Het is schitterend weer. Over een uurtje ga ik naar het strand met Trui. Lekker flaneren en een terrasje pakken. Deze week kenmerkt zich door heftige toestanden. Maar gisterenavond bespeurde ik een kentering in hetgeen op me afkomt.

Ik liep in een parkje met Ysbrandt. Een groepje jongelui zat te chillen op een bankje. Een jongemannetje, ja hij was heel klein, versperde de weg met zijn fiets. Ik wilde er net omheen gaan lopen, toen hij  met veel Leidse beleefdheidsfrasen de weg voor me vrijmaakte. ‘Ja, anders weet ik het wel weer, wat ze gaan zeggen…’ zei hij. ‘Oh, wat dan?’ Ik wilde het wel eens horen, wat hij allemaal om zijn oren kreeg van andere parkbezoekers.

Glijend en glibberend deed hij een paar kwaaie Leienaars na. Ik lag dubbel. Er gingen nog wat kwinkslagen heen en weer. Kijk, opeens weer contact met één van mijn partners in deze wereld, waar iedereen mijn partner is. Voor het ontvangen van liefde ben je echt niet aangewezen op het hebben van één relatie. Bij het geven ook niet trouwens.

In een volgend park werd ik aangesproken door één van onze stadsjunkies, of alco’s, of gewoon warhoofd. Soms is het niet helemaal duidelijk, maar hij zat met een paar maten op de alcoholbank. Muziekje erbij.

Met deze Antilliaanse heer, Rob, heb ik al eerder wat gesprekken gevoerd. Vandaag begon hij me te bejubelen. Ik was de meest fantastische, meest intelligente,  meest elegante, meest lieve vrouw van….. Hij spreidde zijn armen wijd uit alsof hij het  hele park wilde omvatten. Maar nee, dat was nog niet genoeg, de hele stad. De mooiste en meest elegante nog wel. Yes. Dat willen we horen van onze partners!

‘Je lijkt wel zo flamboyant als Burgermeester Rembrandt, zo met je hoed!’, zei hij nog, terwijl hij naar het beeld van Burgermeester van der Werf wees….

‘Hoe heet je ook alweer?’ ‘Heks’ Er ontstond een discussie over mijn naam. Het is een rare naam en ik ben er veel mee gepest. Maar eerlijk gezegd heeft me dat nooit zoveel gedaan. Ik ben trots op mijn naam en op het feit, dat niemand em meer vergeet. ‘Goed zo, Heks!’ zei de man. Hij was verontwaardigd over het pesten en trok een gezicht alsof hij die pestkoppen postuum nog een opstopper wilde verkopen.

Vanmiddag rende mijn buurvrouw uit de bloemenwinkel achter me aan. ‘Heks, wat ben je mooi, geweldig die hoed, filmsterrenbril en die fladderrok. Heerlijk, dat het eindelijk zomer is!’

Dus na een week vol rake klappen, is het weer tijd voor de goede kanten van de liefde. Mijn verbinding met alles en iedereen. En vooral ook die met mezelf. Iedereen is mijn partner! Sinds ik jaren geleden ontdekt heb, dat liefde en begrip genereren de sleutel tot een gelukkig leven is, is mijn leven een stuk leuker geworden.

Dat laten we toch niet verknallen door wat tegenslag hier en daar? Door de verwarring, die ontstaat en het lijden, dat daaruit voortvloeit? Alles gaat voorbij. Ook dit.

Maar iedere dag brengt nieuwe partners. Zolang er mensen zijn!