Het is avond. Heks rijdt door de stad. De hondjes draven braaf naast mijn scootmobiel. Blij dat we er nog eventjes op uit gaan.

In een park aan de Singel laat ik hen uitgebreid zwemmen. VikThor springt het ene bommetje na het andere. Maar ook Freya jaagt achter een balletje aan. Zij kan hier gemakkelijk in en uit het water komen. Bommetjes zijn niet aan haar besteed….. Nog niet.

Heks moet grinniken om haar kleine felle teefje. Zo fanatiek als ze door het water ploegt. Ze is nog geen jaar oud en apporteert al als de beste. Ze geeft de balletjes nog niet helemaal perfect af, daar wordt nog aan gewerkt. Ze dropt ze ergens min of meer in de buurt van mijn voeten. Maar Heks is heel tevreden met de prestaties van haar kleine viervoetige vriendin. Een echte werkhond. Net als haar grote broer Vikthor.

Ik ga een parkje verderop. Daar kom ik de man van een vriendin tegen met hond. We lopen samen een rondje, terwijl de hondjes als bezeten in het rond rennen. Zijn ‘Kom mee, dan kun je mijn vrouw even gedag zeggen,’ is niet aan dovemansoren gezegd. Even later sluit ik mijn vriendin in de armen. Min of meer. Een echte degelijke Coronaknuffel: Hoofden helemaal van elkaar weggedraaid.

‘Italië heeft een doelpunt gemaakt,’ roept ze enthousiast. Ze is Italiaanse. We juichen en springen van vreugde in het rond. Heks ook. Het idee, dat de Italianen van Oostenrijk zouden verliezen is te absurd voor woorden. Toch hebben ze een hele kluif gehad aan die wintersporters.

Ik tuf verder langs de Singel. Het is zwoel zomerweer. De hele namiddag heeft het gehoosd van de regen en stevig geonweerd, mijn doodsbange boskat kreeg er de rambam van, maar nu is het verbazingwekkend zacht.

In het verregende plantsoen zitten groepjes jongeren aan de diverse picknicktafels. Ze houden zich gedeisd, want er staan overal waarschuwingsborden. Ze mogen geen alcohol drinken en geen harde muziek draaien. Er wordt dus flink geblowd. Zoete geurige Cannabiswolken drijven mijn neus in.

Dan rijd ik weer terug de binnenstad in. Op de Nieuwe Rijn lijkt wel een volksfeest aan de gang. Alle terrassen zitten stampvol. Mensen gaan helemaal uit hun plaat. Het is een lawaai van jewelste. Heks rijdt veilig aan de overkant. Ver weg van al die gestoorde gekken.

‘Alsof Corona niet meer bestaat. Alsof het al helemaal weg is. Ze zijn compleet van God los….’ brom ik in mezelf. Er heerst een soort algehele gekte in de stad.

Afgelopen week word ik achtervolgd door een dronken student. Ik rijd het Noordeinde op met mijn hondjes. Twee dronkelappen lopen midden op de rijweg. Heks probeert er met een boog omheen te gaan. De ene student maakt ruim baan voor Heks, maar de ander begint me te achtervolgen. Hij jut mijn honden op. Ik hoor hem in mijn nek hijgen. Ik gooi mijn scoot op de hoogste stand. Mijn hondjes moeten nu echt in galop.

De student gaat ook in galop. Heks maant hem daarmee op te houden. De idioot gaat gewoon door. Hij ontwikkelt een behoorlijke snelheid, ondanks zijn beschonken staat. Heks schreeuwt hem verwensingen toe. Het helpt niet. Pas als ik dreig hem boven op zijn bek te slaan houdt hij ermee op. Iets in mijn stem verraadt, dat ik het meen. Een stoot adrenaline pompt door mijn lijf. Daar krijg je berenkracht van……

Trillend vervolg ik mijn route.

Wat is nu de lol om een vrouw in een scootmobiel op die manier te terroriseren? Heks kan er met haar kop niet bij. Graag zou ik hem in nuchtere staat eens flink de oren wassen. De balorige ballerige gek.

Vanmiddag spreek ik een leuke vrouw in weer een ander park. Alweer een Italiaanse! ‘Ik heb een heel nieuw mensbeeld gekregen, sinds het Coronavirus,’ vertelt ze me, ‘Mensen hebben helemaal niets voor een ander over. Alsof een mondkapje dragen bijvoorbeeld zo erg is. En zo kan ik nog wel even doorgaan.’

‘Ik heb als vrijwilliger in een verpleeghuis gewerkt het afgelopen jaar. Zeker 3 keer per week. Maar ik heb nog steeds geen vaccinatie, belachelijk natuurlijk. 1 op de 3 ouderen laat zich overigens niet vaccineren! “Vroeger verloren vrouwen hun baby na een vaccinatie,” is hun argument bijvoorbeeld.’

Heks lig dubbel van de lach. ‘Daar hoeven zij zich toch geen zorgen om te maken,’ hik ik, ‘Of zijn ze bang dat ze ongewenst zwanger zijn?’

De meeste kerels boven de zestig zijn natuurlijk zwanger, zo op het oog. Zou hun angst daar vandaan komen?

Verbijsterd is ze over de vergaande versoepelingen, terwijl de Indiase variant stevig in opmars is in Holland. ‘In Italië is het niet anders,’ zegt ze, ‘Ook daar doet iedereen alsof er niets meer aan de hand is….’

Straks ga ik wandelen met mijn vriendinnetje Belle. Lekker op anderhalve meter afstand van elkaar. Dat doen we elke zondag. Week in, week uit. Ik kijk er weer naar uit! De hondjes nog meer!!!!