Tagarchief: uiterst allergische

Vrienden vinden eindelijk tijd om tijd samen stuk te slaan. Een vorkje te prikken en aan de wijn te gaan. Even geen zorgen, bewaar maar tot morgen. Vandaag graag alle stres van de baan…..

Posted on by

Vrijdag is het dan zover. Mijn tweelingbroer en zijn verloofde komen eten, alsmede Fiederelsje. Hoera! Na jaren plannen is het dan eindelijk gelukt.

Het scheelt natuurlijk dat mijn vriendinnetje onlangs gepromoveerd is. Na jaren bikkelen op haar proefschrift heeft ze nu opeens zeeën van tijd. Heks weet niet wat ze meemaakt. We doen alsmaar leuke dingen!

Ook het feit dat mijn broertje en zijn lief op het punt staan om wellicht eventueel te emigreren heeft de zaken aanzienlijk versneld. We prikken gewoon een datum op de zeer korte termijn, zodat we elkaar in elk geval nog een keertje uitgebreid zien. Thailand is bepaald niet naast de deur…….

‘Laten we allemaal iets maken,’ stelt broerlief voor. Heks maakt dus het hoofdgerecht, wel zo praktisch. Een grote bak verse vis in de oven met een garnituur van geroosterde groenten. Pasta van courgette en een heerlijke verse pesto. Wat er verder op tafel komt is nog een verrassing.

Mijn hulp stofzuigt het huis, totdat er nergens meer een kattenhaartje te bekennen is. Rigoureus sluit ik alle katten op in mijn slaapkamer. Alle voorzorgsmaatregelen zijn dan getroffen. De kust is veilig voor mijn uiterst allergische vriendin.

Rond zeven uur druppelen mijn vrienden binnen. Flessen wijn komen uit de diverse tassen en jassen. We trekken er direct eentje open. ‘Proost,’ glunderen we stralend naar elkaar. Fiederelsje stopt wat sprotjes in blaadjes lof. Daarmee trappen we af.

Ingrediënten:

2 el plantaardige olie
4 sjalotje in dunnen plakjes
2 teentjes knoflook in dunne plakjes
1 grote Pomelo
120 gr gekookte garnalen
120 gr krabvlees
10-12 blaadjes munt

Voor de dressing

2 el Thaise vissaus
1 el palmsuiker of gele basterdsuiker
2 el vers limoensap

Voor de garnering

2 lente uitjes  in dunnen ringetjes
2 verse rode pepers zonder zaadjes in dunnen reepjes verse koriander
1 el geroosterde pinda’s
verse kokos (naar wens)

Fruit de uitjes in de olie licht bruin, doe er de knoflook even kort door, laat die niet te hard bakken, dan worden ze bitter.
Zet dit apart.
Maak de Pomelo schoon door alle vellen te verwijderen en alleen het vruchtvlees in kleine stukjes breken.

De munt fijn snijden.

Hak de pinda’s fijn.

Meng de Pomelo met de garnale, krabvlees  gebakken uitjes en knoflook en de munt.

Maak de dressing door de vissaus, limoensap en suiker goed door elkaar te roeren.

Meng dat door de Pomelo mengsel.

Verdeel over bordjes en garneer met de lenteui, koriander, rode peper, pinda’s en eventueel kokos.

Eet smakelijk.

Daarna zet Broer ons een verrukkelijke Thaise Pomelo salade voor. Heks heeft dit gerecht nog nooit eerder gegeten, maar is direct verslaafd. Jeetje, wat lekker! De enorme schaal vol minuscule citrusvezeltjes gemengd met garnalen, vissaus, een zuurtje en een pepertje gaat schoon op.

Ondertussen kletsen we elkaar de oren van het hoofd. Sjonge jonge, wat hebben we toch altijd veel te bespreken met elkaar. En te giebelen! Om de haverklap liggen we flauw van de lach.

Mijn hoofdgerecht gooit ook hoge ogen. De enorme schaal vol verse vis slinkt zienderogen. Uitgeput buiken we een beetje uit. Heks gaat een potje thee zetten voor bij het toetje: De fenomenale  Spaans-Joodse sinaasappel/amandeltaart. Jammie! Heks serveert er haar eigengebrouwen kweeperenlikeur bij. Een uitgelezen combinatie!

Sinaasappeltaart

Spaans-Joods recept

Uit: Claudia Roden, 1997, De Joodse keuken. Achthonderd authentieke recepten uit de diaspora. ’s Gravenhage: BZZTôH, p. 613.

Deze Judeo-Spaanse taart is volgens Claudia Roden van groot belang voor de Sefardische cultuur.

Nodig

  • 2 sinaasappels
  • 6 eieren
  • 250 gram suiker
  • 2 eetlepels oranjebloesemwater
  • 1 theelepel bakpoeder
  • 250 gram blanke amandelen, grof gemalen

Bereiding

Was de sinaasappels en kook ze in hun geheel 1½ uur tot ze heel zacht zijn.

Klop de eieren met de suiker. Voeg oranjebloesemwater, bakpoeder en amandelen toe en meng alles goed door elkaar. Snijd de sinaasappels open, verwijder de pitten en pureer ze met schil en al in de keukenmachine. Meng dit goed door het eier-amandelmengsel en giet het in een ingevet en met matsemeel bestoven cakeblik van 23 cm doorsnede. Bak de cake 1 uur in een op 190˚ C voorverwarmde oven. Laat afkoelen en haal uit de vorm.

Minder suiker en eieren smaakt ook prima!

Een feestavond is het. Met rode konen van plezier nemen we uiteindelijk afscheid. Mijn broertje en zijn man gaan met de trein naar Haarlem en vervolgens op de scooter terug naar Amsterdam. ‘Ik moet meer dan een half uur achterop,’ verzucht mijn tweelingbroer.

Heks hoeft alleen nog maar haar hondje uit te laten. Een klusje van niks natuurlijk, maar voor mij na zo’n avond een enorme opgave. Eerst maar eens eventje uitrusten. Uitbuiken ook. Uren later word ik weer wakker.

Zo loop ik als vanouds om vier uur ’s nachts met VikThor te wandelen. Het is lekker rustig op straat. De stad slaapt. Ga ik ook weer doen zo. Tevreden. Wat een fijne dag!

Heksen houden zonder meer van kwee-appels en kweepeer. Twee heksjes in een boom: Begerig komen ze op stoom. Wat een rijkdom: Het is een droom!

Posted on by

Vrijdagmorgen gaat de bel. Ik steek mijn hoofd uit het raam. Fiederelsje staat in de steeg. Mijn hulp en ik zijn net druk bezig om mijn huis op te ruimen. Het is een gigantische harige bende zo vlak voordat de stofzuiger er doorheen wordt gejaagd. Geen ideale omgeving voor iemand met een stevige kattenallergie. Toch komt mijn uiterst allergische vriendin hoestend en proestend binnen.

‘Dat is niet van de katten, hoor. Ik ben gewoon snipverkouden. Geef me maar geen zoen.’ Vervolgens deponeert ze vol flair een enorme pot pruimenjam op de keukentafel. De supervariant. Met cognac. Jammie!

‘Ja, ik ben toch jouw persoonlijke hofleverancier. Dus ik dacht er moet maar weer een potje komen. Net gisteren gemaakt.’ Kijk, dat is nu zo mooi van heksige vriendinnetjes. Die voelen precies aan wanneer de eerder geleverde potjes jam leegraken!

‘Ik heb wat kweeperen voor je,’ Heks heeft ook een verrassing in petto, ‘ik weet dat je daar gek op bent. Van True gekregen. Eigen oogst uit haar magische tuin.’ Mijn vriendin is verrukt. Kweeperen zijn bijna nergens te krijgen in ons globaliserende kikkerlandje. En het is toch zo’n mooie vrucht. Je kunt er de lekkerste gelei van maken.

‘Ik ben nog nooit in haar tuin geweest. Wel heb ik de foto’s op je blog gezien. Prachtig!’ Het is echt een tuin voor Fiederelsje met al die eetbare bloemen en weelderig struweel. Mijn oude vriendin heeft een  vergelijkbare miniversie rond haar eigen huis.

‘Ik weet nog een boom met kweeperen in een park hier vlakbij,’ ratel ik enthousiast, ‘vorig jaar zat er een man in die boom. Een buitenlander. Volgens hem weten Nederlanders helemaal niet dat je die dingen kunt eten. Hij blij natuurlijk. Kan hij lekker zijn gang gaan. Volgens mij heeft hij al geplukt dit jaar, want er zitten alleen nog vruchten boven in de boom,’ ik grinnik, ‘Het is maar een klein mannetje met korte armpjes……’

‘Zullen we morgen de rest uit die boom proberen te halen?’ kwijlt mijn vriendin begerig, ‘Ik heb wel een klein keukentrapje eventueel.’ Nu heeft Heks een flinke trap gevonden dit voorjaar. In de magische container hier in de steeg. Eigenlijk bedoeld voor het puin uit Museum Boerhaave.

Sinds dat ding er staat is er een levendige ruilhandel ontstaan in de wijk. Wat je niet meer wilt hebben gooi je erin en regelmatig komt er dan iets uit dat je wel wilt! Zo heb ik al vier flinke spiegels, een kroonluchter, twee Marokkaanse schalen en die trap gescoord…..

Vandaag gaan we dan op kweeperenpad. Nou ja, peren. Als ik vanmorgen even poolshoogte neem bij de boom zien ze er nogal appelig uit. Ik stuur Fiederelsje een app met foto. ‘Bestaat er ook zoiets als een kwee-appel?’ Mijn vriendin zoekt het op op internet en ja. Die bestaan! Tijdens mijn verkenningtocht ontdek ik nog twee bomen vol kwee-appeltjes. Wat geweldig!

Om een uurtje of twee fietsen we met een paar enorme tassen richting park. Onderweg haal ik de ladder uit mijn auto. Die staat voor het politiebureau geparkeerd in verband met ‘Leidens Ontzet’ ofwel ‘Dwie Oktobew’. De stad is vergeven van de mensen. Het laatste stuk fiets ik met de ladder. Geen gezicht volgens mijn vriendin. Maar het gaat gelukkig goed.

img_9198

In het park gaan we aan de slag. Genadeloos roven we boom na boom leeg. Nou ja, bijna leeg. We laten nog wat exemplaren hangen voor het mannetje. Mocht hij nog terugkomen….

VikThor rent om ons heen met een kwee-appel in zijn bekje. Hij is helemaal door het dolle. Wat is dit leuk! De Vrouw in een boom! Ze lijkt wel een kat!

Met overvolle fietstassen laveren we weer naar huis. Gnuivend verdelen we de buit. ‘Neem jij maar het leeuwendeel mee, Fiederelsje, ik weet dat je er dol op bent! En dat je er heel veel lekkere dingetjes van gaat maken! Ik ben van plan om er flink wat in Elzasser zuurkool te verwerken. Sinds ik dat recept heb ontdekt ben ik dol op zuurkool!’

Met een brede grijns op ons gezicht nemen we afscheid. Het was een zeer geslaagde rooftocht. Wat zijn we in onze nopjes!

Een paar uur later stuurt Fiederelsje een link met een heleboel kweepeerrecepten. Het water loop me in de mond. Ik zie allemaal interessante gerechten voorbij komen. Maar ook kweepeerlikeur en wodka. ‘Volgens mij zijn die recepten ook prima te gebruiken bij kwee-appels. Het was heerlijk om zo samen in de bomen te hangen!’ schrijft mijn vriendin.

Ja, als vanouds. We hebben al heel wat strooptochten ondernomen samen. Brandneteltjes, duindoorn, bramen  en egelantier: Ze hebben allemaal aan onze heksenketels moeten geloven.

Na de strooptocht ga ik rusten. Vanavond is het feest in de stad en we willen ergens gaan salsadansen.