‘Mijn beste lover ooit was juist heel klein geschapen. Maar hij kon geweldig fel uit de voeten met de bescheiden vorm waar de schepper hem mee had bedeeld. Vliegensvlug wist hij alle hoekjes en gaatjes te raken….’

‘Ik heb ook eens een geliefde gehad met een geslacht als een onderarm. Hij kon er helemaal niks mee! Hij lag maar zo’n beetje te zagen. Slaapverwekkend……’

Mijn vriendin hikt en proest. We voeren weer eens zo’n onmogelijk idioot gesprek. Over size doesn’t matter. Ik zit haar verschrikkelijk aan het lachen te maken. Het gesprek start in een geheel andere context. Maar al snel evolueert het deze kant op. 

Waar hadden we het nu eigenlijk over aanvankelijk? Over Thierry Baudet? Heks weet het niet meer. Toch is dit mijn eerste associatie met model waxinelichtje. 

Ja, Thierry Baudet. Heks zapt altijd snel weg, als die dramaqueen weer eens in beeld is. Hetgeen nog lastig is, want dat kleutertje is veel te veel op televisie. Ook als het al lang zijn bedtijd is geweest. Zodoende zie ik toch nog wel eens iets voorbijkomen.

Waar ik dan met verbazing naar kijk. Openzakkende kaken. Wat een taferelen elke keer. En wat dweilt hij in zijn gekwijl. Met de kraan open. Wat wentelt hij zich in het onrecht, dat hij zichzelf aandoet. Maar hij doet dat zo goed! Een meestermanipulator!

Hij kan dus wel wat, die Baudet. Intrigeren als de beste. Iedereen tegen elkaar opzetten en er dan zelf listig tussenuit knijpen. Met de buit, de kostbare buit.

‘Ja, toen hij promoveerde bij die en die foute professor,’ begint Kras een heel verhaal. ‘Gepromoveerd?’ roept Heks verbaasd. Ik dacht dat er een harige kalebas op zijn nek geschroefd zat. Een holle klankkast. Ik dacht dat dat het geheim van zijn succes was….

Nu hoorde ik ook iemand van zijn eigen partijbestuur, toen er nog een bestuur was tenminste, zeggen, dat hij zo’n bewondering voor het gedachtegoed van Thierry heeft. Ook al is de man een volstrekt ongeleid projectiel, zei hij er nog bij.

Gedachtengoed? Huh? Wat hoor ik toch allemaal? De raarste dingen. Ik kan het me niet voorstellen, dat er gedachtengoed schuilt achter de uitspraken van Baudet. Op mij komen zijn uitspraken meer over als bijproducten van een uitgekookt ei. Maar ja, zal wel aan mij liggen.

De man is een ongelofelijke ijdeltuit. En dat amuseert me. Elk televisieoptreden is zorgvuldig geënsceneerd, lijkt het. Zelfs als hij wanhopig in de camera zijn onvrede uit met de gang van zaken, op het moment dat het bestuur van de door hem opgezette partij hem wipt.

De hele voorgekookte poppenkast die volgt: De stuifzwam geniet er van! De ijdele stinkzwam……

Op Facebook kwam ik een tijdje geleden bij toeval terecht op een site, waar je foto’s kunt uploaden van Thierry Baudet, die ergens bloemen neerlegt. Iets, dat hij blijkbaar vaak doet?

Allerlei mensen plaatsen er hilarische bewerkte foto’s van onwaarschijnlijke plekken, waar Thierry iets bloemigs neerlegt. Supergeinig om eens te bekijken. ‘Baudet legt ergens bloemen’ heet het.

Als ik nu weer eens kijk op de pagina van de groep, zie ik, dat er allemaal grappige dingen rondom het drama van afgelopen week zijn neergezet. Zo lachwekkend soms. Ik denk, dat zelfs Thierry er mee in zijn sas is. Dol op aandacht als hij is. Het moet zijn enorme ego strelen. 

Ja, dat enorme ego. Dat is dan weer wel heel groot geschapen bij die man. Een ego als een gymzaal. Een sporthal. Nee, de Kuip!

©Toverheks.com