Tijdens de derde sessie weet mijn kersverse therapeut me al duidelijk te maken, dat mijn grootste probleem ligt in mijn vreselijke lange adem. Het vermogen om grenzen op te rekken en mensen eindeloos krediet te geven wreekt zich momenteel genadeloos. Aan alle kanten loop ik tegen dit fenomeen op. Ik word er niet goed van.

Toch is er maar één persoon, die hier iets aan kan doen. Heks zelf. Voor de zoveelste keer zal ik aan de bak moeten met het stellen van grenzen. Ontzettend moeilijk. Althans voor mij. Ik zoek nu eenmaal graag mijn grens op en ga er vervolgens met het grootste gemak gigantisch overheen.

Heks is gewend om te blijven investeren in relaties met familie en vrienden. Zelfs als het ten koste gaat van mezelf…… Als iemand na jarenlang geëikel één keertje aardig over de brug komt gooi ik me alweer volledig in de strijd. Eén aai over mijn boze bolletje en ik ben alweer je bitch!

Hele volksstammen hebben hier al profijt van gehad in het verleden. Bijkomend nadeel is, dat het gedrag van mensen er over het algemeen niet beter van wordt als je begripvol blijft. Waarom zouden ze je ook met respect behandelen? Zelf doe je het duidelijk ook niet!

Is iemand er eenmaal aan gewend om met kwetsend gedrag weg te komen dan wordt de drempel om dat gedrag opnieuw te vertonen steeds lager. En loopt het toch uit de hand dan zeg je gewoon een keertje iets aardigs en deze stumper vliegt alweer voor je…..

Heks is toch ook een ongelofelijk zacht gekookt ei

Heks is een sufferd. Al jaren blijkt mijn aanpak niet te werken en toch ga ik er vrolijk mee verder. Ik weet blijkbaar niet beter. Het levert waarschijnlijk nog iets op!

‘Ik wil gewoon nooit moeilijk doen,’ zegt een vriendinnetje van me een tijdje geleden tegen me, nadat ze me een afschuwelijk verhaal uit haar privéleven vertelt. In plaats van haar kwelgeesten een rotschop te geven gaat ze zelf kapot. Herkenbaar!

Keuze genoeg

Investeren in de verkeerde mensen is ook een talent. Sleuren en slepen aan moeizame vriendschappen…… Je moet het maar kunnen! Maar wat een verspilling van energie. Hou ermee op, Heks!

Ja. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Toch heb ik me heilig voorgenomen om vanaf nu geen stap meer te zetten in de verkeerde richting. Bijvoorbeeld om een ander een plezier te doen. Of omdat ik niet moeilijk wil doen.

Ik krabbel kleine stapjes in de goede richting. Sta stil als ik het niet meer weet.

Er moet veel worden opgeruimd in Huize Heks. De troep in mijn kledingkast staat er ongeveer symbool voor. Weg met de kleding, die niet meer bij me past. Of stukken, die ik nooit meer wil dragen. Of dingen, die ik gekregen heb van de verkeerde mensen. Loslaten is het devies.

Misschien heb ik een toffe-peer -complex…..

Dit soort processen gaat altijd gepaard met gevoelens van rouw. Het zij zo. Er is niemand overleden, maar ik heb toch veel verlies geleden de laatste jaren. Op velerlei vlakken.

Uiteindelijk is het de bedoeling dat er ruimte ontstaat. In mijn kledingkast, maar ook in mijn leven. Ruimte voor de meer gezonde relaties en vriendschappen. Want heus, die zijn er natuurlijk ook in mijn leven. De kunst is om daarin te investeren!