Vandaag zit ik er dan eindelijk helemaal doorheen. Als ik opsta slaat een schimmellucht me in het gezicht. Dit fenomeen is al een paar dage aan de gang. Ik kan de lucht niet helemaal plaatsen. Maar voor de zekerheid onderneem ik actie.

Ik klim op een trapje in mijn badkamer en spuit een schimmeldodend middel op het plafond. Net als gisteren. Maar de lucht blijft. Ik haat die schimmellucht.

Ik heb decennia lang schimmels in mijn eigen lichaam bestreden, daardoor ben ik extreem gevoelig geworden voor de lucht van deze alom aanwezige levensvorm. Eerst maar eens koffie met pijnstillers. Een goeie oppepper heb ik nodig.

Een uur later rijd ik een rondje met mijn hondjes. Uit mijn ooghoek loer ik of ik een zwarte schaduw ontwaar. Ergens tussen de struiken. Of in een zijstraatje. Ik zoek mijn panter. Die teringlijer is al een dikke week pleiten. Ik rijd de hele Singel rond. Nergens een spoor van mijn zwarte ridder. Die malloot kan overal wel zitten. Tranen beginnen achter mijn oogbollen te prikken.

Dan ga ik naar de fysiotherapeut. De man stort zich op de verdikte ontstoken spier in mijn onderrug. Een gevolg van de mishandeling een jaar geleden. ‘Zo, daar zit een ellendig harde kern in, zeg,’ verbaast de man zich. Hij valt in voor mijn eigen fysiotherapeut. Het is voor het eerst, dat hij de chaos in mijn rug onder ogen krijgt.

Ik vertel hem, hoe die rug zo geworden is. ‘Die man is toch wel vervolgd?’ vraagt hij geschokt. Nee. De getuigen logen tussen hun tanden dat er niets gebeurd was en de dader wil nu geld van me lenen. De dader en de getuigen zijn kwaad op Heks, dat ze daar geen toestemming voor wil geven. ‘We gaan haar daarvoor vervolgen,’ schrijven de getuigen een paar weken geleden in een brief aan de advocaat. Zo staan de zaken.

Tja. Wat moet ik er van zeggen? We leven in een gekke wereld? Of: Er leven echt gekken in de wereld? Kies zelf maar.

Heks ruimt vervolgens haar huis op. De thuiszorg kon gisteren natuurlijk niet komen. Ik sta er dus alleen voor. Ik gooi kattenbakken leeg en breng het vuilnis weg.

Oh, wat ben ik moe. En waar is mijn kat. Heks is in tranen. Ik gooi zijn kattenbak leeg. Nog meer tranen. Potjandrie. ‘Freya, Kattenvrouwe. Help!!!’ schiet ik een gebedje af. Regelrecht naar Vanaheim. Ferguut is oud en hij mist een paar voortanden dankzij die ellendige Bengaal van de buren. Het wordt weer kouder. Hij moet thuis komen!

‘Wat ellendig, dat u uw kat kwijt bent,’ schrijft de katten-zoek-site me, nadat ze mijn aanmelding hebben doorgezet. En weer prikt pure wanhoop achter mijn ogen.

De kerstdagen waren zo heerlijk. Het dineetje met Steenvrouw en de kids: Zo gezellig. De kalkoen: Fantastisch gelukt. Gisteravond met Kras in Huize Heks restjes kalkoen eten: Fantastisch!

Kras geeft me bij binnenkomst een verwendoos. ‘Ik ben helemaal geïnspireerd geraakt door jouw verhaal over de beautyboxen. Dus ik dacht: Ik maak een mooie doos voor jou!

Heks zit ademloos naar de box te kijken. Het hele universum staat er op en het hele universum zit er in….. Allemaal heerlijke heksige objecten bevolken dit universum. Mooie kristallen, honingcalciet en malachiet, en een handig koperen schaaltje om kruiden in te mengen bijvoorbeeld.

Een flesje goudwater. Een prinsessenpen en dingetjes voor in de kerstboom. Een mini Wajangpop tegen de boze geesten. Piepkleine stempeltjes en een piepklein stempelkussen….. Wierook en een wierookhouder. En ga zo maar door.

En ook tijdens de ronde met mijn trouwe viervoeters, toen ik me zo wanhopig en rot voelde, kreeg ik een cadeautje. Ik ontdekte een kabouterhuisje in het plantsoen. Aan de voet van een enorme boomreus met trollebollen ontwaar ik de ingang van dit huisje. Een klein fietsenrek zonder fietsjes. Een kaboutertje is dus niet thuis vandaag. De ander zit op zijn terrasje.

Een boom verder ontdek ik nog een huisje. Een soort vogelhuisje. Maar dan tussen de boomwortels.

‘Paula was hier….’ staat er naast het kabouterhuisje geschreven. Wie is Paula? Zijn er nog meer huisjes te ontdekken hier of daar? Mysterie, mysterie…..

Paula is ongetwijfeld een heksje. Ze tovert vandaag zomaar een glimlach op mijn gezicht.

Eind van de middag: Heks ligt in bed. Met haar telefoon. Ze moet afspraken maken en dingen regelen. Life goes on.

Ik zit met iemand aan de telefoon om een probleem op te lossen met het verzilveren van een voucher. De man is uitermate behulpzaam en het probleem verdwijnt als sneeuw voor de zon. Net als we in de afrondende fase van het gesprek zijn beland, hoor ik een enorm gekrijs onder mijn slaapkamerraam. Razendsnel breek ik het gesprek af.

‘Dank u wel, u heeft me geweldig geholpen,’ roep ik in de hoorn. Om direct het contact te verbreken, nog voordat mijn gesprekspartner de kans krijgt iets terug te zeggen.

Weer gekrijs, bekend gekrijs. Maar dan in het kwadraat. Heks vliegt haar bed uit. Hangt binnen 2 seconden met haar haakneus uit het keukenraam. ‘Ferguut,’ krijs ik terug. En ja hoor: ‘Krijsmiauwend komt mijn zwarte monster uit de inham bij het portiek tevoorschijn.

‘Doe de deur open, vrouw, ik ben weer thuis en ik wil naar binnen. En wel nu. Schiet een beetje op, zeg. Honger, honger, Miauwwwww!’

Zingend vlieg ik de trap af. Race de berging door, knal de deur open….. Sluit mijn monster in de armen. Knuffel hem helemaal plat. Hij beantwoordt mijn groet met een geweldig snorpartij. Verrukt duwt hij zijn grote zwarte katerkop tegen mijn gezicht. Heks zoent hem waar ze hem raken kan….

‘Jeetje schat, wat stink je naar schimmel. Je hebt vastgezeten, dat staat als een paal boven water. In een vochtig schuurtje of keldertje.’ Opeens realiseer ik me, dat ik al dagenlang schimmel ruik…..

Mijn schat schrokt een grote bak met zijn lievelingsvoer naar binnen. Hij slobbert het bijgevoegde water gretig op. Dan kruipt hij bij me in bed. En daar lig hij nu al 2 uur aan 1 stuk door te snorren. Zachtjes en tevreden. Af en toe even een keiharde Miauw. Zo van: Ik ben er weer, hoor.

Heks is blij, blij, blij. Dank lieve vrouwe Freya. En mijn kattenvriendinnetje aan gene zijde, Anneke Tanneke Toverheks, die me steeds in mijn oren fluisterde, dat hij terug zou komen. Die vanmorgennog tegen me zei, dat het niet meer lang zou duren. Dank, dank, dank…….