Primadonna Prunus versiert mijn autootje. Of is het een Primadon? Heks maalt er niet om. Ik hou van deze kanjer. Bernard hield van z’n anjer, maar geef mij maar een bosje boom! Wolken bloesem dansen door de stad. Mijn trouwe kanarie als trouwauto? Haha!!!! Dat is me wat!

Al jaren onderhoud ik een intens liefdevolle relatie met een boom hier in de steeg. Het is een oude Prunus en hij staat in een eveneens eeuwenoud hofje. Zijn kroon overspant intussen de hele steeg. Door het jaar heen zijn we trouwe kameraden. Maar in het voorjaar raken we weer verliefd.

Zodra zijn eerste knoppen zwellen slaat mijn hart op hol. Elke avond breng ik hem een kort bezoekje om te kijken hoe de zaken ervoor staan. Tot dan eindelijk de grote explosie van roze bloesem volgt. Dan sta ik avond aan avond ademloos te kijken en vooral ruiken. Dan droom ik van elfenfeestjes met vlierbloesemsiroop en mede.

‘Ga je vannacht in de Prunus logeren?’ Ferguut staat bij de deur. Hij wil per se naar buiten. Mijn panter houdt ook van deze boom. Ik verdenk hem ervan dat hij vrolijk meefeest met alle elven en kabouters hier uit de steeg. ‘Doe hen de groeten, vooral mijn vriend Pleingodje,‘ roep ik mijn monster na als hij van het dak springt.

Dinsdag ga ik naar het koor. Ik ben zoals altijd een beetje laat. Al die voorbereidingen ook. Hond uitlaten, beesten eten geven, mezelf eten geven, mezelf reanimeren, toonbaar maken ook vooral, dus mezelf insmeren met make up, omkleden of zelfs douchen……. Een hele klus. Voor een MEer.

Als ik bij mijn auto arriveer kom ik voor een verrassing te staan. Mijn kanariepiet is helemaal roze van de Prunus. Hij staat pal onder mijn geliefde boom. Gisteren lag er een bescheiden laagje op, maar nu is hij helemaal knalroze.

Ik heb geen tijd om er een foto van te maken, maar dat heb ik gelukkig gisteren wel gedaan. Toen dacht ik nog: ‘Heks, zorg dat je morgen bijtijds de deur uitgaat, want je moet eerst tienduizend bloemetjes van je auto halen…..’

Maar ja, helemaal vergeten intussen……

Ik veeg de ergste bloesempracht van mijn ruiten, zet de ruitenwissers even aan…. Maar dan moet ik toch echt gaan. Ik zie wel hoe het uitpakt.

En het pakt uit! In een wolk van roze bloesem vlieg ik de straat uit. Over de Oude Vest, de Langegracht…….Eén grote dwarrelde liefdesverklaring aan het leven. Fantastisch. Ik word er helemaal gelukkig van.

Links en rechts blijven mensen stokstijf stil staan om dit tafereeltje verrukt gade te slaan…..

De repetitie is ook al geweldig. We zijn begonnen aan een paar fantastische nieuwe stukken voor ons honderdjarig jubileum, waaronder een lekker modern werk van Vaughan Williams. Echt smullen!

Ook is de harmonie in het altenvak intussen herstelt. Iedereen is weer helemaal tevreden met haar zitplaats alsmede haar buurvrouw. Een hele verademing!

Als ik later naar mijn auto loop word ik ingehaald door een paar sopranen. ‘Oh Heks, wat is je auto mooi! Het lijkt wel een trouwauto!’ jubelen ze enthousiast. En ja, het is waar. Het knalgele wagentje met de roze versiering is een lust voor het oog. En oogt bovendien trouwlustig!

Je zou er bijna zelf trouwlustig van worden. Gelukkig ben ik gelukkig met mijzelf getrouwd. Alweer bijna negen jaar!

Kattenperikelen: Een panter in het nauw maakt rare sprongen! Gelukkig in een volstrekt LEEG museum. Je moet er niet aan denken dat de collectie van dit instituut, tenen op sterk water bijvoorbeeld, s’nachts tot leven zou komen…..

Katten! Teringlijers zijn het. Als ze ergens de pest over inhebben smeren ze em zonder met hun grote groene ogen te knipperen. Dagen- weken-, soms maandenlang laten ze je lijden doordat je hen nergens kunt vinden. En als ze dan opduiken zijn ze alles behalve dankbaar. Moet je weer op je knieën om hun affectie binnen te vissen…….

Snuitje is nog maar net een beetje bijgetrokken van haar avonturen of de panter is alweer zoek. Ik probeer mijn zwerver weer een beetje te domesticeren. Dus met enige regelmaat zorg ik dat hij binnen slaapt. Thuis wel te verstaan. In Huize Heks.

Het liefst ligt hij dan gezellig in mijn heksenbed. Maar de laatste weken bonjour ik hem eruit. Snuitje heeft het rijk alleen, want zij moet aansterken. Een grote bak voer staat permanent naast haar kleine uitgemergelde kattenkopje en gedurende de nacht peuzelt ze zo’n hele bak weg! Niet echter als de panter ons bed deelt, binnen vijf minuten maakt hij die hele bak vreten soldaat.

Dus slaapt de dolende ridder op de vensterbank in de keuken. Lekker boven de verwarming. Maar ook: Temidden van andere katten. Dat laatste vindt hij dan weer beduidend minder. Hoewel ze hem volledig met rust laten. Hij is een enorme loner. Het liefst in zijn uppie. Buiten. Of met Heks.

Waar is mijn zwarte bakbeest? Heks loopt alweer dagen te zoeken.

‘Ik heb hem woensdag nog gezien,’ beweert mijn buurvrouw, ‘Hij zat in de hal en liep met mij mee naar buiten.’ Heks heeft hem dinsdagmorgen voor het laatst gezien. Op zich niet dramatisch lang geleden, panter is wel eens vaker enige dagen op stap. In de lente. Als het lekker weer is. Als de rudimentaire restanten van zijn gecastreerde klokkenspel opspelen. De castratie heeft in zijn geval nauwelijks effect gehad. Hij is nog steeds zeer uithuizig.

Maar met dit weer, die afschuwelijke regen en kou? Zit hij soms ergens in een keldertje opgesloten? Hij ruikt soms wat schimmelig als hij een nachtje is weggebleven. Wie weet waar hij schuilt?

Zoals altijd als Ferguut in de problemen raakt voel ik het op mijn klompen. Vanaf het eerste moment. Alsof hij een noodoproep doet! Zodoende loop ik al dagen door de buurt te struinen en te roepen. Ik blèr langdurig onder het raam van de vrouw die zich hem afgelopen zomer had toegeëigend. Ik gil door het hofje waar haar bejaarde moedertje woont. Verschrikte hoofden voor ramen, maar geen zwart monster…..

Zondagmorgen loop ik door de buurt met VikThor. Het eerste piesrondje. Ik wil graag naar de kerk, dus ik ben wat gehaast. ‘Ferguut’ roep ik door de steeg om de hoek. Belachelijk denk ik nog bij mezelf. Waar zou het beestje zich hier moeten verbergen? Achter een vuurdoorn? In die afvalbak? Zinloos gezoek. Hopeloos geroep.

©Toverheks.com

Plotseling hoor ik een tijger grauwen, een leeuw brullen, een panter miauwen. Geen twijfel mogelijk. Dit verbale geweld is afkomstig van mijn schatje, ik weet het zeker. Maar waar zit hij in godsnaam. Onrustig spurt ik door de steeg. VikThor verwoed snuffelend naast me. Die heeft zijn neus helemaal ontdekt!

Waar zit Ferguut? Ik kan hem nergens vinden…..

Na een paar sprintjes ontdek ik zijn verstopplek. Hij zit in het museum! Stevig opgesloten achter een dikke tijdelijke deur: Het museum wordt al sinds jaar en dag verbouwd. Afgelopen week waren ze weer bezig een gat in de muur te slaan om allerlei buizen door naar binnen te duwen. Vervolgens werd het gat vol water gepompt. Of de buizen. Een grote kraan tilde troep over het dak naar de binnenplaats……

Kortom: Levensgrote gevaren voor ondernemende katten, want een kat in het nauw maakt vreemde sprongen. Sinds woensdag schreeuw ik al in die ellendige bouwput hier in de steeg. Ik ben afgelopen zomer door het gebouw gedwaald, zonder toestemming overigens, volledig op eigen risico, op zoek naar Snuitje: Alle vloeren liggen open, muren worden verplaatst of gesloopt, overal elektriciteitsdraden……

In mijn kop spelen zich de meest vreselijke taferelen af: Mijn kat ingemetseld in een eeuwenoude muur of opgesloten in het riool. Of geëlektrocuteerd door een loshangende draadje……… Geen medewerker van het museum die er wakker van ligt.

‘Wij hebben dag en nacht bewaking, als uw kat hier zit hadden wij hem allang gezien,’ zeiden ze afgelopen zomer toen ik Snuitje liep te zoeken, ‘Hier zit ze echt niet….’

Mooi zo. Ze hebben bewaking. Ook in het weekend. Heks belt het noodnummer, dat op de deur staat. Ook zoekt ze online naar het betreffende bedrijf. Die nemen de telefoon niet op en het noodnummer blijkt van iemand te zijn die nog nooit in het museum is geweest. Hij kent wel iemand die er werkt, een opzichter of iets dergelijks, dus die belt hij op. ‘Zoek het maar uit,’ adviseert die, ‘Morgen ben je de eerste.’

Ook de politie en dierenambulance hebben weinig interesse in een opgesloten kat. Mijn buurvrouw is ook aan het bellen geslagen, groot dierenvriend als ze is. ‘Ze komen niet hoor, Heks,’ verontwaardigd kijkt ze me aan. Heks heeft intussen het gebouw aan een grondig onderzoek onderworpen.

©Toverheks.com

Plotseling klinkt er een akelig geschater door de steeg. De zon verduistert. De hemel wordt zwart als de nacht……

Een fladderende gedaante vliegt door de lucht op een bezemsteel. Na een ijzingwekkende looping rondom de kerktoren ploft er een hoop vodden op de stoep. Een grote neus prikt onder een enorme zwarte heksenhoed vandaan. We staan we aan de grond genageld. Verstijfd van schrik……

‘Wat staan jullie nu stom te kijken? Nog nooit een echte toverheks gezien? Ik weet dat ik moeders mooiste niet ben, maar ach. In de nacht zijn alle katjes grauw, dus waar hebben we het over?’

Met een stevige tik breekt een klein ruitje in de ruimte naast de voordeur in duizend stukjes. Wie heeft daar nu een klap met een koevoet tegenaan gegeven? Welke engel staat daar met een bakje voer te zwaaien totdat er een roofridder tussen de scherven door naar buiten sluipt? Geen idee. Het is een groot wonder en bepaald niet voor de kat zijn kont gedaan!

Zit je nu als een kat om de hete brij te draaien? Maak dat toch de kat wijs, Heks!

De flodderige figuur veegt het glas weg met haar bezem en roetsjjjj….. ze is er alweer vandoor! Met een grote zwarte kater achterop haar vervoersmiddel. Krijsend verdwijnt ze aan de einder!

Zo is de panter veilig thuis. Je moet het breekijzer smeden als het heet is, dat is wel duidelijk.

Als bedankje poept hij in mijn bed. De teringlijer. Een dikke drol wacht me op als ik terug kom van een wandeling met mijn hondje en Fiederelsje. De lucht slaat me al tegemoet in het portaal.

Een dag later is het ruitje alweer gerepareerd, alsof er nooit een kat in dit vreemde pakhuis heeft gezeten…… Hopelijk houdt het raampje nu een tijdje en is het geen kat in de zak. En hopelijk komt niemand verhaal halen , want daar komt de zwarte kat in….. 

Night at the MuseumNight at the Museum

Eindelijk is het dan drie uur! We kunnen gaan kijken of de aanloopkat in de Kooij mijn wegloopkat is. Is ze werkelijk in een rechte lijn via de Haarlemmerstraat de stad uit gevlucht? Het lijkt er wel op!

 

Deze foto kreeg ik toegestuurd per sms. Of dit Snuitje is? Nauwelijks te zien, maar onmiskenbaar!

Snuitje poster

Zaterdag 22 oktober krijg ik plotseling bericht dat mijn kat Snuitje bij een paar studenten in de woonkamer zit. Aanvankelijk geloof ik mijn oren niet. Tot nu toe zijn dergelijke berichten nergens op uitgedraaid. Ook is mijn schatje al vanaf 25 juli zoek. Erg lang voor een piepklein poesje op leeftijd. Het zal wel weer loos alarm zijn. Toch ga ik achter de tip aan. Natuurlijk. Je weet maar nooit.

Het is een rare dag, die zaterdag. Eerst haal ik een nat pak, omdat mijn pup in de gracht springt. Daarna moet ik me een ongeluk haasten om droog en wel om drie uur op de stoep te staan bij de studenten.

ENORM UITVERGROOT ZIE JE HET IETS BETER……

Ik stuur een berichtje aan Joy en Boy, mijn grote kattenvrienden. ‘Snuitje is waarschijnlijk terecht. Ik ga vanmiddag kijken of zij het is!’  Dit onvolprezen liefdespaar heeft me enorm geholpen met het zoeken naar Snuitje. Toen ik zelf te druk was met mijn stervende hondje bleef dit stel onverminderd actief speuren naar mijn weglopertje. Overal in de stad hingen zij posters op. Hele straten werden geflyerd…….Ze gluurden door ramen en luiken. Gingen achter elke tip aan…..

Om half drie staan ze voor mijn neus. Ze gaan natuurlijk met me mee! VikThor wordt in de fietskar geladen. Zijn oude behuizing, een katten vervoersmand hangt schoon aan mijn stuur. Daar kan Snuitertje straks in. Als ze het is…..

“Ik ben hartstikke zenuwachtig,’ verwoordt Joy mijn gevoel. We zijn al zo vaak teleurgesteld. Bovendien: Zo’n oud katje, zo lang van huis! Niet gewend aan het buitenleven. Als ze het is, hoe zal ze er aan toe zijn?

In colonne fietsen we de stad uit. Hobeldebobbel langs de Oude Vest richting Haven. Onder de Zijlpoort door over de Singel en in een rechte lijn de Lage Rijndijk op. Tot vlak voor de Spanjaardsbrug.

Hier moeten we zijn. Ergens in deze huizen zit een kat, die verdacht veel op de mijne lijkt. Ik bekijk de gevel. Het opgegeven adres is op de eerste verdieping. Het is tegen drieën. We bellen aan.

Er gebeurt helemaal niets. De deur gaat niet open. Het huis oogt uitgestorven.

Een buurman komt aangelopen. Een oudere jongere zo te zien met wortels in de gabber sien. Hij kent dat katje wel. ‘Ze loopt hier al maanden te miauwen. Je kunt haar heel gemakkelijk over haar buikje aaien, ze gaat er helemaal voor liggen. Die student ligt vast nog in zijn bed…….’

Eindelijk thuis en dan is er die vreemde hond! En waar is Ysbrandt eigenlijk!?

Een buurvrouw voegt zich bij ons. Een vrijgezelle tante met haar op bovenlip en tanden. Ze sjouwt een grote tas boodschappen naar binnen. ‘Ja, die kat is duidelijk verdwaald. Ik heb de dierenambulance een keer gebeld. Maar die zijn niet geweest……’

Wat een verhalen toch weer. Maandenlang miauwen in een paar ienieminituintjes! Hoe is het nu mogelijk dat niemand die kat gewoon een keertje bij het asiel op een chip heeft laten checken? Of eventje heeft gekeken op de site van Amivedi of Mijn dier is zoek? Daar stond mijn schatje levensgroot als vermist geregistreerd. Met een goed lijkende foto!

‘Ik ga toch eventjes aan de achterkant kijken of ik dat gevonden katje in een tuin zie zitten. Of op het balkon bij die studenten…..’ zegt mijn vriendin. Samen met haar liefje spoeden ze zich achterom een brandgang in. Ik blijf verwoed naar de gesloten voordeur staren.

Mijn magische blik lijkt te werken, want plotseling zwaait de deur open. Een frisgewassen jongeman lacht me vriendelijk toe. ‘U bent de dame van de kat. Nou, ik hoop dat het Snuitje is, want ze moet echt  hoognodig naar haar eigen huis. Ze kan helemaal niet overweg met mijn eigen kat. Die zit uit frustratie op het balkon!’

Joy

Ik snel achter hem aan de trap op. Waarschijnlijk brabbel ik iets terug, maar ik zou niet weten wat precies. Ik wil alleen maar naar mijn kat. Als het haar is. Nu. Eindelijk!

Bovenaan de trap is een halletje. En daar komt me een piepklein poesje tegemoet lopen. Ongeveer de helft van Snuitje. Maar het is Snuitje! Echt waar. Er is alleen niet zoveel van haar over…..

Ik pak haar verrukt op, geef haar een knuffel en probeer haar in de vervoersmand te stoppen. Intussen zijn Joy en Boy ook boven gekomen. Hun teleurstelling dat de Cyperse kat op het balkon van de studenten Snuitje niet is, dat het dus weer loos alarm is, maakt plaats voor vreugde. Mijn net hervonden kat ontsnapt in de consternatie en ik moet flink achter haar aan om haar weer te pakken te krijgen.

Ondankbare monsters zijn het toch. Katten. Zo ook deze: Helemaal niet blij om me te zien. Totaal niet geïnteresseerd om naar huis te gaan……

Niet veel later fietst de karavaan weer richting binnenstad. Joy haalt onderweg een taartje voor de heren studenten en voegt zich later weer bij ons. Thuisgekomen komt dochter Pippi direct kijken. Hoera! Moeders is weer terug. Liefdevol geeft ze haar kopjes en likjes. De rest van de katten volgt. Om de beurt koekeloeren ze naar dit magere scharminkeltje. Natuurlijk herkennen ze haar. Maar ze vinden het toch raar. Echt waar.

Het heeft heel wat voeten in de aarde om mijn ouwetje er weer bovenop te krijgen. Een infuus bij de dierenarts. Speciale verrijkte voeding, want ze is eenderde van haar gewicht kwijt. Heel veel rust en speciale aandacht…….

‘Ik voer haar met een theelepeltje. Dat vindt ze fijn. De eerste dagen kreeg ik er bijna niets in. Haar darmpjes lagen helemaal stil. Er zaten een paar keiharde versteende keuteltjes in. Gelukkig is de boel nu weer op gang gekomen. Maar we zijn er nog niet. Ze is nog helemaal niet de oude,’ vertel ik Steenvrouw, als ze bij Snuitje komt kijken.

Ook Trui brengt een bezoekje. Ze was tenslotte bij de geboorte van mijn ouwe kattekop. Haar kat Loetje is namelijk de moeder van Snuit.

En gaat ze het redden? Komt ze er bovenop?

Volgens de dierenarts is ze zo gezond als een vis. Geen gekke dingen. Alleen volledig uitgedroogd en ondervoed…..

Boy

Gek toch dat mensen mijn moeilijk benaderbare panter altijd eten willen geven, terwijl hij er gezond en doorvoed uitziet. Moeiteloos scoort hij muizen en andere kleine beestjes als lunch en tussendoortje. Toch was er laatst weer een buurvrouw die hem zonder zich af te vragen of het beest daadwerkelijk een zwerver is in de kost heeft genomen. Ik heb haar moeten bezweren om ermee op te houden. Op straffe van een bezoek van de wijkagent!

Maar mijn zeer toegankelijke binnenkat Snuitje, oud en uitgemergeld, niet gewend op muizen en vogels te jagen, volledig ondervoed en uitgedroogd…. Geen mens die op het idee kwam om haar te helpen. Maandenlang moest ze zich maar zien te redden. Haar scharminkelige lijfje getuigt hiervan.

Uiteindelijk heeft ze zich permanent toegang verschaft tot het huis van de studenten. Pas zeer recent. En die hebben toen bij toeval een poster zien hangen in de stad. Opgehangen door mijn vrienden. In hun eindeloze ijver om Snuitje thuis te brengen.

Deze week zit ik in de keuken met al mijn katten. Zelfs de panter is van de partij. VikThor stuitert er vrolijk tussendoor. Ik voel Ysbrandts geestige snuit duwen tegen mijn kuiten…… Eindelijk voelt het weer compleet hier in Huize Heks!

en een hele blije Heks


 

 

 

Aan de slag op narcistendag. Oefeningen om je grens aan te geven. Benoemen van je kwaliteiten. Wat theorie om deze waanzin te bevatten. En nog veel meer. Maar vooral: Herkenning, herkenning, herkenning……. Een bezielende bijeenkomst!

De  verdiepingsdag voor slachtoffers van narcistische mishandeling is meer lichaamsgericht dan de eerste dag. Er wordt gewerkt aan het versterken van je grenzen en herstel. Best veel natuurlijk om binnen een paar uur voor elkaar te krijgen. Voor mijn gevoel ben ik nog steeds de opgelopen schade aan het inventariseren…..

De groep bestaat deze keer louter uit vrouwen, maar één van de trainers is man. Ook hij is ervaringsdeskundige op dit gebied, hetgeen betekent dat hij er een ellendige tijd met één of andere narcist op heeft zitten.

‘Ik vind het soms best raar om hier de enige man tussen al die vrouwen te zijn,’ geeft hij aan. De groepen bestaan doorgaans voornamelijk uit dames. Het gros van de narcisten is nu eenmaal man. Deze vrouwen hebben negen van de tien keer een hopeloze ervaring met een mannelijke narcist in hun pocket….. Ze zitten dus niet bepaald te wachten op welke man dan ook. En al helemaal niet op een dag als deze!

‘Ik vind het juist fijn dat je erbij bent,’ zegt één van de deelneemsters, ‘toen ik binnen kwam en je de hand schudde dacht ik “Jeetje wat een lieve ogen heeft deze man”. Dat deed me goed. Het besef dat er ook lieve en goede mannen bestaan!’

De dag gaat pittig van start met een opdracht met z’n tweeën. Ik werk samen met mijn buurvrouw. Je vertelt elkaar over je ervaringen en vervolgens deelt die ander het in de groep. Met daarbij diens persoonlijke indruk van jouw kwaliteiten die je geholpen hebben om dit allemaal te overleven.

Ik ben eerlijk gezegd volledig vergeten wat mijn kwaliteit lijkt te zijn. Waarschijnlijk kracht. Vaak zien mensen mij als een bijzonder sterk wijf. Hetgeen keihard tegen me werkt. Sterke mensen mag je namelijk best pesten en pijn doen, toch?

Iemand krijgt de kwaliteit ‘lief’ toegekend. Wie wil nu niet lief gevonden worden? Nou, deze geweldig lieve vrouw! Het is haar voetangel geweest! De opmerking schiet haar helemaal in het verkeerde keelgat.

Ze ervaart het als misselijkmakend verdrietig dat juist die kwaliteit van haar er weer uit wordt gepikt. Deze schat baalt ervan als zacht gekookt ei te worden weggezet door allerlei keiharde narcisten. ‘Ik wil harder worden, ik ga nog een tijdje de pan in!’ roept ze strijdlustig.

Opvallend genoeg wissel ik precies met iemand uit, die net als Heks ongelofelijk belazerd is. Sommige narcisten leiden een compleet dubbelleven. Ze kunnen dit heel lang geheim houden, maar uiteindelijk lopen ze natuurlijk een keer tegen de lamp. Soms heb je als partner echt niets in de gaten. Waarom zou je ook? Ligt de mouw bijvoorbeeld op apengapen dan verwacht je geen apen…..

Vaak weten veel mensen in de omgeving wel degelijk van het bedrog. Soms ontdekken zelfs de eigen kinderen van alles en nog wat! Vreselijk natuurlijk. De laatste die er achter komt is natuurlijk altijd degene met een stel horens op de kop. Die zijn daar opgezet zonder dat ze het in de gaten had. Door haar partner. Toen ze eventjes niet oplette…..

Er volgen oefeningen met grenzen aangeven. Ik werk weer met iemand anders. We staan tegenover elkaar en de één loopt langzaam richting ander. Je kijkt elkaar in de ogen. Wanneer komt iemand te dichtbij?

De vrouw met wie ik de oefening doe heeft de meest fantastische liefdevolle blauwe ogen, die je je maar kunt voorstellen. Het raakt me diep dat iemand deze engel zo slecht behandeld heeft. Hoe kun je? Waarom?

Op een gegeven moment moet de groep vreselijk lachen om iets wat gezegd wordt. Het is ook hilarisch af en toe wat de narcisten overhoop halen om maar geen terrein te verliezen bij hun partners. Ze doen de gekste dingen en verkopen de vreemdste verhalen. ‘Het is ook goed om af en toe eens flink te lachen om die gestoorde gekken,’ schatert een dame vrolijk.

Direct daarop is er iemand in tranen. ‘Ja, mooi is dat. Ik kan er niet om lachen dat ik hier zit op een mooie zonnige zaterdag. Ik reis het hele land door, betaal 90 euro, zit de hele dag binnen met allemaal andere slachtoffers, hoor de meest verschrikkelijke verhalen…….’ tranen biggelen over haar wangen.

Iedereen is opeens muisstil. Het is waar. ‘En die narcisten hebben er niets van. Die leven gewoon door alsof er niets aan de hand is. Het ligt toch nooit aan hen. Ze maken het je nog moeilijk op de koop toe…’

Ja, je kunt er eigenlijk maar beter om lachen en dat wil je ook. Tegelijkertijd is het echt niet grappig, de narcistische mishandeling. Narcisten en psychopaten zijn de ergste bloedzuigers, die je je kunt voorstellen. Vampiers bestaan. Ze hebben alleen niet van die rare tandjes. Je herkent ze aan hun gebrek aan empathie en hun bloeddorstige honger naar jouw aandacht en energie……

Onze man van vandaag vertelt dat hij zich bezig houdt met Boeddhisme. Heks spits haar oren. ‘Ik ben net terug van een stilte-retraite van 60 dagen. Vipassana.’ Chapeau! Dat is niet niks! Heks heeft die vorm van martelmeditatie ooit in een klooster in Thailand beoefend. Zeer confronterend.

‘Als je zo mediteert kom je alles tegen wat je ooit in je leven hebt uitgevreten. Dat is je karma. Iedereen heeft dat. En voor iedereen geldt dat ie dat ooit tegenkomt. Ook narcisten ontkomen daar niet aan!’

Een schrale troost. Mocht het zo zijn, want dat weten we natuurlijk niet. Heks is wel eens dood gegaan. Ik heb dat overleefd uiteindelijk. Het heeft me dit duidelijk gemaakt: Het is niet het eind van ons bestaan…. En ook ik koester de overtuiging dat je je leven voorbij ziet komen, dat je stomweg niet ontkomt aan een blik in de spiegel. Karma en je eigen spiegelbeeld. Al  die karmische shit tussen jouw buitenkant en je kern. Je ziel.

Narcissus, die verliefd was op zijn weerspiegeling in het water…… op zijn buitenkant. In de buitenwereld. Maar nog nooit van zijn ziel had gehoord. Zijn Zelf niet kende. Geen kern had om zichZelf omheen uit te kristalliseren. Daarom hebben narcisten anderen nodig had om toch iemand te zijn. Anderen moeten dat beeld in het water bevestigen en bewonderen. Voor hen is het ook niet leuk. Want ze zijn eerder een zielig figuur dan een bezield mens…..

De narcistendag vliegt voorbij. Aan het eind wisselen we gegevens uit. Voor wie wil. Op de valreep praat ik nog met een geweldige dame wiens relatie de vorige narcistendag nog aan was. Nu zit zij midden in de ellende die volgt op een breuk met zo’n figuur. Wat zij mij vertelt doet me beseffen dat ik nog van geluk mag spreken met hoe het mij is vergaan na zulke relaties!!!

Varkentje zit in de auto te wachten. Onder de middag hebben we nog eventjes een frisse neus gehaald, maar nu is het tijd voor het echte werk. We wandelen over een dijk rond het kerkhof. Bij een kleine sluis steken we over naar een stuk dijk door de weilanden. Ysbrandt jaagt achter een balletje aan…. Later ontdek ik nog een prachtig pad langs de rivier. We lopen en lopen.

Totdat de man met de houten hamer komt. Van het ene op het andere moment schieten al mijn spieren op slot. Op pijnlijke stokken sjok ik terug naar de auto. Het zit erop. Ik ga nog naar huis rijden, maar dan is het klaar.

De zon staat laag. De TomTom stuurt me via Den Haag terug. Het kan me niet schelen. Mijn autootje snort, mijn hondje knort. Heks is tevreden en voldaan. Wat een dag. Wat een gedoe, narcisten. Wij zijn dan wel de lul, maar laten ons niet kisten!

De dag werd georganiseerd vanuit Het verdwenen Zelf.

Boek: Iris Koops, Het verdwenen Zelf, Herstellen van narcistische mishandeling.

 

In je blote kont om een flatgebouw rennen en je doel verplaatsen. Jezelf niet meer verdedigen door een ander gewoon gelijk te geven….. Kortom: Schijt hebben aan wie wat dan ook maar over je zegt of denkt. ‘Heks, wat in iemands kop zit kun je niet veranderen! Maar je moet wel je helende handjes laten wapperen…..’ Consult bij paragnost Peter van der Hurk deel 1!

Woensdagmorgen sta ik op tijd op. Vandaag gaat het me niet gebeuren, dat ik vertraging oploop door een kotsende hond of brakende kat! Ook files mogen geen kans krijgen om roet in het eten te gooien. Ik wil op tijd zijn voor mijn afspraak met de paragnost!

Vier minuten later dan gepland stap ik in de auto. Helemaal niet gek voor mijn doen. Ik ben ruim een half uur te vroeg vertrokken, dus op tijd zijn voor mijn afspraak moet gaan lukken. Dat staat vast. Geen twijfel mogelijk. Ik voel het op mijn klompen, aan mijn water en mijn stekende hekseneksteroog!

Als ik de Mare op draai met mijn piepkuiken bots ik bijna tegen mijn heksenvriendinnetje Fiederelsje op. Wat een toeval toch weer! Ik draai mijn raampje open: “Ik ben op weg naar Peter van der Hurk, ik ga eindelijk antwoorden krijgen op heel veel vragen!’ Mijn vriendin steekt haar eierkopje naar binnen en geeft me een zoen. ‘Heel veel plezier, lieve Heks, geniet ervan!’

Op mijn gemak rijd ik naar een dorpje van niets in het Westland. De weg is rustig. Het weer is grauw. Er waait een snijdende wind. Mijn auto schudt heen en weer door plotselinge windstoten. Varkentje ligt doodstil naast me op de grond. Hij houdt niet van autorijden. Hij gaat graag mee met de vrouw, waar dan ook naar toe. Maar hij zal nooit zijn kop uit het raam steken onderweg. Laat staan uit het raam kijken…..

Omdat ik zo vroeg ter plekke ben heb ik alle tijd om een uitgebreid rondje met Ysbrandt te lopen. Dan ga ik op zoek naar het adres. Een heel gewoon flatgebouw aan een gezellig plein. Er is markt vandaag. De kraampjes staan in rijen opgesteld. De oerhollandse geur van haring en stroopwafels slaat me in het gezicht.

Als ik aanbel bij de flat neemt een buurvrouw me mee naar binnen. Natuurlijk weet ze wie haar beroemde buurman is, ‘maar echt kennen doe ik hem niet hoor,’ besluit ze haar betoog.

Nog steeds te vroeg bel ik aan. ‘Geeft niks, kom maar binnen hoor, ‘ hoor ik een stem op de achtergrond, als zijn vrouw de deur opent. Even later zit ik tegenover deze beroemde paragnost. De zoon van de ooit minstens zo befaamde paragnost Peter Hurkos. Hij kijkt me vriendelijk aan. Zijn eega Mary brengt ons een koppie koffie. We praten eventjes over koetjes en kalfjes.

Dan vraagt hij om een foto van mezelf. Wat stom. Ik heb allerlei afbeeldingen bij me, maar geen enkele van mezelf. ‘Jawel joh, je paspoort, rijbewijs?’ Niet veel later wrijven zijn vingers over het piepkleine boeventronieachtige pasfotootje in mijn paspoort. ‘Eerst ga ik even je fysieke gezondheid na.’ In een sneltreintempo loopt hij mijn lichaam langs en maakt rake opmerkingen over hoe het met mijn lijf gesteld is.

Geen alarmerende dingen, behalve een hopeloos immuunsysteem. Gespannen nek en rug. En nog wat mankementen. Niets echt akeligs in elk geval. Daar ben ik blij om, want MEpatiënten ontwikkelen nogal eens één of andere vorm van kanker als bijverschijnsel van hun ziekte. Daar hoef ik voorlopig niet bang voor te zijn, dunkt me! Het reguliere medische circuit checkt dat nooit. Voor hen zijn wij nog steeds psychiatrisch patiënt…..

Het verhaal gaat plotseling over van de puur fysieke kant van mijn gesteldheid naar mijn mentale en emotionele welzijn. De man tegenover mij praat en praat. Hij heeft een verrukkelijk Haags accent. Zonder omhaal van woorden vertelt hij me hoe ik mijn leven lang voor anderen heb geleefd, hoe ik heb lopen zorgen en pleasen en hoe zat ik dat ben. ‘Je hebt er genoeg van, je hebt nergens zin meer in,’ beweert hij.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

 

Hoe is het mogelijk? Hij slaat de spijker precies op zijn kop. Er volgt een lang betoog over hoe ik me niet langer moet verdedigen tegenover allerlei lieden, die zelf te dom zijn om voor de duvel te dansen.

‘Je trekt je ook veel te veel aan van wat anderen van jou vinden. Dit uit zich door jezelf te bewijzen, maar ook door jezelf te verdedigen voor van alles en nog wat. Maar als mensen iets in hun kop hebben haal je dat er toch niet uit. Ik geef zulke types altijd direct gelijk.’

‘Stel je voor dat ik met jou op een terras wat zit te drinken. Belt zo’n figuur me op met een smoes. En dan begint ‘ ie van: “Ik heb je wel zien zitten met die langharige brunette. En het was niet je vrouw!’ “Inderdaad , zeg ik dan, je hebt helemaal gelijk, ik ben ff lekker aan het vreemdgaan.” Onzin natuurlijk, want als ik dat zou willen ga ik toch niet open en bloot op een terrasje zitten… Hahaha.’

‘Door je te verdedigen geef je heel veel macht aan zulke hele domme mensen. Want je gaat mee in de gekte in hun hoofd.’

©Toverheks.com

©Toverheks.com

 

‘Kijk, ik zal je nog een voorbeeld geven: Stel dat ik zin heb om in mijn blote kont om dit flatgebouw te rennen. Dus ik kleed me uit en ren een rondje en er zijn twee buurvrouwen die het zien. De ene moet lachen, ‘Ga je lekker Peet?’ , maar die ander belt de politie. Dus die komt. ‘Hebt u dat gedaan?’ ‘Ja’. Of ik het niet meer wil doen, want die ene vrouw heeft zich eraan geërgerd….

©Toverheks.com

©Toverheks.com

 

Maar de volgende dag wil ik weer in mijn blote kont om de flat rennen. Dan moet ik één ding doen: Kijken of die lastige buurvrouw voor het raam staat. En zo ja? Dan verplaats ik mijn doel: Dan ren ik gewoon om dat gebouw daar in de verte heen! Jij zou dat niet doen, jij gaat in de verdediging. Moet je niet doen, Heks!’

©Toverheks.com

©Toverheks.com

‘Jij bent anders Heks, altijd al geweest. Als kind had je al vreemde ideeën. Je was een buitenbeentje in jullie gezin. Je werd niet echt begrepen. Net als ik overigens. Jij kunt ook hetzelfde als ik, alleen kan jij er ook bij genezen. Met je handen. Dat moet je gewoon gaan doen. Laat al die  mensen die altijd met hun problemen bij jou komen er maar voor gaan betalen!’

Het uur vliegt voorbij, terwijl de tijd ook stil lijkt te staan. In opperste concentratie praat mijn gespreksgenoot verder. Hij geeft me goed inzicht in hoe ik in relaties heb gefunctioneerd. Hoe ik mijn best heb gedaan om het iedereen naar de zin te maken. Hoe ik voor anderen doe wat ik niet voor mezelf zou doen. Maar ook hoe weinig mensen me echt kennen……

‘Jij wordt vaak heel verkeerd ingeschat. Je bent een prachtige vrouw met een schitterend voorkomen en een heel sprekend gezicht. Zelfs als je een jutezak aantrekt ben je nog beeldschoon! Je komt heel krachtig en evenwichtig over. En warm. Je trekt mensen aan als een magneet. Ze zoeken geborgenheid bij je. En iedereen is altijd welkom, ook de meest vreemde en rare types, je kent ze wel: Mensen die uit de poppenkast zijn gevallen.’

Ja, ik ken het. Heks sluit niemand buiten. Nooit. Iedereen is mijn partner immers…..

‘Veel mensen zeggen dat ze van je houden, maar ze lullen maar wat. Ze kunnen net zo goed zeggen dat ze van lekker eten houden. Of van een paar nieuwe schoenen. Als jij zegt dat je van iemand houdt komt dat uit je hart. Jij voelt echt liefde dan. Dat is een groot verschil. Ook in liefdesrelaties zoek jij een echte ouderwetse complete verbinding. Maar je hebt altijd gesetteld voor iets wat er niet in de buurt komt!’

‘Jij hebt ook zo je grenzen en veel pijn als mensen eroverheen gaan…. Maar als jij aangeeft dat je iets niet kunt of wilt geloven mensen je gewoon niet. Ze vinden eigenlijk dat je het gewoon allemaal maar wel moet doen. ‘Dat doet ze uiteindelijk toch wel’ denken ze dan. Ze pikken het ook niet als je niet doet wat ze willen, dan breekt de pleuris uit! Gewoon schijt hebben aan al die mensen!’

Schijt, schijt, schijt aan iedereen is het advies. Meuh! Ik hoop dat het me bevrijdt, want ik raak wel erg veel kwijt de laatste tijd……

billenfluisteraarbillenfluisteraarbillenfluisteraar

Overigens bestaat er ook een vorm toekomst voorspellen door het lezen van billen……

Heks is het zat. Ze wordt eindeloos op het verkeerde been gezet en pootje gelicht door een Liegbeest. Ze wil de waarheid en niets dan de waarheid, maar Jokkebrokken malen nu eenmaal niet om eerlijkheid. Die zijn alleen maar bezig met het redden van hun eigen leugenachtige smoelwerk van gezichtsverlies….. Dus maak ik een afspraak met een paragnost. En niet de eerste de beste: Peter van der Hurk!

Heks is een kreng en een bitch! Oeps! Sorry dat ik niet de toegewijde liefhebbende persoon ben, die jij als medemens verdient! Ik moet nog veel leren….. Wijze lessen van een ‘eenvoudige’ 😉 man: Consult bij paragnost Peter van der Hurk deel 2!

 

 

Heks gaat op bezoek bij engeltje en zijn moeder. Wat is hij zoet! Nog wel…. Wacht maar af, voor je het weet is het een bengeltje…….

Donderdagavond staat de buurvrouw op de stoep. Ze heeft een paar pakjes kattenvoer voor me. ‘Ik kreeg ze cadeau, maar mijn kat mag dit niet eten….’ Ze heeft een stokoude poes met een nierdieet. En een piepjonge baby!

‘Dank je wel, buurvrouw. Hoe gaat het met de kleine? Groeit hij goed? Slaapt hij lekker door?’ Ze begint te stralen. Altijd zodra je haar baby noemt gaat de zon op in haar vriendelijke gezicht. “Hij is niet helemaal lekker, want hij heeft vandaag weer prikjes gehad.’ O ja, de vaccinatie ellende…..

sem3

We spreken af, dat ik morgen eventjes op bezoek kom. Heks snuffelt nu eenmaal graag aan kleine mensenkindertjes….. Het klinkt dubieus, alsof ik ze op wil eten. De boze Toverheks! Haha. Niets is minder waar. Ze ruiken nu eenmaal zo lekker zoet…..

De volgende middag rond vier uur bel ik aan. Mijn buuv doet open met Sem op haar arm. Hij ziet er sneu uit. Waterige oogjes kijken me verdrietig aan. ‘Vorige keer had hij helemaal geen last van die prikken, maar deze keer is hij totaal niet in orde….’ verzucht zijn moeder, ‘Hij wil alleen maar de hele dag in mijn armen liggen…’

Wat een geluk dat dat kan! Deze nieuwbakken moeder wijdt zich volledig aan haar kleine wondertje. ‘Ze willen dat ik weer ga werken, maar ik ga niet langer dan twee uur per week aan de gang. Ik wil gewoon zoveel mogelijk bij mijn kindje zijn…..’

Ik geef haar groot gelijk. Voor je het weet is hij groot. ‘Het is misschien wel de mooiste tijd van je leven. Geniet er maar lekker van!’

Het uurtje dat ik op bezoek ben zakt de kleine Sem langzaam tegen zijn mamma aan in slaap. Wat een heerlijk ventje. Hij is in de paar maanden van zijn bestaan al verdubbeld! Hij doet het goed!

SEM4

Een engeltje

Vliegende blauwe olifanten, vuurspuwende draken en horde’s Pasla’s: Kleurrijke taferelen tijdens mijn verblijf op Buitenkunst. Heks schildert fabeldieren. Het is haar op het lijf geschreven!

fabeldieren , BUITENKUNST DRENTHE 2015, project schilderen, schilderijen, mythologische beesten

De hele week heb ik me al voorgenomen om een project te doen in samenwerking met kinderen. Gewoon voor de lol. Ik geniet van al die kids hier op het terrein. Ik heb altijd graag kinderen om me heen gehad. Volgens mijn moeder had ik voor de klas moeten staan, maar dat vond ik persoonlijk altijd kindermishandeling. Zo zielig, al dat jonge tomeloze leven vastgepind op een stoel. Daar wilde ik niet aan meewerken….

fabeldieren , BUITENKUNST DRENTHE 2015, project schilderen, schilderijen, mythologische beesten

Het komt natuurlijk omdat ik me zelf suf heb zitten vervelen op school vroeger. Mijn geest vloog meestal ergens buiten het klaslokaal door de bomen in het park tegenover mijn gevangenis. Daar beleefde ik allerlei avonturen, terwijl ik intussen comateus in het zuurstofloze lokaal met een half oor naar de meester zat te luisteren.

fabeldieren , BUITENKUNST DRENTHE 2015, project schilderen, schilderijen, mythologische beesten

Uiteindelijk was het natuurlijk altijd zaak niet betrapt te worden op je afwezigheid. Als ik plotseling een vraag naar mijn kop kreeg geslingerd, gaf ik prompt het juiste antwoord. Maar ik ben me ook wel eens een ongeluk geschrokken van een in mijn oor brullende leraar, terwijl mijn geest weet ik waar vertoefde……

fabeldieren , BUITENKUNST DRENTHE 2015, project schilderen, schilderijen, mythologische beesten

De docent schilderen heeft een leuk project in samenwerking met de allerkleinsten: Fabeldieren schilderen! Precies iets voor Heks met haar fabelachtige achternaam…..

fabeldieren , BUITENKUNST DRENTHE 2015, project schilderen, schilderijen, mythologische beesten

s’Morgens schilderen we een mythologisch beest. ‘Hou het simpel, gebruik heldere kleuren. Desnoods met een zwarte contour eromheen. Het is de bedoeling dat jullie je beest heel precies beschrijven. Vanuit die aantekeningen gaan de kinderen vanmiddag jullie creatie naschilderen….. ‘

fabeldieren , BUITENKUNST DRENTHE 2015, project schilderen, schilderijen, mythologische beesten

De kleuters zijn intussen ook bezig. Wij moeten op onze beurt weer een schilderij maken vanuit hun beschrijving! Aan het eind van de dag gaan we alles exposeren.

fabeldieren , BUITENKUNST DRENTHE 2015, project schilderen, schilderijen, mythologische beesten

Ik niet een vel op een enorme schildersezel. Naast me doet een vrouw hetzelfde. We kijken elkaar aan. ‘Zullen we met ezel en al naar buiten gaan? Het is zulk lekker weer!’ stel ik voor. Mijn kersverse maatje is direct om. Gezamenlijk duwen we het gevaarte de tent uit, het gras in.

fabeldieren , BUITENKUNST DRENTHE 2015, project schilderen, schilderijen, mythologische beesten

Even later zijn we lekker aan de slag. Het zonnetje schijnt. Iets verderop is een groep mensen aan het zingen. Wat heerlijk! We worden er blij van!

fabeldieren , BUITENKUNST DRENTHE 2015, project schilderen, schilderijen, mythologische beesten

Onder mijn handen verschijnt een draak. Ik schilder en schilder. Zelf zit ik ook lekker onder. Intussen klessebes ik af en toe met de vrouw naast me. Ze is hier een week met haar dochter. Een paar jaar geleden is haar man plotseling overleden. Ik luister naar een bekend verhaal.

fabeldieren , BUITENKUNST DRENTHE 2015, project schilderen, schilderijen, mythologische beesten

De vader van Heks was ook nog jong toen hij stierf. Mijn moeder bleef net als deze vrouw achter met een druk bedrijf en kinderen die hun vader nog niet konden missen. ‘Ik heb het bedrijf verkocht. Ik heb totaal niet de expertise in huis om het voort te zetten. Ook ben ik onlangs verhuisd. Het zijn rare drukke jaren geweest….’

fabeldieren , BUITENKUNST DRENTHE 2015, project schilderen, schilderijen, mythologische beesten

En nu dan heerlijk een week op stap! Mijn nieuwe vriendin lacht verrukt. Wat een zalige dame. Ik bof maar weer dat ik naast haar sta!

fabeldieren , BUITENKUNST DRENTHE 2015, project schilderen, schilderijen, mythologische beesten

DE DRAAK VAN HEKS

Na een paar uur ben ik klaar met mijn kunstwerk. Ik maak een beschrijving. Er zijn te weinig kinderen ten opzichte van volwassenen, dus de kans is groot, dat de beschrijving van mijn werk niet wordt doorgespeeld aan een kind. Dat wil ik voorkomen!

fabeldieren , BUITENKUNST DRENTHE 2015, project schilderen, schilderijen, mythologische beesten

Dus vertel ik onder andere dat het een draak is met een groot hoofd en een heel klein lijfje. Maar zijn staart is heel lang, het einde kun je niet zien, want dat is op de maan! Hij heeft een traan in zijn oog, omdat hij bang is van kleine kinderen. Dat moet tot de verbeelding spreken!

fabeldieren , BUITENKUNST DRENTHE 2015, project schilderen, schilderijen, mythologische beesten

En ja hoor! Mijn schilderij is gereproduceerd! Zelf ben ik ’s middags in de weer met een vliegende blauwe olifant. Met haar. Mijn buurvrouw werkt aan iets soortgelijks. De uren vliegen voorbij.

fabeldieren , BUITENKUNST DRENTHE 2015, project schilderen, schilderijen, mythologische beesten

Als later alle schilderijen op de vloer van de grote tent liggen uitgestald is het een vrolijke boel. Wat een kleurrijk werk! Heks loopt genietend te kijken wat anderen voor’n monsters hebben geschapen. Ik ben met name gecharmeerd van de Pasla’s. Een combinatie van paard en slang. Superleuk!

fabeldieren , BUITENKUNST DRENTHE 2015, project schilderen, schilderijen, mythologische beesten

DE BLAUWE OLIFANT MET VLEUGELS EN HAAR

fabeldieren , BUITENKUNST DRENTHE 2015, project schilderen, schilderijen, mythologische beesten

Die avond ga ik naar de voorstellingen kijken in het theater. Ik ben over de enorme dip in mijn vakantie heen. Het is alweer bijna de laatste dag. Wat vliegt dat toch voorbij, zo’n weekje Buitenkunst.

fabeldieren , BUITENKUNST DRENTHE 2015, project schilderen, schilderijen, mythologische beesten

fabeldieren , BUITENKUNST DRENTHE 2015, project schilderen, schilderijen, mythologische beesten

fabeldieren , BUITENKUNST DRENTHE 2015, project schilderen, schilderijen, mythologische beesten

fabeldieren , BUITENKUNST DRENTHE 2015, project schilderen, schilderijen, mythologische beesten

Woningbouwvereniging Portaal kapt reusachtige Meidoorn zonder enig overleg met de bewoners van ons pand. Hebben ze eigenlijk wel een kapvergunning? En doet dat er nog iets toe als de boom geveld is? Het is in elk geval wel lekker licht in mijn huis nu……

 

rode Meidoorn, bloeiend, Meidoorn, besjes en bloemetjes

 

broedende vogels, houtduiven, rode Meidoorn, bloeiend, Meidoorn, besjes en bloemetjes broedende vogels, houtduiven, rode Meidoorn, bloeiend, Meidoorn, besjes en bloemetjes broedende vogels, houtduiven, rode Meidoorn, bloeiend, Meidoorn, besjes en bloemetjes

‘Buurvrouw, heb je gezien, dat de boom achter ons huis gekapt is?’ Mijn bovenbuurman kijkt me geschokt aan. Ik ben nog niet helemaal wakker, dus ik kijk wat suffig terug. ‘Gekapt? Door wie? Wanneer?’ ‘Heb je dan niets gehoord vanmorgen? Het was een ongelofelijke teringherrie. Portaal heeft een heel team laten uitrukken om die boom te ruimen. Geen overleg met ons. Ik baal als een stekker. Het is een aantasting van onze privacy!’

rode Meidoorn, bloeiend, Meidoorn, besjes en bloemetjes

Zo, dus woningbouwverenging Portaal, heeft onze geliefde Meidoorn geëlimineerd. De boom, die als een Grote Verzoener tussen alle buren in stond. Die magische elfenboom vol vogels, waarin een koppel houtduiven al jaren twee keer per seizoen een nest heeft. Die enorme struik, die me elk voorjaar trakteert op een wolk aan roze bloemen. Onze vredelievende binnentuinboom, waardoor vijandige buren niet meer in elkaars huis kunnen gluren. Ik ben ook geschokt.

broedende vogels, houtduiven, rode Meidoorn, bloeiend, Meidoorn, besjes en bloemetjes

‘Ik vraag me af of ze er eigenlijk wel een kapvergunning voor hadden. Het is nog niet zo gemakkelijk om zomaar een boom te mogen ruimen!’ Maar ja, wat maakt het nog uit. De boom is weg. ‘Ze gaan wel een nieuwe Meidoorn neerzetten,’ zegt mijn buur. We kijken elkaar aan en trekken een gezicht. Dat zal me het boompje wezen.

rode Meidoorn, bloeiend, Meidoorn, besjes en bloemetjes

En inderdaad: Een paar meter naast de plek van de Meidoorn staat nu een boomsprietje aan een paar palen. De palen zijn twintig keer zo dik als het iele stammetje. In het minuscule kruintje kan nog niet één piepklein vogeltje zitten zingen.

broedende vogels, houtduiven, rode Meidoorn, bloeiend, Meidoorn, besjes en bloemetjes

‘Ja, vreselijk,’ zegt de vogelaar, die een paar huizen verder woont, als ik hem erover spreek. Het was echt de vogelboom van ons buurtje. Gek toch, dat dat zomaar kan….’

Ach ja, Portaal. Dat ongelofelijke asociale kutclubje van een woningbouwvereniging. Waar het hele oorspronkelijke idee van zo’n vereniging allang op de schop is. Jaren heeft mijn buurvrouw gesmeekt om iets aan die boom te doen. Hij werd te hoog. Overwoekerde haar tuin. Nam enorm veel licht weg. Ze lieten haar gewoon tobben. Dus er werd wat geredderd met een snoeischaar. Ook Heks woont al jaren in een donker huis. Mijn zonuren zijn in de loop der tijd teruggebracht naar een paar uur per dag, waar ik vroeger de hele dag zon had. En in een soort lichtbak woonde…..

broedende vogels, houtduiven, rode Meidoorn, bloeiend, Meidoorn, besjes en bloemetjes broedende vogels, houtduiven, rode Meidoorn, bloeiend, Meidoorn, besjes en bloemetjes

De buurvrouw is onlangs verhuisd, dus Portaal ziet zijn kans schoon met die boom in haar tuin. In plaats van een degelijke ouderwetse snoeibeurt hebben ze het hele geval maar omgehakt. We hebben niet eens de kans gehad er iets tegen te brengen. De binnentuintjes liggen er verslagen bij.

rode Meidoorn, bloeiend, Meidoorn, besjes en bloemetjes

Wel is mijn huis in één klap weer helemaal licht. Zonlicht schettert door de vensters naar binnen. Wat zien die ramen er uit trouwens. Een film vuil ligt als een blur over het glas. Ik pak mijn stoomapparaat uit de kast en ga de ramen te lijf. Als ze later brandschoon zijn moet ik stiekem bekennen, dat het wel heel erg fijn is, al dat licht. Jammer, dat het niet in overleg is gegaan. Dan had er nog wel een boom gestaan, maar met een wat minder grote kruin.

Want ik kan nu wel weer hele dagen in het zonnetje zitten, maar niet meer zo privé als in de goeie ouwe tijd met onze geliefde Meidoorn……

rode Meidoorn, bloeiend, Meidoorn, besjes en bloemetjes

Lachen is gezond. Wie het laatst lacht heeft de grap niet begrepen, maar lacht wel het best! Lachen is het beste medicijn. Het is de ultieme remedie tegen de waan van de dag….

Lachen is gezond

Wat te doen in tijden van grote stress?

‘Heks, ik maakte me zorgen over je, naar aanleiding van je blog, ik had niet gedacht je hier te zien….,’ zegt een tenor van mijn koor vanmiddag in de pauze. Hij volgt mijn heksenblog al jaren. Nou ja, ik ben inderdaad gammel, maar onkruid vergaat niet. Ik ben gewoon lekker gaan zingen vanmiddag. Frogs bood aan het hondje op te halen. Vanmorgen heel erg vroeg stuurt hij me een berichtje: ‘Zal ik Ys vanmiddag voor mijn rekening nemen?’

lachen is het beste medicijnadv-grapjes

Een paar uur later zitten we aan de koffie. Het is heerlijk om weer eens eventjes een mens van vlees en bloed te spreken. Natuurlijk hebben we het over de aanslagen in Parijs. Onze discussies, gelardeerd met allerlei feiten en indrukken, gaan altijd behoorlijk diep. We gaan in op de achtergronden en informatie via internet en pers.

hahahaha-076

Opeens begint mijn goede vriend te lachen. ‘Donderdag in De Wereld Draait Door was er zo’n filmpje van Lucky TV . Zag je Willem Alexander staan met een bord: ‘Je suis Willy’. Hij hikt van de lach. ‘Met zo’n uitgestreken hoofd. Je kent het wel van hem. Geen gezicht! En dan dat stemmetje van Sander van de Pavert eronder! Hilarisch! Hahaha, Willy, hihihi. Ofwel lul! Ook nog!’ ‘Lulletje’, giebel ik terug. Ik zie het voor me!

Kijk hier naar: Je suis Willy.

je suis Willy

Kijk! Lachen zorgt dat we ons hoofd er weer enigszins omheen kunnen vouwen. Al die bloederige beelden. Alle verschrikkingen van de afgelopen dagen.

smile, smile

Als ik later terug kom van koorrepetitie tref ik mijn bovenbuurvrouw net als ze deur uitgaat. Terwijl we langzaam verstenen op de stoep in de waterkoude namiddag praten we over onze voormalige buurman. De ellendeling, die ons zoveel narigheid heeft bezorgd. Ik herinner me, dat ik destijds veel energie gestoken heb in compassie genereren voor die boze buurman. Maar oh, wat was ik blij, toen hij ophoepelde naar Groningen! Mijn buurvrouw ook. Wij weten allebei, hoe gevaarlijk deze gek is. Wij hebben het dubieuze genoegen gesmaakt zijn ware gezicht te zien…..

10 reasons to smile

Het ware gezicht, dat wat er onder ons beschavingsvernisje schuil gaat, is vaak geen prettig gezicht. Toch geloof ik in beschaving. Bij Shambhala, een Tibetaanse Boeddhistische traditie, hebben ze een hele mooie oefening. Eerst stuur je compassie en liefde naar iemand van wie je veel houdt. Dan naar iemand, die het echt nodig heeft. Vervolgens naar iemand, die je je reet zal roesten. Tenslotte naar een regelrechte vijand.

lachen, de voordelen, gezond

De kunst is om werkelijk iedereen in je hart te koesteren. Of zoals ik het zelf graag uitdruk: Iedereen is mijn partner.

Neemt niet weg, dat ik van sommige partners hoop ze nooit meer in mijn buurt te zien. Beneden staat een woning leeg. We krijgen een nieuwe buur. Stel dat het die mafkees van een ex-buurman blijkt te zijn, hij is gek genoeg om het te proberen…… Je ziet, de paranoiazaadjes kiemen en steken hun kopjes boven de grond! Nou ja, dan gaan we tot in de hoogste boom met ons protest! Ik heb in elk geval een medestandster in dit portiek! En Ysbrandt lust hem rauw! 😉

lachen tegeltje, lachen, aanstekelijk, epidemie

Ik denk aan Charlie. En aan Willy. Aan humor. Hoe het ons redt van rigide denkbeelden. Hoe het tegenstellingen kan verzoenen. De noodzaak om met alles de spot te drijven. Onszelf niet al te serieus te nemen.

Ik kom uit een achtergrond met een zekere traditie in het lachen om elkaar. Geloof me: Er is niks mis mee. Het wil niet zeggen, dat het altijd prettig is. Soms is het best kwetsend. Willy is misschien ook niet zo blij met dit filmpje….

Maar ook: Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd.

lachen gieren brullen

een dag niet gelachen is een dag niet geleefd

 

 

Sterke verhalen, schokkend nieuws, Engelen op bezoek, tobbende Transformatieheks en geluk ligt gewoon op straat.

HART, HART VAN GOUD, LIEFDE, COMPASSIE, HOU VAN JE, GROOT LIEFDEVOL HART, ZILVEREN HARTHART, HART VAN GOUD, LIEFDE, COMPASSIE, HOU VAN JE, GROOT LIEFDEVOL HART, ZILVEREN HART

Donderdagmorgen ga ik zoals elke ochtend op stap met mijn hondje. Als ik buiten kom bots ik bijna op tegen de postbode met een gigantisch pakket voor de buurvrouw. Ik maak een geintje en bied aan om het gevaarte in ontvangst te nemen. Daar is de man blij mee. Hij sjouwt de enorme doos de trap op, terwijl hij intussen de oren van mijn hoofd kletst nadat ik geïnformeerd heb naar de drukte rondom de feestdagen.

HART, HART VAN GOUD, LIEFDE, COMPASSIE, HOU VAN JE, GROOT LIEFDEVOL HART, ZILVEREN HART

‘Mensen kopen natuurlijk veel meer online, omdat het goedkoper is’, antwoord ik op zijn verhaal. ‘Ja, maar dat is niet altijd zo. In een winkel kun je onderhandelen met de verkoper. Dat heeft me regelmatig zoveel voordeel opgeleverd, daar kan geen zacht internetprijsje tegen op.’  Hij vertelt een paar sterke verhalen.

HART, HART VAN GOUD, LIEFDE, COMPASSIE, HOU VAN JE, GROOT LIEFDEVOL HART, ZILVEREN HART

Opeens komt het intussen failliete bedrijf ‘De Block’ ter sprake. Nog meer sterke verhalen. Over de droogtrommel, die zijn vrouw er ooit eens kocht. ‘Nou, dat kreng maakte me een teringherrie! Niet normaal. Dus ik terug met die droger, ik had ook nog eens 35 euro bezorgkosten betaald. Ken je nagaan. Kom ik daar. Doen ze gewoon alsof hun neus bloedt. Dus ik stennis maken, “Ik gooi dat ding zo op je computerhoek!” riep ik tegen die eikel in z’n nette pak.’

HART, HART VAN GOUD, LIEFDE, COMPASSIE, HOU VAN JE, GROOT LIEFDEVOL HART, ZILVEREN HART

‘Gelukkig zijn die apparaten helemaal niet zo zwaar, dus ik til em zo op en loop dreigend die kant op. “Nee, nee meneer, u krijgt een nieuwe, ik pak er direct eentje uit het magazijn’, piept die lul Spaans benauwd.’ Hij staat lekker te grinniken om zijn eigen verhaal. Het in herinnering brengen van zijn weerbaarheid doet hem zichtbaar goed.

‘Weet je wat nu nog het ergste was? Toen die man de droger openmaakte om te kijken waarom dat ding zo’n klereherrie maakte bleek het apparaat gebruikt te zijn. Ze hadden me gewoon een tweedehandsje verkocht voor de prijs van een nieuwe!’

HART, HART VAN GOUD, LIEFDE, COMPASSIE, HOU VAN JE, GROOT LIEFDEVOL HART, ZILVEREN HART

Schandelijke praktijken toch weer. En een lekker sappig verhaal. Ik krijg nog een heel pittig verhaal voor mijn kiezen later die dag. In een grote supermarkt loop ik een bevriende fotograaf tegen het lijf. Ik nodig hem uit voor de vaartocht van Cowboy. ‘Neem onze vriend Schilder mee. Gezellig!’ roep ik. Tot mijn grote schrik antwoordt hij, dat onze maat heel erg ziek is. Ongeluk, gebroken rug, ligt in ziekenhuis…..

HART, HART VAN GOUD, LIEFDE, COMPASSIE, HOU VAN JE, GROOT LIEFDEVOL HART, ZILVEREN HART HART, HART VAN GOUD, LIEFDE, COMPASSIE, HOU VAN JE, GROOT LIEFDEVOL HART, ZILVEREN HART

’s Avonds ga ik eventjes langs In het ziekenhuis. ‘Ik miste je al op mijn feestje’, zeg ik tegen de pechvogel. ‘Heks, het is gebeurd terwijl ik op weg was naar je feestje, ik deed eerst nog even een klusje voor iemand en toen ben ik gevallen. Was ik maar direct naar je toe gegaan.’

Tot mijn grote opluchting kan hij gewoon nog lopen en alles bewegen. Een geluk bij een vreselijk ongeluk. Als hij iets ongelukkiger terecht was gekomen, had hij het waarschijnlijk niet na kunnen vertellen. Wel is hij nu een man van staal. Of beter gezegd, titanium. Hij ligt er zelf alweer grapjes over te maken…..

HART, HART VAN GOUD, LIEFDE, COMPASSIE, HOU VAN JE, GROOT LIEFDEVOL HART, ZILVEREN HARTHART, HART VAN GOUD, LIEFDE, COMPASSIE, HOU VAN JE, GROOT LIEFDEVOL HART, ZILVEREN HART

Vannacht kan ik niet slapen. Ik heb gisteren veel te veel gedaan. Boodschappen, boodschappen en nog eens boodschappen. Kerstboom in huis halen, ziekenhuisbezoek…. Mijn lichaam is het er niet mee eens. Het stampt en krampt onrustig. Ik probeer te ontspannen, maar dat werkt averechts. Nu gaat ook mijn adem stokken. Donkere wolken gedachtengoed  spoken door mijn gepijnigde hoofd. Opeens maak ik me over van alles zorgen. ’s Nachts is alles 100 keer zo erg.

HART, HART VAN GOUD, LIEFDE, COMPASSIE, HOU VAN JE, GROOT LIEFDEVOL HART, ZILVEREN HARTHART, HART VAN GOUD, LIEFDE, COMPASSIE, HOU VAN JE, GROOT LIEFDEVOL HART, ZILVEREN HART

Ik spook een beetje door mijn huis. De engelen zijn er. Ze zeggen me me geen zorgen te maken. ‘Geef maar mee, Toverheks. Je zit in een transformatie, weet je nog?’ Dus ik lig het maar uit.  Pas tegen de ochtend val ik een paar uur in slaap. Volledig naar de knoppen.  Enigszins brak sta ik op. Ik moet naar de dokter voor een paar prikken.

Sombertjes fiets ik door de stad. Varkentje draaft naast me. Ik tuur naar het asfalt en dat is maar goed ook. Opeens glinstert een groot zilveren hart me tegemoet. Ik stop en raap het op. Het is zo vreemd. Altijd als ik het moeilijk heb vind ik een hart op straat. Zelfs midden in het bos, half verborgen onder bladeren, heb ik er wel eens eentje gevonden. Ik heb al een hele verzameling op mijn altaartje……

HART, HART VAN GOUD, LIEFDE, COMPASSIE, HOU VAN JE, GROOT LIEFDEVOL HART, ZILVEREN HARTHART, HART VAN GOUD, LIEFDE, COMPASSIE, HOU VAN JE, GROOT LIEFDEVOL HART, ZILVEREN HART

De engelen sturen me een presentje. Dit zilveren hart laat me zien waar het in het leven echt om gaat. Gisteren in gesprek met mijn vriendin True kwam dit thema ook al ter sprake. Leven vanuit een liefhebbend hart, zonder oordeel en met liefde kijken naar je medemens. Vannacht dacht ik aan de in mij woedende woede. En aan compassie en vergeven. Die zachte balsem voor een gepijnigd hart.

HART, HART VAN GOUD, LIEFDE, COMPASSIE, HOU VAN JE, GROOT LIEFDEVOL HART, ZILVEREN HARTHART, HART VAN GOUD, LIEFDE, COMPASSIE, HOU VAN JE, GROOT LIEFDEVOL HART, ZILVEREN HARTHART, HART VAN GOUD, LIEFDE, COMPASSIE, HOU VAN JE, GROOT LIEFDEVOL HART, ZILVEREN HARTHART, HART VAN GOUD, LIEFDE, COMPASSIE, HOU VAN JE, GROOT LIEFDEVOL HART, ZILVEREN HARTHART, HART VAN GOUD, LIEFDE, COMPASSIE, HOU VAN JE, GROOT LIEFDEVOL HART, ZILVEREN HARTengelen, engel in mijn leven, angels, angel in my life, gevederde vrienden, goddelijke afgezanten, engelenhart