Vandaag bereikte mij het bericht, dat de leraar van mijn lerares Indiase zang overleden is. In februari was hij nog in Nederland te gast op het Drupadfestival in Rasa te Utrecht. Georganiseerd als eerbetoon aan deze bijzondere man. Met als hoogtepunt een masterclass van de master himself.

Gevolgd door een fantastisch concert. Ik heb het ongelofelijke voorrecht genoten om hem te horen zingen.

Zijn krakende stem kwam langzaam op gang. Tranen stroomden over mijn wangen. Later vertelde een bevriende heks me in het kader van zang, dat mensen wiens keelchacra (Ja, het klinkt als cloaca…) helemaal geopend is, recht in iemands hart kunnen zingen.

Dat is wat deze man die bewuste koude dag in februari deed: Hij zong recht mijn hart in en Heks hield het niet droog. Een heel bijzonder mens is heengegaan. Hij zal verschrikkelijk gemist worden. Maar de engelenkoren zijn blij. Die kunnen nog veel van hem opsteken…. Al zijn zijn lesmethoden niet altijd bepaald hemels te noemen. Daar zullen ze behoorlijk aan moeten wennen…

Ik denk aan mijn geliefde lerares en haar gezin. Gelukkig is ze onlangs nog in India geweest. Het zal hen zwaar vallen. Sterkte lieve schatten.