Uw testuitslag is negatief, dat betekent dat u op het moment dat de test werd afgenomen geen Corona had…’ Heks zit glazig naar het bericht te staren. Nog niet helemaal wakker. Stampende hoofdpijn. Halvezolige buik. Overal spierpijn. Een koortslip van hier tot Tokio. Licht verkouden…..

Dus geen Corona, gewoon ME. Zo lastig om die twee uit elkaar te houden. Ik kan me wel elke dag laten testen…

Gek genoeg weet ik niet of ik opgelucht ben of teleurgesteld. Om me heen krijgen nu alle mensen die steeds heel voorzichtig zijn geweest opeens Covid. Rozenhart bijvoorbeeld. Twee dagen nadat ze Heks uitgebreid met van alles heeft zitten helpen hier aan de keukentafel test ze positief.

Een week later krijg ik een berichtje van mijn onvolprezen fysiotherapeut. Ook hij heeft het virus ergens opgepikt. We hebben tijdens de laatste sessie zo verschrikkelijk en keihard gelachen om alle flauwekul, die we tegen elkaar uitslaan! Geen idee of die mondkapjes daar wel tegen kunnen. Of ons gebulder het virus heeft laten ontsnappen uit zijn Ffp2 gevangenis.

‘Let’s get this over with, je kan het maar gehad hebben….’ is de maatschappelijke teneur. Heks is gewoon een ouwe zeur. Bovendien zijn er dringender zaken om je druk over te maken. Een oorlog bijvoorbeeld. Oorlog bij de buren.

Mensen laten zich van hun beste kant zien. Overal acties voor Oekraïne. Gelukkig maar. Voor zo lang als het duurt vrees ik. Heks heeft sinds de idioterie rondom Covid weinig vertrouwen meer in de lange adem van de fundamentele goedheid van de mens.

Hoe lang gaat het duren voordat mensen gaan roepen dat ze er genoeg van hebben? Dat ze geen zin meer hebben in die oorlog en in al die vluchtelingen? Dat ze recht op dit of dat hebben? Dat de hele oorlog verzonnen is om ons er onder te krijgen? De eerste complottheorieën schijnen al te circuleren.

Maar vooralsnog gaat het goed. Worden vluchtelingen geholpen. Wordt er ingezameld en herverdeeld. Rijden mensen af en aan met hulpgoederen. Zijn er talloze ontroerende privé initiatieven. Vooralsnog. Toch?

Gekke Putain. In zijn eenzame gestoorde universum. Hij wil geschiedenis schrijven. Hij wil serieus genomen worden. De zoveelste megalomane zot, die dood en verderf zaait. En lof oogst van zijn persoonlijke jaknikkers. Hij richt zijn zusterland ten gronde. Zijn eigen land is er niet veel beter aan toe.

Elke gek heeft zijn gebrek. Maar deze man is knettergek. Helaas krijgen de gekken doorgaans de kaart. Als je over de duivel spreekt, trap je hem op zijn staart.

Heks probeert een beetje in haar eigen bubbel te blijven. Ik heb mijn eigen oorlog op mijn eigen grondgebied. Compleet met met cyberaanvallen. Zaterdag belt mijn oudste neef. Waarom ik uit de familie-app ben gegaan, die opnieuw is aangemaakt voor familieleden, die uit de reeds bestaande familie-app zijn gegaan. Dit alles vanwege een aankomende familiedag.

Ja, neef, dat zal ik je vertellen…….

Neef en zijn vrouw zijn perplex. Er is in elke familie wel eens wat, maar in elkaar geslagen worden is wel erg extreem. Dat het door de andere leden van de clan wordt geaccepteerd en getolereerd is zo mogelijk nog extremer. En dat het slachtoffer een ouwe taart is met een spierziekte, die in een scootmobiel rijdt, terwijl de dader zo op het oog aan de anabolen zit, is natuurlijk de limit.

‘Ik begrijp dat je niet durft te komen,’ zegt neef aan het eind van het gesprek. Balen natuurlijk, dat de dader die dag weer gezellig de leuke Pipo gaat lopen uithangen in de familie, compleet met overdreven geschater en verkeerde humor ten koste van, terwijl ik ….. Ik blijf maar weer thuis. Voor de zoveelste keer.

Vandaag voel ik me zo moe en halfzacht. Stampende hoofdpijn, overal spierpijn, een niet te belasten pols en pijnlijke ribben. Ja, die ribben. Dat komt misschien nooit meer goed. We zijn bijna 4 maanden verder en ze staan nog steeds uit het gelid. Ondanks alle martelbehandelingen bij de fysiotherapeut.

Maar Heks vecht zich terug. Terug naar haar eigen grondgebied. Waar mijn clan nooit meer welkom is. Ik ben weer in de leer gegaan bij mijn toverjuf. Een online seidrklas. En ik zit weer op een koor. We zingen Brahms en Mozart. En ik ben begonnen met fysiogym. Spierkracht kweken. Om mijn hypermobiele gewrichten enigszins in de kom te houden. Om mijn actieradius te vergroten.

Want mijn actieradius is gehalveerd sinds de aanval. Dat kan ik zien op mijn gezondheidsapp. Die houdt dat soort dingen nauwkeurig bij. Ei, ei.