‘Ik zong altijd als kind. De hele dag,’ vertelt Anna lachend. We zitten met een glaasje Glüwein na te genieten van ons kerstconcert met het jeugdkoor en kinderkoor van B+C. Heks zong als kind ook voortdurend. ‘Allemaal psalmen en gezangen,’ vervolgt mijn zangmaatje, ze trekt een gezicht. We  schieten in de lach. ‘Ik ken het hele liedboek uit mijn hoofd,’ bekent Heks.

We zitten heerlijk te klessebessen. Anna hoort me uit over mijn liefdesleven. Er valt weinig te vertellen natuurlijk. Heks heeft een paar aanbidders. Guitig kijkt ze me aan als er eentje ter sprake komt. ‘Een hele leuke vent,’ verzucht ze enthousiast. Vervolgens geeft ze me onbedoeld een heel goed advies. ‘Een man moet zorgzaam zijn. Je moet nooit achter een vent aanlopen, dan komt het niet goed. Hij moet achter jou aan komen…..’

Naast ons zit een jongetje van het jeugdkoor. Een kind nog, met een stem zo zuiver als kristal. Ik denk dat hij met het jeugdkoor mee mag doen, omdat hij ongelofelijk getalenteerd is.

Zijn piepkleine gestalte valt op tussen de opgeschoten pubers. Het kinderkoor is echter ver beneden zijn kunnen. Moeiteloos zingt hij een compositie mee van Benjamin Britten. Bij een solo knijpt zijn keel een beetje dicht.

De vogel in zijn gouden keeltje schrikt schuw en vliegt niet vrij. Maar bij de andere stukken  hoor ik die vogel juichend zingen in de magische koepel van de Marekerk. Zijn ijle zuivere stem verrukt ons. We hebben dan ook geluk, Anna en ik, we zitten maar een paar meter bij het jeugdkoor vandaan en het joch zit precies aan onze kant……

‘Ik ben verkouden geweest en ben daarom een beetje schor,’ verlegen torpedeert de jongen onze complimenten na afloop. ‘Nou, als je zo kunt zingen na een verkoudheid…. daar teken ik voor!’ verzuchten Anna en Heks tegen elkaar.

Heks is ook schor na een flinke verkoudheid. Gek genoeg niet tijdens ons jubileumconcert, terwijl ik toen midden in een  griepaanval gepaard gaande met bronchitis zat. Mijn gebeden zijn echt verhoord! ‘Oh Godin, wat mij betreft heb ik de hele maand december geen stem, ben ik zo schor als een ouwe balkende ezel met vlerkende blafhoest, als ik maar mee kan zingen met ons jubileumconcert…..’

Bij het kerstconcert haal ik niets meer boven de hoge C. Naast me staan de koperblazers verwoed te toeteren. Ik kan mezelf dus ook nog eens helemaal niet horen en zelfs mijn achterbuurvrouwen hoor ik maar te hooi en te gras. Een poging de hoge noten toch te pakken resulteert in gekras zo vals als een kraai. Ik playback me gek.

Gelukkig zingt mijn maatje Anna die hoge noten voor twee. Drie! Ik hoor haar naast me galmen. Haar prachtige volle mezzosopraan heeft geen moeite met een hoge noot. Na afloop van het concert haakt ze haar arm in de mijne en schuifelen we gezamenlijk over de spekgladde vloer van deze oude kerk. De lamme helpt de blinde!

©Toverheks.com

‘Wat heb jij een goed humeur, Heks,’ het valt mijn oude vriendin echt op. Ja, het is zo. Een uur voor het concert liep ik nog mopperend en scheldend door de stad te wandelen met VikThor. Aanvankelijk ook in een goed humeur, maar opeens is dan de koek op, de band loopt leeg, de fut is er uit. Gaat alles pijn doen. Kom ik niet meer vooruit. Zie dan maar weer eens thuis te komen…..

‘Ik vind dit altijd zo’n leuk concert. Al die kinderen met hun prachtige stemmen. Je ziet ze veranderen. Dit jaar zijn er een paar geweldig de lucht in geschoten. En dan dat harp ensemble! Ongelofelijk, dat er zoveel kids harp spelen hier in Leiden. Heel jammer, dat het de laatste keer is dat we hieraan meewerken…’

Onze dirigent gaat volgend jaar met pensioen. Op de muziekschool, gelukkig niet bij ons. Zijn koor ‘Ex Animo’ deed altijd vrijwillig mee met dit concert. ‘Dank jullie wel daarvoor,’ spreekt onze dirigent ons toe tijdens de laatste repetitie, ‘De kinderen vinden het altijd geweldig om samen met dat hele grote koor dit concert te geven. Ze kijken er weer enorm naar uit!’

Na het concert hoef ik alleen de straat over te steken en ik ben thuis. Ik loop nog een klein rondje met VikThor. Hij heeft last van een achterpoot. Wellicht zich versprongen. Geen fietsrondes dus de afgelopen dagen. Alleen maar door de stad wandelen. Mijn prachtige stadje vol lampjes en versieringen. Een grote ijsbaan op de Nieuwe Rijn. Koek en zopie. Beslist geen straf om hier te wonen!