Vanmorgen zijn de verse mannetjes er zo tegen half negen. Ze gaan er direct vol tegenaan. Vandaag is het tegeldag. Ik heb me voorbereid op 2 dagen geknutsel en een vreselijk resultaat, gebaseerd op vorige ervaringen: Maar nee, deze tegelzetter weet wat hij doet en voor ik het weet is hij halverwege. Het ziet er hoopgevend uit. Met een gerust hart ga ik keukenkastjes opruimen. Daar heb ik de smaak van te pakken gekregen gisteren.

In de woonkamer zit Aafje in de buurt van het boeket op tafel sereen te kijken, voor haar op de vloer liggen alweer een paar tulpen. Vermoorde onschuld weet van de kat geen kwaad. Als ik er iets van zeg kijkt ze beledigd de andere kant op.

Maar als ik even niet oplet gaat ze de buit nogmaals inspecteren. ‘ Hmmm, interessant luchtje….. Volgens mij zaten er meer van die dingen in dat vijvertje…’

“Laat ik nog eens proberen er wat op te duiken. als die bemoeizuchtige heks tenminste even de andere kant opkijkt!”

En vliegensvlug heeft dat kleine rooie monster het weer voor elkaar. En een flinke buit deze keer. Voor de honderdste keer schik ik de bloemen weer in de schaal en tref wat preventieve maatregelen. Ik weet natuurlijk wel, dat niets deze kleine wilde dieren afschrikt. Straks liggen er ongetwijfeld weer wat plantaardige slachtoffers van zinloos geweld op mijn houten vloer.

Aan het eind van de ochtend zijn de mannetjes klaar met het tegelwerk. Het is prachtig geworden! Vakkundig wordt de vloer nog geëgaliseerd en deze dag zit er qua verbouwing weer op!. Trots poseert de tegelzetter voor zijn kunstwerk. en terecht. Sinds het broddelwerkje van zijn voorganger heb ik grote bewondering voor dit vak. Die kunst verstaat niet iedereen…

EN ZO IS HET NU

Ysbrandt heeft ook nog een hele goeie dag. Vanmiddag tijdens ons bezoekje aan mijn gewonde vriendin krijgt hij een bord vol kip van haar man! Oh, wat heeft hij het naar zijn zin! Mijn zangmaatje zingt voorlopig een toontje lager. Zij zit met haar linkerpols in het gips en haar rechterarm is verpakt in een soort mitella. Om de schouder op zijn plaats te houden.

Ze is gelukkig gezegend met enorme veerkracht. ‘Het is wat het is’, zegt ze, ‘Ik ga nu weer aftellen….’