Tagarchief: paragnost

Ons mens-zijn is een soort herberg. Elke dag weer nieuw bezoek…….. Maar de bezoekers zijn vaak niet degenen, die we over de vloer willen hebben. Ze zijn dan ook regelmatig helemaal niet welkom. We willen rijke bezoekers. Invloedrijke. Knappe meegaande probleemoplossers. We willen lang en gelukkig leven met onze piepjonge beeldschone bezoekers….. Dan maar wat illusies er tegenaan: Illusies houden ons van de straat, je moet er wel voor in spagaat…..

Posted on by

‘Oh Heks, hele volksstammen leven compleet buiten de werkelijkheid. In hun eigen zorgvuldig in stand gehouden illusie. Dat is echt een veelvoorkomend fenomeen…..’ grinnikt mijn therapeute naar aanleiding van mijn verhaal.

Een verhaal over iemand, die jarenlang dacht dat ik nog wel eens een keertje over de brug zou komen in de liefde. Hetgeen nooit zal gebeuren. Dat wist ik bij onze eerste ontmoeting al na een minuutje.

Ja, de illusies waarin we onszelf wentelen. Om de koude werkelijkheid niet te hoeven voelen. De loze dromen en broze luchtkastelen, waar we anderen mee vervelen. Heks staat er altijd weer van te kijken.

Ik heb ook een flink aantal illusies moeten opgeven. Tegen heug en meug. Tegen alle verlangen in. Zo weet ik tegenwoordig, dat ik geen gezellige leuke familie heb. Verre van. Maar ik heb het evenwel koppig beweerd. Jarenlang. Tegen een ieder, die het wilde horen.

Ik kan tegenwoordig ook het onderscheid maken tussen liefde en gebruik. Pas nadat ik uiteindelijk heb toegegeven, dat ik enorm ben gebruikt door de jaren heen. Door Jan en Alleman en vooral ook door Kenau en Allevrouw.

Illusies. Heks is dol op stomme televisieprogramma’s waarin mensen in de val van hun eigen opgeklopte illusies belanden. Elke vrijdagavond is het raak wat dat betreft. Dan worden er op TLC 2 programma’s uitgezonden, die bol staan van dit fenomeen.

De programma’s ‘90 day fiancé‘ en ‘90 days fiancé before the 90 days‘ zijn grote favorieten van Heks, als het gaat om lachen om andermans ellende. Veroorzaakt door hun dwangmatig leven in illusies. Ik bescheur me elke week. Lig in een deuk, lach me een ongeluk….. Die programma’s zijn toch zo leuk!

Want het gaat nu eens een keertje niet over mij. Ik ben nu eens niet de goedgelovige idioot.

Dus zit Heks verrukt te schuddebuiken voor haar televisie. Eerst om de stellen, die binnen 3 maanden moeten beslissen of ze gaan trouwen. En daarna om stelletjes, die elkaar voor het eerst ontmoeten voordat ze het avontuur aangaan.

Welk avontuur? In de Verenigde staten bestaat zoiets als een K1visum. Hiermee mag je een verloofde uit Verweggistan 3 maanden naar de VS halen. Binnen die 3 maanden moeten de betrokken partijen besluiten of ze met elkaar willen trouwen. Anders moet de geliefde na de proefperiode linea recta weer naar huis.

Er staat dus nogal wat druk op hun ketel vol liefdestoverdrank. De omgeving wil ook nogal eens in die ketel roeren. Zo is de familie van de inwoner van de VS standaard heel wantrouwig naar al die importbruiden en -bruidegoms.

Soms terecht, maar meestal slaat het nergens op. Alsof alles geweldig is in de VS. Niet dus. Alsof alle Amerikanen eerlijke geweldige mensen zijn. Ook absoluut niet waar.

Een dikke lelijke gefrustreerde kerel zoekt bijvoorbeeld een lekker jong ding in het buitenland uit, omdat in de VS geen weldenkende vrouw de man wil. Hij vindt een leuke Filipijnse. Hij doet het meisje online subiet een aanzoek en het kind zegt ja. Maar oh, wat is hij vervolgens bang, dat ze misbruik van hem gaat maken.

Tijdens zijn bezoek aan de Filipijnen misdraagt de man zich op alle vlakken. Hij jaagt haar hele familie tegen zich in het harnas, inclusief zijn verloofde. Ook blijkt hij vanaf het begin tegen het meisje te hebben gelogen over belangrijke zaken. Daarnaast is de man ook nog eens zo lelijk als de nacht. Vooral zijn karakter. En tonnetje rond piepklein, waar hij beweerde van normaal postuur te zijn.

Maar oh, wat is hij teleurgesteld, als deze aantrekkelijke alleenstaande moeder van 23 uiteindelijk de verloving verbreekt. Nadat ze weet ik wat van hem heeft gepikt. Van deze dikke lelijke plurk van pakweg 55, die al 30 jaar noodgedwongen vrijgezel is……

Er is ook een vrouw van 55 met een piepjonge verloofde. De verloofde heeft de duivel in zijn ogen staan. Hij is door en door slecht en doortrapt. Hij probeert steeds het juiste te zeggen, maar af en toe verspreekt hij zich: Heks moet daar dan enorm om lachen.

Het stel heeft voortdurend ruzie over zijn vermeende ontrouw, zodra de vrouw haar hielen licht. Hij beweert nooit buiten de pot te piesen, maar dat is volgens mij een aperte leugen. De vrouw in dit verhaal is een volstrekte idioot. Heks zit met verbazing naar het gekke mens te kijken.

Ze heeft een succesvol bedrijf en is steenrijk. Maar op liefdesgebied is het nooit veel geworden met dit angstige muisje. In feite is haar kleutervriend haar eerste echte relatie. Ze heeft er huizenhoge verwachtingen van.

Ze koopt zijn liefde door enorme hoeveelheden geld over te maken naar hem en zijn familie. Ook betaalt ze stiekempjes zijn buitenproportionele salaris bij het resort in zijn thuisland, waar ze een aggenebes baantje voor hem heeft geregeld. Als ze hem bezoekt neemt ze voor een godsvermogen cadeaus voor hem mee.

Een stapel peperdure polshorloges van gerenommeerde merken. Belachelijk dure sneakers. Gestoord dure lelijke petten en shirts. Achterlijk prijzige spijkerbroeken…. en ga zo maar door. De man heeft een kamertje vol met dit soort troep. Alhoewel….

‘Hij raakt heel vaak zijn horloges en schoenen kwijt,’ onnozelt het rare mens in de camera. Ja, wat zou hij daar nu mee doen? ‘Het zijn mooie dure cadeaus, maar ik heb liever geld,’ heeft haar verloofde een kwartiertje eerder aan dezelfde camera toevertrouwd…..

Het stel heeft het louter aan de stok. Ook bekent het gekke mens, dat ze een jaar eerder met de neef van de verloofde heeft liggen krikken, nadat ze flink ruzie had gehad met de verloofde. ‘Ik dacht echt dat het uit was met mijn 30 jaar jongere verloofde,’ dreint ze voor de camera, zogenaamd spijtig. Een dag na die opname ligt ze alweer in bed met de neef.

Er is namelijk opnieuw ruzie in dit paradijs en opnieuw laat ze de neef opdraven voor een lekkere wip. ‘Ik denk, dat de neef eigenlijk de ‘ware’ voor me is. Maar ik wil het zeker weten, dus ik bel mijn paragnost. Ik wil dat mijn helderziende in zijn ogen kijkt, of hij echt heus de ‘ware’ is….’ zemelt het gekke wijf.

Ze drinkt ook nog eens de godganse dag witte wijn. Er komt sowieso al geen zinnig woord uit bij die vrouw, maar dat gezuip doet de zaak absoluut geen goed..

‘Kom, neef van mijn verloofde, ik wil, dat je online met mijn waarzegster praat. Zij moet in je ogen kijken. Of babymamma niet stiekem nog in je leven is, of je echt wel voor mij wilt gaan….’

De neef vindt het goed. Laat die paragnost maar komen met haar indringende blik. Die gekkigheid kan hij wel hebben…… Je ziet de raderen in zijn hebzuchtige hoofd draaien.

Ja, hij wil wel naar de VS emigreren om voor dit leipe ouwe wijf te gaan zorgen. Hij zal elke dag haar gras maaien, lispelt hij in gebrekkig engels. En haar witte wijn inschenken. De glazen tot de rand toe gevuld, zoals zij prefereert. Hij offert ‘babymamma’ zonder morren op.

Babymamma is de vrouw van de neef. Hij is al sinds jaar en dag met haar samen en ze hebben 3 kinderen. De man is verre van vrijgezel. Dat weet het leipe wijf natuurlijk ook wel. Maar als je zijn vrouw babymamma noemt verdwijnt ze misschien? Heks hikt van de lach….

Dan is er nog een zakkige man van 60, die zijn haren pikzwart verft. Hij verkeert in de veronderstelling, dat hij er geweldig jong uit ziet, maar dat is een misvatting. Het zwarte haar maakt hem vaal en oud. Het doet de pigmentvlekken extra opvallen in zijn omgekeerde paddestoelengezicht: Wit met bruine stippen.

Deze paddestoel is ook al dol op jonge meisjes. Maar hij haalt ze uit de Oekraïne. Hij heeft er al heel wat rond gegraasd. Er is er met name eentje, Lana genaamd, waar hij helemaal leip van is. Lana is natuurlijk niet haar echte naam. Ze staat onder diverse namen ingeschreven op diverse zogenaamde datingsites, waar je flink moet betalen om met de dames te kunnen praten.

Paddestoeletje heeft al 300.000 dollar uitgegeven aan zijn liefje. Alleen maar om met haar te praten dus. Maar ze is absoluut helemaal wederzijds verliefd op deze stumper. Althans dat beweert de man. Hij is daar agressief volhardend in.

Een privédetective zoekt één en ander uit. Hij komt tot de conclusie, dat het hier absoluut om fraude gaat, de vrouw melkt overal mannen uit. Financieel. Niet fysiek.

Paddestoel wordt razend op de privédetective. Hij scheldt de man verrot, omdat de uitkomst niet is wat hij wil horen. Lana is echt en ze is verliefd op hem. Punt. Uit.

Intussen is Paddestoeletje al 5 keer vergeefs naar de Oekraïne gereisd, om zijn geliefde te ontmoeten. Telkens kwam ze niet opdagen. De laatste keer is hij dwars door de Oekraïne naar haar geboortestad gereden. Een gevaarlijke en gestoorde onderneming. Daar heeft hij met een foto op straat lopen leuren, nadat bleek, dat ze niet op het door haar opgegeven adres woonde. Daar woonde geen jong fris meisje, maar een morsige stokoude man………

Maar oh, wonder; Bij reisje nummer zes komt het kind zowaar opdagen. Waarschijnlijk om er voor eens en voor al vanaf te zijn.

Paddestoel is in de zevende hemel. Hij maakt allemaal foto’s met haar naast zich om naar familie en vrienden te sturen. En naar de privédetective. Zie je wel, dat ze bestaat!

Ze geeft hem een zuinig kusje op de wang en hij verkeert in de veronderstelling, dat ze nu echt een relatie hebben. Hij ziet haar een paar keer kort in een café of restaurant. Maar verder heeft het meisje geen tijd voor haar geliefde. Gelaten laat ze zich omhelzen door die vieze oude paddestoel met zijn geverfde sliertharen, gekleed in zijn foute lange leren jas.

Hijzelf vindt die jas heel hip. Alweer een mening, waar hij volstrekt alleen in staat. Iedereen haat die jas.

Na een paar eenzame dagen, Lana heeft het natuurlijk druk met haar datingsites, moet de rukker alweer naar huis. Op het vliegveld doet hij de opgepoetste internetmiep een aanzoek. Ze accepteert de ring, met een onbewogen perfect opgemaakt gezicht, maar daarna is het evenzogoed einde verhaal tussen die twee. Een vervolg komt er niet.

Ruim 7 jaar, 300.000 dollar en zes vergeefse reizen naar de Oekraïne verder is Paddestoel nog steeds overtuigd van zijn gelijk. Hij heeft een echte relatie met Lana……… Kijk maar naar de foto’s.

Illusies. We hebben er allemaal last van. Als de schellen van je ogen vallen is dat uiterst pijnlijk. Mensen doen alles om te voorkomen, dat ze die pijn moeten voelen. Door er nog meer illusies tegenaan te gooien. Door er nog een schepje bovenop te doen. Of een flinke schep. Een wagonlading.

Heks kiest tegenwoordig voor de naakte waarheid. Jaren alweer. En ja, het doet heel veel pijn. Het genereert woede, enorm veel woede. En uiteindelijk verdriet. Veel verdriet.

Een binnenzee in mijn borstkas.

Maar er komt ook rust. Ik hoeft mijn onzinnige gelijk niet meer te bewijzen. Ik hoef geen mooie verhalen meer op te hangen tegen beter weten in. Ik hoef niet meer in de spagaat. In de verdunning.

Overal een goed verhaal van maken, dat talent heeft met opgebroken ooit. Heks verwelkomt tegenwoordig alles wat er is. Met overgave.

Rumi 

De herberg

Dit mens-zijn is een soort herberg
Elke ochtend weer nieuw bezoek.

Een vreugde, een depressie, een benauwdheid,
een flits van inzicht komt
als een onverwachte gast.

Verwelkom ze; ontvang ze allemaal gastvrij
zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt
die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat.

Behandel dan toch elke gast met eerbied.
Misschien komt hij de boel ontruimen
om plaats te maken voor extase…….

De donkere gedachte, schaamte, het venijn,
ontmoet ze bij de voordeur met een brede grijns
en vraag ze om erbij te komen zitten.

Wees blij met iedereen die langskomt 
de hemel heeft ze stuk voor stuk gestuurd
om jou als raadgever te dienen.

Amoebe, die freule, gravin van moddersloot, bouwt waterkastelen, is in haar kleinheid groot. Heks ontdekt de Minions. Eencelligen net als zijzelf. Er zijn wel meer overeenkomsten tussen mij en dit vrolijke volkje…… Zoek de verschillen!

Posted on by


Heks ziet een rare film op televisie. Lamlendig lig ik weer eens een griepje uit voor de beeldbuis, als ik midden in een mij onbekende animatiefilm terecht kom. Het gaat over gekke gele mannetjes. Minions geheten. Ik blijf kijken, omdat ik toch niks beters te doen heb. En na enige tijd ben ik verkocht. Wat een grappige figuurtjes. Wat een idioot gedoe.

Ik ontdek bovendien veel overeenkomsten tussen dit eencellige volkje en deze amoebe. Moi.

Minions zijn van nature vrolijk en goedlachs. Net als Heks. En ze hebben de onweerstaanbare neiging om de groots mogelijke etterbak uit te kiezen als heer en meester. Nog een overeenkomst. Ze keren zichzelf binnenstebuiten om het de snoodaard naar de zin te maken. Ook al herkenbaar. En ze bakken daar geen zak van: Het is nooit goed. I rest my case.

Minions liggen dubbel van de lach als iemand een klap voor zijn kop krijgt. Of uitglijdt over een bananenschil. Ook als ze zelf de dupe worden van deze of gene lijkt het hen niet erg te deren.  Ze doen me denken aan de Heilige Clown ‘Coyote‘. Mijn totemdier.

Ze zijn weergaloos grappig, zoals ze er lustig op los brabbelen in hun onverstaanbare jabbertalktaaltje. Onderbroken door constant gegiechel.

Ik ben niet de enige mens, die weg is van dit volkje. Ooit begonnen als bijfiguren in een andere film hebben ze nu wegens groot succes een eigen film gekregen. Ze zijn mateloos populair, deze domme goedgemutste idioten, die geen onderscheid lijken te maken tussen goed en kwaad……

Zoals ook bijna de gehele mensheid lopen ze achter de eerste beste schurk aan te prossen. Een groot verschil met de homo sapiens is dat ze niet echt op iets voor zichzelf uit zijn. Ze willen slechts een roedelleider. Met een slechte inborst.

Als 1 van de mannetjes per ongeluk koning van Engeland  wordt interesseert het hem geen bal. Hij geeft zijn net verworven kroon zonder probleem aan een enorm vilein manwijf. Een schurkig schatje. Een powerteef.

Het is een idiote film zonder meutige moraal. Maar wel vol humor. En dat bevalt me prima. Het leidt me een beetje af van allerlei rampzalige ontwikkelingen in mijn persoonlijke leventje. Heks heeft ook last van schurkige invloeden. Er zijn padden, die dit kikkertje als een pionnetjes heen en weer schuiven in haar moddersloot. En me daarbij alle hoeken van mijn amoebige zuchkasteel laten zien.

Neem ik me vlak voor de jaarwisseling ten stelligste voor om allerlei dingen los te laten, ben ik binnen een week terug bij af. Door externe invloeden. Door bizarre ingrepen van buitenaf. Door bemoeizuchtig geroer in mijn heksenketel. Door nog meer van hetzelfde. Machteloos gemaakt. Monddood.

Heks voelt al geruime tijd niet meer de minste behoefte om slechteriken ter wille te zijn. Ik heb afgeleerd te geloven dat een doorgewinterde narcist nog kan veranderen. Het is een zure conclusie, maar wel een terechte.

Gisteren komt er een maatschappelijk werkster over de vloer. We zijn bezig om meer hulp te regelen voor dit heksje. In hopeloze fysieke periodes, zoals de laatste vijf maanden bijvoorbeeld, als het me nauwelijks lukt om te koken en te eten, als de hond uitlaten ongeveer het hoogst haalbare is, mis ik een vangnet.

Heks heeft geen familie, die eens iets voor me doet. Ik heb wel familie. Heel veel zelfs. Maar ze komen hier niet over de vloer.

Mijn vrienden leiden hun eigen drukke leventjes. Of ze mankeren zelf van alles. Ik word echt wel eens door hen geholpen, maar het blijft een druppel op een gloeiende plaat.

‘Bij mijn administratie heb ik nu geweldige hulp. Blonde Buurman komt eens in de 2 weken orde op zaken stellen. Dus dat loopt goed. Maar allerlei praktische zaken blijven liggen. Ik heb er gewoonweg de energie niet voor…..’ vetel ik haar als een eventuele buddy ter sprake komt.

Het heeft nogal wat voeten in de aarde om die vorm van hulp  te realiseren. Ik ben er al een tijdje mee bezig.

‘Met een vrijwillige buddy kom je er niet, Heks. Daar moet altijd iets tegenover staan en dat lukt je eenvoudigweg niet meer,’ zegt de praktijkbegeleidster van het Antroposofisch Therapeuticum onlangs.

Heks heeft hulp nodig. De tijd dat ik louter aan het geven was is voorbij. De koek is zelfs al jaren enigszins op!

‘Je bent een hele warme vrouw, maar die mensen hebben je koud gemaakt, Heks,’ zei een paragnost een aantal jaren geleden tegen mij over dierbaren waar ik jarenlang dienstbaar achteraan holde, ‘Dat vind ik heel jammer. Ze hebben je helemaal leeggehaald. je hebt altijd enorm je best gedaan, maar nu is het op. Je kunt echt niet meer…’

En ook:’ Nooit meer jezelf verdedigen, Heks. Geef al die idioten maar gelijk. Zolang jij jezelf blijft verdedigen geef je ongelofelijk veel macht aan allerlei mafkezen. Laat ze maar kletsen……’

‘En hou op met die achterlijke loyaliteit van je. Jij blijft loyaal tot op het bot aan mensen, die het totaal niet verdienen. Nergens voor nodig. Zet jezelf nu maar eens voorop. En als mensen weer met allerlei problemen op de stoep staan, laat je ze maar betalen, als je ze toch weer helpt. Jij hebt genezende handen en bent zo paranormaal als een ui. Net als ik.’

Jammer dat Minions niets hebben met gewone mensen. Ze houden louter van echte slechteriken. Ik zou best een legertje van die grappige kletskousjes om me heen willen hebben. Het is waar, dat hun hulp je doorgaans gestolen kan worden. De snoodaards, die ze trachten te dienen raken zonder uitzondering in de problemen door toedoen van dit kleine gele volkje. Dus voor de taak van buddy zijn ze niet geschikt. Maar ze zijn wel super grappig!

Ken uzelf: Een furieuze naïeve idioot geeft zichzelf schoorvoetend bloot. Deze feeksige blinde Vink is eindelijk dan toch pislink. Haar duvels en kwelgeesten gaan vrijuit, compleet met de gemaakte buit. Maar Heks moet met zichzelf leven. En dat duurt nog wel even. Ze is beslist nog lang niet dood, de lieve naïeve klapperkloot.

Posted on by

Een paar jaar geleden ga ik naar een paragnost. Iemand heeft me zo verschrikkelijk belazerd in de liefde……. Ik wil er het fijne van weten. Is het waar? Staan er een paar gigantische horens op mijn kop?

Peter van der Hurk heeft er niet lang voor nodig. Een blik op de meegebrachte foto is genoeg om het doopceel te lichten van mijn kwelgeest. Hij maakt er weinig woorden aan vuil: ‘Het is een engerd en hij heeft je aan alle kanten belazerd…..’

Des te meer heeft de man te melden over Heks zelf. Vooral zijn antwoord op mijn wanhopige uitspraak, dat ik de engelen zag staan om het bed van mijn geliefde en mij, is me bijgebleven. ‘Echt waar. De eerste keer dat ik bij hem sliep zag ik hun gouden licht om ons heen. Heel bijzonder.’ Ik kon er toen nog steeds niet bij dat mijn ex zo’n eikel bleek te zijn.

‘Ja,’ zei Peter van de Hurk droog, ‘Dat zie jij! Zo ben jij! Jij bent een mens van het hart. Jij spreekt met engelen. Jij ziet energie. Jij ben een lichtwerker. Jij hebt altijd van alles en iedereen gehouden. Als kind al. Zo ben jij nu eenmaal altijd geweest! Maar hij is een engerd. Een griezel van de bovenste plank. Ik raad je ten sterkste aan om nergens meer op te reageren. Dan houdt dat ellendige gestalk vanzelf op!’

‘Jij kunt hetzelfde als ik, Heks, maar jij kunt er ook nog bij genezen. Daar kun je beter je energie in stoppen dan in zulke hopeloze types. Je bent nu eenmaal een magneet voor mensen met je stralende liefdevolle hart. Je trekt echter ook zulke vreselijke figuren aan! En daar moet je een echt beter mee uitkijken.’

Dat ‘Zo ben jij. Jij bent een mens van het hart, van liefde,’ hoor ik nog regelmatig nagalmen in mijn hoofd. Het is met name die opmerking, die heel veel teweeg heeft gebracht. Heks heeft namelijk nooit in de gaten gehad, dat er mensen zijn, die totaal niet vanuit hun hart leven. Ik dacht eigenlijk dat dat onmogelijk was.

images (1)

Intussen weet ik natuurlijk wel beter. Er zijn narcisten en psychopaten genoeg in de wereld. De politiek is ermee vergeven. Het bankwezen staat er bol van. Je struikelt erover in je familie- en vriendenkring. Er is geen werkvloer zonder dergelijke idioten om het te bevolken. En deze lieden zien nooit ergens ook maar 1 piepklein engeltje staan.

Dus mijn aanname, dat iedereen vanuit liefde redeneert, leeft en regeert is volstrekt bezopen. Dat houd ik tegenwoordig goed in mijn achterhoofd.

Het lukt me dan ook niet meer om eindeloos en onvoorwaardelijk van alles en iedereen te houden. Zoals ik vroeger moeiteloos deed. In sommige gevallen is het louter water naar de zee dragen. Paarlen voor zwijnen werpen. Het is een zinloze vertoning. Zonde van mijn toch al beperkte energie.

download-39

Daarnaast heb ik met hevige ongewenste gevoelens te maken. Sinds mijn mantel der liefde de drek uit mijn verleden niet meer afdekt, sinds ik haarscherp in beeld heb hoe niet engelen maar duivels hand in hand hebben gelopen met sommige dierbaren, lukt het me niet meer om hen onbekommerd lief te hebben. Een koude onverschilligheid maakt zich langzaam van me meester. Getsie.

Mijn hart krampt ineen. Een wild verlangen om me helemaal hiervan los te maken overvalt me. Weg met die mensen. Het moet ophouden. Nu. Opzouten met die gekkigheid.

Tijdenlang herken ik mezelf niet meer. Dit kind van het hart. Het meisje met de engelen in haar kielzog. Degene die iedereen alles gunt. De zachtaardige. Mijn tijd als zachtgekookte ei is voorbij. Ik ben in een furie veranderd!

b4307eff4b2dac510637ac7ec630ab6b

Alle scheldwoorden ter wereld zijn niet smerig genoeg om de vieze smaak in mijn mond te verwoorden. De walging die ik voel, nu ik doorzie wat ik doorzie is onuitsprekelijk. Onbeschrijfelijk ook! Gelukkig maar voor jullie lezers.

Toch is het engelenkind in mij nog niet helemaal weg. Nog immer voel ik heel veel liefde voor alles en iedereen. Op die paar uitzonderingen na dan. Die kleine groep voormalige dierbaren, die genoeg streken met me hebben uitgehaald om te worden opgesloten in het gevang, zijn niet meer welkom in mijn leven.

904530158X_E8

Ze zoeken het maar uit met hun egocentrische handel en wandel. In Huize Heks hoeven ze zich niet meer te vertonen in elk geval. Hier mogen alleen nog maar vrienden komen. Mensen met liefde in hun hart en een beschermengeltje op hun schouders, benevens heksen, honden, katten, spinnen, kabouters, elfjes, draken en eenhoorns.

En dat is ook wat er al enige tijd gebeurt. Het is aanmerkelijk stiller geworden in mijn heksenhuisje. Soms is het best eenzaam en ik leef sowieso al zo’n geïsoleerd bestaan. Met die ziekte en het feit dat ik geen gezin heb.

Maar geen gezeik meer aan mijn kop en geen foute mensen meer over de vloer: Dat scheelt een slok op een borrel.

images (2)

Of het me helemaal gaat lukken om nooit meer bij de neus te worden genomen? Geen idee. Ik heb mijn persoonlijkheid niet echt mee in dit geval:

‘Ik ken je niet anders, Heks,’ zegt mijn ex Blonde Buur, ‘Jij ziet altijd alleen maar het goede in mensen. Je treedt zo lang als ik je ken de grootste idioten vol liefde tegemoet. In het volste vertrouwen. Je kunt het ook naïef noemen…….’

images-67

‘Niet iedereen is nu eenmaal zoals jij. De wereld zit vol inhalige gekken. Ja, het is heel moeilijk als het zelfs mensen in je eigen familie betreft. Dat verwacht je nu eenmaal niet. Dat is best verbijsterend op zich…..’

‘Ik kan me voorstellen, dat je daar in eerste instantie geen antwoord op hebt. In tweede instantie wellicht wel: Misschien lukt het je vanaf nu beter om het kaf van het koren te scheiden…..’

images (3)

 

 

 

Wakker worden van een droom: Heldere dromen zijn geen bedrog. Toch? Heks droomt een tegenvraag. Nu het antwoord nog…….

Posted on by

Afgelopen week word ik wakker van een droom. Dat is over het algemeen een teken dat die droom me iets te vertellen heeft. Maar wat droomde ik dan? Slaapdronken prent ik mezelf de beelden in. Ik creëer een paar triggers op cruciale plekken, zodat ik me morgenochtend de droom min of meer kan herinneren. 

Er word aan de deur gebeld. Als ik open doe staan er een aantal mij onbekende mensen met kinderen op de stoep. Ze zijn verre ‘familie’ van me, zo beweren ze. En ze hebben het moeilijk. Direct beginnen ze daarover te vertellen. ‘Waarom komen jullie uitgerekend naar mij toe?’ vraagt Heks gis. Ze krijgt geen antwoord. De mij vreemde familieleden ratelen door over hun ellende.

‘Waarom komen jullie uitgerekend naar mij toe? Hoe komen jullie op dat idee?’ Ik vraag het gewoon nog maar eens. En opnieuw krijg ik geen antwoord. Hardnekkig blijven ze spuien en spuien. Een beerput gaat open. De drek loopt uit hun bek langs hun nek. Wat gek.

Opnieuw vraag ik waarom ze nu uitgerekend hierheen zijn gekomen? Ik blijf het vragen. Ik luister niet naar hun gezeik. Ik wil nu wel eens weten waarom er altijd mensen met ellende op mijn stoep staan. Onbekenden. Of vage kennissen. Of verre familieleden waar ik nog nooit van gehoord heb.

Dan schiet ik wakker. Wat een gekke droom. Raar hoor. En wat reageerde ikzelf vreemd. Normaal gesproken zit iemand allang bij me binnen als ie een zielig gezichtje trekt. Ik reageer heel anders dan ik van mezelf gewend ben in de droom. Of misschien is er echt iets aan het veranderen in Heks. Misschien krijg ik eindelijk grip op iets wat me al jaren nekt…..

‘Jij zit altijd maar naar Jan en Alleman’s ellende te luisteren Heks,’ zei mijn ex van honderd jaar geleden Blonde Buurman onlangs tegen me. ‘Ik herinner me nog goed hoe je destijds in de kroeg werkte en geduldig alle vreselijke verhalen van allerlei dronken idioten stond aan te horen. Ik ken je niet anders!’

Goh, deed ik dat toen ook al? Ja. Ik deed het al als kind. Ook toen sprong ik in de bres voor kids die gepest werden. Ik wierp me op als hun beschermster. Ik luisterde geduldig naar hopeloze verhalen over verschrikkelijke thuissituaties. Maar over mijn eigen situatie repte ik met geen woord…..

De paragnost Peter van der Hurk wees me ook al op die eigenschap. Volgens hem moet ik er maar geld voor gaan vragen. ‘Zet een tafeltje neer met een naambordje erop. En laat mensen betalen voor je een consult. Jij kunt bovendien ook nog eens genezen met je handen. Gewoon een praktijk openen, dan ben je zo uit de sores….!’

Gemakkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Je kunt moeilijk opeens uit het blinde niks een rekening presenteren als je weer eens eindeloos naar een droevig verhaal hebt zitten luisteren. Of iemand mateloos hebt zitten bevestigen. Het zou me een deining geven!

Voorlopig neem ik een uitgebreide luistervakantie. De komende tijd ben ik niet bereikbaar in dat opzicht. Ik ben als het ware eventjes in gesprek. Met mezelf wel te verstaan. Dus ik neem andermans problemen niet meer aan. Dat is wat de droom me vertelt.

Er is iets wezenlijks aan het verschuiven vanbinnen. Een op zich goede eigenschap is tegen me gaan werken. Niet best natuurlijk. Dat moet toch anders kunnen! Daar word nu aan gewerkt……

Ga je dan nooit meer naar iemand luisteren? Word je vanaf nu Oostindisch doof Heks? Sta je bij het minste of geringste aandacht vragende rotverhaal stampvoetend met je vingers in je oren omdat je niet wilt horen?

Wie weet. Ik denk niet dat het zo’n vaart zal lopen, waarschijnlijk is het tijdelijk, maar zeg nooit nooit.

Jezelf niet langer verdedigen tegen allerlei goedbedoelende betweters is gemakkelijker gezegd dan gedaan; Het is ongeveer mijn tweede natuur geworden na dertig jaar ziek zijn! Vermoeiend! En ik ben al zo moe! Heks neemt een rigoureus besluit, vanaf nu is het afgelopen en uit met allerlei ongevraagde adviezen en idiote oplossingen aan mijn adres. Ik wil ruimte en tijd om mijn eigen zaakjes op orde te krijgen! Holding Space 1.

Posted on by

Sinds Peter van der Hurk me heeft aangeraden mezelf niet meer te verdedigen voor wat dan ook valt het me op hoe vaak ik dat eigenlijk doe. Bijna dagelijks moet ik van leer trekken tegen mensen die me ongevraagd van alles adviseren. Bijvoorbeeld hoe ik beter kan worden.

‘Heb je wel eens aan orthomoleculaire voedingssupplementen gedacht, Heks?’ vraagt iemand uit mijn vriendenkring bloedserieus. En daar ga ik dan weer. Ben ik weer minutenlang bezig om uit te leggen wat ik allemaal slik en hoe lang al. En hoeveel me dat per dag kost.

Krijg ik evenzogoed een artikel in mijn handen gestopt met één of ander vaag instituut met een dure naam er op waar ze me voor veel geld nog meer niet werkzame rotzooi willen aansmeren…. Ik gooi het adres ongezien in de prullenbak.

‘Waarom word je niet gewoon lesbisch? ‘ lost een andere vriendin mijn verdriet over mijn verbroken relatie eventjes voor me op. Ook in dit geval heb ik nog de moeite genomen om me te verdedigen, maar beter was ik, mezelf ontblotend, woest bovenop deze prachtige zelf zeer heteroseksuele vrouw gesprongen. Onder  het uitroepen van:’Geweldig idee, schat, fijn dat je erover begint, kom hier met dat lekkere lijf van je…..’

Een aantal weken na het beëindigen van mijn relatie bevond ik me al in de vreemde situatie dat ik serieus aan een mij totaal onbekende man werd gekoppeld. Best even schrikken. Zowel die man als dat gekoppel. En dit alles in het kader van ‘zet gewoon een deksel op dit potje en de boel is weer opgelost’.

Regelmatig sturen mensen me spirituele filmpjes over ziekte en genezing, over therapieachtige mindful mindfucking pijnbestrijdingsmethoden en wat al niet meer. Waar ik me nooit in verdiep, want ik geef het eerlijk toe; Al die informatie belandt direct in de prullenbak. Ik kijk er niet eens naar. Ik heb wel wat beters te doen.

‘Ondankbaar ben je toch, Heks,’ zou je kunnen zeggen. Ja, ik ben niet langer blij met een dooie mus. Ik kijk elk gegeven paard rücksichtlos in de bek en ontdek: Ik ben niet gek! De manier waarop velen hun zorg voor anderen laten blijken deugt niet. Hoe goedbedoeld ook schiet bovenstaande aanpak finaal zijn doel voorbij. Ik erger me al tijden dood aan betweters, ongevraagde adviezen en goedbedoelde stompzinnige oplossingen voor de problemen in mijn leven.

Zelf probeer ik zulke dingen anders aan te pakken. Daar denk ik al jaren over na. Ik gun mijn medemens zijn ellende. Ik pak het niet af. Ik los het niet op. Ik zit erbij en kijk ernaar. Dat betekent in de praktijk vooral veel luisteren…..

Ik tracht alleen in te gaan op een hulpvraag. Mensen weten echt wel bij wie ze moeten zijn voor hulp. Als ik iets kan betekenen is het prima, maar als iemand anders de aangewezen persoon daarvoor is is het ook goed.

Ik doe heksengebedjes in geval van nood. Vrijblijvend. En indien gewenst kan ik je op afstand instralen met mijn genezende handen, maar dan moet je een afspraak maken.

Nu weet ik wel dat ik jarenlang hevig last heb gehad van wat Boeddhisten ‘Crazy Compassion’ noemen. Teveel doen voor anderen. Over je grenzen gaan om dat voor elkaar te krijgen. Ten koste van jezelf vaak.

Maar ik zit in een behoorlijk veranderingsproces. Noodgedwongen. Ik ben het leven zoals ik het beleefde helemaal zat. Ik ben de narcisten en psychopaten om me heen zat, maar ook de goedbedoelende probleemoplossers en minder goedbedoelende betweters kan ik niet meer velen.

Net toen ik daar diep over na zat te denken kwam ik een prachtig artikel tegen in de ‘Happiness’. Net op tijd, want ook ik heb anderen nodig. ‘Waarom accepteer je geen arm om je heen?’ Vroeg de paragnost Peter van der Hurk me onlangs. Ik kon daar toen geen goed antwoord op geven, maar nu begin ik te begrijpen wat me vaak tegenhoudt. Het is de manier waarop die arm om je heen wordt gelegd. Die deugt vaak niet. En dan kom je van de regen in de drup.

Ik ben in mijn leven geholpen door mensen, die mij mijn autonomie probeerden af te pakken. Niet best als je al helemaal om ligt. Goddank ben ik stronteigenwijs. Dat is mijn redding geweest. Ik heb een broertje dood aan afhankelijk van iemand zijn. Ik ga nog liever dood in de goot.

Toen ik jaren geleden op de Hogere Heksenschool werd aangenomen bleek uit de persoonlijkheidstests dat ik bijzonder hoog scoor op probleemoplossend vermogen. Onwaarschijnlijk hoog zelfs. Deze tests werden afgenomen om te voorkomen dat mensen met een persoonlijkheidsstoornis op deze opleiding terecht zouden komen….

Van zulke stoornissen heb ik geen last en mijn aan het onwaarschijnlijke grenzende probleemoplossende vermogens zijn ook prima, maar ik was destijds wel gezegend met een heel laag zelfbeeld. Alarmerend laag volgens degenen die me de test afnamen. Ja, vind je het gek na al die narcisten in mijn leven?

Dat zelfbeeld is intussen wel enigszins opgekrikt. Ondanks weer nieuwe narcisten. Het kan echter nog beter, dat is me onlangs ook helder geworden. Met een laag zelfbeeld loop je het gevaar anderen belangrijker te maken dan jezelf. Het blijft een eeuwig werkpunt voor Heks….

Tijdens de opleiding ontdek ik iets belangrijks. Genezingsprocessen trekken zich weinig aan van mijn persoonlijke mening. Sterker nog: Hoe meer ik mezelf buiten het gebeuren van de behandeling houd, hoe beter het werkt! Ook leer ik dat ik andermans lijden gewoon moet laten zijn. Niet afpakken, niet oplossen, helemaal niets doen is vaak het beste. Wel de kracht in de persoon zelf aanspreken. Het zelfhelend vermogen, dat in ieder van ons woont.

Het is tijd om weer met mijn handjes aan het werk te gaan. Als ik ze gewoon laat wapperen heb ik veel minder last van het mezelf moeten verdedigen.

Het verhaal van de vrouw, Heather Plett,  bevat alle elementen, die ik ook belangrijk vind in het bijstaan van medemensen in nood. Zij noemt het ‘Holding Space‘. Ik besluit me er eens een beetje in te gaan verdiepen.

Wat is dat? Holding Space? Wat maakt het zo bijzonder? Een inkijkje in dit concept van Heather Plett. Een constructieve manier om met je eigen problemen en die van je medemens om te gaan. Holding Space 2.

Help, wat zit er nu weer op mijn nek? Een gek? Nee een betweter! Heks wordt niet goed en wil zich alweer gaan verdedigen. Niet doen! Gewoon iedereen gelijk geven! Dan is het direct einde discussie! Dus ik ben lesbisch en moet nodig heel hard aan mezelf werken! Implementatie van de lessen van paragnost Peter van der Hurk deel 1.

Posted on by

Na mijn consult bij de paragnost is me iets gaan opvallen in mijn leven. Heks weet altijd heel goed waar ze heen moet gaan voor advies. Ik ben naar hem toegegaan om helderheid te krijgen over een aantal zaken. En die heb ik ook gekregen. Maar als ik erover probeer te vertellen geven sommige mensen niet thuis. In plaats van te luisteren beginnen ze me met ongevraagde adviezen om de oren te slaan!

Ik ben nu een kleine week verder en het is me al zeker drie keer gebeurd. De eerste keer was slechts een paar uur na het consult! In een gesprek over iets geheel anders! De daaropvolgende dagen heb ik gezorgd niet teveel mensen te spreken, want ik vind dat betweterige getoeter in mijn oor door iemand, die zonder opgaaf van reden op mijn nek is gaan zitten, onaangenaam.

Maar evenzogoed is het me deze week nog een paar keer gebeurd. Door zeer uiteenlopende adviseurs. Maar allemaal ongevraagd. Onzinnige adviezen ook nog, zodat ik mezelf als ik niet uitkijk weer zit te verdedigen….. Hetgeen ik juist NOOIT meer moet doen volgens het zeer goede en van ganser harte gevraagde advies van Peter van der Hurk.

De meeste van deze ongevraagde adviezen voelen aan alsof iemand uit de eerste klas van de middelbare school me de net geleerde grondbeginselen van de franse taal probeert bij te brengen terwijl ik die taal al sinds jaar en dag vloeiend spreek! Maar de persoon in kwestie werpt zich op als expert. Strontvervelend.

Uit beleefdheid zit ik er dan maar naar te luisteren, maar het voelt niet goed. ‘Voelen en vandaaruit handelen, Heks!’ luidt het perfecte advies van Peter van der Hurk, ‘En schijt hebben aan iedereen!’

Mensen, die ongevraagde adviezen lopen rond te strooien zitten soms zelf niet lekker in hun vel. Het kan uit minderwaardigheidsgevoelens zijn, dat ze jou hun visie door de strot duwen. Of juist een gevoel van verhevenheid en belangrijkheid. Waar dan weer vaak die minderwaardige gevoelens onder liggen. Hoe dan ook: Het zal wel. Ik ga er niet meer over nadenken.

Intussen durf ik bijna niet meer over mijn ervaringen te praten uit angst om weer met een manke visie om de oren te worden geslagen. Heks wil zich niet meer verdedigen tegen allerlei onzin:  Bijvoorbeeld tegen iemand die vindt dat Heks maar lesbisch moet worden nadat haar relatie mis is gelopen.

Of tegen een ander die de mening is toegedaan, dat ik nog eerst heel veel aan mezelf moet werken voordat ik weer met mijn genezende handjes aan de slag kan. Of tegen weer een volgende voor het feit, dat ik naar een paragnost ga voor advies en niet de onbegrijpelijke wartaal van die persoon zelf raadpleeg. Of een soort betweterige spirituele les van iemand over een aantal zeer basale vaardigheden op dat gebied, die zo algemeen bekend zijn, dat zelfs lezeressen van de Margriet en Libelle ervan op de hoogte zijn……  Alsof ik daar nog nooit van gehoord heb!

Het gaat maar door. Heks wordt er niet goed van. Het heeft natuurlijk te maken met het feit, dat ik tot nu toe allerlei mensen met dit soort gedrag weg heb laten komen. Ze bedoelen het immers goed…. 😦 Uit respect voor die ander, stomme beleefdheid, bescheidenheid of verbijstering houd ik mijn mond. Maar het lukt niet meer. Er begint iets in mijn maag te brullen zodra een gesprek die kant op gaat. Ik voel me elke keer spinnijdig worden, als ik weer in die waardeloze positie terecht kom.

Ooit ben ik met een vrouw bevriend geweest, bij wie ik dit jaren heb volgehouden. Ze was heel onzeker en had haar leven volstrekt niet op de rit, maar ze stelde zichzelf evenzogoed verbeten boven alles en iedereen. Daar maak je natuurlijk geen vrienden mee. Heks was één van de weinigen die het met het mens volhield. Tot ik met haar op reis ging. Een drama natuurlijk.

Na vier weken betweterig gaatjes prikken in mijn kristallen beschermingsbubbel liep ik leeg als een oud luchtbed. Een rustgevende retraite in een Boeddhistisch klooster werd in één klap tenietgedaan door een rampzalige gezamenlijke terugreis. Vlak voor ik haar voor de deur van haar huis afzette -ik reed hiervoor ruim anderhalf uur om na een reis van 1200 kilometer met die zemelende vrouw  naast me… – zette ze dan eindelijk openlijk vol het mes erin door me eens goed te zeggen hoe ze nu eigenlijk echt over me dacht: Niet al te best! Au! Pijnlijk!

Opeens drong het tot me door dat al haar ongevraagde adviezen niet zo goed bedoeld waren als ik altijd had gedacht!

Pas veel later realiseerde ik me hoezeer ze me had gebruikt al die tijd en dat het niet verwonderlijk was dat ze me precies op dat moment liet vallen: Ze had mij en mijn autootje niet meer nodig, want ze ging verhuizen naar de andere kant van Nederland. Zodoende werd ik na alle bewezen diensten afgedankt als oud vuil!

Iets wat heel vaak gebeurd in ‘vriendschappen’ met betweters…… Let er maar eens op!

Na die reis heb ik die vrouw nooit meer gezien of gesproken, maar het heeft me lang bezig gehouden. Zoiets wil ik nooit meer meemaken. En zoiets ga ik ook nooit meer meemaken!

Heks kan prima voor zichzelf zorgen en anders weet ik wel waar ik de juiste hulp kan vinden. Ik heb dan wel een moeilijk lijf, maar met mijn koppie is niets mis. Dus kom me niet meer aan met ongevraagde adviezen. Ik heb behoefte aan vriendschap en liefde. Respect dus. Een luisterend oor. Niet aan je oordeel.

Maar bedenk ik me opeens, wat zei Peter van der Hurk ook alweer? Je moet mensen gewoon gelijk geven. Oh ja, dat is waar ook!

Dus inderdaad: Ik word gewoon lekker lesbisch, ik ga eens iets lezen over aura’s en chakra’s en ik moet eerst nog maar eens een opleiding helderziendheid van een jaar en paranormaal genezen van pakweg 3.5 jaar gaan volgen voordat ik een eigen praktijk open. Helemaal waar. Einde discussie…..

Gestrande Heks likt wonden en zindert na van haar bijzondere consult bij paragnost Peter van der Hurk. Laven aan stenen en eten met steenvrouw! Stormachtig weer. Verdraaid: Bezemsteel vergeten…..

Posted on by

steenvrouw12

Rian Geurts, Marmeren beelden, Expositie in ‘Ars Aemula Naturae’ te Leiden

Na mijn bezoek aan de paragnost lig ik een paar dagen omver. Mijn kloppende rauwe en blauwe knie beperkt mijn actie radius aanzienlijk. Ook is de buikgriep weer terug van nauwelijks weggeweest. En ik ben doodmoe.

‘Je hebt er geen zin meer in. Je bent op!’ aldus Peter van der Hurk. Het is waar. Een dodelijke vermoeidheid ontrekt het laatste beetje energie aan  mijn doorgaans toch al beperkte niveau.

‘Je moet wel meer eten en drinken, Heks,’ krijg ik ook te horen tijdens het consult. Lastig natuurlijk met al die vage griepjes. Toch ga ik beter mijn best doen, neem ik me voor. Ik hou enorm van lekker eten. Alleen moet het wel mogelijk zijn om het door te slikken.

‘Er zit allemaal emotie op je keel,’ verklaart Peter dat probleem. Als ik weer een beetje wil eten, moet ik gewoon met anderen afspreken. Samen eten is nu eenmaal veel leuker!

Zo dweil ik dan een paar dagen met de kraan open. Ik doe slechts het hoogstnoodzakelijke: Hondje uitlaten, nog eens hondje uitlaten en weer hondje uitlaten. Het is doorgaans vies pestweer, dus het geeft niks om binnen op de bank te hangen.

Intussen lik ik mijn wonden. De verkregen informatie geeft dan wel veel opheldering, het vraagt ook om een grondige herziening van mijn herinneringen. Onschuldige gebeurtenissen worden geüpgraded naar waardeloze lieg-en bedriegpraktijken. Bedrieglijk mooie herinneringen krijgen een bedrogen kader. Geluk wordt gelul……

‘Ja maar ik zag op een gegeven moment engelen om ons heen staan, zo bijzonder!’ roep ik tegen Peter over een bepaalde relatie met iemand in mijn leven, die erbarmelijk mis is gegaan. ‘Ja, jij zag dat. Dat ben jij! Dat zijn jouw intenties!’ geeft hij terug…….

Ik zie mijn eigen pure intenties gestrand in een moeras van leugens en vreemdgaan. Sommigen, die ik liefhad bestaan niet, elk aanknopingspunt is verdwenen. Wel vallen er heel veel dingen op hun plek. Honderden vallende kwartjes rinkelen me om de oren, alsof ik de hoofdprijs win tijdens gokken met een fruitautomaat!

Al die prachtige intenties keren spontaan bij me terug. Dat is dan wel weer het mooie van dit proces. Ze horen namelijk bij mij. Ze zijn onlosmakelijk met mij verbonden! Die liefde en toewijding vult nu mijn eigen hart. Ik laat het gebeuren. Het is goed.

Zondag ga ik even bij Steenvrouw buurten. Zij exposeert bij ‘Ars Aemula Naturae’ met haar prachtige beelden. Ik maak een paar foto’s, maar de opstelling van de kunstwerken is niet grandioos. ‘Jammer dat ze zo laag staan, schat, ze komen niet zo mooi uit op deze manier.’ ‘Je hebt gelijk. Die sokkels zijn niet goed, we gaan er binnenkort iets aan doen, Heks.’

Mijn vriendin schenkt een glaasje wijn in. We proosten. ‘Zullen we morgen weer eens samen eten? Ik moet beter eten en ook meer. Maar in mijn eentje bak ik momenteel weinig van…’ Steenvrouw nodigt me direct uit om iedere maandag te komen eten, zoals ik dat deed in de tijd dat ik te ziek was om zelf te koken.

Zodoende rijd ik maandagmiddag vanouds naar het gezellige huis van mijn maatje. Ze staat al uitgebreid te kokkerellen. Haar knappe dochter en zoonlief schuiven aan. We kletsen en smullen van heerlijke pompoensoep en zalmpasta. We lachen om de gekke verhalen die over de tafel vliegen. We tafelen nog een beetje na…..

‘Ik ga je er weer uit gooien, lieve Heks,’ zegt mijn vriendin, net op het moment, dat ik mijn jas pak. Ik moet het Varken nog een goeie slinger geven, maar het is zulk vreselijk weer. Weliswaar droog, maar stormachtig!

We pakken elkaar even lekker beet. ‘Dag schat, dank je wel voor het verrukkelijke eten. Ik kan er weer helemaal tegenaan.’

Niet veel later loop ik langs de Vliet. Heen kan ik tegen de lucht aanleunen. Met moeite worstel ik me richting brug in de verte. Terug laat ik me langs het water waaien. Jammer dat ik mijn bezemsteel niet bij me heb, het is echt weer om een beetje te stunten……

In je blote kont om een flatgebouw rennen en je doel verplaatsen. Jezelf niet meer verdedigen door een ander gewoon gelijk te geven….. Kortom: Schijt hebben aan wie wat dan ook maar over je zegt of denkt. ‘Heks, wat in iemands kop zit kun je niet veranderen! Maar je moet wel je helende handjes laten wapperen…..’ Consult bij paragnost Peter van der Hurk deel 1!

Posted on by

Woensdagmorgen sta ik op tijd op. Vandaag gaat het me niet gebeuren, dat ik vertraging oploop door een kotsende hond of brakende kat! Ook files mogen geen kans krijgen om roet in het eten te gooien. Ik wil op tijd zijn voor mijn afspraak met de paragnost!

Vier minuten later dan gepland stap ik in de auto. Helemaal niet gek voor mijn doen. Ik ben ruim een half uur te vroeg vertrokken, dus op tijd zijn voor mijn afspraak moet gaan lukken. Dat staat vast. Geen twijfel mogelijk. Ik voel het op mijn klompen, aan mijn water en mijn stekende hekseneksteroog!

Als ik de Mare op draai met mijn piepkuiken bots ik bijna tegen mijn heksenvriendinnetje Fiederelsje op. Wat een toeval toch weer! Ik draai mijn raampje open: “Ik ben op weg naar Peter van der Hurk, ik ga eindelijk antwoorden krijgen op heel veel vragen!’ Mijn vriendin steekt haar eierkopje naar binnen en geeft me een zoen. ‘Heel veel plezier, lieve Heks, geniet ervan!’

Op mijn gemak rijd ik naar een dorpje van niets in het Westland. De weg is rustig. Het weer is grauw. Er waait een snijdende wind. Mijn auto schudt heen en weer door plotselinge windstoten. Varkentje ligt doodstil naast me op de grond. Hij houdt niet van autorijden. Hij gaat graag mee met de vrouw, waar dan ook naar toe. Maar hij zal nooit zijn kop uit het raam steken onderweg. Laat staan uit het raam kijken…..

Omdat ik zo vroeg ter plekke ben heb ik alle tijd om een uitgebreid rondje met Ysbrandt te lopen. Dan ga ik op zoek naar het adres. Een heel gewoon flatgebouw aan een gezellig plein. Er is markt vandaag. De kraampjes staan in rijen opgesteld. De oerhollandse geur van haring en stroopwafels slaat me in het gezicht.

Als ik aanbel bij de flat neemt een buurvrouw me mee naar binnen. Natuurlijk weet ze wie haar beroemde buurman is, ‘maar echt kennen doe ik hem niet hoor,’ besluit ze haar betoog.

Nog steeds te vroeg bel ik aan. ‘Geeft niks, kom maar binnen hoor, ‘ hoor ik een stem op de achtergrond, als zijn vrouw de deur opent. Even later zit ik tegenover deze beroemde paragnost. De zoon van de ooit minstens zo befaamde paragnost Peter Hurkos. Hij kijkt me vriendelijk aan. Zijn eega Mary brengt ons een koppie koffie. We praten eventjes over koetjes en kalfjes.

Dan vraagt hij om een foto van mezelf. Wat stom. Ik heb allerlei afbeeldingen bij me, maar geen enkele van mezelf. ‘Jawel joh, je paspoort, rijbewijs?’ Niet veel later wrijven zijn vingers over het piepkleine boeventronieachtige pasfotootje in mijn paspoort. ‘Eerst ga ik even je fysieke gezondheid na.’ In een sneltreintempo loopt hij mijn lichaam langs en maakt rake opmerkingen over hoe het met mijn lijf gesteld is.

Geen alarmerende dingen, behalve een hopeloos immuunsysteem. Gespannen nek en rug. En nog wat mankementen. Niets echt akeligs in elk geval. Daar ben ik blij om, want MEpatiënten ontwikkelen nogal eens één of andere vorm van kanker als bijverschijnsel van hun ziekte. Daar hoef ik voorlopig niet bang voor te zijn, dunkt me! Het reguliere medische circuit checkt dat nooit. Voor hen zijn wij nog steeds psychiatrisch patiënt…..

Het verhaal gaat plotseling over van de puur fysieke kant van mijn gesteldheid naar mijn mentale en emotionele welzijn. De man tegenover mij praat en praat. Hij heeft een verrukkelijk Haags accent. Zonder omhaal van woorden vertelt hij me hoe ik mijn leven lang voor anderen heb geleefd, hoe ik heb lopen zorgen en pleasen en hoe zat ik dat ben. ‘Je hebt er genoeg van, je hebt nergens zin meer in,’ beweert hij.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

 

Hoe is het mogelijk? Hij slaat de spijker precies op zijn kop. Er volgt een lang betoog over hoe ik me niet langer moet verdedigen tegenover allerlei lieden, die zelf te dom zijn om voor de duvel te dansen.

‘Je trekt je ook veel te veel aan van wat anderen van jou vinden. Dit uit zich door jezelf te bewijzen, maar ook door jezelf te verdedigen voor van alles en nog wat. Maar als mensen iets in hun kop hebben haal je dat er toch niet uit. Ik geef zulke types altijd direct gelijk.’

‘Stel je voor dat ik met jou op een terras wat zit te drinken. Belt zo’n figuur me op met een smoes. En dan begint ‘ ie van: “Ik heb je wel zien zitten met die langharige brunette. En het was niet je vrouw!’ “Inderdaad , zeg ik dan, je hebt helemaal gelijk, ik ben ff lekker aan het vreemdgaan.” Onzin natuurlijk, want als ik dat zou willen ga ik toch niet open en bloot op een terrasje zitten… Hahaha.’

‘Door je te verdedigen geef je heel veel macht aan zulke hele domme mensen. Want je gaat mee in de gekte in hun hoofd.’

©Toverheks.com

©Toverheks.com

 

‘Kijk, ik zal je nog een voorbeeld geven: Stel dat ik zin heb om in mijn blote kont om dit flatgebouw te rennen. Dus ik kleed me uit en ren een rondje en er zijn twee buurvrouwen die het zien. De ene moet lachen, ‘Ga je lekker Peet?’ , maar die ander belt de politie. Dus die komt. ‘Hebt u dat gedaan?’ ‘Ja’. Of ik het niet meer wil doen, want die ene vrouw heeft zich eraan geërgerd….

©Toverheks.com

©Toverheks.com

 

Maar de volgende dag wil ik weer in mijn blote kont om de flat rennen. Dan moet ik één ding doen: Kijken of die lastige buurvrouw voor het raam staat. En zo ja? Dan verplaats ik mijn doel: Dan ren ik gewoon om dat gebouw daar in de verte heen! Jij zou dat niet doen, jij gaat in de verdediging. Moet je niet doen, Heks!’

©Toverheks.com

©Toverheks.com

‘Jij bent anders Heks, altijd al geweest. Als kind had je al vreemde ideeën. Je was een buitenbeentje in jullie gezin. Je werd niet echt begrepen. Net als ik overigens. Jij kunt ook hetzelfde als ik, alleen kan jij er ook bij genezen. Met je handen. Dat moet je gewoon gaan doen. Laat al die  mensen die altijd met hun problemen bij jou komen er maar voor gaan betalen!’

Het uur vliegt voorbij, terwijl de tijd ook stil lijkt te staan. In opperste concentratie praat mijn gespreksgenoot verder. Hij geeft me goed inzicht in hoe ik in relaties heb gefunctioneerd. Hoe ik mijn best heb gedaan om het iedereen naar de zin te maken. Hoe ik voor anderen doe wat ik niet voor mezelf zou doen. Maar ook hoe weinig mensen me echt kennen……

‘Jij wordt vaak heel verkeerd ingeschat. Je bent een prachtige vrouw met een schitterend voorkomen en een heel sprekend gezicht. Zelfs als je een jutezak aantrekt ben je nog beeldschoon! Je komt heel krachtig en evenwichtig over. En warm. Je trekt mensen aan als een magneet. Ze zoeken geborgenheid bij je. En iedereen is altijd welkom, ook de meest vreemde en rare types, je kent ze wel: Mensen die uit de poppenkast zijn gevallen.’

Ja, ik ken het. Heks sluit niemand buiten. Nooit. Iedereen is mijn partner immers…..

‘Veel mensen zeggen dat ze van je houden, maar ze lullen maar wat. Ze kunnen net zo goed zeggen dat ze van lekker eten houden. Of van een paar nieuwe schoenen. Als jij zegt dat je van iemand houdt komt dat uit je hart. Jij voelt echt liefde dan. Dat is een groot verschil. Ook in liefdesrelaties zoek jij een echte ouderwetse complete verbinding. Maar je hebt altijd gesetteld voor iets wat er niet in de buurt komt!’

‘Jij hebt ook zo je grenzen en veel pijn als mensen eroverheen gaan…. Maar als jij aangeeft dat je iets niet kunt of wilt geloven mensen je gewoon niet. Ze vinden eigenlijk dat je het gewoon allemaal maar wel moet doen. ‘Dat doet ze uiteindelijk toch wel’ denken ze dan. Ze pikken het ook niet als je niet doet wat ze willen, dan breekt de pleuris uit! Gewoon schijt hebben aan al die mensen!’

Schijt, schijt, schijt aan iedereen is het advies. Meuh! Ik hoop dat het me bevrijdt, want ik raak wel erg veel kwijt de laatste tijd……

billenfluisteraarbillenfluisteraarbillenfluisteraar

Overigens bestaat er ook een vorm toekomst voorspellen door het lezen van billen……

Heks is het zat. Ze wordt eindeloos op het verkeerde been gezet en pootje gelicht door een Liegbeest. Ze wil de waarheid en niets dan de waarheid, maar Jokkebrokken malen nu eenmaal niet om eerlijkheid. Die zijn alleen maar bezig met het redden van hun eigen leugenachtige smoelwerk van gezichtsverlies….. Dus maak ik een afspraak met een paragnost. En niet de eerste de beste: Peter van der Hurk!

Heks is een kreng en een bitch! Oeps! Sorry dat ik niet de toegewijde liefhebbende persoon ben, die jij als medemens verdient! Ik moet nog veel leren….. Wijze lessen van een ‘eenvoudige’ 😉 man: Consult bij paragnost Peter van der Hurk deel 2!