De afgelopen dagen houdt ik vakantie in eigen huis. Ik geniet van het heerlijke weer. ’s Middags lig ik in mijn hangmat. Ik heb een ouderwetse leesaanval. Ik jas er een paar boeken doorheen. Plotseling vind ik een boek van Arnon Grunberg in de boekenkast. Apocalyps. O ja, gekregen van een ex. Geen idee waarom ook alweer.

‘Zo gek, Frogs, die krentenkakker gaf nooit zomaar iets. Ik kan de presentjes op de vinger van 1 hand tellen ongeveer. Maar hiervan kan ik me totaal niet herinneren wat er achter zat. Iets goed maken? Verjaardag? Sinterklaas? Nee. Maar er staat wel een verhaal in, dat eventueel op mij kan slaan nu ik erover nadenk. Het heet “De blonde aap” Fantastisch geschreven overigens. Een volstrekt idiote geschiedenis.’

Heks houdt wel van Grunberg. De man kan schrijven. Hij legt weinig uit, wel zo prettig. En hij is wars van gemoraliseer. Heerlijk. Wel observeert hij scherp en genadeloos. Hij was mijns inziens op jonge leeftijd al een bepaald punt voorbij, dat nodig is om echt vrij te kunnen schrijven. Het punt van rekening houden met de gevoelens van degenen over wie je schrijft…… Pleasen lijkt niet bepaald zijn werkwijze.

Ik vermoed dat veel mensen hem niet aardig vinden en dat hem dat een worst is. Maar ik kan me vergissen natuurlijk.

Het verhaal gaat over een vrouw, die na een leven van stiekem huilen, eetclubjes en fietsclubjes een dodelijk saaie autobiografie schrijft. En hoe ze uiteindelijk van iedereen wil houden. Juist van de mensen waar niemand om geeft. Een soort iedereen is mijn partnergedoe, zoals Heks dat aanhangt, maar dan extremer.

Zij gaat ook daadwerkelijk met al die verschoppelingen de liefde bedrijven. Of wat daarvoor doorgaat. Zonder condoom omdat ze de werkelijkheid geen geweld aan wil doen. In haar eigen televisieshow. Opgesloten in een grote kooi…..

Het wordt haar dood, want de monstermensen die ze liefheeft vreten haar langzaam op….. Ze zijn wel dankbaar en blij overigens. Sommigen ervaren voor het eerst liefde in hun  armzalige leven. Een enkeling kan voor het eerst gebruik maken van zijn armetierige geslacht. Haar offer wordt zeker gewaardeerd binnen de waan van de dag.

De blonde aap wil dat alles echt is. We zijn het contact met de werkelijkheid verloren in haar optiek. Ook in die thematiek herken ik me. Real people. Zoals Hawaiianen dat fenomeen noemen. Gefascineerd lees ik verder. Af en toe lig ik onder de tafel van het lachen. Het is ook grappig. En absurd.

Mocht ik het boek gekregen hebben om me op de kast te jagen, dan moet ik de gulle gever teleurstellen. Ik lach me een ongeluk om het verhaal. Maar ja, de analogie tussen Heks en de blonde aap gaat maar ten dele op. Mij krijg je met geen stok in een kooi en al helemaal niet op televisie. Ook condoomloze seks met Jan en Alleman is uitgesloten. Laat staan dat ik mezelf laat opvreten…..

Of is het een sleutelroman/verhaal?

Hoewel? Dat laatste is wel min of meer gebeurd. Alleen heette het niet opvreten maar uitvreten……

‘De werkelijkheid is vaak absurder dan wat je maar kunt verzinnen. Dat is me al vaak opgevallen. Het zijn rare verhalen, die Grunberg vertelt, maar kijk om je heen, ik zie wel gekkere dingen…… En minder lachwekkend helaas,’ oreer ik tegen mijn kikkervriend. Hij is een beetje nieuwsgierig geworden naar het boek. ‘Het heet Apocalyps. Je mag het wel lenen, als ik het uit heb.’ Ik leen zelden meer boeken uit. Het zijn vrienden van me en ik mis ze als  ze er niet zijn. Ook heb ik er al teveel nooit meer terug gekregen. Maar Frogsie is een uitzondering.