Als klein kind had ik een terugkerende droom, eigenlijk een nachtmerrie. Verpakt in een sprookjesbeeld. Het was ook een kinderlijk eenvoudige droom, maar de strekking is niet bepaald kinderachtig.

Ergens staat een grote rode paddestoel met witte stippen, hij ziet er precies zo uit als de poppenkast, die ik op mijn vierde, vijfde(?) verjaardag cadeau kreeg. Dus er zou best een kabouter in kunnen wonen, er zit een raampje en een deurtje in….

EEN WATERPUT

Maar in de droom geen kabouters. Naast de enorme paddestoel is een put. Ik val in de put. En blijf vallen. En vallen. Als ik op de bodem ben verdwijnt de bodem. En ik val. Soms ga ik een stuk omhoog, glimp van de paddestoel. En dan weer vallen. Een eindeloze vrije val…..

Als kind vond ik dit heel beangstigend. Ik ervoer het als een regelrechte nachtmerrie. En gek genoeg is die droom me altijd bijgebleven. Soms moet ik echt aan denken. Op momenten zoals nu, als mijn lijf weer een vrije val omlaag maakt wat betreft gezondheid. Als de bodem van de put, waar Amoebe huist, opeens oplost en ze haar kleine verworven privileges, zangles, hond uitlaten, zwemmen, moet opgeven….

SPROOKJESZWAM

Afgelopen 3 oktober, het grote Leidse volksfeest, ben ik uitgebreid op stap geweest met Moon en Frogs. Eerst gingen we de kermis op. We hadden afgesproken om in iets heel engs te gaan, maar je weet hoe het gaat. Ik stond met twee tegenstribbelende vrienden bij de allerheftigste attractie. Uiteindelijk kon ik Moon verleiden om ons aan dit gevaarte bloot te stellen. We kochten kaartjes en gingen in de lange rij staan. Want hoe enger de attractie, hoe langer de rij.

HET IS HOOG, HOOR

We keken met ontzag omhoog, een enorme paddestoel stak z’n ronddraaiende hoed in de Leidse lucht. Ver voorbij molen de Valk hield de enorme stam van deze monsterzwam pas op, om zich daar te spreiden in een letterlijke vliegenzwam. Maar de vliegen hierin waren mensen in kleine stoelkooitjes, die razendsnel horizontaal rondvlogen.

NIETIGE MENSJES

Langzaam daalde de hoed af langs de stam en de stoelkooitjes kwamen er weer meer onder hangen, tot ze bungelend weer landden op het instapplatform. We hadden alle tijd om zenuwachtig te worden. Moon had in de krant gelezen, dat de brandweer de Leidse kermis wilde verbieden, omdat de attracties op houten klosjes zouden staan. Ja hoor. Geloof je het zelf? We besloten het te inspecteren en trokken wat zeildoek opzij, rond een enorme poot van de reuzenzwam. En inderdaad, wie schetst onze verbazing,  Ten eerste had de zwam poten en deze poot stond op een paar houten klosjes……

Vervolgens waren we dan eindelijk aan de beurt. Moon zag groen. Maar we gingen er toch in. Langzaam cirkelden we omhoog de koude oktobernacht in. Steeds sneller draaiden we rond, de kooitjes gingen langzaam horizontaal. Moon zat verstijfd naast me. Oh, en wat was het ook koud daar boven….Onze lijven werden door de middelpuntvliedende kracht alle kanten opgeslingerd. Ik zat te schreeuwen van geluk en ontspande me tegen alle natuurwetten in. Ik kon alles zien, vanuit een wonderlijk perspectief. Beneden me was een flat. Er stond een muizige man voor het raam. Ik keek hem recht aan. Ik zag de stad onder me cirkelen, steeds verder kon ik kijken, rondom de stad, waren dat duinen? Ik zag alles. Ik rook alles, ruik het nu nog: Een feestend Leiden in een koude Oktobernacht… Naast me zat Moon nog steeds als een plank. ‘Ontspan Moon’ schreeuwde ik en zowaar: Ze begon er ook aardigheid in te krijgen.

HEEL HOOG

Later heb ik Frogs nog ergens ingesleurd, wat alle kanten op ging, een soort octopus. Op aanraden van de buurman, ja je komt dan ook weer iedereen tegen zo’n avond. Frogs zat em ook wel even te knijpen.  Dus tegen hem schreeuwde ik ook :’Ontspan!’ Zodra je je verzet opgeeft en meegeeft is het heerlijk toeven in zo’n attractie. En hij gaf me gelijk. Achteraf.

Tot slot zijn we in het spiegelpaleis beland. We hadden intussen natuurlijk al een lekker bakkie op, dus we waren supermelig. En met ons vele anderen. We hebben daar ongelofelijk gelachen, Frogs nog moeten redden, want die kon de uitgang echt niet meer vinden….

De avond werd besloten met een dansje op het biljart en dat was weer dat. Behalve voor Moon, die is geloof ik doorgegaan tot de volgende ochtend…..

Wat me zo gemakkelijk lukt  in een kermisattractie lukte me nooit in die droom vroeger. Gewoon meegeven. Geen verzet bieden. Misschien moet ik de droom nog eens oproepen, uitnodigen voor een nachtelijk bezoek. En dan de droom betreden zoals ik een kermisattractie betreed. En eens kijken of ik kan genieten van die vrije val…

ZOVEEL KLEUR