Heks woont midden in de stad. Daar gebeurt nog wel eens wat!

Gisterenmiddag rijd ik de steeg in. Een man staat in zijn blote kont, geleund tegen een afvalcontainer, op zijn gemak te telefoneren. Zijn kleding ligt her en der door de steeg verspreid. Eerst zie ik alleen zijn magere billetjes. Maar als hij zich onverwacht omdraait staar ik naar zijn indrukwekkende klokkenspel. Het tinkelt vrolijk heen en weer. Heb ik weer!

Een politiewagen draait met grote haast de steeg in. Waarschijnlijk heeft iemand hen gebeld en dit gemeld. Een struise agente pakt de man kordaat bij kop en blote kont. ‘Ik sta met mijn moeder te bellen,’ roept deze verontwaardigd. Hoe durven die dienders hem zo ruw te verstoren?

Heks tuft haar berging in. Ik parkeer mijn dierbare scootmobiel en loop naar boven. Als ik even later uit het keukenraam kijk is de politie verdwenen. De man zit mopperend zijn schoenen aan te trekken. Zijn kleding zit weer om zijn schamele lijf. Een bevriende zwerver staat naast hem om hem te assisteren. De rust is weergekeerd in onze steeg.

Heks moet er om grinniken. De man had het vast heel warm. Toch ben ik blij verlost te zijn van het uitzicht op zijn ruim geschapen gereedschap. Zonder afdakje. Voor afdakjes moet je meer te vreten hebben. Mijn vermoeden is, dat eten wel het laatste is, waar de man zich om bekommerd. Hij geeft meer om drank.

In mijn carrière als barvrouw heb ik wel eens een klant gehad, die ook al zijn kleren uit trok. Op een gewone doordeweekse avond. Rond een uurtje of 8. De goede man was stomdronken en viel mijn andere klanten lastig. Toen ik hem verdere alcoholische consumpties weigerde was hij in een mum van tijd spiernaakt.

Ook toen kwam de politie. Geduldig trokken ze hem zijn kleren weer aan. ‘Kom op, Hein, nou nog eventjes je schoenen,’ hoorde ik hun vriendelijke verzoek aan de man. Daarna kreeg hij een kopje koffie van Heks. Op kosten van de zaak. Het was namelijk zaak om hem te vriend te houden, want deze klant leverde speelautomaten aan onze kroeg. Zelf was hij ook uitermate speels. Van het bipolaire soort. Vooral met een slok op.

Heks is weer lekker bezig met koken. Ik heb een aantal kookboeken aangeschaft, om mezelf te inspireren. De laatste jaren zit de klad er een beetje in bij mij. Ik heb de neiging om steeds meer van hetzelfde te eten. Ook betrap ik mezelf er op, dat ik niet langer heel erg gezond kook. Wel valt alles nog altijd binnen mijn dieet, maar het kan beter, veel beter.

Vandaag wordt een enorm pakket noten en zaden afgeleverd. Ik ben bezig om zelf brood te bakken met amandelmeel. Hartstikke lekker! Ook bak ik worteltaart met medicinale weed. Van al die ‘gewone’ muffins ben ik een paar kilo aangekomen. Ook al bak ik die dingen met banaan en appel. In combinatie met zure room en zelfgemaakt bramenjam zijn het ware caloriebommetjes. En dan heb ik nog twee Coronakilo’s! Dus: Het roer moet om!

Vorige week schop ik mezelf het zwembad in. Jarenlang zwom ik 3 kilometer per week. Week in, week uit. Gedisciplineerd tot op het bot. Tenzij ik stervende was ging ik. Nu ben ik soms tijdenlang op sterven na dood, dus er gingen ook wel eens maanden voorbij, dat het niet lukte. Maanden werden jaren. Het zwembad deactiveerde mijn kaart met daarop nog pakweg 50 baden. En Heks gaf er helemaal de brui aan.

Gisteren koop ik een vijfentwintigbadenkaart. Na een paar keer proberen blijkt het nog te gaan, dat zwemmen. In mijn favoriete zwembad ‘de Vliet’. Een 50 meter buitenbad met zoveel chloor er in, dat geen Coronavirusdeeltje overleeft. Het is het afgelopen jaar helemaal opgeknapt. Alle badhokjes fris geverfd. Heks is in haar nopjes.

Zwemmend door het water, schoolslag heen, samengestelde rugslag terug. Vlinderslag gaat echt niet meer. Borstcrawl is ook geen optie met schouders, die uit de kom vliegen. Maar deze slagen beheers ik nog perfect. Als een raket vlieg ik door het water. In mijn nieuwe badpak. Met mijn nieuwe zwembril. Heerlijk! Alsof ik helemaal niks mankeer!

Vannacht droom ik van de vlinderslag. Als een veertje kom ik uit het water. Even zweef ik gewichtsloos in het niks. Gelukkig tot op het bot. Een vliegdroom, maar dan in het water. Heks is zich aan het vernieuwen. Brandend ten onder gegaan verrijs ik uit mijn as. Water en vuur. Mijn astrologische teken en mijn ascendant.

Vandaag geen blote mannen in de steeg. Geen klokkenspellen om mee te spelen. Ik zit me stierlijk te vervelen! Toch wel weer jammer.