Een jaar geleden was ik druk mijn vakantie aan het voorbereiden. Een maand retraite in een Boeddhistisch klooster: Plumvillage in de Dordogne. Elke dag les van Thich Nhat Hanh! Kampeerspullen inpakken, heel veel eten mee, vanwege dat hopeloze dieet. Dieren onderbrengen. En hop, de wijde wereld in. Ik kan me er niets bij voorstellen met dit weer. Brrr. Kramperen in een klooster. Honger lijden. Want dat heb ik ook gedaan daar. Omdat werkelijk overal soja en Ve-tsin in zat…..

Heks reisde in haar eentje. Wijs geworden door eerdere ervaringen met een reisgenote. Het was wel een verschrikkelijk eind rijden met mijn Tens-apparaat op de hoogste stand. De ontvangst was ook niet bepaald hartelijk. Een premenstruele non verbood me met mijn auto het terrein op te rijden. Ze wilde, dat ik met een kruiwagen al mijn bagage over een afstand van een paar kilometer over hobbelig terrein zou sjouwen……. WAT NOU WHIPLASH? Ze geloofde er niks van…

Nou ja, die nonnen zitten daar ook niet voor niets. Als ze verlicht waren hadden ze er niets te zoeken.

Uiteindelijk had Heks natuurlijk schijt aan die non. Ook kreeg ze hulp van een hele lieve man, die hoge ogen gooit bij de nonnetjes als klusjesman. Hij kan dus wel een potje breken daar.

Al snel had ik twee kittens bij me in de tent wonen. Dat slokte veel van mijn beperkte energie op. De rest gebruikte ik om elke dag naar de lessen van Thay te gaan. Alleen daarvoor al zou ik het allemaal zo weer doen. Maar niet met dit weer!

Het was een heftige reis, niet in de laatste plaats vanwege ernstige gezondheidstoestanden. Er was daar een vrouw, die me geweldig heeft geholpen. Zij heeft een schoondochter met ME en zag als enige mijn worsteling. Uit ervaring weet ze, dat je niets ziet aan deze patiënten. Aafje heb ik naar haar genoemd. Volledig verdiend.

Eén van de laatste dagen heb ik een aantal gekleurde badeendjes versierd met verf en glitters. En met watervaste stift gekalligrafeerd: ‘ Breathe, happiness is here and now en dergelijke” Toen iedereen naar een ander klooster was en ik het rijk alleen had, heb ik ze stiekem in de lotusvijver gegooid. Daar dobberen ze nog rond als het goed is. Of misschien zijn ze allang verwijderd door een nijdige non.

De meeste nonnetjes zijn overigens schatjes. Onze eigen Nederlandse non was super. Veel van de bezoekers zijn ook heel lief. Het is net het echte leven. Veel goede en lieve onvolmaakte mensen en een paar volmaakte eikels, die het dan weer voor de rest verpesten…..