Ups en downs in Huize Heks. Een lampenkap hoort om je nek. Maar niet op half zeven. Iets te lang weg gebleven: Op koor was weer van alles te beleven. En ook daarbuiten begint deze Toverkol op te leven. Maar nog steeds geen vent voor Steenvrouw en Heks. Dat is dan weer jammer. En het blijft iets geks.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Dinsdagavond ga ik weer naar het koor. ‘Oh, ben je daar weer, je bent weken niet geweest,’ confronteert Anna me direct met de feiten, ‘Was je ziek?’ Ik hoorde vorige week al van een paar zangmaatjes, dat ze hevig had zitten mopperen over mijn afwezigheid. Ha! Heks wordt gemist!

‘Het komt door mijn hondje. Hij is in de lappenmand,’ Heks zit intussen op haar tablet tekeningetjes te maken van mijn monster. Anna kijkt geïnteresseerd toe. ‘Goh, wat is hij veranderd, groot geworden ook,’ zegt ze verbaasd.

Ze heeft in eerste instantie niet in de gaten, dat dit geen foto’s zijn. Tekenen op een tablet? Al die moderne techniek is gewoon niet aan mijn maatje besteed……

Heks en Anna, de lamme leidt de blinde. Voorovergebogen, bijna dubbelgevouwen, schuifelt ze aan mijn arm richting stamtafel. Even later voegen de andere stamgasten zich bij ons. ‘Kan ik er nog bij?’ vraagt de pianist. ‘Ja,’ schreeuwen we in koor. We zijn dol op die man. Hij wordt massaal beflirt door de diverse dames.

Vandaag hebben ze het over de opvallende aspecten van zijn figuur. ‘Jullie houden me goed in de gaten!’ verweert hij zich lachend, ‘Ik dacht dat alleen mannen naar billen keken!’ Hilariteit alom onder hikkende sopranen. En een incidentele schuddebuikende alt.

Wat heerlijk om weer aanwezig te zijn. We zijn lekker de Matthäus Passion aan het instuderen. Vandaag is O Mensch, bewein dein Sünde gross’aan de beurt. Onder andere. Door de jaren heen is dit een echte favoriet van Heks geworden.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Er zitten prachtige lyrische fragmenten in voor ons alten. Mijn stem is goed bij stem vandaag. Ik laat me heerlijk mee voeren de hoogte in. Dat fantastische gedeelte, waar we boven de sopranen uit zingen….. ‘dass er für uns geopfert würd….’ doet de tranen in mijn ogen prikken.

Als ik thuis kom tref ik mijn hondje over de zeik aan. Zijn lampenkap hangt losjes om zijn kop. De bovenkant is losgeschoten. Heks schrikt zich een ongeluk. Net nu het ietsjes beter lijkt te gaan, gaat er weer iets faliekant mis!

Snel haal ik hem uit zijn bench. Op de yogamatjes in de woonkamer inspecteer ik zijn wond. Die ziet er verdacht schoon uit. Het nietje is in geen velden of wegen te bekennen. Zou hij er aan gelikt hebben? Kan hij er überhaupt met die kap op half zeven bij komen? Is zijn lies (door een schurende kap) nu verdacht rood of was dat al zo?

Vlak voor ik hem in zijn hokje stopte heb ik de wond nog grondig gereinigd. Ook heb ik zijn buik en andere aangrenzende lichaamsdelen gewassen en ontsmet. Ook heb ik een hele zwik honingzalf in het gapende gat gepropt. Zat dat nietje er toen nog in? Ik weet het niet meer.

Zo ga ik dan slapen met een hoofd vol vragen. Zorgen zoemen hun antwoorden om me heen. Ik bid tot Het Grote Bijenvolk om bescherming. ‘Laat jullie honingzalf zijn werk doen,’ smeekt een wanhopig heksje.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Een klasgenoot vertelde me afgelopen weekend over het succes van dit goedje bij haar kat, toen die gewond was. ‘Het geeft niks als ze er een keertje aan likken. Dat spul werkt zo goed. Het elimineert alle bacteriën…..’ Haar woorden troosten me nu. Mocht hij er aan gelikt hebben, dan is daar gelukkig die zalf…..

Woensdagmiddag rijd ik weer naar Rijswijk. Voor de zoveelste keer. Ik ben toch zo benieuwd wat de dierenarts van de wond gaat vinden. Het gat lijkt echt kleiner te worden. Of verbeeld ik het me? Zie ik dingen, die ik graag wil zien?

‘Gezien de omstandigheden gaat het heel goed!’ de dokter inspecteert de wond zorgvuldig, ‘Er zit mooi granulaatweefsel in. Het is rood, ik noem dit de tweede fase van de wond. In de derde zit hij dicht.’

Heks was in haar hoofd al in de derde fase van wondgenezing aanbeland. Ik heb erover zitten lezen op internet. Het kan me niet snel genoeg gaan.

‘Het kan nu best heel snel gaan. Maar we blijven die antibiotica voorlopig door geven. Er is een gerede kans, dat er wat bacteriën achterblijven op het implantaat.’

©Toverheks.com

©Toverheks.com

‘Over drie weken maken we een foto. Dan kunnen we zien of de ruimte rondom de Titanium kooi vol gegroeid is met bot. In dat geval kunnen de schroeven en moeren er weer uit worden gehaald. Spannend!’

‘Maar eerst die wond dicht. Het gaat de goede kant op, maar we zijn er nog niet. Ik vind 3 weken te lang duren voor een volgende controle…..’ de orthopeed aarzelt. Hij wil me niet nog meer op kosten jagen, vermoed ik.

Het is een geweldig aardige man. Ik ben blijkbaar definitief aan hem toegewezen, nadat zijn collega me onrechtmatig de oren heeft gewassen over vermeend onzorgvuldig handelen. En ik daarover heb geklaagd…..

‘Ik kom volgende week woensdag weer,’ hakt Heks de knoop door. Met een beetje geluk is dat gat dan dicht gegroeid, ‘Ik neem nog maar een flinke tube honingzalf mee…..’

Onderweg naar huis ga ik mijn monster nog even lekker uitlaten. Hij mag intussen een paar keer per dag 10 minuutjes wandelen en laten we dat dan op een leuke plek doen. Schoon droog gras vol interessante luchtjes bijvoorbeeld. Als een grote stofzuiger rent hij naast me aan de riem. Zijn kop op de grond. Diep inhalerend.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Als ik hem thuis de trap weer op sjouw ben ik aardig gaar. Ik rammel ook van de honger. Ik ben zo druk in de weer tegenwoordig, dat eten en drinken er bij in schiet als ik niet uitkijk. ‘Je vochtbalans is niet in orde, let daar op. Heks,’ sommeert mijn acupuncturist me een paar dagen geleden. Ik moet nodig lunchen. Met een lekker soepje!

Maar eerst natuurlijk mijn hondje verzorgen. Net als ik zijn pootje probeer in te smeren gaat de bel. VikThor is niet houden als hij Steenvrouw binnen ziet komen. ‘Zal ik je hondje even de trap af dragen?’

Oh, wat lief! Dat is nu helaas niet nodig. Vik moet nodig zijn hokje in. Met een flinke klodder honingzalf in zijn klep.

Even later zitten we aan de koffie. Heks eet een paar boterhammen en een soepje. We klessebessen er lustig op los. ‘Hoe is het nu met je aanbidders?’ We zijn allebei lid van dezelfde datingsite. Heks kijkt er zelden meer op, maar mijn vriendin heeft de moed nog niet opgegeven.

Een vreselijk verhaal volgt. Want op zulke sites kun je alles verwachten. Het gros van de bezoekers spoort voor geen meter. Het is zoeken naar een naald in een hooiberg wat we doen. ‘Ik kwam een keer een lievelingsneef van me tegen. Hij had me een heel leuk bericht gestuurd. “Je hebt me toch wel herkend” schreef ik hem terug. Hij beweerde van wel, hihihi.’

‘Die neef is eigenlijk perfect voor jou, dat ik daar nooit aan gedacht heb,’ vervolg ik enthousiast, ‘Een kunstenaar net als jij, hij maakt prachtige dingen. Hij ziet er heel leuk uit, een knappe vent. En hij is ook nog eens hartstikke lief! Zullen we een keertje naar een expositie van hem gaan?’

Als Steenvrouw even later haar hielen licht kruip ik in mijn bed. Het is pas een uur of 3 in de middag, maar alle vermoeidheid van de afgelopen weken lijkt er uit te komen nu. Nu het ergste gevaar geweken is.

Ik val in een comateuze slaap. Pas rond 9 uur ’s avonds kom ik weer bij mijn positieven. Ik kook een maaltje voor mezelf. Ik verzorg de beestjes. Ik wandel een lekkere ronde met Vik. Ik voer Snuitje haar tartaartje….

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Als alle klusje gedaan zijn kruip ik weer in mijn mandje. Ik kijk nog een beetje TV, maar val al snel weer in slaap. Pas om een uur of tien word ik de dag er op weer wakker. Ik ga er uit, omdat het moet. De beestjes moeten worden verzorgd. Anders lag ik er nu nog in bed te dweilen.

Vandaag ga ik ook niet veel uitvoeren. Even naar de fysio. Ik probeer mijn nek te behoeden voor verdere ellende. Afgelopen week begonnen de spieren en pezen van dit gebied ontstekingsverschijnselen te vertonen en een cortisonenprik zit er voorlopig niet in. Die heb ik met kerst nog gehad. Dat kan ik voorlopig wel schudden.

Moe dus, maar in een goed humeur. Hoopvol gestemd, ondanks alle perikelen. VikThor is jong en gezond. Die gaat wel bot rond het implantaat produceren. Daar heb ik alle vertrouwen in.

En alle locale Dettolisering, honingzalf en antibiotica ten spijt is het toch weer opvallend, dat de chute kwam op het moment, dat mijn heksenzusters mijn hondje onder hun hoede namen middels prevelementen en schietgebedjes. Dank daarvoor, lieve zusters. Ik denk dat mijn ventje het gaat redden. Dat zijn pootje het gaat redden!

©Toverheks.com

©Toverheks.com

 

 

Verliefd op de verkeerde man, waar begin je an? Dat zouden we ons eens wat vaker moeten afvragen dunkt me. Heks is er redelijk van genezen in elk geval. Tegenwoordig kijk ik eindeloos de narcist uit de boom: En word gewoon helemaal niet meer verliefd! Wat een saaie boel. Het wordt tijd voor een narcistloos tijdperk.

‘Hoe is het nu in de liefde, Heks? Is het nog iets geworden met 1 van je aanbidders?’ Steenvrouw zit ondeugend te lachen. Ze is ook wel een beetje nieuwsgierig. En er is absoluut sprake van een grote gun-factor. Heks moet ook lachen. Al is het maar om haar guitige snoetje. ‘Nee schat. Ik ben nog immer vrij gezellig.’

Het afgelopen jaar heeft me op liefdesgebied nog eens extra getrakteerd op een paar rasnarcisten. Aan beide kanten van het spectrum. Zo heb ik een keertje koffie gedronken met zo’n flamboyante fantast. Licht kwijlend zat hij Heks te observeren. Intussen sloeg hij de gekste dingen uit. Zoals hoe ongelukkig hij de vrouw had gemaakt, die ooit zoveel van hem hield, dat ze hem kinderen schonk.

‘Ja, ze wilde te graag huisje, boompje, beestje,’ verkondigt hij dit feit alsof het iets onbetamelijks betreft, ‘En ik had veel geld. Eh…. Heb…’ verbetert hij zichzelf snel.

Een idiote poging om op die manier zowel zijn minachting uit te spreken naar zijn ex, omdat ze op zijn centen uit zou zijn geweest, alsmede Heks een dikke bankrekening voor haar geestesoog te toveren. Om me binnen te vissen vermoed ik. Ja, duh.

Nou ja. Na twee cappuccino’s houd ik het voor gezien. Het woord narcisme is dan al gevallen. ‘Dat zeggen mensen altijd over mij!’ roept hij enthousiast, alsof het een compliment betreft. Heks weet genoeg.

Op de valreep begint hij over zijn vriendin. Vanuit het niets tovert hij het arme kind op tafel. Een piepjonge verpleegster. Nu hij het versierspelletje niet kan winnen moet hij me nog eventjes om de oren slaan. Narcist eigen. Helaas voor hem interesseert het me geen biet.

‘Fijn voor je, dat er iemand zo gek is om je te verzorgen. Voor jou waarschijnlijk  het hoogst haalbare op relatiegebied,’ roep ik over mijn schouder, terwijl ik me uit de voeten maak.

Mijn ex Staartje schrijft me vervolgens een waarschuwingsmailtje. ‘Kijk uit met die vent, waar je het laatst over had. Hij heeft achter een vriendin van me aangezeten. Ze kreeg er de grootst mogelijke ellende mee. Zijn bijnaam is de Neuker van Naaldwijk. Hij stroopt de Hollandse stranden af op zoek naar vrouwelijk schoon. Zo is zij ook aan hem gekomen: Toen ze halfnaakt lag te zonnen! Dus dan weet je het wel.’

Ja, Heks weet het nu wel. Zou je zo zeggen.

Helaas kun je deze persoonlijkheidsstoornis niet aan iemands neus zien. De flamboyante types vis je er nog wel uit. Met hun groteske gelieg en openlijke bedrog. Juist de thin skinned narcisten willen nog wel eens op verlegen aardige kerels lijken. Veel moeilijker te doorgronden. Vooral niet als je er stekeblind voor bent, zoals ik.

Tot mijn grote spijt heb ik een absolute aantrekkingskracht op dit volkje. Heks is een te lekker hapje om klein te krijgen. Een beetje narcist ziet mij als de ultieme uitdaging. Ik kan de keren niet tellen, dat zo’n type vanuit het blinde niets boven op me sprong.

En dan ben ik tot overmaat van ramp ook nog eens altijd erg lief geweest voor de dunne huidtypes met hun eeuwige moeite met vrouwen en hun impotentie-problematiek. Soms zie ik nog hun zielige zuigende gezichtjes voorbij komen in een akelige droom. Als ik zwaar getafeld heb.

‘Ja schat,’ mijmer ik tegen Steenvrouw, terwijl we heerlijk zitten te dineren aan mijn keukentafel, ‘Zo’n dunne-huid-narcist slaat haken in je buik. Daarna gaat hij daaraan zitten trekken. Heel stiekempjes…..’

‘Maar als je te dichtbij komt duwt hij je weer weg. Of hij levert je een streek. Gaat vreemd bijvoorbeeld…… Of hij draait zelf weg. Hoe dan ook. Het schiet niet op. Niet zolang ik niet enorm mijn best doe. Want narcisten laten altijd jou al het werk doen in een relatie, zelf werken ze uitsluitend tegen. En dat doe ik dus niet meer. Gelukkig maar!’

Mijn vriendin kijkt me verbaasd aan. Haken in buik? ‘Ja, energetische haken. Met daaraan lange lijnen. Een heel naar gevoel, als iemand dat bij je doet: Je krijgt er buikpijn van!’

‘Die flamboyante narcist pakte me in. Energetisch. Ik voelde hoe hij zijn flauwekulverhalen als een deken om me heen sloeg. Strik eromheen! Voetstuk eronder: En zo ben je voor je het weet helemaal door iemand ingeduffeld! Daarom luisteren de dames niet meer naar wat hij nu eigenlijk zegt. Ze horen slechts wat ze willen horen…..’

Voor we het in de gaten hebben zitten we over energie te praten. Over het licht dat we allemaal in ons dragen. ‘Drunvalo Melchizedek zei nog eens tijdens een seminar dat alles licht is. Werkelijk alles. Maar als het zich van ons af beweegt nemen we het waar als donker……..’

‘Ja schat, wij zijn zelf een heelal. Vanbinnen. Ik ben wel eens met mijn bewustzijn mijn lijf in gevallen en wat ik zag was wonderbaarlijk. We lijken sprekend op het grote universum om ons heen. En ook in ons lijf zit voornamelijk veel ruimte….’

‘Misschien zijn narcisten de zwarte gaten van ons universum. Hihi. Ze willen hun licht niet delen. Zo snel als ze kunnen bewegen ze van alles en iedereen af….. Ze zuigen je naar zichzelf toe en eten je op. Je kunt dus echt maar beter bij hen uit de buurt blijven!’

Zo zitten we als toetje smakelijk te lachen om serieuze zaken. Ach, de liefde. Heks moet blijkbaar eerst nog langs een paar narcisten. Pas als ik alle mogelijke narcistische modellen het hoofd heb geboden, zonder in de zwarte gaten waar gewoonlijk ogen zitten te storten, is er ruimte voor licht. Naar elkaar toe te bewegen. Te verbinden.

Verliefd op de foute man.

Is hij meer geïnteresseerd in zichzelf dan in jou? 1 Hij geeft niets om jouw gevoelens, gedachtes of ideeën. 2 Alles draait altijd om hem. 3 Hij leeft naar zijn eigen regels. 4 Hij heeft niet zo veel zin in jouw issues. 5 Wanneer jullie ruzie hebben is het altijd jouw schuld. 6 Wanneer hij boos is is het jouw schuld.

Slakkensporen door de slaapkamer tijdens carnaval, solidaire dames, herinneringen aan mijn tijd tussen de slakken en hoe moeilijk het was om mezelf te herpakken: VERKRACHTING IS FOUT. Het maakt niet uit wat voor’n kleren het slachtoffer draagt of dat iemand niet in staat is om te protesteren. Ongevraagd je piemel in iemand steken is niet goed te praten strafbaar. Castratie lijkt me de enige geschikte sanctie.

Zaterdag is een suffe dag. Ik heb slecht geslapen. Ja, dat krijg je als je gaat roepen dat het de goede kant op gaat met eten en pitten. Dan krijg je accuut geen hap door je keel en lig je weer hele nachten wakker. Ik besluit dan ook om heel langzaam te starten. Kopje koffie, pijnstillers, geroosterd broodje. Televisie aan. Beetje schrijven aan een blog. Rustig uit de kreukels komen.

Aan het begin van de middag lig ik bij mijn fysio op de behandeltafel. Ongegeneerd knijpt ze in de kwarktaart, die doorgaat voor mijn lijf. Compleet verstijfde spieren. Au, wat is ze toch gemeen geworden, deze leergierige behandelaar. Haar behandeling wordt steeds pijnlijker, effectiever ook, maar is nog steeds niet bepaald lekker.

De evolutie van de penis

Om een mezelf een beetje af te leiden informeer ik naar haar studentenleventje in België. Ze doet een master aan de universiteit van Leuven. Er volgen wat sappige verhalen over haar woonsituatie, uitgaansleven en aanbidders. Niets mis mee. Je kunt het slechter treffen!

Dan volgt een verslag van de carnaval, gevierd met een club Nederlandse vrienden. ‘De broer van een vriendin had allemaal vrienden meegebracht. Een lekker stelletje maar niet heus. Eén van hen heeft ooit al een keertje een vriendin van ons belazerd, zonder dat ze het in de gaten had. Hij verleidde haar en had al maanden een intieme relatie met deze nietsvermoedende ‘andere vrouw’ voordat ze ontdekte dat hij samenwoont met zijn vaste vriendin. Hij en zijn aanstaande waren druk bezig om een huis te kopen…..’

 

‘Met carnaval was ik aan de beurt,’ Heks kijkt naar de beeldschone Friezin, een prachtvrouw, ‘De gehele avond had ik al zwaar sjans van één van de heren in het gevolg van de broer. Hij gaf me veel aandacht, maakte grapjes, sloeg een arm om me heen…. We sliepen uiteindelijk met de hele groep op één kamer…’

‘Laat me raden,’ roept Heks, ‘Hij lag opeens naast je!’ Inderdaad. De jongeman had zich als een grote turboslak met slaapzak en al via een glibberige slijmspoor door de kamer naast mijn behandelaar gewurmd. Met zijn hoofd naast haar voeten. ‘De man heeft dus ook nog een fetisj,’ concludeer ik opgewekt. ‘Nou, je slaat de spijker op zijn kop. Hij pakte direct mijn voeten en begon eraan te friemelen…..’

We giebelen om die grote slijmbal. Veel verder dan de voeten is hij namelijk niet gekomen. Een stevig ontmoedigingsbeleid hield de zak in zijn slaapzak. Of hield de zak van de zak in slaapstand. Hoe dan ook, zijn scrotum had het nakijken. Met recht een zak met een slaapzak in een slaapzak. Wat zal hij gebaald hebben……

‘Heb je een slaapzak? Was een flauw grapje tussen jongens onderling vroeger tijdens schoolkamp. Als zon joch ja zei kreeg ie een knietje: ‘Ik zal em even wakker maken…’

Alsof je daar ten overstaan van je vrienden kunstjes zou gaan vertonen met zo’n man, zelfs al vond je em leuk en was hij vrijgezel of serieus met je verloofd……

‘Weet je wat nu nog het ergste was? Hij woont samen met zijn vriendin en is bezig om een huis te kopen met haar…. Dat hoorde ik de volgende dag!’ Oh, hij ook al? Ja. Lekkere vent. Lekkere vriendenkring van die broer. Lekkere broer. Die zal zijn toverstafje ook vast wel eens in de rondte proberen te zwaaien bij de vriendinnen van zijn zus……

12764441_195313157492412_6270168440953369114_o

‘En ga je het aan zijn vriendin vertellen?’ Heks grapt maar wat. Mijn ervaring is dat zulke verhalen in de doofpot verdwijnen. Via de guy code. De vriendin zal de laatste zijn om ze te horen. Zelfs al graast de man haar hele vriendinnenclub af en die van de zus van zijn vriend, dan nog zal niemand haar iets vertellen……

‘Ja, daar wordt aan gewerkt. Ik vertel het aan die en die, die gooit het op de vriendinnen-app van die vrouw en zo gaat zij dit dan vernemen. Hebben we de vorige keer ook gedaan. Was die jongen niet blij mee….’

Goed zo dames, klap maar uit de school. Laat je niet langer als lustobject gebruiken door die varkens van kerels. Weg met de schaamte omdat je wordt aangerand. Weg met de schuld als iemand jou te grazen neemt. Wees solidair naar je zusters, we hebben elkaar nodig. En verwacht niet teveel van zwijnen van kerels. Er zijn ook prima mannen. Die vind je echter nooit in zulke guy code clubjes.

Afgelopen vrijdag staat er zo’n geweldige kerel bij me op de stoep. Hij komt een bakkie koffie drinken. ‘Gisteren heb ik ook aangebeld, maar toen was je er niet.’ We kennen elkaar uit de hondenwandelgangen. Zijn hospita is een hondenvriendinnetjes van Heks. Ik ben al zo vaak bij hen uitgenodigd, maar het is er nog steeds niet van gekomen.

Regelmatig staan we een hele tijd te klessebessen over het leven met al z’n fratsen. Sinds een jaar zoent hij me op beide wangen! Afgelopen week nodig ik hem uit in Huize Heks. Daar heeft hij geen gras over laten groeien!

Niet alleen Heks heeft altijd wat, er zijn meer pechvogels. Stel je voor dat je huis ontploft tijdens een vuurwerkramp, je vrouw ongeneeslijk ziek wordt en je achterlaat met een gigantische schuld, omdat ze daarnaast ook nog eens ernstig koopziek was. Je verliest je huis opnieuw en moet jarenlang in de schuldsanering. En je geliefde is er ook niet meer om je te troosten.

‘Ik hield van mijn vrouw, maar na haar dood kwamen er echt lijken uit de kast,’ grapt hij ondanks het ellendige verhaal. Geen onvertogen woord over de veroorzaakster van zijn faillissement. Zijn hart loopt nog steeds over van liefde voor haar. Wat een kanjer!

Zondagmorgen spreek ik alweer een vrouw over pijnlijk gedrag van mannen. Ze heeft in Zuid Amerika gewoond. Daar gaat het er heel anders aan toe. Althans, dat zou je denken. Ze geeft voorbeelden. Ik geef tegenvoorbeelden van hetzelfde eikelgedrag hier ter lande.

‘Toen ik veertig was gooide iemand tijdens een verjaarspartijtje in de kroeg iets in mijn drankje. Van het ene op het andere moment was ik zo dronken als een toetmaloeier. Ik kreeg een ongeluk, viel plat op mijn gezicht en hield er een kapotte kaak aan over. Die hing uit de kom. Ik wilde naar huis, maar daar dachten de aanstichters van dit onheil anders over. Ze sleepten me hun huis in.’

‘Op een gegeven moment ging ik  bijna out. Zoals dat gaat na inname van dat soort rape drugs. De gemene dikke pad van een vrouw in het gezelschap, weigerde me te helpen. Ondanks mijn smeekbeden. Ze keek me aan met haar koude vissenogen. Ik zal die blik nooit vergeten. Achteraf sluit ik niet uit, dat zij mijn drankje heeft vergiftigd. Het is een giftig gefrustreerd wijf. Ze heeft een hekel aan me…. ‘

‘In plaats van me naar huis te helpen of me een veilige slaapplaats aan te bieden, speelde ze me in handen van haar huisgenoot. Uit wraak omdat haar eigen man Heks een leuke vrouw vindt. Niet wederzijds overigens. De man van die pad is een lul van een vent.’

‘Maar goed. Heks ging out en werd niet geholpen. Uiteindelijk ben ik verkracht door die twintigjarige. Toen ik bijkwam was hij bezig. Mijn kaak hing nog steeds uit de kom en ik was bont en blauw en bewusteloos, maar hij had even zin.’

Waarom vertel ik dit nu? Zomaar aan een wildvreemde vrouw? Althans, ik ken haar alleen van kletspraatjes….. Maar ik kan niet meer stoppen. Ik spuug het walgelijke brok verleden uit.

‘Later vond hij het ook wel een ranzig gebeuren, dit stinkende aartslelijke klotejong. En waarom? Omdat ik z’n moeder kon zijn. Geen woord over de verkrachting. In zijn optiek was het dat niet. Ik had toch geen nee gezegd? Hetgeen moeilijk is als je bewusteloos bent. Ook beweerde hij dat ik naar hem gelachen had. Alsof dat kan met zo’n kaak uit de kom. Bewusteloos. Maar stel ik heb gelachen: Alsof lachen betekent dat iemand zijn geslacht er dan maar bij je moet inprakken. ‘

 

‘Toen ik aangifte deed bleek deze niet ontvankelijk te zijn, omdat ik geen getuige had. Huh? Zijn er dan doorgaans getuigen bij verkrachtingen? Wie verzint zo’n belachelijke voorwaarde? Mannen zeker! Die menssoort die meestal de verkrachter is!’

‘Het klotejong heeft nog wel naar het politiebureau gebeld en toegegeven seks met me te hebben gehad, terwijl ik bewusteloos was. Hij vond het belachelijk dat ik daar aangifte van deed. Wilde hij even recht zetten. Niets mee gedaan door de politie. Onbegrijpelijk.’

 

 

‘Het meest kapot ben ik gegaan door de reactie van de omgeving. Heks was veertig, beeldschoon, maar stokoud natuurlijk. Die lelijke puistenkop was twintig, dus daar zal die geile Heks wel zin in hebben gehad. Niemand nam het voor me op. Iedereen ging gewoon bij hem in het café aan de bar staan. Een zogenaamde vriendin, die me een dag later opving en gezien heeft hoe ik er aan toe was met die kaak nog steeds uit de kom vond dat ik me er maar overheen moest zetten! Het was namelijk bij vrienden van haar in huis gebeurd en die wilde ze niet kwijt. De trut.’

‘De man van de Wrattenpad belde me een paar dagen later op. Als ik het in mijn kop zou halen om aangifte te doen, dan zou ik daar flink spijt van krijgen. Dit is dezelfde getrouwde kerel, die achter Heks aan heeft gezeten. Groot kans, dat zijn vrouw dat pilletje in mijn drankje heeft gegooid, uit wraak.’

 

‘Ik deed wel aangifte en ben sociaal uitgekotst. De verkrachter kreeg een relatie met iemand in de periferie van mijn vriendenkring. Heks zat volledig naar de kloten thuis slapeloos naar de televisie te staren. Bijna een jaar lang.’

‘Mijn toenmalige vriend nam het me ook kwalijk. Het was een volstrekt seksistische en gestoorde narcist van een Algerijn. Toen hij het van mij hoorde gooide hij de hoorn op de haak en liet drie maanden niets van zich horen….’

De vrouw in het park kijkt me ontzet aan. Hetgeen ik haar vertel is slechts een uittreksel van bovenstaand verhaal. Een sterk verkorte versie van deze korte versie. Er valt helaas geen verbeterde versie van te maken. Ze is een lieve schat, dus ze reageert vriendelijk. Ja, wat moet je ook met zo’n geschiedenis.

Het is aan de orde van de dag: overal ter wereld steken mannen hun geslachtsdeel in vrouwen zonder dat ze daartoe zijn uitgenodigd. Het is schandalig en afschuwelijk, maar er wordt nauwelijks over gesproken door de slachtoffers. Stomweg omdat het een smet werpt op de vrouw, die het heeft ondergaan. Ik voel me ook vies, elke keer dat ik het erover heb.

 

 

Ik krijg ze nauwelijks uit mijn mond, die woorden. Opgediept uit mijn moordkuil van een hart. Ik schaam me erover. Net als al die andere slachtoffers van seksueel geweld. Het doet afbreuk aan mijn zuiverheid. Het werpt een smet op mijn wezen. Het krast in mijn ziel.

Persoonlijk vind ik dat elke man, die zoiets doet voor straf zijn ballen moet inleveren. Chop chop. En de helft van zijn lul. Mag hij nog een waxinelichtje overhouden om door te piesen. Is het zo afgelopen met die flauwekul.

Heks haalt haar schouders op. Wat moet je er ook mee. Het is alweer zo lang geleden. De lol is er sindsdien wel een beetje af in de liefde. Met mijn gewezen relatie dacht ik mijn Mojo weer teruggevonden te hebben, maar die vent blijkt achteraf zelf ook een vreselijke drakepit te zijn.

Ik heb dus nog steeds geen goeie geliefde in mijn leven getroffen, maar ze bestaan wel. Ik zie zo hier en daar een fantastisch exemplaar tussen al die seksistische gekken. Ik heb natuurlijk ook nog een paar geweldige mannen in mijn vriendenkring, zoals Don Leo, Frogs, Pappa…… En er komen in elk geval al veel betere kerels hier op de koffie. Het gaat dus echt de goede kant op…..

Drie eenvoudige tips om verkrachtingen te voorkomen. 

Ik heb inderdaad achteraf gehoord dat het kwam omdat ik er te sexy uit zie. Van een vrouw! Die avond droeg ik een oud grijs kloffie dichtgeknoopt tot aan mijn kin. Nauwelijks make up. Maar zelfs als ik er wel sexy uit zie dien je je handen thuis te houden!

Zomerse stortbuien verhinderen me niet er lustig op los te flirten. Daar knapt Heks van op!

Vanmorgen schandalig uitgeslapen. Als ik dan uiteindelijk de deur uit ga, is het donker als een sombere najaarsdag. Maar wel droog. Terwijl ik de staat uit fiets vallen de eerste lauwe druppels, anticiperend op de enorme tropische regenbui, die in de lucht hangt. Ysbrandt heeft al een flinke roze lap uit zijn mond hangen, Zijn koelsysteem. Hij is wel blij met wat extra verkoeling.

Onderweg begint het aardig te gieten, maar eenmaal in het park barst het geweld pas echt los. Het water van de Singel is een bewegend levend oppervlak. Geteisterd door regen en wind. Bomen brengen hun ruis in. Het asfaltpad door het park is een beekje. Langzaam doorweekt de linnen waxjas, die ik draag. Klammig van de regen en de warmte duik ik op de terugweg een grote supermarkt in om voer voor dat varkentje te kopen.

Bij de kassa tref ik een door acne geplaagde jongeman. Van het kaliber: Die gaat een vrouw nog eens heel blij maken. Ooit. Maar nu nog even niet….Verlegen! Er ontstaat een heel leuk gesprek, hij gaat op zichzelf wonen, studeert, wil misschien een kat (Heks kocht ook veel kattenvoer).

Wat een schat!

Na dit onschuldige oude fiets geflirt krijg ik ’s avonds nog serieus sjans met een knappe reusachtige Arabier. Met een baard. Ik fiets met Ysbrandt door de Haarlemmerstraat, als ik hem in het vizier krijg. En hij krijgt mij in het oog. Of een stofje…. Hij knijpt in elk geval zijn oog dicht. Maar is het een knipoog? Of Is het een tic? Het valt niet uit zijn mimiek op te maken.

Ik kijk nog eens, voorzichtig. Weer die knijpticknipoog…… IK kan een brede glimlach niet bedwingen. Het ziet er zo grappig uit!

Als ik doorfiets hoor ik gefluit achter me. Niet het doorsnee fuutfluuw, maar melodisch als een vogel. Even twijfel ik. Heks hoort een liedekijn…Is het Halewijn? Dan vervolg ik mijn weg met dat trouwe varkentje naast me dravend in de koele avondlucht.

In het park praat ik een half uur met een ongelofelijk aardige kerel. Soms tref je ze zomaar in het wild 🙂 Alles passeert de revue. Honden natuurlijk. Voedselschandalen en politiek. Ja, ik heb een goede dag met de heren om me heen! Ferguut, mijn lieve ridderkater ligt naast me in bed. Hij slaapt bij wijze van uitzondering eens een nachtje binnen. Vanwege het weer. Gezellig!