Vandaag zoek ik maar eens op, wat het begrip rechtsstaat nu eigenlijk precies inhoudt. Dit naar aanleiding van het televisieprogramma Medialogica van afgelopen donderdag over de zaak Ait-Taleb. Stomverbaasd heeft Heks zitten kijken naar de inhoud van de postume beerput van wijlen voormalig burgermeester van Amsterdam Eberhart van der Laan.

Van der Laan, overdadig bewierookt, vooral toen hij aan kanker bleek te lijden, komt in een heel ander daglicht te staan. De heilige blijkt een schijnheil. Een liegbeest. Een stoker. Iemand met een behoorlijke stoornis, anders maak je je medemensen niet zo rücksichtlos kapot. Naar alle waarschijnlijkheid was het een rasnarcist.

Nu ben ik niet van zins om die van de Laan hier zwart te gaan zitten maken. De man is dood. Over de doden niets dan goeds, toch? Maar wat was het een gestoorde eikel, zeg. Geheime missies om terrorisme te bestrijden middels fake filmpjes over een Islamitische jongere, gespeeld door een acteur, die in rap tempo radicaliseert en vervolgens weer spontaan deradicaliseert…….

Een influencer moest het worden, die jonge acteur. Ook al zo’n idioot verschijnsel. Heks zag de afgelopen week het over de top huwelijk van een paar puissant rijke Aziaten op televisie voorbijkomen: Dertig miljoen had dit gestoorde paar uitgegeven aan deze bezopen mooiste dag van hun leven. Hard nodig volgens hen, want zij zijn kei-belangrijke influencers. Wereldberoemd in Indonesië. Heks heeft nog nooit van hen gehoord. Oh jee. Tel ik nu nog wel mee?

Het lijkt me, dat ze hun geld wel beter kunnen besteden, maar ja, wie ben ik? Niemand luistert ooit naar Heks. Waarom zou je ook? Ik heb geen enkele invloed op wat of wie dan ook. Ikzelf zeg: Houden zo. Ik wil geen influencer zijn. Bedenk maar lekker zelf wat je met je leven wilt doen. Of wat je aan trekt. Wat je eet. Hoe je stupide stulpje er uit ziet.

Gebruik je fantasy nu eens. Zet die verstokte rechterhersenhelft aan het werk. Kook eens iets nieuws op in dat verweekte hersensop. Sla eens een inspirerende vlam in je muffe hersenpan….

Of bezondig ik me nu ook aan influencen? Is er gewoon geen ontkomen aan, dit komen en gaan van mensen, die we massaal na-apen?

Maar goed. Amsterdamse gemeentepolitiek. Het is overal wat. Mijn grootvader zat vroeger in de gemeentepolitiek. In een klein kut-kustplaatsje. Een roofdier was het. Hij zette de boel genadeloos naar zijn hand.

Wist met name in oorlogstijd veel voor elkaar te boksen, het kut-kustplaatsje was opeens strategisch belangrijk geworden en zat bomvol Duitsers, hetgeen hem een ridderorde opleverde. Maar je moest de man niet tegen je krijgen, daar is Heks van overtuigd.

Van der Laan moest je ook niet tegen je krijgen heb ik ontdekt. Eberhart bedacht een super geheim grootheidswaanzinnig project om radicalisering en terrorisme te bestrijden. Zelfs zijn gemeenteraad was niet op de hoogte. Noch de medewerkers, behalve een piepklein ingewijd team. Waaronder Saadia Ait-Taleb.

De bedenker van dit project, de radicaliseringsdeskundige David Kenning, is een bekakte Ier met een geelgrijs matje in zijn nek. Hij heeft naar eigen zeggen ervaring met dit soort infiltratie in de wereld van de getroebleerde Moslimjongeren. We nemen het maar aan, want hij noemt geen concrete voorbeelden. Want het is allemaal super geheim.

Nog voor het project de Grijze Campagne (naar analogie van de Grijze Wolven?) van start gaat wordt de stekker er uit getrokken. Gevolgd door een misleidend rookgordijn. Een rookgordijn, zo dik, dat het de betrokken mensen verstikt.

Het eerste en tevens grootste slachtoffer is mevrouw Ait-Taleb. Zij krijgt van alles in haar schoenen geschoven, er wordt over haar gelekt naar de pers bij het leven, maar het is allemaal niet waar. Nee, deze onschuldige  vrouw wordt geofferd, om het stoepje van Eberhart schoon te vegen.

Om het allemaal wat sappiger te maken voor krantlezend Nederland, is er al snel sprake van een duister Marokkanennetwerk in het gemeentehuis van Amsterdam. Ze spelen elkaar de bal toe, houden elkaar uit de wind, bezorgen elkaar baantjes……. Met als spil de zichzelf verrijkende zondebok Saadia Ait-Taleb!

Niets van dit alles is waar. Mensen uit het vermeende netwerk zijn soms gewoon vrienden van de vrouw. Niet eens werkzaam bij de gemeente Amsterdam! De man van haar beste vriendin heeft inderdaad een baan bij de gemeente bemachtigd, maar heeft daar gewoon bij iemand voor gesolliciteerd. Niet bij Saadia Ait-Taleb, nee, bij een geheel ander persoon. De man van haar vriendin is inderdaad aangenomen, maar zonder haar inmenging.

De klacht, dat ze de acteur van de beoogde vlogs had ingehuurd, omdat ze verliefd op hem was is ook al gelul. Ja, ze heeft hem ingehuurd. En daarna is ze verliefd op hem geworden. Kan gebeuren. Heks wordt ook wel eens verliefd op deze of gene. Het is een vrij normaal verschijnsel tussen mensen. En: Het is vast een heel lekker ding, die jongen!

Ze heeft overigens niets gedaan met die verliefdheid. Dus waarom moet dat erbij worden gehaald? Omdat er van alles bij is gehaald, wat als kut op Dirk slaat. Ik zeg maar geen tang op varken, want ja, ik wil niemand beledigen……

Of misschien toch wel. Heks houdt van godslastering. Altijd al dol op geweest. Meestal is mijn eigen soort, de christenhondenmeute, het haasje. Maar ik mag ook graag grapjes maken over andere religies. Met name de leiders moeten het ontgelden. Ik kan het gezever over die cartoons dan ook niet uitstaan. Get a life! Maak een grap over de Geilige Maagd! Doe iets!

Met weemoed denk ik terug aan Monty Python en hun ‘Life of Brian’. De tranen heb ik me gelachen om die film. En toch zing ik elk jaar vol overtuiging mee in de Matthäus Passion. Het 1 sluit het ander niet uit. We hebben humor nodig om het kaf van het koren te scheiden. Geloof is geen statisch gegeven, het is altijd in ontwikkeling.

Het zijn de rigide religies, die op de schop moeten. En een goeie grap wil daarbij nog wel eens helpen. Ik ben voorstander van lachen om jezelf. Als je niet meer kunt lachen om jezelf heb je echt een probleem. En dat is dan niet mijn probleem.

Eberhart kan helemaal niet om zichzelf en zijn Geheime Grijze Missie lachen. Zij mislukte missie, die veel geld heeft gekost. Geld, dat niet terug te voeren is op iets concreets. Want het is allemaal in het geniep uitgegeven. Door Mevrouw Ait-Taleb. Met toestemming van van der Laan. In opdracht van die malloot zelfs.

Maar opeens weet niemand daar meer iets van. De vrouw wordt beschuldigd van fraude en zelfverrijking. Vriendjespolitiek en zelfs een heus Marokanennetwerk. Het wordt breed uitgemeten in de pers. Met name Jannie Groen van de Volkskrant maakt het bont. Ze citeert een stuk of 10 anonieme bronnen in haar krant, om haar verhaal kracht bij te zetten.

Als jaren later Ait-Taleb is vrij gesproken van alle blaam, presteert Groen het nog om te zeggen, dat haar 10 bronnen zo uitermate betrouwbaar waren. De oud burgermeester zeker? En z’n vrouw? En een paar van zijn corrupte ambtenaren wellicht…..?

‘Ja,’ mekkert Jannie Groen in de camera, ‘Er is niet gezegd, dat ze niet aan vriendjespolitiek heeft gedaan tijdens die rechtszaak…’ ze doelt op de rechtszaak, waarin mevrouw Ait-Taleb van alle beschuldigingen aan haar adres werd vrij gesproken, ‘Dus dat ze aan vriendjespolitiek heeft gedaan zou best eens kunnen volgens mijn zeer betrouwbare anonieme bronnen…’

Nu raakt Heks in de war. Wat zegt dat gekke mens nu? Die Jannie Groen? Onderzoeksjournaliste bij een gerenomeerd dagblad? Dat Ait-Taleb zich schuldig heeft gemaakt aan vriendjespolitiek omdat dat niet uit de rechtszaak is gebleken? Huh?

Hoe durft dat mens haar mond nog open te doen, nadat ze die arme vrouw volledig de grond in heeft geschreven? Gebaseerd op obscure anonieme bronnen, die ook nu nog niet bekend zijn?

‘Ja,’ zemelt Groen verder met haar van ergernis vertrokken smoelwerk,’ Saadia Ait-Taleb moet dan zelf maar bewijzen, dat ze niet aan vriendjespolitiek deed….’ Onnavolgbaar, die Jannie Groen.

Volgens mij hoor ik haar nu beweren, dat zij kan lukraak schrijven wat ze wil over haar medemensen, dat ze ze aan de schandpaal kan nagelen als ze daar zin in heeft. Dat ze anonieme bronnen van stal kan halen, tot ze een ons weegt. En als iemand daar een probleem mee heeft, in dit geval Saadia, moet die persoon maar eens bewijzen, dat deze ONDERZOEKSjournalist het uit haar goed ontwikkelde dikke vette duim heeft gezogen.

Heks is voorstander van journalistieke vrijheid, maar hier wordt dit fenomeen wel eventjes helemaal op de verkeerde manier geïnterpreteerd. Mevrouw Groen bezondigt zich aan kwaad spreken. Roddelen. De plank misslaan. Weigeren een excuus te maken, gewoon doorgaan met je malafide banaan.

Volgens mij is dat strafbaar!

Heks zit weer te suizebollen voor de televisie. Wat is er toch veel mis in onze rechtstaat, als een burgervader het ongestraft zo bont kan maken. Want samen met Ait-Taleb is een heel legertje betrokken mensen ten gronde gericht. De man, die verantwoordelijk was voor het maken van de filmpjes, is bijvoorbeeld zijn gehele bedrijf kwijt geraakt door de affaire.

‘Ik kom nauwelijks in de annalen van het verhaal voor, omdat ik geen Marokkaanse vrouw ben,’ zegt de man laconiek. Hij, een rasechte Hollander, paste niet in het door de pers opgeroepen plaatje van foute Marokkanen op het stadhuis. Maar hij is evenzogoed wel afgerekend op vermeende betrokkenheid bij de oplichterij.

Ach, in de Verenigde Staten hebben ze nu een volwassen baby aan het roer, die de uitslag van de verkiezingen niet erkend. Verkiezingen, die hij toch verpletterend heeft verloren. Want de verschillen zijn voor Amerikaanse begrippen best groot. Het kan dus altijd nog erger in een zogenaamde rechtstaat.

Transpartie. Weg met al die narcisten op topposities. En over alles grappen blijven maken, met name ook over goden en profeten. En halfgoden, presidenten, koningen, keizers, aurtoriteiten, legerleidingen en mensen met centen.

Volgens mij kan het goddelijke een goede grap wel waarderen. De Godin, onze heilige moeder, heeft naast vrouwen en homo’s naar haar evenbeeld, toch ook humor geschapen. Niet lachen is gewoon zonde! Een doodzonde!

Nou dan. Geniet ervan.

Jannie Groen is overigens bevriend geraakt met radicale Moslima’s, las ik net online. Ze moet nu zelf maar eens bewijzen, dat zij niet aan vriendjespolitiek doet, vind je niet?

In bath with Islam

CONFERENTIE

Investigative journalist Patrick Pouw attended orthodox Islam-school form almost a year, and wrote the book Salaam! Janny Groen from de Volkskrant got friendly with radical young Moslim women and wrote Allahs’ Women Warriors (with Annieke Kraneberg). Does going “in Bath wit Islam” lead to succesfull reporting on radicalism?

Speakers: Patrick Pouw & Janny Groen