Apart toch weer. Loop ik in het nieuwe jaar dufjes mijn hondjes uit te laten hier in de buurt, kom ik mijn ex van 40 jaar geleden tegen. Samen met een leuke dame. ‘Hij is vast aan het daten,’ denkt Heks direct. Een hobby, die hij fanatiek beoefent.
Mijn oude vriend doet net of hij me niet ziet aanvankelijk. Ik begrijp dat wel. Heks heeft hem onlangs een gepeperde brief geschreven, naar aanleiding van een etentje om te vieren dat we elkaar al zo lang kennen. Op zijn initiatief overigens, dat etentje. Ik had er eerlijk gezegd helemaal niet aan gedacht.
Het etentje was heel gezellig, maar tijdens het toetje kreeg ik opnieuw allerlei gezanik te verduren over mijn vermeende vreemdgangpraktijken tijdens onze relatie. 40 jaar terug! Om je te bescheuren natuurlijk: Ik was destijds zo bleu, ik wist niet eens wat vreemdgaan was.
Ja, er keken allerlei kerels naar me, maar ik had dat niet echt door. Ik voelde me immers nog steeds dat plompe lelijke eendje, dat nooit een zwaan zou worden. Ik had het zelfbeeld van een kakkerlak. Het zou nog jaren duren, voordat ik door kreeg, dat ik best een mooie meid ben…..
Er was destijds een man, die zwaar over mijn grenzen probeerde te gaan. Een man met een dubbele agenda. Het is hem niet gelukt overigens. Ik heb alle zeilen bij moeten zetten, om die man van mijn lijf te houden. Een lange nacht lang. De ellendeling heeft me uitgemaakt voor frigide trut, omdat ik niks met hem wilde…..
Maar mijn ziekelijk jaloerse geliefde nam geen genoegen met mijn verklaring. Hij wilde bloed zien. Nog steeds blijkt, als hij me opnieuw begint door te zagen over dat hopeloze figuur.
Tijdens ons jubileumdineetje kom ik er toevallig achter, dat mijn ex me indertijd zelf heeft bedrogen met een toentertijd goede vriendin van Heks. Een dame met grote onschuldige ogen en promiscue neigingen. Vooral mannen met een relatie waren onweerstaanbaar voor haar.
Ik wist, dat hij met haar had zitten tongen op de avond na de ochtend, dat het tussen ons aan ging. Leuk vond ik dat indertijd niet, maar hij had een in zijn optiek goede smoes. Zij begon.
Van de tweede keer had ik tot nu toe geen weet. ‘Ja, het was op een feest van Frans, haar toenmalige vriendje. Toen trok ze me zomaar een kast in…. Ik kon er niks aan doen…’ De vrouw in kwestie was anderhalve meter lang. Ja, daar kan je als volwassen vent natuurlijk niet tegenop…..
Hou toch op!
En nu negeert hij me. Kijkt net langs me heen. Ik sta met een oude vriend te praten, die twee broers heeft begraven dit jaar. Met tranen in zijn ogen doet hij zijn verhaal. Heks staat geduldig te luisteren.
Dan ziet mijn ex me toch staan. ‘Gelukkig Nieuwjaar,’ roep ik hem toe. Ik wens hem het allerbeste, terwijl ik tegelijkertijd afscheid neem van de man met wie ik in gesprek ben. Hem wens ik ook het allerbeste. vooral een beter jaar, dan het voorgaande…..
‘Hopelijk zien we elkaar binnenkort op de verjaardag van de Wilde Boerenzoon!’ roep ik hem na. Ja. In geval van geen Corona.
De date van mijn ex komt me razend bekend voor. En ja hoor, ze blijkt in de horeca te hebben gewerkt. In no time ontdekken we allemaal gemeenschappelijke kennissen. En zelfs een gemeenschappelijke loverboy. ‘Die schijnt nu zwaar aan de drank te zijn, heb ik gehoord in de wandelgangen.’
Hier schrik ik van. Ik mag die beeldschone foute man echt heel graag. ‘Ach, misschien is het gewoon kwaadsprekerij. Door al die vrouwen, die hij nooit heeft teruggebeld!’ grap ik snel. En wie weet is dat wel zo. Wij vrouwen kunnen enorm rancuneus zijn.
‘Waar kennen jullie elkaar van?’ vraagt de leuke date. ‘Hij is mijn eerste vriendje,’ begint Heks. ‘Wij kennen elkaar in de bijbelse zin des woords,’ geeft mijn ex intussen zijn versie van het gebeurde: We hebben seks gehad. Ooit. In het stenen tijdperk.
Mijn god. Wat is dat toch? Waarom moet altijd weer die lul op tafel? In werkelijk elke ontmoeting met hem word ik geconfronteerd met dit soort opmerkingen. Waar ik totaal niet van gediend ben. Hetgeen ik ook heb geschreven in die laatste brief. Wat duidelijk niet is wat deze meneer wil horen.
Vervolgens pakt hij zijn telefoon en tovert zomaar een foto van ons van 40 jaar geleden tevoorschijn. Hij hoeft er niet voor te zoeken. Heks is perplex. Ik heb die foto ook nog wel ergens. In een album. In een la.
Ik ben totaal verbluft, temeer daar hij in zijn laatste schrijven aanbood om mij te helpen met dingen die me dwars zitten rondom die relatie van lang geleden. Waar ik nooit aan denk. Behalve als ik opnieuw wordt doorgezaagd over zaken, die nooit gebeurd zijn….
Hij nam contact op, toen zijn huwelijk strandde. Hij neemt contact op om iets te vieren. Hij duikt sinds jaar en dag op op elke datingsite, waar ik sta ingeschreven, nadat ik er over heb geschreven op mijn blog. Hij loopt vandaag hier in mijn buurt te wandelen……
‘Een hele leuke man,’ prijs ik hem aan bij zijn date. En dat is zo, echt. ‘Je mag hem hebben,’ wil ik ook zeggen, ‘ik hoef hem niet meer.’ ‘Oh, wat zijn zijn goede eigenschappen?’ roept de vrouw nieuwsgierig.
Heks staat met haar mond vol tanden. ‘Hij is ziekelijk jaloers,’ komt er in me op. ‘Het is een controlfreak, zelfs na 40 jaar houdt hij me nog in de gaten…’ kan ik natuurlijk niet zeggen. ‘Ik ga er vandoor, ik wil jullie date niet verpesten,’ roep ik uiteindelijk grapjassend.
Eenmaal thuis houdt het me toch weer bezig. Wat gebeurt hier nu eigenlijk? En waarom maakt het me zo kwaad? En waarom moet ik altijd denken aan Ross en Rachel uit Friends? Het geijkte koppel, dat er helemaal niks van bakt. Doodsbange mensen met een hechtingsstoornis.
‘Ben jij nog een beetje aan het daten?’ vraagt de vrouw aan me voordat we afscheid nemen. Ze is er achter gekomen, dat ik vrijgezel ben. ‘Nee, mijn laatste lief was zo’n vreselijke vent, ik ben voor mijn leven genezen…. Er is ook altijd iets met de mannen, die ik date….’ ‘Er is iets met ons allemaal!’ roept ze zeer terecht.
Met mij ook, maar daar kan ik mee leven….. En ja, er is inderdaad wel iets met iedereen, maar ik heb een enorme voorkeur voor narcisten. En daar is geen land mee te bezeilen.
De waarheid is, dat ik momenteel mezelf een beetje aan het daten ben. Ik trek wat leuks aan voor mezelf. Smeer een mooi make upje op mijn snoetje. Ga in een geurig bad zitten met een maskertje op mijn toet. Vertroetel mezelf met leuke cadeautjes. Een lekker parfum met kerst bijvoorbeeld. En een mooie lippenstift.
©Toverheks.com Loki’s rune
Er opent er iets in me. Ik sta op een kruispunt heb ik ontdekt. En ik moet eens goed nadenken over welke kant ik op ga. Loki legt zijn rune voor mijn deur de afgelopen week. Loki liegt nooit. Lepe Loki.
‘Kiezen, Heks. Het is kiezen of delen. Jezelf met zovelen. Of kies je voor jezelf? Zet je nu eens eindelijk jezelf op nummer 1. En niet de hele wereld, zoals voorheen?’
Zo’n 7 jaar geleden vielen de schellen van mijn ogen. Ik kon niet meer geloven, wat ik wilde geloven. In etappes werd mijn hele leven blootgelegd. Naakte zenuwbanen onder stroom werd gewoon. Heel gewoon. Woede hield mijn kop er bovenuit.
En nu is het tijd voor vergeven. Leven en laten leven. Mensen doen dingen niet, omdat ze gemeen willen zijn. Daar ben ik nu wel achter. Mensen beschadigen anderen uit onvermogen. Lijden schept lijden. Uit pijn komt pijn voort.
Ik zet mijn schreden, zet me schrap. Loki orakelt op mijn trap. Ik herrijs uit mijn Ginnungagap….
recepten van de toverheks 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.