Op de televisie wordt een haan geslacht. Als je eieren wilt eten, moet je ook hanen slachten. Zo is het ook nog eens een keertje in de wereld van de idealisten in het programma van Ryanne van Dorst ‘Het Alternatief’. Niks melige veganisten, nee. Vandaag niet.

Heks volgt al weken deze verfrissende serie. Ik ben nu eenmaal dol op Ryanne. Ik kijk graag naar haar onnavolgbare gestoethaspel. Heerlijk.

Al weken trekt ze op met de ene na de andere alternatieveling. Mensen, die van alles zien vliegen bijvoorbeeld. Ik maak er geen grapjes over, want ik heb mijn portie UFO’s al op jonge leeftijd verstouwd. En het idee, dat we de enigen zijn in het universum? Dat vind ik pas absurd.

Ook de dame, die niet meer eet, verbaast me niet. Stiekem ben ik een beetje jaloers op haar eindeloze gevast. Heks heeft ook de nodige vastenkuren achter haar kiezen. Ik heb wel eens in één jaar tien van die kuren gedaan. Het jaar na mijn laatste operatie.

Tien keer tien dagen helemaal niks eten. Een weekje afbouwen en een weekje opbouwen. Tel maar uit: Ik leefde dat jaar ook min of meer op prana.

Het heerlijke lege gevoel, ik herinner het me. De euforie, hihihi, die ontstaat in dat lege lijf. Zalig. Alleen houd ik erg van koken. En van vrienden uitnodigen en hen lekker verwennen. Iets, dat door de Covid al een eeuwigheid geleden is intussen, natuurlijk…..

Ik kan eigenlijk best een tijdje op prana gaan teren. Er komt toch niemand bij me eten voorlopig. Scheelt ook boodschappen halen.

Niet eten is heerlijk, maar wel eten ook. We eten over het algemeen echter veel te veel. Dat is een waarheid als een koe, kijk maar naar al die dikke buiken en billen in de wandelgangen. Doodsbang voor het lege gevoel proppen we ons vol met tussendoortjes.

We worden doodgegooid met tussendoortjes. Alle reclames gaan over dat verschrikkelijke moment, dat je even een leeg gevoel ervaart in je bast. Waar je dan onmiddellijk vanaf moet. Middels zo’n vervloekt tussendoortje. Kindergebitten massaal naar de Filistijnen door de tussendoortjes. Geruïneerd door al die zure suikermomenten.

Heks wil zich leeg voelen. Elke dag minstens een paar uur een lekker leeg maagdarmstelsel, zodat het bloed weer naar mijn kop stroomt. Je moet het jezelf gewoon gunnen.

‘Je hebt anorexia,’ zeurde een vroegere vriendin met enige regelmaat, als ik weer eens een vastenkuurtje deed. Ik deed die kuren, omdat het de enige remedie was tegen ME. Het was het enige, dat hielp. Zodra ik ophield met eten knapte ik gigantisch op. Helaas begon met het opnieuw gaan eten de ellende ook weer. Elke keer weer.

De vriendin at elke avond na haar warme maaltijd een heel bruin brood op. Elk sneetje royaal besmeerd met smeuïge roomboter en belegd een flinke plak volvette kaas. Sneetje na sneetje schoof ze genietend naar binnen. Ze was bepaald niet anorectisch. De kilo’s vlogen als wilde ganzen haar heupen en dijen op.

Het is niet algemeen bekend, maar brood is heel erg verslavend. Zij is niet de enige met dit eetpatroon.

Woedend was ze op Heks. ‘Zit je weer lekker slank te zijn?’ beet ze me eens toe na bijzonder vraatzuchtige feestdagen. Ik belde op om haar een gelukkig nieuwjaar te wensen. Ik kon haar dramatisch uitgedijde lichaam natuurlijk niet zien door de telefoon. Haar beeldschone voluptueuze lijf.

Dat mijn eindeloze gevast voornamelijk gezondheidsredenen had ontging haar overigens volkomen.

De man van de vriendin hielp ook niet mee. Zelf bepaald niet de slankste, dikke bolle kop, gereedschap onder een indrukwekkend afdak, liep hij tegen mijn vroegere vriendin te mekkeren over haar overgewicht. Waarbij hij bij voorkeur haar superslanke vriendin weinig subtiel onder haar aandacht bracht. Fijne vent!

Ryanne is vandaag op bezoek in een leefgemeenschap en daarnaast gaat ze een erotisch vrouwenweekend doen. De vrouwen leren nee zeggen. Heel nuttig voor ons vrouwen en niet alleen als het om erotiek gaat.

Nee zeggen. Ik heb het ook nooit geleerd. Ik ben gedrild in alles en iedereen het altijd naar de zin maken. In het me in duizend bochten wringen om de ander te plezieren. Ik heb nee zeggen pas onlangs ontdekt.

‘NEE!’

Heks is altijd een apart gebakkie geweest. Je ziet het niet direct aan me, ik kan er vrij normaal uit zien. Maar ik ben echt een buitenbeentje. Vraag maar aan mijn clan. Heks is in dat bolwerk Gekke Henkie. Al sinds jaar en dag. Ik ben zo gek, dat er anderen uit mijn naam belangrijke papieren tekenen. Knettergek!

Ik kan volgens hen niet tot tien tellen. Ik kan dan ook niet met geld om gaan. ‘Wat zou jij overigens met geld moeten?’ heeft er ook wel eens eentje aan me gevraagd. Iemand met handen als harken. Grote hebberige inhalige harken.

Die persoon kan heel goed met geld omgaan. Vindt die persoon zelf. Het over de balk smijten bijvoorbeeld. Of speculeren met onroerend goed en daar tonnen op kwijtraken. Ja, die weet er wel raad mee.

Gekke Henkie kijkt naar Ryanne van Dorst. Een geweldig leuk buitenbeetje. Ik vind haar zo geinig. Sexy ook. Echt een lekker ding.