Met enige regelmaat staat Steenvrouw op de stoep. Of Heks vliegt een rondje om en staat op haar stoep. Met bezem en al. Niet om haar stoepje schoon te vegen, maar om lekker te klessebessen. Of te schelden op de wereld. Maar vooral: Om samen om het leven te lachen, want we delen een merkwaardig gevoel voor humor. Zwart als de nacht, maar nooit gemeen. Nou ja, een klein beetje gemeen, hooguit. Nooit ten koste van. Maar wel erg grappig.

Onlangs eet mijn vriendin in Huize Heks. Ik kan eigenlijk niet bewegen. Ik ben total loss van helemaal niks. Maar ik heb mijn zinnen gezet op een gezellig avondje. Ik zit alweer dagen in mijn eentje naar mijn slaapkamermuur te koekeloeren. Bovendien is zij mijn gekreupel wel gewend. Als er iets op de grond flikkert ligt ze in een deuk. In plaats van me uit te schelden voor stomme koe of te klagen over mijn gebrekkigheden. Wel zo prettig.

Ook steekt ze graag en handje toe bij het snij- en hakwerk. Altijd tricky op kreukeldagen met mijn zwabberarmen. Maar met mijn maatje in de buurt geen probleem.

‘Ik maak Spaghetti Bolognese. Super simpel, maar toch lekker. Troosteten. En zo umami!’roep ik als ze binnenkomt. Intussen smeer ik plakken aubergine in met zout. Ik heb zin in zachte zoete snottige gebakken plakken van deze godenvrucht. Terwijl ik loop te redderen, ontdek ik dat er geen rode wijn in huis is. Een onontbeerlijk ingrediënt.

Ik schenk een glaasje rosé in voor ons beiden. Het is een geweldig goeie fles, overgebleven uit een voorraadje van vorig jaar. Zonde om in de pastasaus te gooien….. ‘Ik maak em af met wodka,’ besluit ik. Benieuwd hoe het zal smaken. Steenvrouw zit te schuddebuiken van de lach. Zij kan mijn experimenten altijd wel waarderen.

Uiteindelijk staat er dan toch een geweldige maaltijd op tafel. ‘He, gezellig zo, met z’n tweetjes,’ glimmen we naar elkaar met volle mond. ‘Wat een geluk heb ik met deze schat als vriendin!’ denk ik bij mezelf. ‘Ik ben ook blij met jou, Heks, ik voel me altijd heerlijk bij je,’ zegt Steenvrouw. Alsof ze mijn gedachten leest!

Glutenvrije, lactosevrije, sojavrije Spaghetti Moskowitski met wodka. Hak rode uien, wat sjalotjes en een paar tenen knoflook  fijn. Bak in een grote koekenpan voldoende rundergehakt. Ik kook altijd voor een weeshuis, dus ik neem een pond. Goed roeren, zodat het lekker rul wordt. Uien erbij, meebakken tot ze glazig zijn. Op het laatst de knoflook toevoegen. Nog even doorbakken, pas op dat de knoflook niet verbrandt.  Een grote pot tomatensaus toevoegen. Ik neem altijd gepureerde biologische tomaten zonder enge smaakstofjes.

Bij gebrek aan oregano gaat er vandaag marjolein in. Een een beetje rozemarijn. Tot slot een flinke scheut wodka. Even laten doorkoken en klaar!

Aubergine van te voren en insmeren met zout. Tijdje laten liggen, zodat vocht er uit trekt. Hierna langzaam garen in koekenpan met ruim olijfolie.

Heerlijk met een salade van winterpostelein, raapsteeltjes en wat er verder in de koelkast ligt. Serveer met glutenvrije pasta. Ikzelf geef de voorkeur aan een soort gemaakt van mais. Glaasje rosé erbij en smullen maar!

En was het smullen? ‘Heel aparte combinatie, echt lekker, Heks!’ Aldus Steenvrouw.