De Kunstroof

Ruim twee maanden geleden bezocht ik mijn vriend de schilder. Terwijl we van een kop koffie genoten vroeg ik zo langs mijn neus weg:’Wanneer ga je verhuizen?’ Ook voor mij kwam de vraag uit het blinde niks. Een echte heksenvraag.

Nee, mijn vriend ging absoluut niet verhuizen. Geen denken aan. Geen behoefte aan. En wel hierom en daarom. Ok. Vergeet het. Andere onderwerpen werden aangesneden.

Woonkamer

Een paar weken later dronk ik koffie bij zijn broer in de galerie. ‘Schilder gaat verhuizen, heb je het al gehoord?’ Aldus de broer. Wat grappig nu toch. Die verhuizing kwam uit de lucht vallen. Een geschenk uit de hemel, blijkt. Woonde hij al prachtig, dit is fabelachtig. Een droom van een woning, midden in de stad. Met een enorme tuin en een gang, waar je een feest in kunt geven!

Niet veel later fiets ik tijdens de ochtendhondenronde langs het oude huis van onze kunstenaar. Er is een kunstroof aan de gang! Althans, daar lijkt deze verhuizing op, grapt mijn vriend later. En hij heeft gelijk. De vele schilderijen moeten ongeschonden door de enorme ramen naar beneden glijden. Er liggen dikke dekens klaar….

Hij weet wat er gaat komen.

Het atelier

Niet veel later bezoek ik hem in zijn nieuwe woning. Wauw, wat een prachtig huis. Zo hoog, mooi, zoveel sfeer. ‘Alles is mooi aan dit huis, zelfs de regenpijper zijn prachtig!’ Prijst de verse bewoner zijn nieuwe onderkomen. En inderdaad een enorme gang. Dat feest daarin gaat komen, stelt mijn vriend me gerust. Ha, een feestje van de schilder. Daar houden we van! Muziek, vuurwerk en vrolijke mensen.

Ja,  zo’n stilettohak, daar schrikt zo’n parketvloer natuurlijk van……

Ik dwaal achter hem aan van kamer naar kamer. We inspecteren de enorme tuin. Het huis is flink onder handen genomen. Er ligt een schitterende splinternieuwe parketvloer. Er wordt ook wat meubilair vervangen. Dat betekent, dat er wat oude meubelstukken uit gaan. Heks vaandelt een paar prachtige stoelen. ‘Je moet ze wel snel ophalen, Heks!’ Ja, anders staan ze maar in de weg 😉

Hierna verdwijnt de schilder in de keukenkast en komt tevoorschijn met een blikje leverpastei. Een likkebaardend hondje kijkt vol spanning toe. Het hele blik wordt over een boterham uitgesmeerd. Boterham erbovenop en voilà: Een verrukkelijke traktatie voor dat varken.

Hier past wel een bandje in toch?

Uiteindelijk charter ik een vriend als stoelenvervoerende kleerkast. Afgelopen zondagmiddag pikt hij me op met zijn grote auto. Als ik bij de schilder aanbel, is er geen gehoor. Huh? Het was toch afgesproken? Ik bel zijn broer, waarschijnlijk zit hij daar. Ook niet. Maar gelukkig gaat dan plotseling de deur open. Ja, met zo’n lange gang duurt het natuurlijk een eeuwigheid voor je bij de voordeur bent……

Stoel op de stoep

‘Wat zie je er mooi uit, Heks. Je dacht: Ik ga alvast dat parket inwijden!’ Hij kijkt naar mijn naaldhakken. Hij heeft me door! Ik glimlach onschuldig en trippel over het marmer in de gang. Hier kan Heks geen kwaad…..

De heren sjouwen alle stoelen in de zeer ruime wagen van Frogs. Maar weer niet zo rekbaar, dat ik er nog bij kan. Gelukkig is de schilder een stuk dichterbij komen wonen. Ik trek een sprintje over de kinderhoofdjes in dit stadsdeel en arriveer net niet voor Frogs bij mijn woning. ‘Ik heb gewonnen’, wrijft hij het er nog even in. Dan tilt hij met z’n pink al het meubilair twee trappen op.

En kijk toch eens hoe mooi het staat. Dank je wel. lieve schilder. Heks is er blij mee.

Staat perfect

Zit echt zo superlekker