Lente. De lucht is vol vleugjes bloesem. Heks fietst haar ochtendronde met Varkentje. Het is al middag. Ik heb verschrikkelijk uitgeslapen. En nog ben ik niet bij de les. Gelukkig heb ik vandaag geen programma. Voor het eerst in dagen hoef ik eventjes niets. Heerlijk.

Thuisgekomen gooi ik er toch een telefoontje met de zorgverzekeraar tegenaan. Mijn tijdelijke status als man achtervolgt me. Het heeft een kettingreactie aan papieren rompslomp opgeleverd. Ik voer weer eens een uiterst vreemd telefoongesprek in een poging de vergoeding van mijn medicatie LDN weer van de grond te krijgen.

Met een surfplank over de Amsterdamse grachten

Het blijft gissen, wat er nu eigenlijk allemaal aan de hand is. ‘De apotheek wil nu, dat ik 220 euro ga betalen voor 120 pillen. Die waren drie jaar geleden nog 25 euro,’ deze informatie draagt alleen maar bij tot meer verwarring blijkt.

Ik doe er nog maar een schepje bovenop, ‘Bovendien kreeg ik een bericht van een vriendin van me, die huisarts is: “Ha lieve mopperkont. Op onderstaande site 90 stuks van 1,5 mg voor €33,55. Hoop niet dat het een beunbedrijf is, maar toch….. Of een verouderde site…… Maar leek me goedkoper dan jouw bedragen.” ‘

Ik krijg opnieuw de toezegging, dat alles wordt uitgezocht. ‘Er klopt inderdaad iets niet. U bent wel weer een vrouw intussen. Dus dat kan het niet zijn. Het is volstrekt niet duidelijk, wie er nu eigenlijk begonnen is met moeilijk doen. Ik zal de apotheek eens bellen. Misschien weten zij het.’ De vrouw aan de telefoon is echt ter goeder trouw. Heks weet echter al lang, dat de apotheek op haar beurt weer met een beschuldigende vinger richting zorgverzekeraar zal gaan wijzen. Het is een ware uitputtingsslag….

‘Misschien kunt u ook zorgen, dat ik weer op mijn eigen adres kom te wonen, ik woon tegenwoordig bij de buurman. Die stond hier gisteren met een hele stapel post op de stoep,’ gooi ik nog maar eens wat olie op het vuur. Ik blijk in hun systeem inderdaad nu weer spontaan van huisnummer te zijn veranderd. Dit laatste blijkt snel te kunnen worden verholpen…… Althans, dat beweert de vrouw.

Goeie hemel, wat een zootje bij die Amersfoortse!

Vandaag hoef ik verder niets meer. Behalve nog een rondje met Ysbrandt, maar dat is geen straf met dit weer. Misschien ga ik nog lekker een uurtje slapen. Eigenlijk moet ik mijn werkkamer opruimen. Morgen komt iemand me helpen met mijn belastingaangifte. Zie je, er moet toch altijd iets. Maar ik besluit het tot morgenochtend uit te stellen. Als ik me een uurtje kwaad maak, is er weer genoeg orde in de chaos om de sterren van de hemel te boekhouden….

Het is lekker om mijn hoofd eventjes niet te pijnigen. Mijn lome lichaam strekt zich uit in de broze verloren uren van deze nutteloze dag. Ik moet het hebben van leven per dag. En na vele volle dagen snak ik naar een dag als deze. En hoewel Heks dan toch weer wel in bed ligt met dit mooie weer, is de gedachte, dat mijn verplichte uitlaatronde met hondje door een prille lentestad zal zijn straks een verademing.

Leve de lente!