Zaterdag. Het is zaterdag, Heks. Tover de mondkapjes tevoorschijn. Pak een vers met citroen en zeep geïmpregneerd exemplaar uit de kast. Bedek je smoelwerk volledig. Want het is zaterdag.

Alle Wappies uit Leiden en omstreken trekken dan naar de binnenstad. Niet gehinderd door enig besef, wat dat teweeg brengt aan besmettingen. Nee, we moeten winkelen, ook al zijn de winkels dicht.

Als we niet in de stad gaan winkelen, dan gaan we de Singelwandeling maken met zijn allen. Dicht naast elkaar keuvelend over niks of op een keurig netjes rijtje met de hele familie al klessebessend. Zo drommen we en masse door het hondenuitlaatparkje.

Of we stoffen de hardloopschoenen af en rukken een overjarige campingsmoking uit de kast. Om vervolgens zwaar hijgend ons door de mensenmassa in de binnenstad te wringen. Vermoeid om ons heen sproeiend met onze lichaamssappen. Dusdanig geproduceerde aerosolen springen met gemak 8 meter in de rondte.

Of zullen we dan ook maar die Singelwandeling gaan maken? Hardlopend weliswaar. Onze lichaamssappen neerdalend op nietsvermoedende wandelaars. Een koude douche voor onze medemensen. Zowel letterlijk als figuurlijk. Afgewisseld met af en toe een klodder spuug op de stoep.

Ja, echt lachen met die Leienaars. Het weekend is al tijden tricky in de stad. Maar nu wordt het ook door de week spannend. Want dan dreigen er weer groepen jongelui te gaan rellen. Lekker de boel op stelten zetten.

Volgestopt met drank en drugs schat ik zo in, als ik zie, waar de groepen zich in andere steden allemaal schuldig aan maken tijdens hun gerel……

‘Ja, dan hopen we dat de jongelui niet denken “Kom we gaan relschoppen”,’ zegt een man een hele tijd geleden op televisie. Na de toestanden op het Utrechtse kanaleneiland. Er is van overheidswege van alles georganiseerd om herhaling te voorkomen en de man geeft droog commentaar. Met een sterk accent. Fries? Achterhoeks? Brabants? Of toch gewoon Achterlijke Gladiools? Heks weet het niet meer.

Wel herinner ik me, dat ik hartelijk moest lachen. En dat ik het zinnetje op schreef. ‘Kom, we gaan relschoppen…’ Hilarisch vond ik het.

Niet meer zo grappig intussen. Goeie hemeltje, wat een puinhoop hebben we er met zijn allen van gemaakt. Al die frustratie, al die woede.

‘Heks, ik ben zo blij om eventjes met iemand te praten, die er net zo over denkt als ik,’ de Wilde Boerenzoon belt me op om zijn hart te luchten. Iedereen maakt hem uit voor gek, omdat hij zich aan de Coronaregels houdt. Met zijn slechte bloedvaten en in de risicoleeftijd. Hij zou wel gek zijn om zich er niet aan te houden natuurlijk, maar in ons land der blinden heeft ook eenoog weinig visie.

‘Ik krijg de gekste dingen naar mijn hoofd, van mensen, die ik al mijn leven lang ken. Dat ik een bangeschijterd ben, dat ik me laat regeren door die angst, dat ik…..’ een lijst met een lange baard volgt. Allemaal argumenten om voorzichtige mensen belachelijk te maken. Opgesteld door de onsterfelijken van onze maatschappij.

‘Ik ben rationeel, Heks. Ik hanteer uitsluitend rationele argumenten in deze. Ik houd me aan de adviezen van de overheid. Op rationale gronden…..’

‘Bij mij in de kerk is ook de pleuris uitgebroken,’ vertel ik mijn oude vriend, ‘Daar heeft iemand zich kritisch uitgelaten, ik geloof op de website van de kerk, over het dragen van mondmaskers…..’

‘Vervolgens heeft iemand dat bericht over de onzinnigheid van mondkapjes weggehaald van de site en daarna brak dus de pleuris uit! Ook dit antimondkapjes-Wappie had de mond vol over het foute fenomeen, dat we ons laten regeren door onze angst. Hij heeft ons er achteraf allemaal een uitgebreide brief over gestuurd. De mafkees.’

‘Die man zelf heeft natuurlijk nooit iets, hij is zo gezond als een vis. Hij is voorzitter van de vereniging. Maar nu is hij zo beledigd, omdat men zijn mening niet deelt en niet waardeert, dat hij zijn voorzitterschap per direct heeft opgezegd…..’

Zucht. Vast een narcist.

In de periferie van mijn vriendenkring wordt ook lustig gewappied heb ik ontdekt. Via een omweg. Verhalen van anderen. Heks waagt zich persoonlijk niet aan discussies met dit nieuwe menstype. Ik word al moe bij voorbaat. Toch zal communicatie ons moeten redden. Verder polariseren leidt tot niets dan ellende.

Deep listening. Zonder oordeel. Ja, ga er maar aan staan.

Heks begrijpt persoonlijk niets van het frustratiegehalte van al die relschoppers. Denk je dat ik niet gefrustreerd ben? Na een jaar in mijn eentje koekeloeren? Na 35 jaar een onbegrepen ziekte in mijn lijf tekeer zien gaan? Na maatschappelijk uitgekotst te zijn? Meermalen? Stammend uit een teleurstellende familie, zacht uitgedrukt? Beschadigd tot op het bot?

Ik ga toch ook niet de boel kort en klein slaan?

Alhoewel: Rumi beveelt dat laatste aan. Niet zozeer om het zelf te gaan doen, maar om het fenomeen te omarmen.  Ik hou van Rumi. Hij zegt geen mooie dingen om er zelf beter en verstandiger op te staan. Zijn wijsheid is overigens niet geschikt voor de maakbare samenleving. Het is wel iets voor de ontdane mens. Om weer te leren dealen met wat ons pijn doet.

Want die relschoppers staan niet op zich. Ze zijn een onderdeel van het geheel. Zoals mijn ziekte niet geïsoleerd bestaat. Nee, het is een aandoening van de gehele mensheid. Alleen bij Heks manifesteert het zich bij voortduring…..

Rumi

De herberg

Dit mens-zijn is een soort herberg
Elke ochtend weer nieuw bezoek.

Een vreugde, een depressie, een benauwdheid,
een flits van inzicht komt
als een onverwachte gast.

Verwelkom ze; ontvang ze allemaal gastvrij
zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt
die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat.

Behandel dan toch elke gast met eerbied.
Misschien komt hij de boel ontruimen
om plaats te maken voor extase…….

De donkere gedachte, schaamte, het venijn,
ontmoet ze bij de voordeur met een brede grijns
en vraag ze om erbij te komen zitten.

Wees blij met iedereen die langskomt
de hemel heeft ze stuk voor stuk gestuurd
om jou als raadgever te dienen.

Vorige week sta ik voor de keukenkast. Ik pak mijn medicatie voor de nacht, als een inzicht me treft als een bliksemschicht. ‘Dus dit is wat Thich Nhat Hanh bedoelt met double grasping..’ schiet er door me heen, als ik me realiseer, dat we allemaal meningen hebben over.

Over een object. Een mening gaat altijd ergens over. Het zegt niks over de werkelijkheid zelf. Ook mijn eigenste, oh, zo belangrijke mening. Gaat ergens over. Het gaat nergens over.

Begrijpen is een begrijpelijke misvatting, begrip is mooi, maar het gaat om verstaan.