Tagarchief: narcisme

Het spel en de knikkers. Er kan er maar eentje de beste zijn. Maar gaat het om de beste zijn? Nou, een betere versie van jezelf zijn…. De beste versie! Is er nog hoop voor de mensheid? Vandaag zeg ik ja. Geïnspireerd door Abdi Nageeye. Onze voortreffelijke medelander. Een vluchteling. Uit Verweggistan.

Posted on by

Er is een reden, dat Heks nooit naar Zomergasten kijkt. En die reden heet Not de Nada. Ofwel Rot de Grote Vergelder. Ooit een grote liefde van Heks, ik heb maar liefst drie keer een relatie met de ellendeling gehad, maar tegenwoordig weet ik de man op waarde te schatten: Een hopeloze uitvreter van een rasnarcist.

De uitvreter is dol op Zomergasten. Zomerse zondagavonden, waarop het programma werd uitgezonden waren heilig. Het was absoluut de bedoeling om de hele avond uit te zitten, ongeacht of ik er iets aan vond of niet. Uitvretertje houdt van verantwoorde televisie. Hij slaat anderen graag om de oren met in de programma’s opgedane verantwoorde praat.

Opmerkelijk, omdat hijzelf ongelofelijk asociaal in het leven staat. Hij zal nooit iets voor een ander doen, tenzij hij er zelf beter van wordt. Ook huldigt hij het principe, dat als hij een ander naar beneden trapt, hijzelf een stukje stijgt. Hij verkondigt dit principe ook, hij draagt het uit!

Heks kijkt dus niet naar Zomergasten. Ik heb er een bloedhekel aan. Toch zie ik gisteren een klein stukje voorbij komen. Er zit een beeldschone vrouw tegenover de interviewster. Net als ik langs zapp begint een fragment van haar keuze af te spelen. Het is een stukje uit Mr. Robot, een Amerikaanse drama-thriller-televisieserie. Het fragment komt bij me binnen als een kanonskogel…..

Hoofdpersoon Eliot, gespeeld door de fenomenale acteur Rami Malek, krijgt van zijn therapeut de vraag wat hem toch zo teleurstelt in de maatschappij. Wat volgt is een trieste monoloog.

‘Misschien omdat we met zijn allen dachten, dat Steve Jobs een geweldige man was, ook al werd hij rijk over de rug van kinderen. (Een beeld van een fabriek van IPhones wordt vertoond, waar kinderen met hun kleine vingertjes telefoons assembleren) Misschien omdat het er op lijkt dat al onze helden nep zijn. (Lance Armstrong in beeld, Bill Cosby in beeld…..) De wereld is 1 grote schijnvertoning. We vallen elkaar lastig met commentaar, geklets dat zich vaak voordoet als inzicht. (Beelden van Twitter) Misschien omdat sociale media intimiteit suggereren (Beelden van Zuckenberg en Facebook) Of omdat we er voor stemmen, niet met vervalste verkiezingen, maar met onze spullen, ons geld….. (Beelden van shoppende vrouwen, Black Friday posters) Daar zeg ik niets nieuws mee, we weten allemaal waarom. Niet omdat Hunger Games ons gelukkig maken, maar omdat we verdoofd willen zijn. Omdat het pijnlijk is om niet te doen alsof. Omdat we lafaards zijn….. Fuck society!’

‘Eliot, je zegt niks,’ maant de therapeute. Het was slechts een monologue intérieur. De man blijkt helemaal niets hardop te hebben gezegd….. ‘What’s wrong?’ vervolgt de therapeute.

‘Nothing,’ zit de kwetsbare Eliot dan tot slot.

Ja, dit stukje raakt me diep. Het is namelijk zo waar. Hoe vaak voel ik me niet verschrikkelijk over de maatschappij? De mensheid? Haat ik mensen, mezelf incluis.

Om onze hebberigheid. Ons onvermogen om de wereld een betere plek te maken. Onze agressie. Onze domheid. Kortzichtigheid. Ons gelieg. Het gemak waarmee we elkaar bedriegen. Een poot uitdraaien. Elkaar laten stikken. Lijkenpikken. Om nog maar te zwijgen over hoe we met onze Grote Moeder om gaan. Met het fantastische gevarieerde plantenrijk. Met onze mededieren……

De mens ‘Kroon der Schepping’? Wat een giller!

Er is nog een stukje televisie, dat me diep raakt. Dat is het einde van de marathon voor mannen in Tokyo. Die geweldige laatste 200 meter, waarin onze landgenoot zilver haalt. Ja, nu zijn we opeens massaal blij met een vluchteling! Nu is zo’n vluchteling opeens een echte Hollander!

Maar goed. Alle sarcasme ten spijt: Die Abdi Nageeye raakt me ook diep in het hart. Niet omdat hij zilver pakt bij de Olympische Spelen. Nee, het feit dat hij achterom kijkt en zijn vriend, de Belgische Bashir Abdi, met zijn hand maant om in zijn slipstream mee te gaan naar de finish, vind ik fenomenaal.

Hij loopt zo de kans zijn eigen kans op een medaille te verspelen. Want herhaaldelijk omkijken en met je hand wapperen kan je net een paar fatale secondes kosten. Het gaat toch ten koste van je balans en concentratie.

Maar Nageeye doet het toch. Hij gunt zijn vriend en voormalig landgenoot, ze zijn allebei lang geleden Somalië ontvlucht, die bronzen plak. Hij trekt hem met zijn aandacht en inzet bij wijze van spreken over de streep. Zonder Nageeye had Abdi geen medaille gescoord.

Heks vindt dit mooi. Heel wat beter passend in het Olympische gedachtegoed, dan die loper, die eerder in de race alle flesjes water van een langs de route opgestelde tafel veegt, zodat zijn uitgedroogde en oververhitte concurrenten niets te drinken hebben……

‘De aarde is een leerschool,’ hoor je nogal eens in spirituele kringen. Nou, beter gezegd: Je wordt doodgegooid met die tekst. Sinds Oprah Winfrey het jaren geleden als een slogan begon te hanteren in haar dagelijkse opvoedkundige televisiepraktijken is dit gedachtengoed gemeengoed geworden.

De aarde als leerschool. Ja. Tja. Ok, een leerschool……

Helaas is de mensheid nogal hardleers. Als je de geschiedenis er op nakijkt zie je niet veel verbetering ten opzichte van duizenden jaren geleden. De diverse bevolkingsgroepen kunnen nog steeds elkaars bloed wel drinken en doen dat dan ook regelmatig. Het is nog steeds verdeel en heers. Er worden nog steeds overal op de wereld mensen vervolgd, onderdrukt en gediscrimineerd. Om dus nog maar te zwijgen van hoe we met onze Grote Moeder om gaan. Dat is er al helemaal niet beter op geworden onder invloed van deze leerschool……

Sommige spirituele tradities gaan er van uit, dat een groep uitverkorenen de ondergang van deze wereld zal gaan overleven. Dit gedachtegoed kom je in allerlei stromingen tegen. ‘De onbewuste mens zal achterblijven, terwijl de meer verlichte types evolueren,’ krijg ik in spirituele kringen naar mijn kop. Lees ik in verlichte boeken. Peperen sommige betweters me in.

Maar ook in andere stromingen doen deze ideeën opgeld. Kijk de bijbel er maar op na. Of de diverse sektes. Fanatieke christengroeperingen ook. En wat dacht je van radicale islam? Die kunnen hier ook wat van.

‘Lekker makkelijk,’ denkt Heks dan, ‘Probleem opgelost.’

Leven in je leven. Wakker worden. Herinneren.

Er is een bhoeddhistische heilige, die heeft gezworen pas naar Nirvana te vertrekken, als alle mensen verlicht zijn. Dat heeft me altijd enorm aangesproken. De ander over de streep trekken. Omkijken naar je naaste en diegene uitnodigen in je slipstream. Het gaat niet alleen maar om winnen. Winst betekent niets zonder je naaste. ‘Alleen op de wereld’ kun je van niemand winnen.

Elkaar wat gunnen. Elkaar niet het water uit de mond stoten.

De mooiste medaille deze Spelen was de zilveren medaille van Abdi Nageeye. Direct gevolgd door die van de Somalische Belg. Omdat Nageeye zijn winst deelde met zijn maatje. Omdat hij hem had kunnen verspelen op die manier. Omdat hij liet zien, waar het echt om gaat in sport.

En in het leven.

Sla nooit je hond, want dan wordt hij vals. Een kind kun je gerust slaan, die zijn zo loyaal, die laten hun kwelgeesten doorgaans vrijuit gaan. Echt waar? Ja, echt waar. Raar, maar waar.

Posted on by

Heks kijkt weer eens naar Dr Phil. Ja, je je moet toch wat? Het gaat over een disfunctioneel gezin van heb ik jou daar. De vader is een narcistische potentaat, die zijn hele gezin al jaren tiranniseert.

Zelf vindt hij helemaal niet dat hij het zo slecht doet. Als hij zijn kinderen in elkaar slaat is dat, omdat ze zich niet gedragen zoals hij dat graag ziet. En dan is het geen mishandeling volgens de man. Goh, waar ken ik het van?

Mijn eigen vader zei altijd, dat je je hond nooit moet slaan, want dan wordt hij vals. Ik heb hem dat dan ook nooit zien doen. Mij sloeg hij echter regelmatig helemaal in elkaar. Ik heb daar levendige herinneringen aan.

De keer met de stofzuigerstang was een keerpunt. ‘Al sla je me dood, ik geef geen kik,’ dacht ik bij mezelf, terwijl hij bezig was. Ik gunde hem mijn tranen niet.

Niet erg verstandig, want mijn koude blik recht in zijn gezicht dreef hem tot waanzin. De man heeft die avond enorm zijn best gedaan, om me van de aardbodem te meppen. Het geschreeuw van mijn moeder bereikte hem niet meer.

Niet dat ze verder een vinger uitstak, om het te voorkomen. Ze had me juist een kwartiertje eerder aan hem uitgeleverd. Om iets onbenulligs. De aanleiding weet ik echt niet meer. Ik was pas 14. Het was in de tijd, dat ik afkickte van de door een arts verstrekte valium.

Uiteindelijk verliet ik een aantal jaren later het huis met een hersenschudding. ‘Zeg maar dat je van de trap bent gevallen,’ droeg mijn moeder me op, toen ik wegens vergaande klachten naar de huisarts ging. En dat zei ik dan ook. Loyaal tot op het bot.

Die loyaliteit heeft me opgebroken. Ik heb mijn hele leven lang mijn mond gehouden, ook tegen mijn dierbaren, tot een paar jaar geleden. Uiteindelijk moest dit verhaal mijn systeem uit, om er zelf niet aan onderdoor te gaan.

Op de televisie zit Phil op de vader in te praten. Hij denkt dat de boel nog te redden is in dat hopeloze gezin. Die eeuwige optimist met een zwak voor narcisten. Zoals altijd gaat hij die man weer een kans geven.

De moeder heeft hij al terecht verweten, dat ze niet opkomt voor haar kinderen overigens. Die kreeg direct haar trekken thuis. Ook dat heb ik hem eerder zien doen…..

‘Jim, je bent iemand, die het huis in de fik steekt en vervolgens iedereen redt,’ reageert hij op het gewauwel van de man, dat hij zo’n goede vader is. Het ligt allemaal aan de anderen…… Vader Jim lult er gewoon doorheen. ‘Ik heb gelijk,’ roept hij voortdurend. Afvoeren, zou ik zeggen. Opsluiten op water en brood in een koud vochtig tochtig hok. 

De man zet zijn kinderen om de haverklap buiten in de kou. Uren zitten ze in hun T-shirtje en spijkerbroek te wachten tot ze weer naar binnen mogen. Ze hebben zelfs een schuilplaats gebouwd met wat mondvoorraad en dekens. Zo vaak gebeurt het!

Uiteindelijk krijgt ook Phil tabak van de man,’ Je bent controlerend, manipulerend, narcistisch….’ geeft hij de kerel zijn vet. De man is niet onder de indruk. Dat had Heks ook niet verwacht. 

Ga ik nog verder kijken? Houd ik dat vol? Wat doe ik mezelf toch aan?

Het is altijd hetzelfde liedje met dit soort types. En dat Phil maar blijft denken, dat die hopeloze kerel nog eens een keertje als een blad aan de boom om gaat draaien, is om je te bescheuren natuurlijk. Behalve voor de betrokken partijen. 

Hij kan beter zijn energie steken in het redden van de verknipte kinderen. Eentje is op in 16e al zwaar drugsverslaafd. Hij heeft alles al gebruikt. Zijn hersens zijn volledig naar de klote. Hij heeft al een strafblad met een lange baard.

Weg halen bij die idioten van ouders. Zo snel mogelijk. Alles is beter, dan in zo’n giftige atmosfeer opgroeien. Dat tekent je voor je leven. kijk maar naar Heks.

Ik heb veel van mijn ouders gehouden. Om dat te kunnen blijven doen, ben ik mezelf gaan haten. Ik heb mezelf gevormd naar het beeld, dat mijn ouders van me schetsten. Ik was Heks de Zondebok, alles lag aan mij, ik moest dus maar naar een tehuis, de papieren lagen al klaar.  

Nog steeds ben ik geneigd anderen altijd vrijuit gelaten gaan, ongeacht wat ze flikken.

Ik zie die patronen tegenwoordig ook bij mensen om me heen. Ik ben niet de enige met zo’n achtergrond. Is er hoop? Als je naar Heks kijkt denk, je waarschijnlijk van niet. Ik zit op mijn zestigste nog steeds met die materie te harken.

Maar ik ben ook geen goed voorbeeld. Ik heb een te lange adem en ben te loyaal. Ik heb mijn karakter wat dat betreft niet mee. 

Ik heb de laatste jaren de grootste moeite met mezelf, omdat ik niet meer de aardige gevende deurmat ben, die ik altijd was. Waar WELKOM stond, dat nu Fuck Off!!!! Er is heel veel oud zeer met terugwerkende kracht naar de oppervlakte gezeild. Dingen die ik ooit heb geslikt worden nu opgehikt. 

Er is zoveel woede tevoorschijn gekomen uit mijn systeem. Verbijsterend. En nog kan ik enorm kwaad worden en me daar dan vervolgens over schamen. 

Maar er is ook goed nieuws. Ik ben nog steeds een lieve meid, die geen vlieg kwaad doet.  Ik kijk alleen beter uit, wie ik in mijn privéleventje toe laat. De lockdown is in dat opzicht helemaal niet zo gek. 

Ook probeer ik voor anderen te doen, wat voor mij indertijd niet werd gedaan. Laat ik het zo zeggen: Als je je kind mishandelt en ik krijg er lucht van, heb je echt een probleem met Heks. Ik hou je in de smiezen. Ik lap je erbij. 

En wat betreft narcisten? Die moeten ze op een eiland bij elkaar zetten. Zijn wij er van verlost. Samen met Donald Trump. Kan hij lekker de baas spelen over zijn soortgenoten. Dat leidt hem misschien een beetje af van het feit, dat hij overal te boek staat als een loser, die niet tegen zijn verlies kan. Zijn volgelingen mogen ook mee. 

 

Televisie kijken? Ik ben er niet vies van. Vroeger had ik niet eens een TV. Maar sinds ik grote delen van de dag bewegingsloos mijn krakkemikkige batterij lig te op te laden, de laatste 34 jaren pakweg, kijk ik naar de stomste programma’s. Met veel plezier!

Posted on by

Ik geef het eerlijk toe: Ik kijk regelmatig naar de meest vreselijke reality televisieprogramma’s. Echt draken van concepten waarin mensen hun ziel en zaligheid open en bloot voor de camera etaleren. Vergaande inkijkjes in de idioterie van de menselijke geest. Genadeloze observaties van ons gestoorde en incompetente, maar oh zo menselijke gedrag. Oh, heerlijk!

Half slapend, 1 oog open. Soms mis ik de helft. En dat geeft dan niks!

Ik heb onlangs weer zo’n hopeloze show ontdekt. Het bestaat al tijden, hoor, maar tegenwoordig is dit Australische programma ook in ons kikkerlandje te bewonderen: ‘Married At First Sight Australia’. Een volstrekt gestoord programma.

Suffe Jonny met zijn domme knotje en de beeldschone, verfrissende Connie

Het concept is simpel. Een aantal gegadigden, uitverkorenen in velerlei ogen, trouwt met een volstrekt vreemde. Die stranger is uitgezocht door een team ‘deskundigen‘. Stel je van dit team niet al teveel voor. Gezien het slagingspercentage van de door hun bedachte matches, schat ik in, dat de teamleden zelf nog maagd zijn. En bij hun moeder wonen.

De deelnemers worden ook totaal niet getest op persoonlijkheidsstoornissen, dus in elke jaargang zitten een paar narcisten en een incidentele psychopaat. Die traineren hun huwelijk, besodemieteren de hun opgedrongen partner en gaan opvallend vaak vreemd met iemand binnen de groep uitverkorenen.

Maar ze zijn goed voor de kijkcijfers. Niets zo saai, als een geslaagd huwelijk.

rampspoed en ellende met deze 2 dames…..

Het levert geweldige televisie op, maar je zal maar net aan zo’n partner gekoppeld worden. Geen eer aan te behalen. Je wordt gekwetst tot op het bot. En dat ten aanschouwe van intussen zo ongeveer de hele wereld! Het programma is immens populair…..

De liefde! Ja! Heks bakt er ook geen zak van, dus het is puur leedvermaak, dat ik zit te schuddebuiken bij bepaalde ontwikkelingen. Maar ik heb het ook vaak te doen met de deelnemers, die werkelijk proberen op deze manier een grote liefde te realiseren.

Moederskindje en zijn vrouw. Helemaal knettergek werd ze van die man, wat een kinderachtige zeikerige kwibus!

Het zijn vaak mensen met een getroebleerd verleden op dit gebied. Verlaten voor het altaar, bedrogen of mishandeld. Een zwak voor foute mannen of vrouwen. Daar zijn ze bijna allemaal mee behept, valt me op. Behalve degenen die zelf die foute mannen of vrouwen zijn natuurlijk……

Ik zie mannen over vrouwen heen walsen en de meest botte opmerkingen maken. En als de vrouw gekwetst is en de stekker eruit wil trekken, zijn ze beledigd tot op het bot. Eentje maakt het wel erg bont door telkens bij zijn moeder te gaan zitten klagen over zijn kersverse bruid.

1 van de weinige geslaagde koppels.

Ze heeft hem genegeerd, nadat hij haar en plein public te grazen had genomen. Iets dat hij bij voortduring doet. Mamma reageert furieus. Haar narcistische zoontje negeren? Dat pikt ze niet! Ook zij zet de jongedame nog een keer op haar nummer. Geheel onterecht, de vent is een eersteklas zakkenwasser.

Een ander ventje met een suf paardenstaartje en een saaie babyface doet geen enkele poging om zijn nieuwe vrouw te leren kennen. Wel grossiert hij in botte opmerkingen en grensoverschrijdend gedrag.

Maar oh, wat is hij kwaad, als ze te kennen geeft, dat ze naar huis wil. Uit wraak traineert hij het hele verdere traject. Zijn beeldschone en super interessante vrouw wordt met de grond gelijk gemaakt. Blegh. Wat een sukkeltje.

Er zijn ook foute vrouwen, die de mannen van de andere deelnemers systematisch verleiden. Heks ziet de gekste dingen voorbij komen.

Deze vrouw probeerde meerdere partners van de andere vrouwen te verleiden. Ze had succes met deze sukkel…….

Een deelnemer met veel geld en een slap karakter treft een soort opgeblazen barbiepop als partner. Ze wordt volledig opgemaakt wakker iedere ochtend! Een wonder! Lippen als een opgewonden vagina in een verder bewegingloos gezicht. Enorme aanplakwimpers veroorzaken de enige turbulentie om dit saaie, saaie kindvrouwtje.

Haar man gaat dan ook binnen een maand vreemd met een dame uit de groep, die een lul van een partner getroffen heeft. Ze geven elkaar een lapdance en stoppen hun tongen zo ver in elkaars zuiger, dat ze bijna over die zuiger gaan….

Er ontstaat een rel, als dit alles aan het licht komt tijdens een diner met alle deelnemers. De geplastificeerde Barbie-lookalike vergeeft haar vent direct en grif. Ze gelooft overigens niets van het verhaal, want er is geen bewijs. Zegt ze. Ze wil het niet geloven. Nee sterker, ze gelooft hem. Op zijn leugenachtige woord.

Barbie en haar bad boy, een stinkend rijke narcist

Ze wil haar sprookje met deze superrijke kerel niet aan de wilgen hangen. Wel moet dit mannetje nu onder de plak. Hij mag niet meer feesten, hij mag niet meer drinken, hij mag niet meer achter de wijven aan…..

Braaf houdt hij zich aan dit protocol. Voor zo lang het duurt. Zijn dwalende oog is al op een nieuwkomer gevallen…….

Ja, Heks geniet zo ontzettend van dit stelletje ongeregeld. De stomme oude lul, die maar zit te emmeren, dat hij zich niet voelt aangetrokken tot zijn bruid. Een leuke knappe verschijning met pit en humor.

Nou, als je dat dan vindt, pleur dan lekker op. Maar nee. Verwoed zit hij haar hiermee op de huid. Alsof zij er iets aan kan doen, dat deze weinig aantrekkelijke oude lul niet heet of koud van haar wordt! Iets, waar ik persoonlijk alleen maar blij om zou zijn.

Lizzie met man 1, vreemdganger en psychopaat

Ach de liefde. Ik ben er onlangs achter gekomen, wat er nu eigenlijk 40 jaar geleden echt speelde in mijn toenmalige relatie. Nadat mijn toenmalige geliefde me opnieuw, na al die tijd, tijdens een gezellig etentje, begon door te zagen over mijn toenmalige vermeende vreemdgaan. Nooit gebeurd, ik wist eigenlijk niet eens wat het was. Onschuldig als een net ontloken grasklokje.

Maar het zat hem blijkbaar nog steeds dwars. En net als lang geleden was onze communicatie over dit onderwerp niet om over naar huis te schrijven. Alsof je een andere taal spreekt. Alsof alles wat je zegt verdampt in een vacuüm van onbegrip. En wantrouwen.

Alsof ik er nog steeds over zou liegen. Alsof ik er ooit over zou hebben gelogen. Dit dwangmatig eerlijke heksje. Kon ik maar lekker liegen. Dan had ik dit soort gezeik niet.

Maar ja, liegen heeft ook nadelen. Je krijgt er een ongelofelijk lelijke harde ouwe kop van. De verstokte leugenaars, die ik persoonlijk ken, zijn allemaal behept met zo’n smoelwerk…..

Lizzie met man 2

Kijkend naar de onbeholpen pogingen van de kwetsbare newlyweds in het beruchte programma, voel ik me minder stom over mijn eigen onvermogen om een gelukkige relatie aan te gaan. Ik ben niet de enige stumper!

In seizoen 7 van het programma keert een oude bekende terug. Lizzie heeft al eerder meegedaan. Ze trof toen een ongelofelijk eikel, die vreemd ging met een groepslid en haar tegenover iedereen bij voortduring te kakken zette. Lizzie, indertijd blond en helemaal onder gekalkt met lagen make up, heeft in het nieuwe seizoen haar masker afgelegd. Er blijkt een heel leuk en beetje gek mens onder te zitten.

Ze wordt gekoppeld aan mijn favoriet van alle deelnemers ever: Sebastian. Een grote knappe kerel met een flink gekheidsgen. En wat blijkt? De combinatie werkt. Ze vallen voor elkaar als een baksteen. Lekker ook voor die deskundigen, die er verder bij iedereen naast zitten. Hebben ze eindelijk eens een goeie match in elkaar geflanst.

Weliswaar in tweede instantie, maar toch…..

Een veel betere combinatie

 

 

 

 

 

Verliefd op de verkeerde man, waar begin je an? Dat zouden we ons eens wat vaker moeten afvragen dunkt me. Heks is er redelijk van genezen in elk geval. Tegenwoordig kijk ik eindeloos de narcist uit de boom: En word gewoon helemaal niet meer verliefd! Wat een saaie boel. Het wordt tijd voor een narcistloos tijdperk.

Posted on by

‘Hoe is het nu in de liefde, Heks? Is het nog iets geworden met 1 van je aanbidders?’ Steenvrouw zit ondeugend te lachen. Ze is ook wel een beetje nieuwsgierig. En er is absoluut sprake van een grote gun-factor. Heks moet ook lachen. Al is het maar om haar guitige snoetje. ‘Nee schat. Ik ben nog immer vrij gezellig.’

Het afgelopen jaar heeft me op liefdesgebied nog eens extra getrakteerd op een paar rasnarcisten. Aan beide kanten van het spectrum. Zo heb ik een keertje koffie gedronken met zo’n flamboyante fantast. Licht kwijlend zat hij Heks te observeren. Intussen sloeg hij de gekste dingen uit. Zoals hoe ongelukkig hij de vrouw had gemaakt, die ooit zoveel van hem hield, dat ze hem kinderen schonk.

‘Ja, ze wilde te graag huisje, boompje, beestje,’ verkondigt hij dit feit alsof het iets onbetamelijks betreft, ‘En ik had veel geld. Eh…. Heb…’ verbetert hij zichzelf snel.

Een idiote poging om op die manier zowel zijn minachting uit te spreken naar zijn ex, omdat ze op zijn centen uit zou zijn geweest, alsmede Heks een dikke bankrekening voor haar geestesoog te toveren. Om me binnen te vissen vermoed ik. Ja, duh.

Nou ja. Na twee cappuccino’s houd ik het voor gezien. Het woord narcisme is dan al gevallen. ‘Dat zeggen mensen altijd over mij!’ roept hij enthousiast, alsof het een compliment betreft. Heks weet genoeg.

Op de valreep begint hij over zijn vriendin. Vanuit het niets tovert hij het arme kind op tafel. Een piepjonge verpleegster. Nu hij het versierspelletje niet kan winnen moet hij me nog eventjes om de oren slaan. Narcist eigen. Helaas voor hem interesseert het me geen biet.

‘Fijn voor je, dat er iemand zo gek is om je te verzorgen. Voor jou waarschijnlijk  het hoogst haalbare op relatiegebied,’ roep ik over mijn schouder, terwijl ik me uit de voeten maak.

Mijn ex Staartje schrijft me vervolgens een waarschuwingsmailtje. ‘Kijk uit met die vent, waar je het laatst over had. Hij heeft achter een vriendin van me aangezeten. Ze kreeg er de grootst mogelijke ellende mee. Zijn bijnaam is de Neuker van Naaldwijk. Hij stroopt de Hollandse stranden af op zoek naar vrouwelijk schoon. Zo is zij ook aan hem gekomen: Toen ze halfnaakt lag te zonnen! Dus dan weet je het wel.’

Ja, Heks weet het nu wel. Zou je zo zeggen.

Helaas kun je deze persoonlijkheidsstoornis niet aan iemands neus zien. De flamboyante types vis je er nog wel uit. Met hun groteske gelieg en openlijke bedrog. Juist de thin skinned narcisten willen nog wel eens op verlegen aardige kerels lijken. Veel moeilijker te doorgronden. Vooral niet als je er stekeblind voor bent, zoals ik.

Tot mijn grote spijt heb ik een absolute aantrekkingskracht op dit volkje. Heks is een te lekker hapje om klein te krijgen. Een beetje narcist ziet mij als de ultieme uitdaging. Ik kan de keren niet tellen, dat zo’n type vanuit het blinde niets boven op me sprong.

En dan ben ik tot overmaat van ramp ook nog eens altijd erg lief geweest voor de dunne huidtypes met hun eeuwige moeite met vrouwen en hun impotentie-problematiek. Soms zie ik nog hun zielige zuigende gezichtjes voorbij komen in een akelige droom. Als ik zwaar getafeld heb.

‘Ja schat,’ mijmer ik tegen Steenvrouw, terwijl we heerlijk zitten te dineren aan mijn keukentafel, ‘Zo’n dunne-huid-narcist slaat haken in je buik. Daarna gaat hij daaraan zitten trekken. Heel stiekempjes…..’

‘Maar als je te dichtbij komt duwt hij je weer weg. Of hij levert je een streek. Gaat vreemd bijvoorbeeld…… Of hij draait zelf weg. Hoe dan ook. Het schiet niet op. Niet zolang ik niet enorm mijn best doe. Want narcisten laten altijd jou al het werk doen in een relatie, zelf werken ze uitsluitend tegen. En dat doe ik dus niet meer. Gelukkig maar!’

Mijn vriendin kijkt me verbaasd aan. Haken in buik? ‘Ja, energetische haken. Met daaraan lange lijnen. Een heel naar gevoel, als iemand dat bij je doet: Je krijgt er buikpijn van!’

‘Die flamboyante narcist pakte me in. Energetisch. Ik voelde hoe hij zijn flauwekulverhalen als een deken om me heen sloeg. Strik eromheen! Voetstuk eronder: En zo ben je voor je het weet helemaal door iemand ingeduffeld! Daarom luisteren de dames niet meer naar wat hij nu eigenlijk zegt. Ze horen slechts wat ze willen horen…..’

Voor we het in de gaten hebben zitten we over energie te praten. Over het licht dat we allemaal in ons dragen. ‘Drunvalo Melchizedek zei nog eens tijdens een seminar dat alles licht is. Werkelijk alles. Maar als het zich van ons af beweegt nemen we het waar als donker……..’

‘Ja schat, wij zijn zelf een heelal. Vanbinnen. Ik ben wel eens met mijn bewustzijn mijn lijf in gevallen en wat ik zag was wonderbaarlijk. We lijken sprekend op het grote universum om ons heen. En ook in ons lijf zit voornamelijk veel ruimte….’

‘Misschien zijn narcisten de zwarte gaten van ons universum. Hihi. Ze willen hun licht niet delen. Zo snel als ze kunnen bewegen ze van alles en iedereen af….. Ze zuigen je naar zichzelf toe en eten je op. Je kunt dus echt maar beter bij hen uit de buurt blijven!’

Zo zitten we als toetje smakelijk te lachen om serieuze zaken. Ach, de liefde. Heks moet blijkbaar eerst nog langs een paar narcisten. Pas als ik alle mogelijke narcistische modellen het hoofd heb geboden, zonder in de zwarte gaten waar gewoonlijk ogen zitten te storten, is er ruimte voor licht. Naar elkaar toe te bewegen. Te verbinden.

Verliefd op de foute man.

Is hij meer geïnteresseerd in zichzelf dan in jou? 1 Hij geeft niets om jouw gevoelens, gedachtes of ideeën. 2 Alles draait altijd om hem. 3 Hij leeft naar zijn eigen regels. 4 Hij heeft niet zo veel zin in jouw issues. 5 Wanneer jullie ruzie hebben is het altijd jouw schuld. 6 Wanneer hij boos is is het jouw schuld.

Vertrouwen is een kwetsbare vogel. Eenmaal beschaamd schuilt zij schuw onder een grote steen. Maar in goed gezelschap kruipt zij uit haar schamele schulp: Heks kijkt naar ’The Undateables’. Vertederende verhalen over ontluikende liefde……

Posted on by

Als ik niet kan slapen kijk ik naar stompzinnige televisieprogramma’s. Momenteel heb ik een voorkeur voor moorddadige verslagen van de bizarre daden van de meest beruchte narcisten en psychopaten van de laatste decennia. Hun ‘moment of fame’ breed uitgemeten in een gedramatiseerde documentaire. Maar soms zie ik iets gezelligs. Zoals ‘The Undateables‘. Een programma waarin de kneus op relatiegebied centraal staat.

Ik kijk naar al die gemankeerde stumpers op zoek naar liefde. Want een mens kan nog zo beperkt zijn, toch wil ‘ie die ene speciale persoon in zijn of haar leven. Om het even. Nemen en geven is nu eenmaal een dagelijkse behoefte van de homo sapiens. Dat was al zo ten tijde van de homo erectus. We functioneren gewoon niet optimaal zonder onze zielsmaat. 1 + 1 = 3. Als je niet uitkijkt ook letterlijk, maar die leeftijd is Heks te boven….

‘Heks, je maakt de laatste tijd grapjes over je mislukte relatie. Het valt me op. Haha, wat een geweldige woordspelingen overigens,’ Frogs moet lachen om mijn anagrammen van de naam van een voormalige kwelgeest. Ik verzin de  één na de ander. ‘Vrouwklooi, trouwklooi, pauwprooiflikflooi…….’ De echte zijn leuker. En haarscherp.

Ja, mijn verbroken verbinding. ‘Goh, ik dacht juist dat het iemand met een warm hart was, omdat hij met jou was. Dan moet je toch wel een goed mens zijn, om met jou een relatie te hebben…’ geeft een familielid me een etiket van hier tot Tokio. Ik ben blijkbaar ook een undateable persoon, omdat ik een chronische ziekte heb. Ik moet god op mijn blote knietjes dankbaar zijn dat iemand zich er toe heeft kunnen zetten om zich überhaupt met me in te laten.

De hele wereld mag raar zijn of gek, egocentrisch, gewelddadig en gestoord, vrouwen gaan massaal relaties aan met seriemoordenaars of Jihadisten of narcistische politici …..mannen zijn dol op egocentrische golddiggers met opgeblazen neptieten en een slecht karakter, maar als je iets fysieks mankeert lig je eruit.

Zie je er redelijk uit, dan ben je wel goed voor een wip. Maar daarna is het toch echt: ‘Uit, spuit, de bocht gaat uit…’ Ik verzin dit niet. Heb het aan den lijve ondervonden. En niet door een wildvreemde kerel. Nee, een uiterst betrouwbaar persoon uit de vriendenkring van mijn clan had deze modus operandus. Een volgevreten impotente zak overigens. Hij bakte er niet al teveel van.

Maar goed, niemand heeft zich in mijn geval afgevraagd of er soms iets mis was de mannen die zo goed waren zich tot mijn hopeloze niveau te verlagen. Maar er was wel veel mis. Narcisme: Het is wat het is……. Ik drink nog liever ouwewijvenpis, dan dat ik ooit nog eens zo’n monster uit de levensvijver vis. De volgende die ik aan de haak sla trek ik grondig  na….

De onbemiddelbare mensen in het programma lijden aan allerlei uiteenlopende aandoeningen. Er is bijvoorbeeld een heerlijke jongeman met het syndroom van Down. Sommigen hebben een flinke verstandelijke beperking, zijn zo autistisch als een ui of roepen om de haverklap’schijt en motherfucker’ : Gilles de la Tourette. Dat laatste heb ik onlangs ook opgelopen geloof ik……

Anderen hebben rare bulten, missen een paar ledematen, zijn kaal alsmede vrouw, dame met baard en snor of wat dan ook. Heks past perfect in dit rijtje. Behalve mijn snor zie je dan wel niets aan de buitenkant, maar mijn lijf heeft toch echt zo zijn beperkingen.

Ik geniet van het gekke televisieprogramma. Het heeft iets ontwapenends. In onze narcistische maatschappij, waarin alleen de besten mee mogen doen is opeens plaats voor gebrek. Daarnaast is het altijd fijn om te zien hoe mensen elkaar gelukkig maken. Hoe ze iets toevoegen aan het leven van een geliefd medemens. Elkaar op de kaart zetten. Hoe op ieder potje toch weer een dekseltje past.

Behalve op dit potje dan. Dekselse narcisten hebben gepoogd dit potje te breken. Een gebroken vrouw, wie wil dat nou?

Ik zou natuurlijk een echte pot kunnen worden. Dat is me dringend geadviseerd. Geen idee waarom overigens. Volgens mij hebben mijn lesbische zusters zo hun eigen problemen. Procentueel loop je wel minder kans op een narciste, maar het scheelt maar een fractie……?Om daar nu mijn hele seksuele identiteit voor op het spel te zetten gaat me te ver….. 😉

‘No mud, no lotus’. Ik hou van die tekst van Thich Nath Hanh. Ik heb zelfs een kalligrafie van zijn hand met deze woorden er op. Het is het enige zinvolle antwoord op de modderstromen die het leven soms over je heen spoelt. Als je het al overleeft, dan biedt het vruchtbare bodem.

Het laatste half jaar heb ik heel veel geleerd. Er is een tsunami aan gevoelens over me heen gekomen. Doordat er schellen van mijn ogen vielen ten aanzien van een zekere persoonlijkheidsstoornis, ben ik opeens veel gaan begrijpen van mijn achtergrond en moeizame gang door het leven: Ik ben altijd stekeblind geweest voor dit fenomeen, terwijl mijn directe omgeving er bol van stond…..

Zo is mijn leven doorspekt geraakt met klappen incasseren en aangepast gedrag: Dansend om de hete brei de ander blijven pleasen. Narcistische woede uitbarstingen voorkomen. Over mijn grenzen gaan om harmonie te bewerkstelligen en  bewaren. Eindeloos vertrouwen houden in leugenbakken en idioten….. tegen beter weten in vaak. Narcisten nemen alleen maar, dus: Geven, geven, geven…. Tot ik er bij neerval.

‘Fijn dat je er weer om kunt lachen, Heks.’ Ja, inderdaad. Soms ontdek ik weer iets, valt er weer een kwartje over bedrog, leugens of  vreemdgaan. ‘Nu weet ik het wel,’ denk ik dan. Waarom eindeloos blijven treuren om mensen, die nergens om geven behalve hun eigen huichelachtige hachje.

Waarom in godsnaam gestoorde geesten proberen te begrijpen, die niets anders in huis hebben dan alles wat mooi en kostbaar is kapot maken? Waarom proberen te begrijpen wat iemand zonder ziel bezielt? Waarom de stumper nog zielig vinden, die rücksichtslos het mes zet in alles wat heilig en goed is in jouw wereld?

Vorige week loop ik ’s avonds met mijn hondje te wandelen. Een knappe Marokkaanse jongeman fietst voorbij. ‘Hoi jij met je hoed, wat zie je er mooi uit! Geweldig!’ De complimenten vliegen om mijn oren. ‘Dank je wel,’ het is altijd goed om voor sweettalk te bedanken. De jongen steekt schuin de straat over en fietst een gracht op. Hij blijft complimenten schreeuwen. Heks moet er om lachen. ‘Als je me je nummer geeft kom ik terug,’ is zijn enthousiaste uitsmijter…….

De hele weg naar huis moet ik er om gniffelen. Grappig toch weer. Twee dagen later ben ik weer in trek bij mijn mannelijke medemens. Dit keer loop ik in een winkel als ik word aangesproken door een oudere man. Alweer met een islamitische achtergrond. Het is een charismatische oude baas. Vrolijk staat hij met me te flirten. Als hij lacht verbergt hij een slechte tand achter zijn hand. Heel charmant!

‘Spreekt u engels?’ vraagt hij me vriendelijk. Als ik Nederlands blijkt te spreken is hij verbaasd. ‘Ik dacht dat u een Amerikaanse filmster bent….! Even later kom ik hem weer tegen. Drie gangpaden verder. ‘Wat een toeval dat ik u weer tref,’ begint de charmeur lachend. Hand voor zijn rotte tand. Ik bezorg hem de dag van zijn leven door even met hem te klessebessen: Je praat tenslotte niet elke dag met een echte Hollywoodster!

Als hij met tegenzin zijn hielen licht klampt een dame me aan. ‘Wat was dat schattig,’ reageert ze vertederd op mijn nieuwbakken aanbidder, ‘Een echte heer. Hij was helemaal weg van u. Maar u ziet er ook zo speciaal uit. Zo’n ding,’ ze wijst op mijn chique gebreide poncho, ‘vind je echt niet hier in Leiden….’ Nu moet Heks lachen. ‘Ik heb em aan de overkant van deze straat gekocht. Volgens mij hebben ze nog precies zo’n exemplaar hangen…’

Uitverkoopje natuurlijk. Ik pas altijd in kleding, die niemand wil of kan aantrekken, laat staan durft te dragen…. Heks durft wel. Met veel lef combineer ik eindeloos met gekke kledingstukken en vreemde hoofddeksels. Ik ben tenslotte hier op aarde ter decoratie. En al ben ik dan undateable volgens mijn omgeving, iemand moet wel een enorm groot hart hebben om zich met me in te laten, ik mag er toch zijn.

Zo undatable ben ik overigens niet. Ondanks mijn beperkingen heb ik in mijn vorige relatie praktisch alle honneurs waargenomen. Heks kookte het eten, zorgde voor een schoon huis, maakte het gezellig, betaalde het leeuwendeel van onze gezamenlijke kosten met mijn WAOtje, luisterde dagelijks eindeloos naar zijn geleuterkoek over het enige onderwerp dat hem interesseerde: hijzelf.

Ook op andere gebieden liet meneer het afweten. Eindeloos geduld, bakken aandacht en een rib uit mijn lijf verder bleek deze zogenaamd zeer dateable kerel de kluit volledig te belazeren. Gelukkig ben ik er achter gekomen.

Pijnlijk natuurlijk. Maar zoals televisiegoeroe Doctor Phil zou zeggen: ‘Wat is erger dan twee jaar met een volstrekt foute man samen te zijn? Twee jaar en 1 dag!’

‘Soms kom je iemand tegen, waarvan je niet begrijpt dat ie nog alleen is, een lot uit de loterij’ zei mijn vroegere thuiszorg Truus jaren geleden tegen me, naar aanleiding van mijn verbroken relatie met de Tank, ‘Na een paar maanden wordt het je dan pijnlijk duidelijk. Aha. Daarom rennen alle vrouwen gillend weg bij deze man.’

Soms duurt het iets langer. Het ligt er maar aan hoeveel gezichten iemand heeft. En of maar vooral wanneer je zijn ware gezicht te zien krijgt. Bij narcisten kan dat best eventjes duren. Zolang jij je gloeiende best doet en niet tegen hem in gaat is er niets aan de hand. Maak je hem echter kwaad dan zal hij zich wreken. Soms stiekem, zoals in mijn geval. Maar eenmaal een bepaald punt voorbij wordt je gegarandeerd openlijk aangevallen. Bij voorkeur van achteren, zodat je je niet kunt verdedigen. Niks zo lekker voor zulke helden als een mes in iemands rug….

Vertrouwen is een kwetsbare vogel. Als ze zich veilig waant zingt zij het hoogste lied. Eenmaal beschaamd verstopt ze zich in een klein donker hoekje. Of onder een koude steen. Grijpt je bij de enkels in het hoge gras. Doet je ruggelings tuimelen.

Vallen en opstaan. Het is niet anders.

 

Hoera, weer een kwibus bij Phil. Bekende problematiek: Een volwassen baby, die verhaaltjes uit zijn duim zuigt!

Posted on by

 

Hoera, Phil heeft weer een narcist in zijn show. Het is een griezel van de bovenste plank. Maar hij ziet er heel zielig uit. Hij snottert en jankt er lustig op los als hij zijn zin niet krijgt. De man heeft zijn ex-vrouw zo knettergek gemaakt, dat zij als idioot wordt weggezet. Intussen is ze er vandoor met haar puberdochters. Althans, daar lijkt het op. De meisjes zijn weggelopen en de moeder is een paar weken later ook verdwenen…..Daarmee overtreedt ze de wet. Foei! Oh, wat een gedoe.

Heks heeft zich onlangs ook weer een dagje verdiept in narcisme. Eén ding is me intussen wel duidelijk: Narcisten liegen tussen hun tanden. Ze manipuleren, bedriegen, maken je zwart, doen de meest vreselijke dingen, leiden vaak een dubbelleven, terroriseren hun slachtoffers…..

Geestelijk geweld is aan de orde van de dag, maar ook lichamelijk geweld wordt niet geschuwd. Een narcistische vader heeft vaak losse handjes. Je kop stuitert dan wel eens terug van de muur als hij je iets duidelijk probeert te maken. Of als hij in een slecht humeur is en zich op je af reageert. In het gunstigste geval houd je er slechts een buil aan over. Maar een hersenschudding kan ook. Moet je weer tegen de dokter zeggen dat je van de trap bent gevallen……

Slecht zijn ze, in en in slecht. Maar zelf vinden ze dat niet. Deze man vindt zichzelf bijvoorbeeld een hele goede vader. Hij geeft tal van voorbeelden over zijn geweldige vaderlijke eigenschapen. Ik ben niet onder de indruk. Zijn ogen staan koud. Zijn gezichtsuitdrukking is er louter op gericht reputatieschade te voorkomen….

Zijn volwassen in de show aanwezige derde dochter negeert hij volkomen. Zij beaamt wat voor’n klootzak het is…….

Maar goed. De wereld zit vol met keiharde egocentrische eikels. Niets nieuws onder de zon.

Phil is op de hand van deze foute klant. Zijn ex heeft nu eenmaal de wet overtreden, dus die zit fout. Hij vindt de man geen geweldige vader. Er schort ongelofelijk veel aan die kerel, dat ziet the good doctor ook nog wel. ‘Maar ik ben ook niet volmaakt!’ relativeert hij zijn bedenkingen….

De vader is controlefreak en gewelddadig. Hij geeft zijn dochters geen millimeter leefruimte. Maar ook al zeggen zijn dochters dat alle drie, toch gelooft iedereen de vader. Ook de rechter!

Dit is iets, dat wel vaker voorkomt in de confrontatie met een narcist. Omdat het empatisch  vermogen niet of nauwelijks is ontwikkeld hebben deze mensen geen last van allerlei bijkomende omgewenste emoties, die hen onderuit schoppen. Zelf schoppen ze echter als de beste. Zodoende ligt de tegenpartij over het algemeen tegen de vlakte, terwijl de narcist evenwichtig en capabel oogt. Ten koste van zijn slachtoffer, maar dat ziet de buitenwacht niet…..

Op die manier krijgen narcisten nogal eens de voogdij over hun nakroost. Liever bieden ze hun kids een koude en harteloze jeugd dan dat ze nu eens echt wat aan zichzelf doen. Ook als het hen niet lukt om de voogdij te krijgen, dan ben je nog niet jarig met zo’n ex……

Ik heb geen zin om te zien hoe dit afloopt. Ik hoor Doctor Phil van alles roepen. Hij wil transparantie in het geheel. Als die meisjes en de moeder zich nu eens melden. En alles wordt open op tafel gelegd en uitgezocht…. Een mooi streven!

Behalve in het geval van een narcist. Transparantie is het laatste waar zij op uit zijn. De man in het programma geeft geen krimp. Hij is perfect. Op hem valt niets aan te merken. Hij heeft alweer een nieuwe vrouw, een bedeesd type, die helemaal in zijn straatje zit te praten. Waarschijnlijk zo gedrild door deze sergeant majoor.

Wederom heeft Phil geen oog voor de slachtoffers van een narcist. Hij denkt het te kunnen uitpraten. Hij ziet niet hoe de moeder hele zinnige dingen schrijft over haar ex-man. Verstoken van haat en revanche. Het mens houdt nog steeds van hem. Ze heeft blijkbaar een heel groot hart. Een warm pleidooi om iets aan zichzelf te doen, zodat hij gelukkig kan worden. Zoals normale mensen.

Niet besteed aan een narcist. Maar van Phil valt het me tegen. Je zou denken dat hij zo’n kwibus er wel uitvist…. Hij zou het boek van Iris Koops ‘Het verdwenen Zelf, herstellen van narcistische mishandeling’ eens moeten lezen. Zou hij enorm veel van kunnen opsteken!

Daar wordt uitstekend in uitgelegd hoe de gemiddelde narcist te werk gaat en hoe beschadigend dat is voor de omgeving. En hoe narcisten door hun manipulaties de instanties en rechters vaak op hun hand krijgen.Zo kan het gebeuren, dat de kinderen met de narcist meegaan en de moeder zichzelf uit pure wanhoop van het leven berooft. Vergezocht? Nee, waar gebeurd!

 

 

 

Heks wordt uit bed gebeld door een knappe politieagent! Mannetjes slaan een enorm gat in Museum Boerhaave om ’s werelds op één na grootste elektromagneet te verkassen. Het is prachtig weer. De week begint weer goed!

Posted on by

Vandaag lees ik de laatste bladzijden in mijn mysterieuze boekje ‘Mooie Mensen‘: Het wonderbaarlijke boekwerkje over het ontstaan van auto immuunziekten. Hè, jammer dat ik het uit heb. Het is dan ook maar een klein boekje, maar zeer inspirerend.

Sinds ik me bewust ben geworden van het fenomeen narcisme staat mijn wereld op zijn kop. Zodra ik het geweldige boek van Iris Koops ‘Het verdwenen Zelf‘ had doorgelezen wist ik dat er een enorm verband moest bestaan tussen alle vormen van narcistische mishandeling waar ik in mijn leven mee te maken heb gehad en de ondraaglijke pijnen die ik lijd.

Je hoeft hier niet eens diep over na te denken of ver voor te zoeken: Chronische stress geeft een scala aan klachten. Dat weet intussen iedereen. De stress, die een gemiddelde narcist je oplevert is genoeg om in no time fysiek het loodje te leggen. Of zelfs letterlijk het loodje te willen leggen…… Jarenlange blootstelling aan dit soort stress heeft me uiteindelijk genekt. Op vrij jonge leeftijd. De meeste slachtoffers zijn ouder, ergens tussen de dertig en veertig, als dit gebeurt.

Vanmorgen word ik wakker gebeld door oom agent.  Ik steek mijn hoofd uit het keukenraam en roep wie daar is. Het is de knappe verkeersagent! Ik zie dit geüniformeerde snoepje regelmatig door de wijk lopen met zijn bonnenboek.

‘Oh, het gaat zeker om mijn auto,’ Heks ziet een enorme vrachtwagen staan verderop in de steeg. Mijn kanariepiet staat er vlak achter geparkeerd. Al dagen zijn ze weet ik wat aan het doen in die steeg, ik vermoed dat mijn bolide in de weg staat.

En inderdaad. Of ik em maar eventjes wil weghalen. Niet veel later gord ik Varkentje aan de riem en ga naar buiten. In de steeg lopen allemaal Mannetjes druk te doen. Ze zijn blij als ze me zien, vooral als ik ook nog eens die verdraaide auto kom weghalen. Er staat een mega vrachtwagen te ronken. In de achtermuur van het Boerhaavemuseum is een enorm gat geslagen.

‘Komt er een nieuwe ingang hier?’ grapt Heks nieuwsgierig tegen een boom van een kerel in een groot knaloranje pak. De man kijkt me glazig aan. Het blijkt om de verhuizing van een enorme Elektromagneet te gaan, de op één na grootste ter wereld! De befaamde Leidse natuurkundige Kamerlingh Onnes is er wereldberoemd mee geworden, toen hij met behulp van dit gevaarte het absolute nulpunt tot op en fractie wist te benaderen!!

Dat ontdek ik allemaal later. Als ik door het gapende gat het museum in kijk lijkt het me gewoonweg gekkenwerk. Je gaat toch geen prachtig oud gebouw afbreken om één of ander stom overjarig instrument naar buiten te takelen? Gestoord gewoon. Zijn die Mannetjes wel capabel? Of lezen we later in de krant dat één of andere leiperd foutief een middeleeuw gebouw heeft gesloopt?

 

Of is het een actie van een narcistische projectontwikkelaar om dit museum in te doen storten, zodat er een lelijk kantoorpand voor in de plaats kan worden gebouwd? Helemaal niet vergezocht. Vorig jaar is nog een historisch monument ‘per ongeluk’ gesloopt door een dergelijke doorgestoken kaart …… Het ‘Van Der Klauwlaboratorium’. Schandalig natuurlijk!

Even later loop ik in Het Leidse Hout. Het is verrukkelijk weer. Alles bloeit door elkaar. Sneeuwklokjes, narcissen, krokussen…. Ook zie ik het fluitenkruid al boven de grond staan. Zelfs de daslook loopt al uit. Ruim drie maanden te vroeg!

Dus ik woon al jaren naast de op één na grootste elektromagneet ter wereld? Zou dat wel gezond zijn? Doet dat ding het alleen als je em aanzet of heb ik jarenlang in een raar magnetisch veld gezeten? Zou dat hebben gemaakt dat ik steeds zieker ben geworden? En ik maar denken dat dit zo’n goeie plek is om te wonen, omdat er onder de Schouwburg een bron ontspringt…..

Volgens het boekje ‘Mooie Mensen’ is mijn medemens de oorzaak van mijn ellende. Zoals de meeste mensen met een auto immuunziekte heb ik last van Darwinmensen. Die ijskoude harteloze overlevers ten koste van anderen. Hun kenmerken vertonen een verbluffende overeenkomst met de gemiddelde narcist. Volgens de anonieme schrijfster hebben alle lijders aan auto immuunziekten één ding gemeen: Het zijn gevoelsmensen.

Gevoelsmensen gaan vaak relaties aan met Darwinmensen en vice versa vanuit het principe: Opposites attract. Helaas ontwikkelen al dit soort relaties zich ten koste van de gevoelsmens. Die blijft met lege handen achter, terwijl de Darwinmens als winnaar uit de strijd komt. Daar weet ik alles van. Dat is me al zo vaak gebeurd! En echt niet alleen in liefdesrelaties…….

Het boekje raakt me. Het confronteert me met wie ik eigenlijk ben: Een mooi mens. De laatste tijd wordt het me steeds duidelijker hoe ik in elkaar steek. Ook zie ik in dat ik me regelmatig met verkeerde mensen in laat. Mensen, die helemaal niet bij mij passen. Medemensen, waar ik last van heb. Een oude gewoonte.

Doordat ik altijd omgeven ben geweest met Darwinmensen weet ik gewoon niet beter. Ik ben in mijn oude groef blijven hangen. Ik produceer nog steeds hetzelfde gedrag om me tussen hen te handhaven: Pleasen, me uitsloven, op eieren lopen, met niets tevreden zijn en geven, geven, geven. En als het dan echt niet meer gaat trek ik me terug…….

‘Ik doe helemaal geen concessies meer,’ zei een vriendinnetje van Ras en Heks onlangs hierover, ‘Dat betekent dat ik nog maar een paar vrienden heb.’ Ik vrees dat het bij mij ook die kant op gaat.  Als ik geen concessies meer doe blijft er weinig over: Een hele kleine basis om op te bouwen. Tja. Vooruit maar.

Klein, maar stevig als een rots!

Giftige dampen stijgen op uit mijn heksenketel. Varkentje krijgt er de oren mee gewassen: Ome Frogs is een held! Gif heeft zo zijn nut, maar giftige mensen horen in de hel. Hun eigen hel wel te verstaan……

Posted on by

Vrijdagmorgen om tien uur staat mijn trouwe boezemvriend Frogs op de stoep om Ysbrandt zijn wekelijkse gifbad te geven. Ik heb mijn ogen nog niet echt open na een slechte nacht. Bijverschijnsel van al die griepjes…. Op de tast meng ik het gif met heet water. Mijn kikkervriend staat al klaar met mijn hondje in de frisse buitenlucht. Het is ijskoud. Giftige dampen stijgen op uit de heksenemmer.

Varkentje staat gelaten klaar als Heks begint met het insmeren van zijn koppie. Eerst de oren….. Nukkig trekt hij zijn hoofd weg. Wat krijgen we nu? Protesten?

Ja, inderdaad. Het water is gewoon nog te warm. Ik laat het iets meer afkoelen, maar echt zin heeft mijn hondje er niet meer in. Als Frogs de rest van zijn lijf te grazen neemt blijft hij flink tegenstribbelen.

Na het bad gaan mijn schatjes aan de wandel. Het gif moet grondig uitdampen en dat duurt nu eenmaal wel een uurtje. Heks spoedt zich naar de dokter voor een serie prikken. Bah, wat een smerig weer. Ik maak me zorgen om mijn hondje. Kleddernat loopt hij ook in deze druilregen te wandelen. Het is echt hondenweer, vroeger maalde hij daar niet om, maar hij wordt een dagje ouder…….

Vandaag heb ik dus zomaar mijn handen een beetje vrij. Een paar uurtjes thuiszorg en verder helemaal niks. Morgen ga ik naar mijn narcistencursus, dus dan moet ik fit zijn. Zodoende hou ik mijn gemak. Ik lees een beetje in de narcistenbijbel van Iris Koops. Goeie hemel, wat is dat toch een ongelofelijk goed boek. Maar wel confronterend.

Het is bepaald niet zo, dat je leest wat je graag zou willen lezen. De realiteit van narcistische mishandeling staat bijzonder accuraat beschreven, zo ook de uitzichtloosheid van een relatie met een narcist. Wat voor’n relatie dan ook. Of je nu in je werk, binnen je familie of in je vriendenkring te maken hebt met een narcist: Het is altijd hopeloos!

Het contact verbreken is zonder meer de beste optie, maar dat kan nu eenmaal niet altijd. Als het je vader of moeder is dan zit je er toch er toch zeker zo’n 18 jaar aan vast! Op zijn minst. Tenzij zo’n figuur je in een kindertehuis stopt natuurlijk. Ook niet leuk, maar je bent ongetwijfeld beter af, dan in de meedogenloze en vaak gewelddadige handen van de gemiddelde schadelijke narcist……

Het boek is dus een echte eyeopener, maar blij word ik er niet van.  Mijn wereldbeeld is echt geschokt door de aangereikte inzichten. Dat prachtige leven, waarin iedereen mijn partner is ligt aan diggelen. De goedheid van de mens is betrekkelijk. Er is dus een klein percentage mensen, narcisten vormen ongeveer 1% van de bevolking, helemaal niet goed. Het onschuldige kind in ons is in deze gevallen een gestoord kind. Kwaadaardigheid in persona bestaat!

Nogal een schok voor Heks. Misschien is dit wel de reden dat ik het fenomeen narcisme stomweg nooit bewust heb waargenomen. Het bestond gewoon niet in mijn beleving! Het kon gewoon niet waar zijn, dat mensen zo liefdeloos, egocentrisch, manipulerend en geslepen zijn.

Het is wel waar, daar ben ik nu wel achter. God houdt van iedereen, ook van Adolf Hitler en Saddam Hoessein beweer ik altijd. En dat gaat natuurlijk ook op voor andere psychopaten en narcisten. Het goddelijke maakt geen onderscheid. Het goddelijke heeft onvoorwaardelijk lief. Maar ja. Het goddelijke hoeft dan ook niet met het kwaad op vakantie bijvoorbeeld. In een tent met zo’n giftige vent valt echt niet mee! Dat kan ik je wel vertellen……

Zo vliegt de dag voorbij. In de loop van de middag brengt Frogs mijn viervoetige vriend terug. Het arme beest stink nog steeds als de hel. En dat terwijl kwaadaardigheid hem echt vreemd is. Het is een superhondje, mijn Varkentje. Voor de duvel niet bang. En goddank knapt zijn huid aardig op. Dankzij de volhardende inspanningen van zijn grote absoluut niet giftige kikkervriend en suikeroompje ‘ome Frogs’!

Iris Koops: Het verdwenen zelf, herstellen van narcistische mishandeling.