Zaterdag ga ik lopen bij de Klink. Er is blauwalg, dus ik vermijd de waterkant. Sterker nog: ik sla direct af naar het pad langs het spoor. Daar staat een eindeloze muur braamstruiken. Heks wil nog wat jam koken. Ik heb de afgelopen week 3 potjes bij elkaar geplukt op een andere favoriete spot van mij.

Het is maar een raar bramenjaar dit jaar. Hordes vruchtjes hangen uitgedroogd samen met hun familieleden aan een tak. Onbruikbaar voor mijn doeleinden. Ook zijn er liefhebbers Heks voor geweest. Het is echt zoeken naar de overgebleven sappige exemplaren.

Ik ben goed voorbereid, denk ik. Een royale tas hangt om mijn middel. Daarin een grote plastic zak. En een hele hand hondenpoepzakjes. Ongebruikt uiteraard……

Ik heb op het laatste moment mijn crèmekleurige shirt verwisseld voor iets meer braamkleurigs. Makkelijke schoenen. Het moet zo gaan lukken.

Urenlang struin ik met mijn hondjes langs de braamwand. Tussen de verdroogde trosjes hangen gelukkig nog mooie sappige exemplaren hier en daar. Heks mept zich een weg naar die gewilde vruchten als de prins naar Doornroosje.

De braamstruiken slaan terug. ‘Prikprikprik’, prikken hun vertoornde doornen. In mijn handen, in mijn onderarmen. Ze pakken me waar ze me raken kunnen. Heks heeft een hoge pijngrens. Ik negeer al dat geprik en pluk braam na braam van de diverse takken.

Op dit stuk verwilderde natuur tiert de brandnetel welig. Deze vurige plant is een ware symbiose aangegaan met de braam. Natuurlijk helpt dit stuk onkruid zijn bevriende stuik uit zijn netelige situatie. Venijnig streelt hij langs mijn handen en armen. Af en toe slaat een branderige uitloper zelfs venijnig in mijn gezicht.

Heks gaat op zoek naar het kruidje hondsdraf. Dat groeit altijd in de buurt van brandnetel. Ik plukt wat blaadjes, kneus hen en wrijf het sap langs de aangedane huid. Het helpt maar mondjesmaat. Ook de hondsdraf heeft last van de droogte. Er komt nauwelijks sap uit.

De gehele weg loopt Freya te blaffen als een gek. Dat vindt ze lekker om te doen. Meestal houdt ze het na een paar minuten voor gezien. Maar vandaag heeft ze er echt lol in. Gekmakend krijst ze opgewekt in alle toonaarden.

Heks negeert het geblaf. Heks negeert de brandende huid van haar armen en handen. Heks negeert haar verkrampte spieren. Ze plukt en plukt.

Intussen heb ik een flinke tas vol bramen bij elkaar geraapt. Dan tref ik een vriendelijke vlierstruik. Snel pluk ik wat zwarte schermen. Daar ga ik nog wat gelei van maken….

Op de terugweg bovenlangs val ik van een zandheuveltje. En nog eens. Mijn lichaam houdt het nu echt voor gezien. Snel laat ik mijn hondjes zwemmen in een blauwalgvrije vaart. Daarna gaan we hophop terug naar de stad. Het is intussen bijna avond.

Thuisgekomen besluit ik om eerst de jam te koken. Dan ontdek ik, dat mijn hulp al mijn lege opgespaarde potten in de glasbak heeft gegooid. Ik mopper en mopper. Om dan alle bijna lege potjes in kast en koelkast schoon te maken. En met soda uit te koken.

Bijna 2 kilo heb ik bij elkaar geplukt. Met branden armen en handen kook ik de jam. Daarna maak ik nog een pot gelei van de vlier. Dan geef ik alle beestjes eten. Nu moet ik eigenlijk zelf gaan eten. Maar eerst moeten er nog gehaktballetjes worden gebakken. Dat staat al een dag op de rol.

Heks is behoorlijk moe. Dus de gehaktballetjes raken enigszins zwartgeblakerd, omdat ik niet goed oplet. Dan roerbak wat groente voor bij de maaltijd, maar halverwege komt de man met de houten hamer. Zoals gewoonlijk begint het met: Me heel misselijk voelen.

Alle vermoeidheid, die ik heb genegeerd, knalt eruit. Mijn lijf slaat op slot. Mijn brandende armen en handen laten zich niet langer negeren.

Ik neem medicatie tegen allergie in, want ik heb het vermoeden, dat mijn lichaam overreageert op de brandnetels. Ik smeer ook een cortisonencrème op de aangedane huid. Ik stop nog wat extra zware pijnmedicatie in mijn klep. Maar niets lijkt te helpen. De pijn wordt ondraaglijk. Mijn onderarmen en handen branden en prikken. Ik moet nu acuut gaan liggen. Bewegingsloos. Tot ik me beter voel.

Ik val van de aarde in een bodemloze slaap. Na een uurtje kom ik bij.

Zo lig ik dan te wachten op betere tijden. Een half uur later is de misselijkheid weer weggetrokken. Ik kan gaan eten. “Neem een opiaat, schat,’ zeg ik tegen mezelf. Ik heb een stripje pillen liggen voor noodgevallen, zoals dit. Wanneer mijn lijf weer enorm met iets aan de haal gaat.

Ik wacht nog een half uurtje tot het middel inwerkt en voel hoe een weldadige donzen deken zich over de aangedane plekken vlijdt. Wat een opluchting. Ik roerbak de rest van de groente en knikker het bij een Thaise curry. Even later zit ik aan de maaltijd. Het is half 2 ’s nachts.

Beter laat dan nooit.

Hierna val ik opnieuw in slaap. Kleren aan, licht aan, televisie aan. Om 6 uur in de ochtend loop ik buiten met de hondjes. Om daarna opnieuw om te vallen.

‘Wat een gedoe, Heks, voor een paar potten jam,’ hoor ik je denken, ‘Een ware marteling, waar ben je mee bezig?’

Tot mijn verdediging moet ik zeggen, dat ik nooit eerder zo’n extreem allergische reactie heb gehad op de braam en de netel. En dat ik absoluut niet houdt van jam uit de winkel. En dat ik weinig suiker gebruik en veel pectine. Heks kan niet goed tegen suiker.

Maar het allerbeste argument om deze jamqueeste te rechtvaardigen is het feit, dat ik er zo van geniet! Ja, echt!

Al keutelend en scharrelend en pijn negerend let ik wel op de zoete zomergeuren om me heen. De vredige stilte, zodra Freya eindelijk eens haar bek houdt. De lome nazomerwarmte op stukjes waar de zon schijnt. Het buiten zijn. Foerageren in de natuur, waar ik altijd een kick van krijg……

Op de heenweg, als ik mijn auto ophaal, die kan niet meer in mijn buurt staan vanwege een Boze Buurman, in een parkje aan de Singel, pluk ik nog een tas vol peren uit een eeuwenoude boom. Staand op mijn scootmobiel. Dat ding is toch zo handig en multifunctioneel!

Daar ga ik een lekkere perentaart mee bakken.

En binnenkort ga ik nog kweeperen plukken in een ander parkje. Maar dan moeten mijn spieren weer uit de knoop zijn. Dat kan wel eventjes gaan duren, want mijn fysiotherapeut is op vakantie……