ETRUSKISCHE VORMGEVING

Het verband tussen vuur en fallus gaat terug tot de ETRUSKEN !!!!

Dag na kerst, heerlijk in bed, net onder de douche vandaan met een fruitig sapje. Hondje is uit geweest.  Mijn neef is naar zijn werk. Hij werkt bij mijn broer in het vuurwerk , superstoer natuurlijk van deze jongeman.  En daarom logeert hij hier, want ik woon om de hoek van het binnenstadfiliaal.  Zijn oudste broer zwaait daar de scepter bijgestaan door een goede vriend van hem. Ze beschouwen het als een groot avontuur, de logeerpartijen links en rechts, het harde werken in deze toch wel erg coole branche. En de verdiensten natuurlijk. Maar toch ook vooral het vertrouwen, dat ze krijgen om al die verantwoordelijkheden te dragen… De oudste neef doet dit werk al jaren, hij studeert, dus dit is een prima vakantiebaan.

Lawinevuurpijllen…

Vuurwerkhandel is natuurlijk na Enschede omstreden en beladen. Het is daarom enorm aan banden gelegd. De veiligheidseisen zijn hoog. Tegelijkertijd wil iedereen toch een lekker potje knallen op dat magische overgangsmoment van toen naar nu en dat dan straks voor de duidelijkheid…

Ik hou er ook van, maar laat een ander het maar afsteken. Op veilige afstand. Op 1 of andere manier krijg ik altijd een rotje net onder mijn oog, een vuurpijl in m’n nek of een gillende keukenmeid in mijn broekspijp. En niet omdat vuurwerk zo van mij houdt. Gewoon stom onnozel gedrag van mijn medemens. Mijn broer had een geweldige antivuurwerkcampagne op zijn telefoon staan. Een aantal dames op een rij op de rug gezien, in hun blote… Met de tekst: Steek er nog maar eens lekker een vinger in, na 1 januari kan het niet meer….. Supergrof natuurlijk. Maar voor een bepaalde doelgroep wel duidelijk. Wij lagen allemaal gestrekt van het lachen, mijn broer heeft altijd dit soort geintjes, die echt gewoon niet kunnen. Maar wat is humor?  Een trein, die uit de rails loopt volgens John Cleese. Toch wel een expert lijkt me. Wat mij betreft hadden ze er dan ook nog een paar blote heren tussen gezet. Maar ja, dan is de kans groot, dat beoogde effect van de campagne verloren gaat!!! 🙂

Antivuurwerkcampagne

Ik heb jaren geleden hier een enorme party gehad met oud en nieuw. Met professioneel afgestoken vuurwerk voor de deur. Ik kan gerust zeggen, dat we hebben geprobeerd het pand aan de overkant van de steeg, het Antonius Clubhuis, zo heette het toen nog, op te blazen. Gelukkig hadden we iemand met een springdiploma in huis, anders was het niet goed afgelopen met de hoeveelheid explosieven in mijn berging. Maar Lampie had het helemaal onder controle, alleen zijn tijdschema klopte van geen kanten. Terwijl wij Thais aan het fonduen waren in mijn keuken, verdwenen er steeds meer gasten naar de berging om onder bezielende begeleiding van Lamp de hele steeg te voorzien van op houten rekken gemonteerd siervuurwerk.

Ik had ook gasten uit Thailand, Duitsland en een Duitse Engelsman. Laatste had zijn zeer engelse broertje bij zich. Hij kon zo zijn weggelopen uit een Britse kostschoolfilm, een dik pubertje in een pak met een spelcomputer. De feestelijkheden interesseerden hem niet, hij zat zijn apparaat te vingeren… Totdat ik hem om een boodschap naar de berging stuurde. Hij schreeuwde het uit van geluk tegen zijn broer: ‘ J***s John, they’ve got enough f***king firework downstairs to blow up the whole f***king building!!!  Zijn spelcomputer lag eenzaam op de bank de rest van de avond….

Van zijn broer hoorde ik later, dat hij het er nog jaren over heeft gehad op zijn inderdaad kostschool. Zijn wilde dagen in Nederland….

Uiteindelijk waren de voorbereidingen precies om 3 minuten voor twaalf klaar.  Iedereen werd naar binnen gestuurd en Lampie liep in een zwart pak met een fakkel als de Dood met zijn zeis door de steeg. We hadden allemaal een menu gekregen met poëtische namen als ‘Zilverregen” en dergelijke erop, Lampie heeft de ziel van een dichter. We stelden ons op achter het keukenraam. Plotseling begon het schouwspel. We vielen van de ene verbazing in de andere. De OH’s en AH’s waren deze keer wel van de lucht. Het duurde en duurde, af en toe zagen we Lamp als een schaduw voorbijflitsen. De apotheose was dan de Zilverregen: Een waterval van zilver vuur vallend vlak langs het raam waar we stonden…..

Namens Ferguut, hij zwerft ergens rond….

En niets in mijn nek gekregen die keer!!!!

De kerst is alweer voorbij, de laatste dagen van het jaar. Vandaag moet ik enorm uitrusten. Ik ga op mijn gemak een beetje bloggen.  En slapen.

Bijna zover….