinds mijn mantel der liefde de drek uit mijn verleden niet meer afdekt, sinds ik haarscherp in beeld heb hoe niet engelen maar duivels hand in hand hebben gelopen met sommige dierbaren, lukt het me niet meer om hen onbekommerd lief te hebben. Een koude onverschilligheid maakt zich langzaam van me meester. Getsie.

Mijn hart krampt ineen. Een wild verlangen om me helemaal hiervan los te maken overvalt me. Weg met die mensen. Het moet ophouden. Nu. Opzouten met die gekkigheid.

Tijdenlang herken ik mezelf niet meer. Dit kind van het hart. Het meisje met de engelen in haar kielzog. Degene die iedereen alles gunt. De zachtaardige. Mijn tijd als zachtgekookte ei is voorbij. Ik ben in een furie veranderd!

b4307eff4b2dac510637ac7ec630ab6b

Alle scheldwoorden ter wereld zijn niet smerig genoeg om de vieze smaak in mijn mond te verwoorden. De walging die ik voel, nu ik doorzie wat ik doorzie is onuitsprekelijk. Onbeschrijfelijk ook! Gelukkig maar voor jullie lezers.

Toch is het engelenkind in mij nog niet helemaal weg. Nog immer voel ik heel veel liefde voor alles en iedereen. Op die paar uitzonderingen na dan. Die kleine groep voormalige dierbaren, die genoeg streken met me hebben uitgehaald om te worden opgesloten in het gevang, zijn niet meer welkom in mijn leven.

904530158X_E8

Ze zoeken het maar uit met hun egocentrische handel en wandel. In Huize Heks hoeven ze zich niet meer te vertonen in elk geval. Hier mogen alleen nog maar vrienden komen. Mensen met liefde in hun hart en een beschermengeltje op hun schouders, benevens heksen, honden, katten, spinnen, kabouters, elfjes, draken en eenhoorns.

En dat is ook wat er al enige tijd gebeurt. Het is aanmerkelijk stiller geworden in mijn heksenhuisje. Soms is het best eenzaam en ik leef sowieso al zo’n geïsoleerd bestaan. Met die ziekte en het feit dat ik geen gezin heb.

Maar geen gezeik meer aan mijn kop en geen foute mensen meer over de vloer: Dat scheelt een slok op een borrel.

images (2)

Of het me helemaal gaat lukken om nooit meer bij de neus te worden genomen? Geen idee. Ik heb mijn persoonlijkheid niet echt mee in dit geval:

‘Ik ken je niet anders, Heks,’ zegt mijn ex Blonde Buur, ‘Jij ziet altijd alleen maar het goede in mensen. Je treedt zo lang als ik je ken de grootste idioten vol liefde tegemoet. In het volste vertrouwen. Je kunt het ook naïef noemen…….’

images-67

‘Niet iedereen is nu eenmaal zoals jij. De wereld zit vol inhalige gekken. Ja, het is heel moeilijk als het zelfs mensen in je eigen familie betreft. Dat verwacht je nu eenmaal niet. Dat is best verbijsterend op zich…..’

‘Ik kan me voorstellen, dat je daar in eerste instantie geen antwoord op hebt. In tweede instantie wellicht wel: Misschien lukt het je vanaf nu beter om het kaf van het koren te scheiden…..’

images (3)

 

 

 

Sporten brengt me de gewenste sportmaatjes. En sommige mannenpraatjes vullen geen vrouwengaatjes! Hoe graag ze dat ook zouden willen! Wat Heks betreft gaan de deuren van het Korps Mariniers wagenwijd open voor vrouwen. De hoogste tijd!

Maandagavond ga ik sporten, althans: Het moet ervoor doorgaan. Ik heb al tijden een sportkaart, maar ik maak er zelden gebruik van. Bij mijn huidige poging om mezelf weer aan de praat te krijgen hoort echter ook bewegingstherapie. De ligamenten rond mijn gewrichten moeten sterker worden. En ook voor andere aspecten van mijn leven kan het positief werken.

Eerst ga ik onder de zonnebank. Door die antibioticakuur heb ik weinig meegekregen van het mooie weer van de afgelopen periode. Ik kan wel een kleurtje gebruiken! Daarna volg ik een yogales. Ik doe lekker voor spek en bonen mee, zodat mijn gewrichten enigszins in de kom blijven. Lekker is anders, maar toch is het prettig om te doen. Tot slot een sauna’tje toe.

Woensdag ben ik alweer in de sportschool te vinden. Tijdens een buikspierklasje word ik aangestaard door een vrouw. Ik staar terug. Ze komt me vaag bekend voor. Pas als ze glimlacht zie ik wie het is. Een saunamaatje uit het verleden. ‘Ik herken je niet met je kleren aan,’ roepen we over en weer. En: ‘Ga je zo de sauna in?’

‘Mijn partner heeft me verlaten na 20 jaar,’ vertelt ze me later al zwetende. ‘De mijne was een narcist. Die ellendeling en vreemdganger heb ik hoogstpersoonlijk de deur gewezen,’ puffend vul ik haar in over mijn meest recente liefdesleven. We hebben allebei een klotejaar gedraaid door onze mislukte relaties. ‘Ga mee naar een singleparty zaterdag. Hartstikke leuk, ik ga regelmatig. Als je zegt dat je alleen voor de gezelligheid komt laten de heren je redelijk met rust. Je kunt er heerlijk salsadansen, partners zat!’

Heks heeft er wel oren naar, maar ik moet natuurlijk maar zien of ik het ga redden. We wisselen telefoonnummers uit. Terwijl we zo bezig zijn hoor ik opeens iemand mijn naam roepen. ‘Heks, wat leuk, ben jij het? Ik herken je niet met je kleren uit.’ Een hondenvriendinnetje van me springt spiernaakt door de kleedruimte mijn blikveld in.

Ha, wat een gezelligheid. De dames blijken elkaar ook te kennen. Ze zijn hier iedere avond! Fijn. In mijn pogingen weer te gaan sporten heb ik regelmatig naar een maatje gezocht. Helaas loopt niemand in mijn vriendenkring warm voor lidmaatschap van één of andere stomme sportschool.

De zondag erop heb ik alweer een afspraak aldaar. Deze keer met een trainster. Zij gaat me oefeningen geven om mijn ligamenten te versterken. Eerst sta ik eindeloos te wiebelen op een gehalveerde bal. De onderkant is rond en de bovenkant plat. Een beetje à la het wereldbeeld uit de middeleeuwen met de platte aarde en het ronde uitspansel, maar dan ondersteboven.

Daarna moet ik op een grote bal gaan staan en kunstjes doen. ‘Vind je het niet eng?’ vraagt de bijzonder coole instructrice. Het is een beer van een dame. Volgende week gaat ze de landmacht in. Echt iets voor haar! Nee, Heks is niet bang. Althans niet om op die bal te gaan staan.

Wat ik wel vrees is hoe ik me morgen voel. Het is altijd tricky als een ME-patiënt gaat bewegen. Voor je het weet beland ie een half jaar in bed….

Na de instructie en een buikspierklasje kletsen we wat na. ‘Zou je niet bij het Korps Mariniers willen?’ Heks is gewoon nieuwsgierig. Het lijkt me echt iets voor haar!

Haar ogen gaan stralen. Ze is echt een hele stoere meid! Dan komt er echter tot mijn verbijstering een geheel ander verhaal uit haar mond. ‘Dat kan ik beter niet doen,’ haar stem wordt mat. Hoe is dat nu mogelijk?

Wel: Eén of andere kerel heeft op haar in zitten praten, dat dat geen goed idee is. En waarom dan wel niet?

Omdat het zo moeilijk is voor de mannen. Ze kunnen hun werk niet goed doen met een vrouwelijke exponent van het menselijk geslacht in hun gelederen. Ze kunnen een vrouw nu eenmaal niet zien lijden. Ze zal dus de zwakste schakel zijn in het peloton blablabla.

Ik hoor het al. Een eikel van een vent heeft zijn frustraties op haar botgevierd en met succes. Ze heeft het idee om haar droom te volgen opgegeven. Door zo’n gefrustreerde kwal. Dan maar bij de landmacht……

Heks wilde vroeger brandweer worden of zeeman. Dat dat toentertijd echt niet kon werd me al snel duidelijk. Gelukkig zijn de tijden enigszins veranderd…..

Als mannen gynaecoloog kunnen worden en zich het recht verwerven om recht in onze kut te kijken, dan mogen wij ook best eens een brandje blussen toch? Of een stoomboot besturen. Bij wijze van vrouwelijke Sint Nicolaas.

(Niemand hoor je overigens over de discriminatie van vrouwen in het Sinterklaasverhaal. De volstrekte afwezigheid van onze sekse in de beeldvorming rondom dit feest. Zelfs buitenlanders krijgen meer voor elkaar op dat vlak…. Maar goed, het is nogal vroeg om alweer te beginnen met de hopeloze Zwarte Pieten discussie…)

‘Ik hoop dat je voor het hoogst haalbare gaat, gewoon toetreden tot het Korps Mariniers, wees de eerste vrouw die dit doet,’ enthousiasmeer ik haar. Ja, waarom ook niet? Het Korps zal er waarschijnlijk gigantisch van opknappen!

Korps Mariniers open voor vrouwen!

Experiment met vrouwen in Korps Mariniers in VS loopt uit op drama.

Toelating vrouwen in Korps Mariniers bekeken.

 

Lezen, lummelen, hangen en wurgen. Met oordoppen tegen de teringherrie. Gemeente Leiden maalt niet om haar burgers. Wetten worden met voeten getreden indien nodig. Hoe rigide worden regels echter gehanteerd als het om een vluchteling met kanker gaat. Een kind nog wel. Die kan gewoon de kolere krijgen…

© Toverheks.com, katten, hond, schrikken

Verschrikte katten, getergd hondje….© Toverheks.com

Vandaag begin ik in een boek van Chögyam Trungpa Rinpoche. ‘Spiritueel materialisme doorsnijden’. De inleiding is veelbelovend. Een grote oproep om je te distantieren van je eigen gelijk! Verfrissend. Ik heb Thay ook regelmatig dergelijke dingen horen beweren. Al dat gelijk? Het is slechts de vinger, die wijst naar de maan. Niet de maan zelf.

Tegelijkertijd lees ik ook delen van ‘De goddelijke Moeder, het mysterie van het vrouwelijke’ door White Eagle. Een oude Indiaan behorend tot de Witte Broederschap, die regelmatig gechanneled wordt door deze of gene in mediamiek heksenland.

© Toverheks.com, vrachtwagen, lawaai, steeg, herrie, boze buren,

Optimaal benutten van de akoestische kwaliteit van onze steeg! © Toverheks.com

In feite ligt er een hele stapel boeken naast me op de grond. Ikzelf hang en bungel, want ik lig slechts gehuld in mijn bikini in mijn hangmat van de zon te genieten. Gewoon thuis. Op het balkon. Geloof je me niet? Dat kan ik me voorstellen.

Wel heb ik oordoppen in. Vanmorgen ruim voor zevenen, dus in mijn beleving voor zessen gezien het recente ingaan van de wintertijd, rijdt er een vrachtwagen de straat in. Onder mijn slaapkamerraam begint een stelletje halve zolen zich uit te sloven om een waar inferno aan te richten. Een afgrijselijke herrie doet mijn trommelvliezen klapperen. 7 verschrikte katten staren me ontzet aan. Een ellendig hondje verstopt zijn gepijnigde kop onder zijn ligkussen.

Het blijkt een manier te zijn om stenen keien van een dak te halen. Gewoon opzuigen met een enorme stofzuiger en met veel kabaal de boel dumpen in een vrachtwagen. Hierbij zorg je er voor de akoestische effecten van de kasseien optimaal te benutten door ze rinkelend tegen de metalen opbouw te schieten. Een gelukkig neveneffect is het feit dat de steeg fungeert als een klankkast. Zodoende is het mogelijk om het toch al onacceptabele geluidsniveau tot ongekende hoogten op te voeren.

Een aantal telefoontjes naar de politie sorteren geen enkel effect. Ik zal het uit moeten zitten, want ik ben nog steeds ziek. Een gemeen griepje.

Arme baby van de buren. Ben je nog geen drie maanden oud en loop je al een forse gehoorbeschadiging op door een stelletje asociale slopers, die werken in opdracht van de Gemeente Leiden aan de Leidsche Schouwburg. Ik vrees dat je aldaar nooit van een concert zult kunnen genieten kleine man. Helaas.

© Toverheks.com, politie aan de telefoon, niet helpen, politie doet niets

‘Ja, daarvoor moet u bij de Gemeente zijn, zij hebben de vergunning afgegeven….. En de opdracht gegeven…….© Toverheks.com

Uiteindelijk heb ik dan toch een vertegenwoordigster van het gezag aan de telefoon. ‘Ik heb u al vier keer teruggebeld!’ roept ze verontwaardigd nog voor ik iets kan zeggen. Zoals altijd begint ze met een stevig ontmoedigingsbeleid. Ik pareer met een verhaal over nazipraktijken en lage tonen. In de oorlog experimenteerden deze zieke geesten met dergelijke vormen van marteling. De slachtoffers werden ter plekke gek of overleefden het niet. Maar wij mogen niet zeuren…..

Heks dobbert in haar hangmat. Mijn huid slurpt de laatste zonnestralen van het seizoen op. De wereld is een fantastische en tevens frustrerende plek. Het is altijd wat. Mensen houden met het grootste gemak totaal geen rekening met elkaar…..

Alles mag als je Gemeente Leiden bent. Ik heb al de gekste dingen voorbij zien komen hier in de straat. Een heel hotel heb ik tegenover mijn huis zien verrijzen gebaseerd op dit principe: ‘Alles mag als je maar corrupt bent.’ En ook: ‘Met een steekpenning in de hand houdt je je beerput uit de krant!’

Heks vangt de zon in haar hart. Het is dan wel altijd wat. Wederkerige liefde lijkt een Fata Morgana. Onze wereld lijkt een rotte plek in het heelal….

Toch geloof ik nog steeds in liefde. In het je verbinden met de bron. In eerlijkheid en iets voor elkaar over hebben. Compassie en mededogen. Dagelijks zie ik goddank ook voorbeelden voorbijkomen van zulke kleine heldendaden. Zoals die man, die afgelopen week werd opgepakt omdat hij een vluchtelingenkind met kanker probeerde te helpen. Ze kwamen allemaal in de bak terecht. Ook het kind. Ja, dat is ons gastvrije landje.

Intussen zijn ze weer vrijgelaten. Maar de man mag het kind niet verder helpen. Bijvoorbeeld door hem onderdak te bieden. Het kind is compleet kaal en doodziek. Wat kan het de overheid schelen. Dat kankerkind zoekt het maar uit……..

© Toverheks.com, LUIEREN in hangmat, slapen, heks in hangmat, in bikini in hangmat, bloemen, zon,

Heks geniet van de laatste zonnestralen © Toverheks.com

Hypochonders onder de loep. Doctor Phil draait zijn hand niet om voor dit soort sneue gevallen. Maar of hij een goed advies zal geven? Heks betwijfelt het. Zelf word ik ook regelmatig versleten voor aansteller. Niet fijn, als je echt chronisch ziek bent. Gelukkig ben ik uit handen gebleven van de farmaceutische maffia met hun gepatenteerde pillen met ziekmakende bijverschijnselen. Zelfs als je niets mankeert krijg je wel iets als je aan hen bent overgeleverd……

posttraumatische stress, PTSS, Post traumatic stress disorder, PTSD

Omdat ik behoorlijk onderuit lig kijk ik veel televisie. Vaak met een half oog. Het leidt af en soms zie ik werkelijk interessante dingen voorbij komen. Maar het is ook vaak meer van hetzelfde.

HYPOCHONDER, ingebeelde ziektes, angst voor ziekte, overmatig artsenbezoek

Zoals je ongetwijfeld bemerkt hebt in de loop der tijd ben ik een fan van Doctor Phil. Het is een beetje dubbel, want het showelement van zijn programma blijf ik bizar vinden. Toch laat ook ik me regelmatig vermaken door zijn rariteitenkabinet.

HYPOCHONDER, ingebeelde ziektes, angst voor ziekte, overmatig artsenbezoek HYPOCHONDER, ingebeelde ziektes, angst voor ziekte, overmatig artsenbezoek

Gisteren echter schrik ik ook van hetgeen nu weer geëtaleerd wordt. Een jonge vrouw is te gast. Zij verwijt haar achter de schermen meekijkende oudere zus, dat ze altijd ziek, zwak of misselijk is. Een ongelofelijk hypochonder volgens dit liefhebbende familielid. Wat ze vervolgens uitbraakt als bezwaren tegen haar oudere zuster is weinig liefdevol.

HYPOCHONDER, ingebeelde ziektes, angst voor ziekte, overmatig artsenbezoek

‘Ze heeft altijd iets. Ze heeft wel 72 verschillende diagnoses van allerlei verschillende artsen. En evenzovele medicijnen. Volgens mij wil ze graag ziek zijn. Het liefst zou ze echt iets ernstigs hebben.’ (De zus heeft al iets ernstigs zal later blijken!)

HYPOCHONDER, ingebeelde ziektes, angst voor ziekte, overmatig artsenbezoek

‘Ze vraagt constant aandacht voor haar ziektes: Loopt rond met een grote pillendoos met al haar medicatie en gaat midden in een restaurant pontificaal haar pillen innemen! Ze heeft een heel vol huis (!): Overal staan frutsels.’ Goh, komt me bekend voor…

HYPOCHONDER, ingebeelde ziektes, angst voor ziekte, overmatig artsenbezoek HYPOCHONDER, ingebeelde ziektes, angst voor ziekte, overmatig artsenbezoek

‘Haar slaapkamer is compleet volgestouwd met “Hello Kitty” spullen, ze heeft er zelfs een “Hello Kitty” magnetron staan!.’ De zieke vrouw verklaart later dat ze een gezellige slaapkamer wil, omdat ze er de hele dag bivakkeert. HERKENBAAR!

‘Ze dwingt haar man om onder een ‘Hello Kitty dekbed’ te slapen,’ vervolgt de gemelijke gezonde zus. Och arme… Dat is toch wel echt heel verschrikkelijk voor die man. Mijn god, waar hebben we het over? Waar bemoeit die troela zich mee? Laat die man lekker onder een “Hello Kitty” dekbed knorren, wie weet vindt hij het wel heel erg geil!

‘Ze heeft wel vijftig pruiken!’ Net zoiets als Heks’ hoedencollectie…..  ‘Onze hele familie gaat er aan onderdoor. Het gaat altijd over haar!’ Enzovoort enzoverder…..

posttraumatische stress, PTSS, Post traumatic stress disorder, PTSD posttraumatische stress, PTSS, Post traumatic stress disorder, PTSD

De klagende zuster ziet er patent uit. Gezond. Geen of nauwelijks make up. Haar ogen staan boos, wanhopig en verontwaardigd. Haar mooie mond is een woedende streep. Ook huilt ze.

Oh, wat heeft ze toch een verschrikkelijke zus. Ze heeft het zo moeilijk met dat zieke zeikende familielid. Altijd gaat het over haar gezondheidsproblemen. Nou, het is maar de vraag of ze eigenlijk wel echt iets mankeert. Behalve een trauma uit haar jeugd. De rest is uiterst discutabel….. Dat pleureswijf moet gewoon niet zo zeuren……

HYPOCHONDER, ingebeelde ziektes, angst voor ziekte, overmatig artsenbezoek HYPOCHONDER, ingebeelde ziektes, angst voor ziekte, overmatig artsenbezoek

Intussen ben ik wel benieuwd naar de zus. Er volgt een filmpje, maar het gedrocht laat vooralsnog op zich wachten. Ze heeft twee vliegtuigen gemist! Hoe is het mogelijk?

In de filmpjes klaagt ze met zachte stem over haar lot. Haar familie? Laat haar volkomen links liggen! Ze heeft geen zak aan die mensen. Ze geloven totaal niet in haar belabberde conditie. Ze heeft al 18 dagen niet gepoept. (Een luid gelach klinkt op uit het publiek, de toon is gezet)

‘Stel je voor, doctor Phil! Het lijkt wel alsof ik zwanger ben. Ik lijd helse pijnen.’ Intussen somt ze een indrukwekkende lijst aandoeningen op. Allemaal vrij ernstig, maar je gaat er niet dood aan.

HYPOCHONDER, ingebeelde ziektes, angst voor ziekte, overmatig artsenbezoekHYPOCHONDER, ingebeelde ziektes, angst voor ziekte, overmatig artsenbezoekHYPOCHONDER, ingebeelde ziektes, angst voor ziekte, overmatig artsenbezoekHYPOCHONDER, ingebeelde ziektes, angst voor ziekte, overmatig artsenbezoekHYPOCHONDER, ingebeelde ziektes, angst voor ziekte, overmatig artsenbezoek

Als de dame uiteindelijk ten tonele verschijnt gaat er een golf van ergernis door de zaal. Ook Heks zit met haar hand op de knop van de afstandsbediening om weg te zappen. Dit trek ik echt niet: Dat rare zielige stemmetje, dat gejammer zonder tranen. Behalve een paar krokodillenexemplaren! Wat een vertoning!

HYPOCHONDER, ingebeelde ziektes, angst voor ziekte, overmatig artsenbezoek

The good doctor laat zich niet uit het veld slaan. Hij bijt zich serieus vast in het verhaal. Hij luistert naar het wazige betoog van de zieke zuster. Ook laat hij zich niet intimideren door de normaalheid en heilige verontwaardiging van de gezonde zuster.

Waarom grijpt dit me zo aan? Ik ben zelf totaal geen aansteller. Ik identificeer me niet met mijn kwalen. Maar ik ben natuurlijk wel heel vaak voor aansteller uitgemaakt!

posttraumatische stress, PTSS, Post traumatic stress disorder, PTSD

’s Middag lig ik op de behandeltafel van mijn fysiotherapeut. Hij heeft een uiterst aangenaam ogende stagiair in dienst vandaag. Heks heeft een hekel aan dit fenomeen. Ik moet al zo vaak uit de kleren voor Dokter Jan en Alleman. Al dat gekoekeloer door nieuwbakken versies van de betreffende behandelaar stel ik niet op prijs……

posttraumatische stress, PTSS, Post traumatic stress disorder, PTSD

Maar ja, hij moet het ook leren, deze aspirantbehandelaar. Dus laat ik me geduldig bekijken en betasten. ‘Kijk maar eens wat je van haar onderrug, heupen en knieën  vindt,’ moedigt mijn eigen fysio hem aan.

Zoals altijd staat de jongeman versteld van mijn kwaliteiten als strijkplank. ‘Goh, inderdaad weinig beweging.’ Hij rommelt wat aan mijn lijf, duwt en roteert voor zover mogelijk met mijn extremiteiten…..

posttraumatische stress, PTSS, Post traumatic stress disorder, PTSDposttraumatische stress, PTSS, Post traumatic stress disorder, PTSD

Ik voel me net een grote pijnlijke homp vlees bij de keurmeester. ‘Kijk maar eens goed hoe haar wervelkolom loopt.’ Goh, de jongeman is stomverbaasd. Ja, Heks is in plaats van met de gangbare kromming in deze grote kapstok van haar skelet bedeeld met een soort kurketrekkermodel. ‘Je ziet er aan de buitenkant niets van, maar ze heeft een flinke scoliose!’

posttraumatische stress, PTSS, Post traumatic stress disorder, PTSDposttraumatische stress, PTSS, Post traumatic stress disorder, PTSD

Heks komt ook een heel eind met al haar diagnoses. ME, fibromyalgie, RSI, whiplash, scoliose, candida, PTSS, spastisch colon, hypoglycemie, hypermobiliteitssyndroom, paronditis, bronchitis, terugkerende voorhoofdsholteontstekingen, kalkafzettingen in mijn gewrichten, rare vlekken in mijn hersenen, (maar dat zie je ook bij zwervers volgens de neuroloog…. 😉  ) eczeem, uitgeputte bijnieren, schildklierproblemen, chronisch opgezette pijnlijke lymfeklieren, chronische bloedarmoede en HPDP (Hier Pijn, Daar Pijn).

Er zijn nog wat kwalen chirurgisch verwijderd, daar heb ik dan weer verkleefde darmen aan over gehouden. Dat heeft me ooit een nieuwe acute operatie opgeleverd….. En ik ben vast nog iets vergeten…. Gelukkig maar.

HYPOCHONDER, ingebeelde ziektes, angst voor ziekte, overmatig artsenbezoek

En ik gebruik ook zeker zeventig verschillende pillen op een dag. Maar niet altijd. Soms heb ik een tijdje geen zin en slik alleen het hoogstnoodzakelijke. Een stuk of dertig…. 😦

En ik heb niet van die rare ellendepillen in mijn medicijnkastje als de vrouw bij Phil. Als ik later in het programma de lijst met haar aandoeningen zie en alle verschrikkelijke heftige medicatie die ze gebruikt, snap ik heel goed, dat ze zich hondsberoerd voelt….

HYPOCHONDER, ingebeelde ziektes, angst voor ziekte, overmatig artsenbezoek

Er komt nog een tweede deel rondom de vrouw. Dan komt haar hele familie zich beklagen over haar aanstelleritis. Ik denk niet dat ik er naar ga kijken. Volgens mij is de vrouw inderdaad doodziek geworden na een maagverkleining. In combinatie met post traumatische stress veroorzaakt door een jeugdtrauma heeft deze operatie haar genekt. Ze is onder ander Chronisch Vermoeid geraakt!

Daarvoor was ze gewoon aan het werk. Een drukke baan met veel onregelmatige nachtdiensten….. Niet al te best voor je stresssysteem. Een goeie aanloop naar uitgeputte bijnieren!

HYPOCHONDER, ingebeelde ziektes, angst voor ziekte, overmatig artsenbezoek

Helaas heeft ze zich volledig overgegeven aan het medische circuit. Die verdienen een godsvermogen door haar medicatie te geven waar ze alleen maar zieker van is geworden. Ze heeft 30.000 dollar schulden uitstaan door deze ongein!

Mensen met CVS reageren vrij extreem op al die uppers, downers en antidepressiva: Ze worden er nog veel zieker van! Het is heel triest. Ik had er ook zo bij kunnen zitten!

HYPOCHONDER, ingebeelde ziektes, angst voor ziekte, overmatig artsenbezoek

Ik heb het echter altijd vertikt om dat soort medicatie te slikken. Regelmatig heb ik in de clinch gelegen met behandelaars. Voor mij geen opiaten en amfetaminen!

Het metabolisme van de arme vrouw in het programma ligt finaal overhoop. Haar familie heeft weinig begrip. De gezonde zuster zit te mekkeren, dat ze moet gaan leven! Lekker genieten! Dat ze haar mist. Maar ze doet nu niet bepaald veel om haar zieke zuster daarmee te helpen. Behalve haar eigen kinderen tegen hun zieke moeder opzetten…… De bitch.

HYPOCHONDER, ingebeelde ziektes, angst voor ziekte, overmatig artsenbezoek

Een afschuwelijk verhaal. Op het eerste gezicht gaat je sympathie zonder meer uit naar de gezonde zuster. Die ander met al die pruiken en haar gezanik is nauwelijks te verdragen. Toch breek ik een lans voor die vrouw. Reken maar dat ze zich ellendig voelt. Dat ze niet uit vrije wil bijna de hele dag in bed ligt. Het is misschien een Drama Queen, maar ook zulke zusters kunnen ziek worden.

HYPOCHONDER, ingebeelde ziektes, angst voor ziekte, overmatig artsenbezoek

Ik hoop dat Phil haar een beetje gaat helpen, maar ik betwijfel of hij hier de expertise voor heeft. Hij zit al te zaniken, dat ze om een glas wijn heeft gevraagd aan het begin van de show…..

Een typisch bijverschijnsel van uitgeputte bijnieren is de zin in alcohol: Je knapt gewoonweg mega op van een glas. Voor korte tijd weliswaar. En daarna stort je nog meer in elkaar. Het is echter geen signaal van alcoholisme, zoals hij suggereert….. Waarschijnlijk ligt ze net als Heks na een paar glazen volledig om!

Ze is namelijk niet perse psychisch ziek mijns inziens. Als haar fysieke problemen een beetje in goede banen worden geleid, kan ze weer iets normaler leven. Een beetje op het niveau van Heks. Maar echt knallen zal het niet meer worden bij haar vrees ik.

En die zeurzeikzuster met al haar commentaar moet ze als eerste maar door de plee spoelen. Wat heb je aan zo’n wijf? Die is alleen maar met zichzelf bezig, al beweert ze precies het tegenovergestelde…..

HYPOCHONDER, ingebeelde ziektes, angst voor ziekte, overmatig artsenbezoek

HYPOCHONDER, ingebeelde ziektes, angst voor ziekte, overmatig artsenbezoek

‘THIS IS IT’ VERSUS ‘IS DIT HET NU HELEMAAL?’ Ziekte noodzaakt getroffene vaak om in het nu te leven, vooral als er geen morgen meer is. Laura Maaskant schreef er een boek over: ‘LEEF!’

THIS IS IT, Dit is het, Thich Nhat Hanh, Thay, leven in het nuIs dit het nou?

Zondagmorgen zie ik een jonge vrouw, Laura Maaskant, op televisie. Ze krijgt een voetwassing van Annemiek Schrijver. Laura heeft kanker, al voor de tweede keer! Haar keuze is om zich niet verder te laten behandelen. Ze gaat voor kwaliteit van leven, ook al duurt het nog maar even. Ze is pas twintig jaar! Onlangs is een boek van haar hand verschenen; ‘Leef!’

Laura Maaskant, Leef, boek over leven in het nu

Ik heb een hele brakke nacht achter de rug. Op mijn bankje in de woonkamer zit ik in het holst daarvan te prakkiseren over een ruzie, die ik onlangs voor mijn kiezen kreeg. Ik blijk niet volmaakt te zijn. Ik sta er niet van te kijken, ik weet dit zelf al jaren. Waar ik wel altijd van op kijk bij zulke conflicten, het is bepaald niet de eerste keer, dat ik dit verwijt krijg, is dat iemand zichzelf totaal niet ziet. Maar wel een groot projectiescherm in de vorm van Heks. Of een pispaal…..

THIS IS IT, Dit is het, Thich Nhat Hanh, Thay, leven in het nu

Mijn leraar Thay heeft het prachtig gekalligrafeerd

‘Ik ga uit van “This is it”‘, denk ik bij mezelf’ ‘Veel mensen leven vanuit “is dit het nou helemaal?” Dat laatste concept heeft teleurstelling al ingebouwd. Je verwacht van alles en dan valt het vies tegen.’

THIS IS IT, Dit is het, Thich Nhat Hanh, Thay, leven in het nu

Mijn leven vanuit wat er is en niet langer van alles najagen en verwachten heeft zijn wortels in het feit, dat ik een invaliderende ziekte heb. Er zijn jaren geweest, dat ik alleen op bed lag, praktisch niemand zag en me heel erg beroerd voelde. Met veel moeite heb ik me naar dit niveau teruggevochten. En nog stelt het geen zak voor. Ik ben voornamelijk druk met mezelf in de lucht houden. Mijn energie is beperkt. Elke activiteit is een keuze, die een andere inspanning uitsluit.

THIS IS IT, Dit is het, Thich Nhat Hanh, Thay, leven in het nuMichael-JacksonTHIS IS IT, Dit is het, Thich Nhat Hanh, Thay, leven in het nu

Bij de jonge vrouw op televisie zie ik dezelfde inzichten. ‘Het gaat niet om wat je overkomt, maar hoe je ermee omgaat’, zegt ze,’ Ook gaat het niet om hoe lang je leeft, maar hoe je je leven leeft. Ik leef zo intens en ben zo gelukkig, ondanks mijn ziekte.’ Naast haar voeten ligt een hulphond, haar trouwe maatje.

Michael-JacksonTHIS IS IT, Dit is het, Thich Nhat Hanh, Thay, leven in het nu

Ik heb ook zo’n lieve viervoetige vriend. Nooit kraakt hij me af, zelfs al is het nog zo’n saaie dag, zoals gisteren bijvoorbeeld. Toen kon ik me nauwelijks bewegen, dus dan zijn de uitlaatrondes bijzonder kort.

Als ik dan rillerig op de bank hang, legt hij zijn grote  hondenkop op mijn knieën en kijkt me trouwhartig aan. Ik kriebel hem lekker achter zijn oren, hij kruipt helemaal tegen me aan. Hij wordt niet kwaad, omdat ik gammel ben. Wel maakt hij zich zorgen. Dat resulteert in verwoed blaffen op straat tegen wildvreemde mensen, die te dicht in mijn buurt komen ’s avonds laat.

Laura Maaskant, Leef, boek over leven in het nuLaura Maaskant, Leef, boek over leven in het nu

Het hele weekend heb ik gepiekerd over een aantal praktische zaken. Ik kreeg opeens allemaal vette rekeningen van de fysiotherapeut toegestuurd. Die kan ik natuurlijk helemaal niet betalen. Ook liep het fotoprogramma op mijn computer vast. Dat gaat me ook geld kosten vrees ik. Zo waren er dan praktische zorgen en gezeik aan mijn hoofd. En daartussendoor verwoede pogingen om in het hier en nu te komen, waar god is en godin.

Vanmorgen kreeg ik een bericht, dat een deel van mijn zorgen weg neemt. Voorlopig ga ik het wel weer overleven. Anderen moeten maar zien of ze prefereren te leven vanuit ‘Is dit het nou helemaal?’ Ik blijf gaan voor ‘This is it!’.

THIS IS IT, Dit is het, Thich Nhat Hanh, Thay, leven in het nu

 

Pijnpoli derde ronde. Medicinale weed als medicijn tegen onvrijwillig planken. Het onbegrip in het medische circuit van Nederland voor ME, CVS en Fybromyalgie. Onbekend maakt onbemind. Laat je medemensen kennismaken met deze vergeten ziektes: Doe mee aan ‘De Natte Dweil Challenge!’

PLANKEN, PLANKING, ALS EEN PLANK ERGENS LIGEN

Vrijdagmiddag ga ik opnieuw naar de pijnpoli. Naar alweer een nieuwe arts. Een vrouw deze keer. Het is het zoveelste artsenbezoek in mijn eindeloos durende poging om bepaalde pijnmedicatie vergoed te krijgen. Deze keer hoef ik me niet te verdedigen, omdat ik geen morfine wil.

‘Dat lijkt me nu niet echt een goed idee, U bent nog zo jong!’ Ik vertel haar, hoe ik drie jaar geleden min of meer voor gek werd verklaard door een onnozelaar van een co-assistent, omdat ik dat niet wilde.

PLANKEN, PLANKING, ALS EEN PLANK ERGENS LIGENPLANKEN, PLANKING, ALS EEN PLANK ERGENS LIGEN

Ook wilde ik geen cognitieve therapie. Het is AL JAREN GELEDEN in buitenlands wetenschappelijk onderzoek bewezen, dat dit averechts werkt bij dit type patiënten. De enige, die hier beter van wordt is de therapeut. Die is weer een tijdje van de straat!

PLANKEN, PLANKING, ALS EEN PLANK ERGENS LIGEN

Het is alleen nog steeds niet doorgedrongen in de Nederlandse kleiklontaanpak van ME. Hier huldigt men het standpunt, dat wij moeten worden gemotiveerd om in beweging te komen. Een ouderwetse schop onder je kont. Uitgedeeld door een cognitief therapeut!

PLANKEN, PLANKING, ALS EEN PLANK ERGENS LIGEN PLANKEN, PLANKING, ALS EEN PLANK ERGENS LIGEN

Het idee, dat wij een bewegingsfobie zouden hebben (Dit wordt werkelijk beweerd in deze wetenschappelijke kringen, gebaseerd op gebakken lucht en veronderstellingen overigens…. Niet op onderzoek in elk geval!) is volstrekt gestoord.

PLANKEN, PLANKING, ALS EEN PLANK ERGENS LIGEN PLANKEN, PLANKING, ALS EEN PLANK ERGENS LIGEN

Iedereen, die Heks een beetje kent, weet, dat ze dol is op bewegen. Schaatsen, fietsen, dansen…… Heerlijk. Het lukt gewoonweg meestal niet, vanwege pijn en uitputting. En als ik het al eens doe, pluk ik er dagenlang de verzuurde spiervruchten van. Ook zijn we niet depressief of lui. Hoewel je wel behoorlijk in de put kunt geraken, bij de stompzinnige reacties van de verschillende behandelaars.

PLANKEN, PLANKING, ALS EEN PLANK ERGENS LIGEN

Zoals de cognitief therapeut, die ik ooit, jaren geleden alweer, bezocht. Om mijn goede wil te tonen. ‘Wat doet U allemaal om uw klachten in stand te houden?’ vroeg hij me. Het was een aardige vent. Maar zijn ideeën waren ruk. ‘Vraagt U dat ook aan een willekeurige kankerpatiënt?’ pareerde Heks.

De goede man schrok. Ik heb hem goed duidelijk gemaakt, dat ik niet van deze invalshoek gediend ben. Vervolgens zijn we gaan werken aan een schema om je activiteiten en rustperiodes  af te wisselen. Dat bleek wel zinvol……

Hoewel: Het draaide voornamelijk uit op een ieniemienie beetje activiteit en zeeën van rust…..

Dat kun je zelf natuurlijk ook nog wel bedenken. Daar hoeft geen prijskaartje van 50.000 euro aan te hangen. Het gemiddelde bedrag , dat ze per patiënt vangen voor zo’n therapietraject!

PLANKEN, PLANKING, ALS EEN PLANK ERGENS LIGENPLANKEN, PLANKING, ALS EEN PLANK ERGENS LIGEN

Ik heb ooit een huisarts gehad, die vrolijk tegen me zei, toen ik in tranen bij haar zat, omdat het leven niet meer draaglijk was: ‘Je moet je niet zo wentelen in je kwaaltjes.’ Lekker advies als je doodziek bent.

Ook adviseerde ze me om een Pools meisje in te huren voor mijn huishouding. Ik woonde al een zomer lang min of meer op mijn balkon, omdat het binnen zo’n bende was. Thuiszorg vond ze volstrekt niet nodig.

Heks draaide het ziekenhuis in en werd opgesneden. Toen kwam er toch hulp in de huishouding. Ik heb het zelf op mijn tandvlees geregeld. En ik veranderde van huisarts. Thuishulp heb ik nog steeds….. Goddank.

ICE BUCKET CHALLENGE, BAK IJSWATER IN JE GEZICHTICE BUCKET CHALLENGE, BAK IJSWATER IN JE GEZICHT

De betreffende huisarts zingt in mijn koor. Af en toe zwaait ze vriendelijk naar me. Het is ongetwijfeld een aardige vrouw, ook al denk ik daar anders over. Zij volgde destijds gewoon het protocol rondom ME, fybriomyalgie en CVS.

ICE BUCKET CHALLENGE, BAK IJSWATER IN JE GEZICHTICE BUCKET CHALLENGE, BAK IJSWATER IN JE GEZICHT

Tegenwoordig wordt er veel aandacht gevraagd voor de ziekte ALS. Mensen kieperen een bak ijswater over hun hoofd en dagen anderen uit dit ook te doen. Dit alles op instigatie van een ALSpatiënt; Hij is begonnen met deze Ice Bucket Challenge.

Als een virus is deze actie doorgedrongen tot in de krochten van de sociale media. Overal profileren bekende en minder bekende Nederlanders zich met een omgekeerde emmer water met ijsklonten voor de camera van hun smartphone.

ICE BUCKET CHALLENGE, BAK IJSWATER IN JE GEZICHTICE BUCKET CHALLENGE, BAK IJSWATER IN JE GEZICHT

Ik heb ook een ideetje. Voor ME. Ik daag jullie uit! Flapper iemand waarschuwend met een natte dweil om de oren. Roep: ‘WIE IS HIER NU GEK?’ En sla de persoon er vervolgens keihard recht mee in het gezicht. Reageert de persoon verontwaardigd, zeg dan:’Zo voelt het om met ME/CVS/Fybriomyalgy bij de gemiddelde arts je verhaal te doen!’ En: ‘Deze patiënten hebben er net als jij ook niet om gevraagd.’

Stuur een foto van je actie naar mijn blog. Als ik genoeg foto’s heb bied ik ze aan aan de minister van Volksgezondheid…..

NATTE DWEIL, NETTE DWEIL IN JE GEZICHT NATTE DWEIL, NETTE DWEIL IN JE GEZICHT NATTE DWEIL, NETTE DWEIL IN JE GEZICHT

Dus ik verwacht niet al te veel van artsenbezoeken. Ik weet hoe de medische stand in dit land tegen mijn ziekte aankijkt, maar ik laat me ook niet kisten. Je moet gewoon een lange adem hebben. Dus treed ik de nieuwe pijndokter open tegemoet. Het is een leuke pittige dame.

Op verzoek heb ik een artikel meegenomen, waar uit degelijk WETENSCHAPPELIJK onderzoek blijkt, dat mensen met deze ziekte hun spieren niet kunnen ontspannen. Het elektrisch potentiaal blijft onverminderd hoog. Dus als jij al ontspannen op 1 oor ligt, dan lig ik nog te planken. Deze hippe sport beoefen ik al 25 jaar. Dagelijks. Overal. Onvrijwillig! Dus kom niet langer aan met de bewering, dat ME patiënten niet sportief zijn…..

Vandaag heb ik geluk. Deze jongedame bijt zich vast in mijn verhaal. Ze heeft goddank tijd. Ze overlegt met collega’s, belt met de apotheek. En eindelijk krijgt Heks dan medicinale cannabis voorgeschreven. Hetzelfde type, dat ook MSpatiënten gebruiken. Want er zijn vele soorten in omloop. De concentratie werkzame stoffen verschilt enorm per variant. Deze versie werkt vooral perifeer, op de spierontspanning. En op de perifere zenuwbanen. Je wordt er ook niet zo koekie van. Perfect!

MEDICINALE CANNABIS, MEDICINALE WEED, HASJ, JOINTJE TEGE DE PIJN, APOTHEEK EN WEED, ARTSEN EN CANNABIS

Zo is het me dan gelukt om na JAREN onderhandelen eindelijk dit medicijn via de apotheek te verkrijgen. En dat is heel fijn.

Ten eerste, omdat de verhouding van de werkzame bestanddelen wel eens heel wat gunstiger zouden kunnen uitpakken voor mij, dan de meer centraal, op je bovenkamertje werkende, koffieshopshit. Ten tweede wordt de teelt veel meer gecontroleerd. De illegale hennepteelt staat bol van de bestrijdingsmiddelen en groeihormonen! Ten derde wordt dit middel door mijn zorgverzekeraar vergoed. Ten vierde haalt het feit, dat het me door een arts wordt voorgeschreven het stigma van drugsgebruiker eraf.

MEDICINALE CANNABIS, MEDICINALE WEED, HASJ, JOINTJE TEGE DE PIJN, APOTHEEK EN WEED, ARTSEN EN CANNABIS

Alhoewel er natuurlijk nergens zoveel junks worden gekweekt als in de gezondheidszorg…..De gemiddelde arts strooit met Oxycontin en Tramadol of het niets is. En dat is allemaal niet zonder gevaar!

In de wetenschappelijke bijlage van het NRC van vrijdag 12 september vond ik bijvoorbeeld een piepklein artikel over het verband tussen het slikken van slaapmiddelen en dementie. Met name het verband tussen Alzheimer en Oxazepam was aangetoond! Bij gebruik van dit ‘medicijn’ gedurende een half jaar is de kans op deze ziekte verdubbeld!!! Die pilletjes gaan nog steeds als snoepjes over de toonbank van de apotheek!

Ik heb ook een voorraadje in mijn keukenla liggen. Maar Heks weigert dit soort troep te slikken. Gelukkig maar. Het is zeer verslavend en heeft vele bijwerkingen. Waaronder dementie blijkt nu….

MEDICINALE CANNABIS, MEDICINALE WEED, HASJ, JOINTJE TEGE DE PIJN, APOTHEEK EN WEED, ARTSEN EN CANNABISMEDICINALE CANNABIS, MEDICINALE WEED, HASJ, JOINTJE TEGE DE PIJN, APOTHEEK EN WEED, ARTSEN EN CANNABISMEDICINALE CANNABIS, MEDICINALE WEED, HASJ, JOINTJE TEGE DE PIJN, APOTHEEK EN WEED, ARTSEN EN CANNABIS

Zolang artsen, die reisjes accepteren van de farmaceutische industrie, als ze een bepaald middel voorschrijven, er nog vanaf komen met een waarschuwing, vrees ik, dat het einde van dit aan dealerschap grenzende gedrag nog niet in zicht is…..

Hoe dan ook: Ik ben blij met deze veel onschuldiger, maar zeer effectieve medicatie! De gewone ouderwetse soorten dan, niet de genetisch doorgemanipuleerde Skunkvarianten. Natuurlijk geldt, zoals bij alles, zelfs kraanwater, dat je het matig moet gebruiken. En regelmatig! Het heeft al eeuwen bewezen redelijk veilig te zijn. Er is ook nog nooit iemand doodgegaan aan een overdosis.

Informatieve avond over Medicinale Cannabis, verzorgd door Arno Hazekamp. Georganiseerd door hondenvriendinnen van Heks. Wat een inspirerende man! Gepassioneerd relaas over de heilzame werking van dit oude geneesmiddel. Een serieus pleidooi voor herwaardering van dit ons welbekende hippiekruid…