Dit jaar zet ik mijn kerstboom al neer voor de verjaardag van de Goedheiligman. Ik heb tijdens de Zwarte Vrijdag een mooie redelijk natuurgetrouwe kunstkerstboom gescoord. Het was even slikken, maar het was dat of nooit meer een boom. Het gezeul en gebeuk met die echte bomen lukt me niet meer.

Vroeger…. ja vroeger was alles beter natuurlijk. Ik sleepte de dag voor kerst een reusachtige Nordmannspar mijn woonkamer in. Na het gevecht om de reus in een standaard te krijgen volgde het gedoe met de lampjes. Snoeren, die ondanks zorgvuldig opbergen toch helemaal in de knoop waren geraakt, was eerder regel dan uitzondering.

Nu zet ik de drie verschillende segmenten op elkaar, vouw de zo ontstane boom eenvoudigweg uit en duw de takken op hun plek. De lampjes zitten er al in. Dus: Stekker in het stopcontact en hop: De boom is klaar voor de ballen.

Het is dan nog wel een heidens karwei om alle versieringen in de boom te bevestigen. Ik sleep zo’n 10 kratten met ballen en glimdingen vanuit de berging naar boven. En ben daarna een paar dagen zoet met alles in de boom bevestigen.

De krans rond de spiegel biedt plek aan de resterende versieringen. Mijn huis is klaar voor de kerst.

Zaterdag maken we kerstkransen bij Hopla. We drinken daarbij warme chocolademelk en glühwein. Een grote home made appeltaart en bakken vol chocolaatjes werken we naar binnen. Zo gezellig! Heks knutselt een enorm exemplaar in elkaar. Die ligt nu op mijn keukentafel te wachten op de rest van de tafelversieringen. Een klusje voor komend weekend……

Daarna zit ik drie uur in de stervenskoude vriesnacht naast Steenvouw naar de kersttaptoe te kijken. Haar zoon loopt mee met K&G. Ze geven weer een geweldige show. Compleet marshmallow, van buiten bevroren, maar van binnen vloeibaar van enthousiasme, nemen we afscheid.

Zondag ga ik naar de Heksenschool. We worden opgeleid tot Rouwvrouw of Zielenman. In vijf lesdagen doorlopen we alle aspecten, die om de hoek komen kijken wanneer iemand overlijdt. We sterven en baren op. We gaan naar de overkant en weer terug. We leren over de reis van de ziel. We werken met godinnen en goden op het levenswiel. We krijgen les over het dodenwiel……..

Heks heeft ooit liggen sterven op een drukke ziekenzaal. De herrie geproduceerd door medepatiënten en hun bezoek was onverdraaglijk. De geur van eten overweldigend en smerig. Ja, je zintuigen raken versterkt. Stervenden doe je geen plezier met keiharde muziek. En met een pan erwtensoep hoef je ook niet aan te komen……

Een vriendinnetje van Heks zwaaide ooit listig met een bosje lelietjes van Dalen onder de neus van haar levensmoede vader. Hij kwam weer helemaal tot leven! Maar hij was niet stervende natuurlijk. Hij had er gewoon geen zin meer in. Al dat leven. Al dat gedoe.

‘Als Heks geen opleiding doet, nou, dan gaat het niet goed met Heks’, mekkerde een voormalige vriendin onlangs in mijn oor op een luidruchtig feestje. ‘Gek, dat ze het over me heeft in de derde persoon,’ sta ik me inwendig te verbazen, ‘Ik sta toch gewoon naast haar!’

Ach, de dame in kwestie munt uit in het geven van gemene steken onder water verpakt in een onschuldige leuterkoekje. Dit zal wel weer zo’n koekje van haar speciale deegje zijn… Ik volg een opleiding, dus het gaat goed met me, zullen we maar zeggen……

Intussen kamp ik met onverkwikkelijke rechtszaken en idiote verzoeken om gunsten van degene, die me zo in elkaar heeft geramd een jaar geleden, dat ik er nog de wrange vruchten van pluk.

Aanstaande vrijdag ga ik weer naar Dokter Hamertje Tik, een OrthoManuele Geneesheer (OMG) bedreven in de MusculoSkeletale Geneeskunde (MSK). Hij poogt mijn wervelkolom weer op z’n plek te rammen middels onder andere het gebruik van een hamer. Met succes. Sinds ik bij hem onder behandeling ben gaat mijn mond weer open. Heel prettig als je probeert te eten. En ook zingen gaat zo veel gemakkelijker…..