Ups en downs in Huize Heks. Een lampenkap hoort om je nek. Maar niet op half zeven. Iets te lang weg gebleven: Op koor was weer van alles te beleven. En ook daarbuiten begint deze Toverkol op te leven. Maar nog steeds geen vent voor Steenvrouw en Heks. Dat is dan weer jammer. En het blijft iets geks.

Posted on 6 februari 2020 by lagriffeheks

©Toverheks.com

Dinsdagavond ga ik weer naar het koor. ‘Oh, ben je daar weer, je bent weken niet geweest,’ confronteert Anna me direct met de feiten, ‘Was je ziek?’ Ik hoorde vorige week al van een paar zangmaatjes, dat ze hevig had zitten mopperen over mijn afwezigheid. Ha! Heks wordt gemist!

‘Het komt door mijn hondje. Hij is in de lappenmand,’ Heks zit intussen op haar tablet tekeningetjes te maken van mijn monster. Anna kijkt geïnteresseerd toe. ‘Goh, wat is hij veranderd, groot geworden ook,’ zegt ze verbaasd.

Ze heeft in eerste instantie niet in de gaten, dat dit geen foto’s zijn. Tekenen op een tablet? Al die moderne techniek is gewoon niet aan mijn maatje besteed……

Heks en Anna, de lamme leidt de blinde. Voorovergebogen, bijna dubbelgevouwen, schuifelt ze aan mijn arm richting stamtafel. Even later voegen de andere stamgasten zich bij ons. ‘Kan ik er nog bij?’ vraagt de pianist. ‘Ja,’ schreeuwen we in koor. We zijn dol op die man. Hij wordt massaal beflirt door de diverse dames.

Vandaag hebben ze het over de opvallende aspecten van zijn figuur. ‘Jullie houden me goed in de gaten!’ verweert hij zich lachend, ‘Ik dacht dat alleen mannen naar billen keken!’ Hilariteit alom onder hikkende sopranen. En een incidentele schuddebuikende alt.

Wat heerlijk om weer aanwezig te zijn. We zijn lekker de Matthäus Passion aan het instuderen. Vandaag is ‘O Mensch, bewein dein Sünde gross’aan de beurt. Onder andere. Door de jaren heen is dit een echte favoriet van Heks geworden.

©Toverheks.com

Er zitten prachtige lyrische fragmenten in voor ons alten. Mijn stem is goed bij stem vandaag. Ik laat me heerlijk mee voeren de hoogte in. Dat fantastische gedeelte, waar we boven de sopranen uit zingen….. ‘dass er für uns geopfert würd….’ doet de tranen in mijn ogen prikken.

Als ik thuis kom tref ik mijn hondje over de zeik aan. Zijn lampenkap hangt losjes om zijn kop. De bovenkant is losgeschoten. Heks schrikt zich een ongeluk. Net nu het ietsjes beter lijkt te gaan, gaat er weer iets faliekant mis!

Snel haal ik hem uit zijn bench. Op de yogamatjes in de woonkamer inspecteer ik zijn wond. Die ziet er verdacht schoon uit. Het nietje is in geen velden of wegen te bekennen. Zou hij er aan gelikt hebben? Kan hij er überhaupt met die kap op half zeven bij komen? Is zijn lies (door een schurende kap) nu verdacht rood of was dat al zo?

Vlak voor ik hem in zijn hokje stopte heb ik de wond nog grondig gereinigd. Ook heb ik zijn buik en andere aangrenzende lichaamsdelen gewassen en ontsmet. Ook heb ik een hele zwik honingzalf in het gapende gat gepropt. Zat dat nietje er toen nog in? Ik weet het niet meer.

Zo ga ik dan slapen met een hoofd vol vragen. Zorgen zoemen hun antwoorden om me heen. Ik bid tot Het Grote Bijenvolk om bescherming. ‘Laat jullie honingzalf zijn werk doen,’ smeekt een wanhopig heksje.

©Toverheks.com

Een klasgenoot vertelde me afgelopen weekend over het succes van dit goedje bij haar kat, toen die gewond was. ‘Het geeft niks als ze er een keertje aan likken. Dat spul werkt zo goed. Het elimineert alle bacteriën…..’ Haar woorden troosten me nu. Mocht hij er aan gelikt hebben, dan is daar gelukkig die zalf…..

Woensdagmiddag rijd ik weer naar Rijswijk. Voor de zoveelste keer. Ik ben toch zo benieuwd wat de dierenarts van de wond gaat vinden. Het gat lijkt echt kleiner te worden. Of verbeeld ik het me? Zie ik dingen, die ik graag wil zien?

‘Gezien de omstandigheden gaat het heel goed!’ de dokter inspecteert de wond zorgvuldig, ‘Er zit mooi granulaatweefsel in. Het is rood, ik noem dit de tweede fase van de wond. In de derde zit hij dicht.’

Heks was in haar hoofd al in de derde fase van wondgenezing aanbeland. Ik heb erover zitten lezen op internet. Het kan me niet snel genoeg gaan.

‘Het kan nu best heel snel gaan. Maar we blijven die antibiotica voorlopig door geven. Er is een gerede kans, dat er wat bacteriën achterblijven op het implantaat.’

©Toverheks.com

‘Over drie weken maken we een foto. Dan kunnen we zien of de ruimte rondom de Titanium kooi vol gegroeid is met bot. In dat geval kunnen de schroeven en moeren er weer uit worden gehaald. Spannend!’

‘Maar eerst die wond dicht. Het gaat de goede kant op, maar we zijn er nog niet. Ik vind 3 weken te lang duren voor een volgende controle…..’ de orthopeed aarzelt. Hij wil me niet nog meer op kosten jagen, vermoed ik.

Het is een geweldig aardige man. Ik ben blijkbaar definitief aan hem toegewezen, nadat zijn collega me onrechtmatig de oren heeft gewassen over vermeend onzorgvuldig handelen. En ik daarover heb geklaagd…..

‘Ik kom volgende week woensdag weer,’ hakt Heks de knoop door. Met een beetje geluk is dat gat dan dicht gegroeid, ‘Ik neem nog maar een flinke tube honingzalf mee…..’

Onderweg naar huis ga ik mijn monster nog even lekker uitlaten. Hij mag intussen een paar keer per dag 10 minuutjes wandelen en laten we dat dan op een leuke plek doen. Schoon droog gras vol interessante luchtjes bijvoorbeeld. Als een grote stofzuiger rent hij naast me aan de riem. Zijn kop op de grond. Diep inhalerend.

©Toverheks.com

Als ik hem thuis de trap weer op sjouw ben ik aardig gaar. Ik rammel ook van de honger. Ik ben zo druk in de weer tegenwoordig, dat eten en drinken er bij in schiet als ik niet uitkijk. ‘Je vochtbalans is niet in orde, let daar op. Heks,’ sommeert mijn acupuncturist me een paar dagen geleden. Ik moet nodig lunchen. Met een lekker soepje!

Maar eerst natuurlijk mijn hondje verzorgen. Net als ik zijn pootje probeer in te smeren gaat de bel. VikThor is niet houden als hij Steenvrouw binnen ziet komen. ‘Zal ik je hondje even de trap af dragen?’

Oh, wat lief! Dat is nu helaas niet nodig. Vik moet nodig zijn hokje in. Met een flinke klodder honingzalf in zijn klep.

Even later zitten we aan de koffie. Heks eet een paar boterhammen en een soepje. We klessebessen er lustig op los. ‘Hoe is het nu met je aanbidders?’ We zijn allebei lid van dezelfde datingsite. Heks kijkt er zelden meer op, maar mijn vriendin heeft de moed nog niet opgegeven.

Een vreselijk verhaal volgt. Want op zulke sites kun je alles verwachten. Het gros van de bezoekers spoort voor geen meter. Het is zoeken naar een naald in een hooiberg wat we doen. ‘Ik kwam een keer een lievelingsneef van me tegen. Hij had me een heel leuk bericht gestuurd. “Je hebt me toch wel herkend” schreef ik hem terug. Hij beweerde van wel, hihihi.’

‘Die neef is eigenlijk perfect voor jou, dat ik daar nooit aan gedacht heb,’ vervolg ik enthousiast, ‘Een kunstenaar net als jij, hij maakt prachtige dingen. Hij ziet er heel leuk uit, een knappe vent. En hij is ook nog eens hartstikke lief! Zullen we een keertje naar een expositie van hem gaan?’

Als Steenvrouw even later haar hielen licht kruip ik in mijn bed. Het is pas een uur of 3 in de middag, maar alle vermoeidheid van de afgelopen weken lijkt er uit te komen nu. Nu het ergste gevaar geweken is.

Ik val in een comateuze slaap. Pas rond 9 uur ’s avonds kom ik weer bij mijn positieven. Ik kook een maaltje voor mezelf. Ik verzorg de beestjes. Ik wandel een lekkere ronde met Vik. Ik voer Snuitje haar tartaartje….

©Toverheks.com

Als alle klusje gedaan zijn kruip ik weer in mijn mandje. Ik kijk nog een beetje TV, maar val al snel weer in slaap. Pas om een uur of tien word ik de dag er op weer wakker. Ik ga er uit, omdat het moet. De beestjes moeten worden verzorgd. Anders lag ik er nu nog in bed te dweilen.

Vandaag ga ik ook niet veel uitvoeren. Even naar de fysio. Ik probeer mijn nek te behoeden voor verdere ellende. Afgelopen week begonnen de spieren en pezen van dit gebied ontstekingsverschijnselen te vertonen en een cortisonenprik zit er voorlopig niet in. Die heb ik met kerst nog gehad. Dat kan ik voorlopig wel schudden.

Moe dus, maar in een goed humeur. Hoopvol gestemd, ondanks alle perikelen. VikThor is jong en gezond. Die gaat wel bot rond het implantaat produceren. Daar heb ik alle vertrouwen in.

En alle locale Dettolisering, honingzalf en antibiotica ten spijt is het toch weer opvallend, dat de chute kwam op het moment, dat mijn heksenzusters mijn hondje onder hun hoede namen middels prevelementen en schietgebedjes. Dank daarvoor, lieve zusters. Ik denk dat mijn ventje het gaat redden. Dat zijn pootje het gaat redden!

©Toverheks.com

Van U wil ik zingen. Oh, Goddelijke Moeder. Maar niet in het Urker Mannenkoor. Ten eerste denk ik niet dat ze Heks zullen accepteren. Om meerdere redenen, niet alleen omdat ik geen plasser heb. Het liefst zing ik mijn eigen koor. Daar hou ik van en ga ik voor. Als ik de stemtest overleef tenminste…….

Posted on 3 september 2017 by lagriffeheks

Dinsdagavond beginnen de repetities met mijn koor weer na zeker zes weken vakantie. In november zingen we ‘Die Jahreszeiten’ van Haydn en er moeten nog veel puntjes op de i worden gezet. In grote lijnen zit het stuk er wel in. Dat mag ook wel natuurlijk, we zijn er al meer dan een jaar mee bezig. Met een kerstconcert en een Matthäus tussendoor.

Mijn maatje An zit er helemaal klaar voor. Zingen is haar lust en haar leven. ‘Het is echt mijn passie, al sinds ik een jong meisje was,’ verklaart ze ongevraagd. ‘Oh, An kan zo mooi zingen,’ roept een koorgenoot als ik over haar geweldige solo optreden een paar weken geleden vertel. Ja, ik bof maar met zo’n kathedrale klankkast naast me. En we hebben het ook nog eens heel gezellig!

In de pauze zitten we met ons vaste clubje aan de koffie. Er worden vakantieverhalen uitgewisseld. Heks is snel klaar. Geen vakantie voor haar dit jaar. Het is al een wonder, dat ik dat weekend in Kerkrade heb overleefd.

‘Ik ben naar Lapland geweest met mijn gezin, geweldig,’ de dame in kwestie oogt altijd heel gewoontjes, geen gekke hoofddeksels en dergelijke, maar ze doet zulke aparte dingen! Daar sta ik telkens weer van te kijken!

‘Heks, wat zie je er mooi uit, je lijkt wel een prinses!’ Ze is niet de enige, die me openlijk staat te bewonderen vanavond. Ik heb dan ook een fantastische jurk aan. Feeëriek geborduurd met bloemen en vlinders op een vederlichte stof van viscose en zijde.

‘Ik ben geïnspireerd geraakt door die overdosis aan documentaires over Lady Di. Die kon er ook wat van: zich mooi aankleden…….Vandaar….’ wuif ik de complimenten een beetje weg. Het is voornamelijk omdat het heel warm is. Zo’n luchtig kleedje kun je maar zelden aan. Daar moet je direct gebruik van maken!

De aanstaande stemtesten worden te berde gebracht. Altijd een hachelijk onderwerp. Iedereen is als de dood voor dit gebeuren. De sopranen zijn al gestemd en dat heeft menigeen ontstemd. Zo ook mijn tafelgenootje.

‘Ik ga van het koor af, wat denkt die vrouw wel, die zogenaamde stempedagoge. Ik moet van haar zangles nemen, nou, dat vind ik veels te duur. Als ik het niet doe moet ik van het koor af. Nou, dan ga ik er gewoon sowieso af!’ Nijdig klapt ze haar koffiekopje op tafel. Zo!

Heks zit er verbijsterd naar te luisteren. Ik ben ook gestemd, jaren geleden, maar dat stelde echt helemaal niks voor. Ze keken gewoon of er geluid uit je kwam en in welk register het geproduceerde geknerp, gepiep of gejubel thuishoorde. Niets meer en niets minder. Prima voor een laagdrempelig koor als het onze. We zijn godbetert de Bachvereniging niet!

De boze vrouw zingt al vijfendertig jaar de Mattheus mee! En zo lang zit ze ook op dit koor. Tot ieders tevredenheid. Ze is ook lid van diverse andere koren en ook daar heeft ze nog nooit problemen gehad. ‘Wat raar joh, hoe kan dat nou? Waarom moet je nu opeens zangles volgen?’ Heks is compleet verbouwereerd.

‘Mijn ademsteun is niet goed, vond ze. Dus moet ik daar wat aan doen. Bekijk het. Ik doe het niet!’ antwoordt ze opstandig. ‘Is het soms zo dat je bij haar op zangles moet komen? Zit er een addertje onder het gras?’

Ik heb wel eens eerder dit soort praktijken voorbij zien komen. Iemand praat je een probleem aan en laat je nu net bij hen moeten zijn voor de oplossing. Tegen betaling natuurlijk. Doorgaans een gepeperd tarief. Voor niets gaat de zon op.

‘Ik ken iemand, die op een koor zat, waar de dirigent onredelijke eisen stelde aan de leden. Hij foeterde hen gedurig uit en zette hen regelmatig voor schut. Dit gaf allerlei stress en ellende natuurlijk en de prestaties waren ondanks zijn verbale geweld benedenmaats. Ik kan het weten, want ik ging altijd luisteren.. Jeetje wat zongen die lui vals.’

Ja wat wil je? Een dirigent bepaalt nu eenmaal de klankkleur…….

‘Ik vind het juist zo fijn dat onze dirigent zo gemoedelijk is. Alles met een kwinkslag en grap oplost. Elke week lachen we wat af met hem. Om hem en om onszelf…..’

‘Ja, Heks, dat kan allemaal wel zo wezen, maar hij is er gewoon bij, bij die stemtesten. En hij laat die vrouw gewoon haar goddelijke gang gaan. Ik kreeg een persoonlijk mailtje van dat mens waar de honden geen brood van lusten…..’

Zo is het altijd wat. Ik moet binnenkort ook voor een nieuwe stemming. Ik kom al aardig in de stemming. Hopelijk ben ik die dag een beetje bij stem, want daar zit mijn zwakte: ME gaat op je stem zitten. Ik ben em met enige regelmaat helemaal kwijt. Zomaar. Het borstregister is het enige dat dan nog meedoet.’

‘Als ze mij bij de bassen gaan zetten, dan ga ik er ook af. Ik wil gewoon alt zingen. Dat is heerlijk om te doen en het past me als een jas.’ Maar ja, er is altijd een enorm tekort aan tenoren en bassen. Als ik niet uitkijk moet ik verkassen……

Magische Walvis in Katwijkse wateren. Janneke opgeslokt! Maar ook weer uitgespuwd op de boulevard. Gelukkig is ze niet bang uitgevallen. En: Ze is weer veilig thuis. Geloof jij dat dat mogelijk is? Heks wel…..

Posted on 24 juli 2016 by lagriffeheks

Vanmorgen glip ik weer op het nippertje de kerk in. O jee, als ik maar niet op mijn vingers wordt getikt straks! Jip en Janneke zitten naar me te glimmen. Ik schuif naast hen in de rij en zing mee met het openingslied. Ligt het nu aan mij of zingen we al weken een terts hoger dan normaal? Piepend breng ik het vers tot een goed einde. Om me heen ook niets dan gefrustreerd geknerp. Ik kom hier ook echt voor de muziek, maar de lol gaat er wel een beetje af zo.

Alweer mopperen, Heks? Welnee. Ik constateer gewoon een feit.

De preek gaat over het horen van stemmen. Een weinig populair verschijnsel, behalve in de bijbel. Het is bovendien een actueel onderwerp, gezien recente schietpartijen, waarbij de dader beweerde te handelen in opdracht van stemmen in zijn hoofd. Is hier sprake van Goddelijke leiding? Het resultaat is weinig verheffend: Een heleboel onschuldig slachtoffers……

Er worden drie verhalen uit de bijbel aangehaald. Een mij vrij onbekend verhaal over de roeping van de profeet Samuel, waarbij God midden in de nacht de arme jongen alsmaar uit zijn slaap wakker schreeuwt. Hij schrikt zich elke keer een ongeluk, maar heeft aanvankelijk volstrekt niet in de gaten dat de Schepper hem probeert wakker te schudden. Letterlijk en figuurlijk…..

Dan volgt het verhaal van Jezus in de woestijn en hoe de duivel daar dan pogingen doet om onze heiland in verleiding te brengen. Onbegonnen werk natuurlijk. Het Christusbewustzijn doorziet nu eenmaal elke list.

En tot slot Jonas in de Wallevis. Waar Jezus juist niet moet luisteren naar de stem in zijn hoofd moet Jonas het weer wel. Want Jonas hoort de stem van de Ene.

Het is dus wel zaak te onderscheiden met wie je te maken hebt. Wie heb je ‘aan de lijn’ of met wie ben je ‘online’?

Heks hoort ook altijd van alles, maar ik heb het er zelden over. In onze maatschappij krijg je namelijk direct het predicaat psychotisch opgeplakt of je bent schizofreen. Nou, mij niet gezien. Voor je het weet word je volgestopt met enge pillen, waarna je inderdaad geen stemmen meer hoort. Je transformeert tot dikke wattendeken en hoort vrijwel niets meer…..!

Ik weet wat ik hoor en het is zeker niet een duivel. Noch lijd ik aan de bij een psychose horende wanen en hallucinaties. Tevens heb ik geen persoonlijkheidsstoornis. Ik ben maar een eenvoudige toverheks en die horen nu eenmaal vrij veel met hun grote flapperende toveroren.

Daarnaast praat ik ook nog eens in mezelf, maar dat is te wijten aan de grote hoeveelheid tijd, die ik in mijn eentje stuksla. Ik kan nu eenmaal niet constant in Noble Silence leven al gaat het wel die kant op….

De preek heeft een beetje een abrupt einde. Je moet zelf je geweten gebruiken om die stemmen te beoordelen of iets dergelijks. Ja, dat lijkt me nogal voor de hand liggen. Maar elke gek zijn gebrek en in een psychose ben je toch goed gek. Dat is meestal niet het moment om een beroep te doen op het geweten. Alles rondom weten is dan even vergeten…..

Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat diepe eenzaamheid en diep lijden leiden tot dit soort extremiteiten. Of zoals een levensgevaarlijke jongeman bij dr. Phil laatst zei: ‘Ik zou dolgraag een keertje een heleboel onschuldige mensen de dood injagen, zodat enorm lijden ontstaat. Dan kunnen die mensen tenminste eens voelen wat ik voel: Ondraaglijke pijn vanbinnen…’

Gesticht en verlicht gaan we aan de koffie. ‘Ga je strakjes nog even mee met ons?’ Janneke nodigt me uit. Eerst moet er opgeruimd worden, want zij hebben corvee vandaag. Ik help Jip om de vaat in de vaatwasser te zetten. Niet veel later fietsen we zorgeloos door de stad richting Professorenwijk. Daar passen mijn vrienden op het huis van hun dochter.

‘Ik was in Israel op het strand, toen ik een bord zag staan: Hier heeft de walvis Jonas uitgespuugd,’ grinnikt Janneke, ‘Grappig he? Mijn zus vroeg of ik dat geloofde. Maar natuurlijk geloof ik dat!’ Ze kijkt me ondeugend aan. Zo’n walvis is veel te leuk om niet in te geloven.

Kwam er maar eens zo’n Magische Walvis rondzwemmen in de buurt van het strand van Katwijk, dat christelijke bolwerk waar ze woont. Dan ging ze vast tijdens haar wekelijkse zwempartijtjes in de Noordzee een poging wagen om opgeslokt te worden….. Om op de Boulevard te worden uitgespuwd! De Katwijkers zouden het absoluut fantastisch vinden. Gelovigen genoeg daar!

‘Ik ook! Ik geloof het ook!’ roept Heks.

Het is sowieso al onmogelijk voor de vriendelijke bultrugwalvis om een mens op te eten met die baleinen in zijn mond. Hoewel…. Er doen wat gekke verhalen de ronde. Ook betwijfel ik of ze in de Middellandse Zee rondzwemmen, want daar is geen krill te vinden. Maar wie weet heeft Jonas zo’n levensgevaarlijk potvis getroffen. Of een andere tandwalvisachtige of een walvishaai, die hem uiteindelijk toch niet lust. Want misschien was Jonas wel een heel smerig mannetje. Wie zal het zeggen?

Zo zitten we lekker te lachen om van alles en nog wat.

Dan zegt mijn innerlijke stem dat het tijd is om naar huis te gaan. Ik heb helaas geen walvis bij me, die me liefdevol opslokt en hier op de Oude Vest precies op het bordes van de Schouwburg weer uitspuwt. Het zou wat zijn zeg. Een enorme aanwinst voor de stad zo’n oudtestamentische toeristische attractie!

Nee, ik fiets naar huis. Wel zo makkelijk.

Heks koopt een nieuw fototoestel, eindelijk! Vanaf nu is het afgelopen met wazige derderangs foto’s op dit blog. Hoewel, ik moet nog wel een beetje oefenen. Ontmoeting met oude vriend: Vandaag is hij een sexy vriendin. In een tijgerprintje……

Posted on 13 april 2015 by lagriffeheks

‘Wat maak je toch soms een waardeloze wazige foto’s, Heks. Waarom zet je die dingen in toch op je blog?’ Ik zit aan de koffie met mijn vriendin de beeldhouwster. Steenvrouw windt er bepaald geen doekjes om, als haar iets opvalt. Zoals een paar uiterst beroerde afbeeldingen ter illustratie van één van mijn verhalen. ‘Oh, omdat het beter is dan geen foto’s. Ik heb nu eenmaal niet zo’n geweldig toestel. Maar daar komt binnenkort verandering in!’

Zaterdagmiddag is het dan eindelijk zover: Heks gaat een nieuw fototoestel kopen. Ik heb het mezelf bijna 4 jaar geleden beloofd: Zodra het whiplashgeld binnen zou zijn. Het heeft dus wel eventjes geduurd……

Tot half vijf ben ik aan het repeteren met mijn koor, maar daarna rep ik me naar de fotowinkel. Een medewerkster heeft één en ander klaargelegd. Ik ben me al een tijdje aan het oriënteren op wat ik precies wil. Een bevriende fotograaf heeft me advies gegeven. Zodoende ben ik bij een Sony systeemcamera uitgekomen. De Sony ALPHA 6000. Een robuust stukje geavanceerde techniek!

De dame van de winkel weet waar ze het over heeft. Ik heb een bijzonder goede klik met haar. Een collega, die eerder die dag opeens een verkoopverhaal op me losliet, joeg me nog bijna de winkel uit. Ik hou er niet van, als iemand me in een bepaalde richting duwt. Het moet voor mij goed zijn. Aan mijn wensen voldoen. En niet aan die van de verkoper…..

Met deze charmante flirtende stoere deerne heb ik dat probleem niet. Afgelopen week heeft ze me grondig uitgehoord over wat ik voor ogen heb en een aantal camera’s aanbevolen, die daarbij passen. Geen dwang of druk. Heks heeft alle tijd om de zaken op een rijtje te zetten.

Binnen mijn wensen heeft de verkoopster een mooie scherpe aanbieding in elkaar geflanst. De camera zelf natuurlijk met bijbehorende lens. Voorzetfilters, extra accu, snelle geheugenkaart, tas, telelens, flitser…… We komen tot een prijs, waar we ons beiden in kunnen vinden. Dan vraag ik of ik er nog zo’n bluetooth versterker bij krijg, zoals op het bord naast de kassa wordt beloofd. Ze kijkt me verbaasd aan. Ze blijkt de cheffin te zijn en weet van niets!

Maar inderdaad, er staat een wervende tekst op een stuk karton naast prachtige kleine kleurige versterkers. Als je aan de juiste voorwaarden voldoet, krijg je dit presentje. Ik voldoe aan de voorwaarden! Ik mag een mooi kleurtje uitzoeken! ‘Wie heeft dat bord daar neergezet?’ vraagt de vrouw aan haar collega. Ze trekt een gezicht en schudt haar hoofd. ‘Krijg je al zoveel korting en dan ook nog dit peperdure apparaat.’ Heks grijnst van oor tot oor. Heb ik toch mooi een mazzeltje! ‘Leuk voor in de tent, als ik ga kamperen….’

Als ik later met het hondje loop. ligt de accu op te laden. Ik moet nog uren geduld hebben, voordat ik met mijn nieuwe aanwinst kan spelen. Jammer. Een prachtige dame wandelt me tegemoet. Daar had ik dan mooi een foto van kunnen maken!

Als ze me passeert zie ik, dat het een ex van me is, een fling van lang geleden. Dit medemens oogde toen nog uitsluitend mannelijk: Een keurige beeldschone jongeman. Tegenwoordig zwabbert zijn uiterlijk tussen de beide polen heen en weer, maar ook als vrouw mag hij er wezen! ‘Je bent je wel gewaagder gaan kleden,’ zegt Heks, doelend op een frivool tijgerprintje onder het modieuze colbertje.

We praten eens goed bij. Ik ben natuurlijk heel benieuwd hoe het met hem gaat. Ik zie hem al jaren door de stad flaneren in steeds vrouwelijker outfits. Zo af en toe spreken we elkaar, het is alweer jaren geleden…

‘Ach, ik ben er nog niet uit wat ik ben. Ik voel me vaak echt een man. Als ik boos wordt is dat op een mannelijke manier. Ik val echt op vrouwen.’ Dat laatste kan ik bevestigen…. ‘ Toch is dit ook wezenlijk voor me. Het maakt het lastig om een relatie aan te gaan. Zodoende ben ik eigenlijk altijd alleen….’

Wat jammer! Het is zo’n leuke vent! Ik vertel hem over mijn pas onlangs gevonden liefdesgeluk. ‘Wij waren ook beiden lange tijd alleen. Er is vast een vrouw, die jouw verkleedpartijen gewoon heel leuk vindt. Je bent overigens echt niet de enige heteroman, met deze voorkeur. Ik ben het vaker tegengekomen!’

Het is een bijzonder mens, ongelofelijk eerlijk en zuiver in zijn worsteling. En een verrijking van ons straatbeeld!

transgender, man verkleed als vrouw, travestiet, opgemaakte man, beroemde mannen als vrouw, HARTJESDAG

HARTJESDAG IN AMSTERDAM, TRADITIONEEL ZIJN ALLE MANNEN ALS VROUWEN VERKLEED EN VROUWEN ALS MANNEN

‘Behalve je schoenen,’ besluit Heks het gesprek bij het afscheid, ‘Bah, Birkenstocks. Ik kwalificeer dat soort schoeisel altijd als voorbehoedsmiddel.’ Mijn vriend begint te lachen. ‘Ze lopen anders heerlijk, hoor.’ ‘Jij kunt er inderdaad nog vrij elegant op lopen, maar een pump doet toch meer…..!’

Helemaal opgefleurd kom ik thuis. Daar zit Cowboy op de bank. Hij is veel eerder gekomen dan verwacht. ‘Wat zie je er vrolijk uit!’ begroet hij me. ‘Ik heb geflirt met twee mensen: twee vrouwen en een man.’ Cowboy kijkt me bevreemd aan. ‘En ik heb mijn nieuwe fototoestel in huis!’

Pas laat die avond is het toestel opgeladen. Cowboy ligt al te pitten, als ik nog zit te spelen met de oneindige mogelijkheden van deze kleine maar fijne camera.

Frogs helpt Heks met versjouwen van wasmachine en droger. Een hele klus, vooral om middernacht…… Katten veroorzaken CATastrofe. Tot besluit wagen we een dansje, terwijl de machines verbaasd toekijken. Dat zien ze ook niet dagelijks! Badkamerverbouwing eerste dag.

Posted on 10 april 2015 by lagriffeheks

droger met 1 oog, verbaasde wasmachine, geschrokken wasmachine, droger steekt tong uit, groene tong

Wasmachine wil hap uit kattenstaart nemen……

Woensdagmorgen gooi ik nog een laatste lading beddengoed in mijn wasmachine. ’s Middags komen de loodgieters. De eerste ploeg Mannetjes van Portaal, in het kader van de badkamerverbouwing. Zij gaan alle kranen, de radiator en wat er verder aan waterleidingen uit de muur steekt demonteren. Om een uur of 1 komen er een paar reusachtige kerels binnen.

Ik zit met Steenvrouw aan de koffie. De wasmachine en de droger moeten nog verschoven worden. De mannen mogen dat niet doen, vertellen ze me. Dus staan mijn vriendin en ik eindeloos te sjorren aan een stapel apparaten, zodat de heren bij de watertoevoer kunnen. Gelukkig dat deze gespierde beeldhouwster net hier op bezoek is!

Eenogige droger steekt tong uit tegen wasmand.

’s Avonds laat komt Frogs me helpen om die verdraaide machines naar mijn woonkamer te transporteren. Hij is tot elf uur aan het werk in Amsterdam, dus het is al over twaalven, als we de mouwen opstropen.

De droger is natuurlijk een eitje. Alleen ben ik vergeten het waterreservoir te legen. Zodoende stroomt er een aanzienlijke hoeveelheid condensvocht over mijn houten vloer. Gelukkig ben ik wel zo bijdehand geweest om een groot stuk karton ter bescherming neer te leggen…..

Daar staan we dan. Wat een rare toestanden hier. Gaan we dit weken volhouden?

Wijs geworden door dit akkefietje legen we de wasmachine eerst volledig op de smerige vloer van mijn bijna ex-badkamer. Daarna begint een eindeloos gevecht om het ding over de drempel te krijgen. Frogs staat aan de verkeerde kant klem in de badkamer. Hij heeft totaal geen grip op het apparaat. En Heks, weliswaar aan de goede kant, heeft natuurlijk geen kracht.

In de hal houdt Heks het voor gezien. ‘Ik kan niet meer, Frogs. Laten we em hier maar laten staan….’ Mijn beer van een vriend kijkt bedenkelijk. Hij schat de resterende te overbruggen afstand in.

Dan besluit hij ter plekke om de klus geheel eigenhandig te klaren. Heks helpt voor de vorm nog wel een beetje mee, ik duw met mijn benen tegen het gevaarte. Net op het moment, dat Frogs em met zijn pink van de grond wipt……

slapende man met roze deken, gebloemd, , kat, kat kijkt naar slapende man

Frogs is een beetje moe

Bovenop de twee apparaten zetten we het zitbad en het badkamerkastje. Zo. Dat is gepiept. Een pak van mijn hart. We schenken een glas wijn in en toosten op onze succesvolle actie

Terwijl we lekker zitten te klessebessen, na gedane arbeid is het goed lummelen, verkennen de katten de nieuwe situatie. Uit mijn ooghoek zie ik er eentje in het zitbad klimmen.

‘KEDOINGGNGN, BOINK,KLETTERDEKLOINK!!!!!!!!!!!’ Een kat lanceert zichzelf elegant vanaf de stapel en vliegt luid miauwend met een enorme dikke staart over onze hoofden door de kamer. We zitten verstijft van schrik.

Een ontzet kastje

Het kastje ligt ontzet op de grond. De deurtjes zijn aan diggelen. Nou ja. Vooruit maar weer. Die hoef ik in elk geval niet schoon te maken: Het ruimt lekker op.

Om een beetje op te vrolijken zet ik het singletje van de Hyperblaster Surfcowboys op. Eens kijken of je er salsa op kunt dansen. Het kan. Vrolijk zwieren we rakelings langs de wasmachine. Hij bekijkt de situatie onthutst. Ja, zulke taferelen maak je nooit mee in een badkamer. Ze zullen nog wel meer nieuwe ervaringen opdoen de komende weken, hier in de woonkamer, die twee.

Om verder onheil te voorkomen sjouwt Frogs het bad met zijn pink de trap af. In het hok daaronder proppen we hem bovenop wat andere kastjes en planken, die daar zolang geparkeerd staan. We moeten heel erg zachtjes doen natuurlijk. De buren liggen vast al te slapen. Dat maakt ons giebelig!

Als ik mijn oude strijdmakker later nazwaai vanuit het keukenraam, doet hij allemaal rare dansjes in de steeg. Hij struikelt express over zijn voeten. Verdwijnt achter een muurtje en schiet als een duveltje uit een doosje weer tevoorschijn. Doet nog een dwaas en clownesk dansje. Speelt nog een keer verstoppertje.

Heks ligt dubbel. Wat is het toch een mafkees, die Frogs. Maar ook een hele trouwe vriend. Wie doet dat nu, om twaalf uur ’s nachts nog eventjes act de présence gevenvoor zo’n rotklus? Na een dag hard werken?

Snuitje vindt het maar raar….

Lachen is gezond. Wie het laatst lacht heeft de grap niet begrepen, maar lacht wel het best! Lachen is het beste medicijn. Het is de ultieme remedie tegen de waan van de dag….

Posted on 11 januari 2015 by lagriffeheks

Wat te doen in tijden van grote stress?

‘Heks, ik maakte me zorgen over je, naar aanleiding van je blog, ik had niet gedacht je hier te zien….,’ zegt een tenor van mijn koor vanmiddag in de pauze. Hij volgt mijn heksenblog al jaren. Nou ja, ik ben inderdaad gammel, maar onkruid vergaat niet. Ik ben gewoon lekker gaan zingen vanmiddag. Frogs bood aan het hondje op te halen. Vanmorgen heel erg vroeg stuurt hij me een berichtje: ‘Zal ik Ys vanmiddag voor mijn rekening nemen?’

Een paar uur later zitten we aan de koffie. Het is heerlijk om weer eens eventjes een mens van vlees en bloed te spreken. Natuurlijk hebben we het over de aanslagen in Parijs. Onze discussies, gelardeerd met allerlei feiten en indrukken, gaan altijd behoorlijk diep. We gaan in op de achtergronden en informatie via internet en pers.

Opeens begint mijn goede vriend te lachen. ‘Donderdag in De Wereld Draait Door was er zo’n filmpje van Lucky TV . Zag je Willem Alexander staan met een bord: ‘Je suis Willy’. Hij hikt van de lach. ‘Met zo’n uitgestreken hoofd. Je kent het wel van hem. Geen gezicht! En dan dat stemmetje van Sander van de Pavert eronder! Hilarisch! Hahaha, Willy, hihihi. Ofwel lul! Ook nog!’ ‘Lulletje’, giebel ik terug. Ik zie het voor me!

Kijk hier naar: Je suis Willy.

Kijk! Lachen zorgt dat we ons hoofd er weer enigszins omheen kunnen vouwen. Al die bloederige beelden. Alle verschrikkingen van de afgelopen dagen.

Als ik later terug kom van koorrepetitie tref ik mijn bovenbuurvrouw net als ze deur uitgaat. Terwijl we langzaam verstenen op de stoep in de waterkoude namiddag praten we over onze voormalige buurman. De ellendeling, die ons zoveel narigheid heeft bezorgd. Ik herinner me, dat ik destijds veel energie gestoken heb in compassie genereren voor die boze buurman. Maar oh, wat was ik blij, toen hij ophoepelde naar Groningen! Mijn buurvrouw ook. Wij weten allebei, hoe gevaarlijk deze gek is. Wij hebben het dubieuze genoegen gesmaakt zijn ware gezicht te zien…..

Het ware gezicht, dat wat er onder ons beschavingsvernisje schuil gaat, is vaak geen prettig gezicht. Toch geloof ik in beschaving. Bij Shambhala, een Tibetaanse Boeddhistische traditie, hebben ze een hele mooie oefening. Eerst stuur je compassie en liefde naar iemand van wie je veel houdt. Dan naar iemand, die het echt nodig heeft. Vervolgens naar iemand, die je je reet zal roesten. Tenslotte naar een regelrechte vijand.

De kunst is om werkelijk iedereen in je hart te koesteren. Of zoals ik het zelf graag uitdruk: Iedereen is mijn partner.

Neemt niet weg, dat ik van sommige partners hoop ze nooit meer in mijn buurt te zien. Beneden staat een woning leeg. We krijgen een nieuwe buur. Stel dat het die mafkees van een ex-buurman blijkt te zijn, hij is gek genoeg om het te proberen…… Je ziet, de paranoiazaadjes kiemen en steken hun kopjes boven de grond! Nou ja, dan gaan we tot in de hoogste boom met ons protest! Ik heb in elk geval een medestandster in dit portiek! En Ysbrandt lust hem rauw! 😉

Ik denk aan Charlie. En aan Willy. Aan humor. Hoe het ons redt van rigide denkbeelden. Hoe het tegenstellingen kan verzoenen. De noodzaak om met alles de spot te drijven. Onszelf niet al te serieus te nemen.

Ik kom uit een achtergrond met een zekere traditie in het lachen om elkaar. Geloof me: Er is niks mis mee. Het wil niet zeggen, dat het altijd prettig is. Soms is het best kwetsend. Willy is misschien ook niet zo blij met dit filmpje….

Maar ook: Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd.

3 Oktober, Leids Ontzet: Heks viert het kort maar krachtig. Ik ga aan de rol met drie speciale heren. Drankje, dansje en hutspot met klapstuk in Huize Heks!

Posted on 8 oktober 2014 by lagriffeheks

3 oktober, Leids Ontzet, feestende dames, lachende dames,

Bij het bandje staan twee dames uit Bulgarije lekker te dansen

Eigenlijk is 2 oktober de leukste avond om op stap te gaan in het kader van Leidens Ontzet. Eerst trekt er een Taptoe door de stad, waarin alle sportverenigingen en drumbands vertegenwoordigd zijn. Jong en oud trotseren regen, kou en urenlang oponthoud om naar opa’s, oma’s , kinderen, kleinkinderen en buren te kunnen zwaaien. Dit laatste geldt voor zowel het publiek als de deelnemers! Dit jaar had iedereen een makkie, want de temperatuur was nog steeds zomers.

Heks had ook allerlei plannen, maar eindigde vroegtijdig in bed met vage griepverschijnselen. Terwijl ik probeer mezelf te reanimeren, hoor ik op de achtergrond de stad op stoom komen. Eerst marcheert de fanfare weer onder mijn ramen door. De kopjes rinkelen in de kast. Vervolgens beginnen links en rechts allerlei bandjes de inderhaast opgetrokken podia te beklimmen. Luid proberen ze elkaar te overstemmen. Hetgeen redelijk lukt. Midden in die kakofonie staat het huis van deze Toverheks.

heren met bier, proost, 3 oktober, Leids ontzet, gekke bek trekken

Heks maakt Cowboy en Frogs aan het lachen

Ik doe de ramen en deuren dicht. Als duidelijk wordt dat ik me te ziek voel om op stap te gaan heb ik geen lol meer in de herrie. Geen dans op het biljart dit jaar. In plaats daarvan kijk ik TV. Gelukkig staan er een paar aardige dingen geprogrammeerd . Dat scheelt.

De volgende dag ga ik voor de herkansing. Het kost me de hele dag om mezelf bij elkaar te vegen, maar tegen een uur of vijf heb ik mijn onwillige lijf in een leuk cowgirlpakje gehesen. Frogs meldt zich. We lopen de stad in.

Cowboy is intussen ook onderweg naar Leiden. Hij zal zich later bij ons voegen.

We slenteren door de binnenstad. Heks koopt een prachtige heksenjas met enorme puntmuts en een paar vilten kikkerpantoffels. Frogs gaat aan het bier. Terwijl we rondlopen piept en kraakt mijn lijf in haar voegen. Goeie hemel. Dit ga ik niet lang volhouden.

Na een tijdje belanden we bij café de WW. Hier is het heel gezellig. We komen allemaal oude bekenden tegen. Heks vist een glutenvrij biertje uit haar tas.ik nodig mjjn oude vriend Pjotr uit op de hutspot in Huize Heks. Cowboy meldt zich. Gevieren lopen we naar een andere kroeg, waar een drummer, die we kennen, optreedt met zijn band.

band, 3 oktober, Leids ontzet, Helter Shelter, band, zanger

Helter Shelter

‘Heks, wat wil je drinken?’ klinkt het steeds als iemand een rondje haalt. Mijn speciale bier is op. Ik besluit een whisky te nemen. Hetgeen een jolige en dartele Heks oplevert!

Er zij meer groupies van het bandje op komen dagen. Ik herken de tweelingzusjes. Ze zijn niet erg veranderd in al die jaren, een beetje ouder en wijzer. Net als Heks. Zo’n vijfendertig jaar geleden maakten ze furore op de studentenvereniging, waar ook Heks lid van was. Alle jongens waren heimelijk een beetje verliefd op hen, maar zij hadden natuurlijk verkering met de allerknapsten!

heren met bier, proost, 3 oktober, Leids ontzet, proostende dame

De groupies

Na het optreden wandelen we richting hutspot. Onderweg raak ik Cowboy en Frogs kwijt in de menigte. Gelukkig kennen ze de weg….. Thuisgekomen tover ik in no time het eten op tafel. De heren vallen aan. Ze doen de maaltijd echt eer aan. Cowboy en Pjotr maken een toetje, terwijl ik met Frogs door de kamer dans. Salsa natuurlijk. Het gaat heerlijk met zo’n whisky in je klep. Mijn lichaam doet helemaal geen pijn meer en lijkt oneindig soepel….

De volgende morgen heeft dat verrukkelijk gevoel plaatsgemaakt voor een ouderwetse kater. Kreukelig zit ik aan de koffie na te genieten van een heel gezellige avond met drie speciale heren. Maar de allerliefste is natuurlijk mijn Cowboy!

heren met bier, proost, 3 oktober, Leids ontzet, proostende dames

De tweelingzusjes

In de clinch met Tele2! Het valt niet mee! Zaken doen met een stelletje blatende schapen! Ga nooit met een schaap in zee! Een gewaarschuwd mens telt voor twee…..

Posted on 28 september 2014 by lagriffeheks

tele2, schaap, schapen, reclame voor, pratend schaap

Heks betreedt het strijdperk

De laatste tijd zit ik weer veel aan de telefoon met Tele2. Niet omdat hun service zo goed werkt. Al sinds het begin van mijn abonnement, drie jaar geleden, net nadat ik mijn whiplash had opgelopen, ligt mijn wifi er om de haverklap uit. Ook crasht mijn televisie dagelijks een paar keer. Vaak net tijdens een spannende film!

Typerende houding Tele2-medewerker: luistert niet, zit lui achterover

Deze week bel ik dus maar weer. Ik word in de wacht gezet. Er zijn nog tien mensen voor me. Waarschijnlijk zitten de medewerkers gewoon lekker aan de koffie, want tien minuten later is dat nog zo. Ik besluit door te bijten. Ik wil weer online kunnen en sinds mijn nieuwe modem is mijn netwerk regelmatig helemaal verdwenen. Ik zie alle netwerken uit de buurt verschijnen, maar mijn modem, dat vlak naast mijn computer staat, is blijkbaar zo’n prutapparaat, dat het onvindbaar is!

Dit gaat misschien op voor een schaap…

Ik bel met mijn mobiel en dat is maar goed ook. Halverwege het gesprek word ik gesommeerd de stekker uit mijn modem te trekken. Dan kun je dus ook niet meer bellen. Behalve met een mobiel.

Na alle stomme adviezen en belachelijke opmerkingen, zoals ‘Uw muren zijn te dik’, ‘u heeft een vaste telefoon in huis, dat kan storend werken!’ , ‘U zit in een verkeerd kanaal, ik zet u eventjes om!’ krijg ik nu eindelijk te horen wat er werkelijk aan schort. Het signaal van het modem is gewoon te zwak. Zodra er een ander modem in de buurt is, wordt mijn signaal weggedrukt.

Gaat absoluut op voor het modem

Na drie jaar ellende steekt Tele2 dan eindelijk zijn hand in eigen boezem. Of een medewerkster praat haar mond voorbij. Waarschijnlijk het laatste.

Het is wel duidelijk, wie hier het zwarte schaap is!

Ja, nou moe. Hebben ze jarenlang de schuld bij mij gelegd. Blijk ik gewoon bij een inferieur clubje een abonnement te hebben genomen!

Het goede nieuws is dat er over enige tijd betere modems komen. Ik heb nog een oud kloteding gekregen onlangs. Ter vervanging van een nog ouder kloteding. Maar het nieuwe ouwe kutapparaat is nog slechter dan het oude. Bij deze moet ik regelmatig de stroom van alles afhalen, anders doet ie niets meer. Dit laatste advies kreeg ik bij mijn allerlaatste telefoonronde. Toch goed voor een uur mobiel bellen per maand. Een groot deel van mijn abonnement gaat op aan het in de lucht houden van een ander abonnement…….

Maar goe, wat kun je ook verwachten van een schaap op een helpdesk?

Het allerbeste nieuws is, dat ik van provider kan wisselen. Mijn verplichte abbonnementstijd zit erop. Dus ik kan ervan af! Ik denk dat ik maar eens gebruik ga maken van geweldige overstapsweken hier of daar!

Ik heb die advertentiecampagne nooit begrepen

Inderdaad

Samen geven we stomme adviezen

Steenvrouw Rian Geurts exposeert bij roeivereniging Die Leythe, februari 2014. Heks neemt een kijkje…..

Posted on 11 februari 2014 by lagriffeheks

Dinsdag komt Steenvrouw me ophalen. We gaan een kijkje nemen op de roeiverenging. Er hangen een paar kunstwerken van haar hand. Enorme knalrode beelden. Ik heb ze wel eens eerder gezien, maar deze locatie spreekt tot de verbeelding. Het moet een mooi gezicht zijn, ik ben benieuwd.

Eerst zitten we natuurlijk aan de koffie. Dan gaan we even in de uitverkoop bij Didi kijken. Onverstandig natuurlijk, maar oh zo leuk. Uiteindelijk belanden we dan toch in het gebouw van Die Leythe, een echte Leidse roeivereniging. Al 100 jaar. En dat vieren ze, onder andere met een tentoonstelling met kunstwerken van leden. Hetgeen betekent, dat er van alles en nog wat hangt. Van ‘leuk geprobeerd’ tot ‘wauw!’.

Het is prachtig weer. Als we de sociëteit binnenlopen knettert het zonlicht schitterend over de Rijn het gebouw binnen. Het werk van mijn vriendin springt er uit. Het hangt op een geweldige plek helemaal in de punt van de ruimte. Met op de achtergrond het glinsterende water.

We hebben het rijk alleen, dus ik kan op mijn gemak wat foto’s maken. Ik ga er helemaal onder liggen en dat vindt Steenvrouw een goed idee. Goed voorbeeld doet volgen en zo liggen we dan om de beurt ondersteboven op grond en banken de boel te fotograferen. Na een tijdje ontdek ik, dat de sluitertijd is ingesteld op kaarslicht, dus ik kan weer helemaal overnieuw beginnen. Gek genoeg zijn er bij de kaarslichtfoto’s toch een paar geslaagde exemplaren….

In de loods kijken we een tijdje naar de boten. Wat een prachtig gezicht. Rekken vol met roeiboten in alle soorten en maten. Ik krijg gewoon zin om lid te worden van deze club. Helaas moeten je armen dan wel een beetje meewerken. Je schijnt het voornamelijk uit je benen te doen, maar Heks betwijfelt of het helemaal zonder handen kan…..

Mijn vriendin Trui is ook lid hier. Van haar hoor ik ook al de meest geweldige verhalen. Uitstapjes en picknicktochten. Of gewoon lekker een rondje stad roeien. Ik heb jarenlang gemediteerd met een vrouw, die sinds haar studententijd had geroeid. Ze was al tachtig, maar ging nog regelmatig het water op. Ook zij maakte allerlei uitstapjes en reisjes met haar Skiff, of hoe die boten ook heten.

Tot slot maak ik nog een foto van mijn gedicht. Ja, Belgisch Blauw is uitverkoren om op tafel te liggen. In het boek van Steenvrouw met toelichting op haar werk. Leuk toch!

Werk van Steenvrouw ( Rian Geurts ) is momenteel ook te zien bij Galerie Frederiek van der Vlist!

	Samantha op Gigantisch gekrijs in de steeg…
	Fred Rohde op Heks’ linkerhand bemoeit…
	Rik van Boeckel op In Memoriam Snuitje
	Fred Rohde op In Memoriam Snuitje
	stronglove op Nieuwe trailer Heksenketelmovi…

recepten van de toverheks

cheer yourself up, toverformules voor een vrolijk leven

Tagarchief: aan de koffie

Magische Walvis in Katwijkse wateren. Janneke opgeslokt! Maar ook weer uitgespuwd op de boulevard. Gelukkig is ze niet bang uitgevallen. En: Ze is weer veilig thuis. Geloof jij dat dat mogelijk is? Heks wel…..

Heks koopt een nieuw fototoestel, eindelijk! Vanaf nu is het afgelopen met wazige derderangs foto’s op dit blog. Hoewel, ik moet nog wel een beetje oefenen. Ontmoeting met oude vriend: Vandaag is hij een sexy vriendin. In een tijgerprintje……

Frogs helpt Heks met versjouwen van wasmachine en droger. Een hele klus, vooral om middernacht…… Katten veroorzaken CATastrofe. Tot besluit wagen we een dansje, terwijl de machines verbaasd toekijken. Dat zien ze ook niet dagelijks! Badkamerverbouwing eerste dag.

Lachen is gezond. Wie het laatst lacht heeft de grap niet begrepen, maar lacht wel het best! Lachen is het beste medicijn. Het is de ultieme remedie tegen de waan van de dag….

3 Oktober, Leids Ontzet: Heks viert het kort maar krachtig. Ik ga aan de rol met drie speciale heren. Drankje, dansje en hutspot met klapstuk in Huize Heks!

In de clinch met Tele2! Het valt niet mee! Zaken doen met een stelletje blatende schapen! Ga nooit met een schaap in zee! Een gewaarschuwd mens telt voor twee…..

Steenvrouw Rian Geurts exposeert bij roeivereniging Die Leythe, februari 2014. Heks neemt een kijkje…..

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen: