Aan het eind van de ochtend gooi ik Varkentje in mijn auto en rijd naar Barendrecht voor een zangles. Ik heb heerlijk en lang geslapen. Ik kan er weer eventjes tegen. In het kleine dijkhuisje ga ik eerst aan de koffie. Mijn juf en ik kletsen elkaar de oren van het hoofd. We zitten in een vergelijkbare omslag in ons leven en ja, dat zet de kaken in beweging! De switch van Doetje naar Bitch! We zijn er vol van.

Na een half uur strijken we dan eindelijk giebelend neer in het souterrain. Tussen de Tampoera’s. We beginnen te zingen. Heks doet haar ogen dicht, om zich beter te concentreren. Het is een lastige ‘toonsoort’, waarin deze Raga staat. Als ik even afdwaal met mijn gedachten sla ik de plank mis. Bovendien begin ik dan ook nog te balken. Ik moet dus goed bij de les blijven…..

Mijn hoofd wordt heerlijk leeg terwijl mijn stem kronkelt en draait. Af en toe steekt mijn docente haar duim op. Goed zo, Heks, je bent lekker bezig!

Later loop ik met mijn hondje langs de dijk. Hij rent enthousiast achter een balletje aan. Mijn hoofd bevat dwarrelgedachten. Weer realiseer ik me, hoe weinig we als mens van elkaar weten. Hoezeer we onderling verschillen. Hoe we vol verwachtingen zitten. Hoe teleurgesteld we zijn, als die niet worden waargemaakt. En tegelijkertijd zijn we allemaal verbonden: Lijken we als twee druppels water op elkaar…… Druppels en oceaan.

Een herinnering verschijnt voor mijn geestesoog. Ik bevind me op een feestje. Een vriendin van me kikkert helemaal op van een hand op haar bil van een wildvreemde vent. Ze moet er enorm om lachen. Misschien geniet ze ook wel van de aandacht, of het feit, dat ze zo goed in de knijp-en-grijpmarkt ligt…. Maar dat weet ik dus niet, ik kan niet in haar hoofd kijken. In elk geval ben ik blij, dat die man van mij afblijft. Het is hem maar geraden ook: Heks is daar volstrekt niet van gediend!

Op hetzelfde feest spreken we een vrouw, die zeer onlangs in een dergelijke situatie de heer in kwestie een paar blauwe ballen heeft bezorgd. Ja, wie heeft er hier nu gelijk? Welke verwachtingen werden hier waargemaakt en wie werd teleurgesteld?

Het heeft ook wel iets moois, al die variaties op het thema mens. Het maakt het leven oneindig boeiend. Toch is het ook een verademing om zielsverwanten om je heen te hebben. Lang leve de vriendschap en liefde! Waar zouden we zijn zonder?