Vorige week vrijdag zit ik televisie te kijken. Alweer een Corona-persconferentie. Verbijsterd aanschouw ik het tenenkrommende gestuntel van onze nationale demissionaire ramppremier en zijn broeder in het kwaad. Je weet wel, die man met die kekke schoentjes. Je kunt er van zeggen wat je wilt, maar die dingen leiden in elk geval lekker af van zijn zwaar getormenteerde kop. Hop.

Er is weer een enorme golf besmettingen over ons heen aan het rollen. Dus er moeten weer allerlei maatregelen van stal worden gehaald, om het virus terug te dringen. De politici doen net of deze golf als donderslag bij heldere hemel is ontstaan. Alsof niet in omringende landen de Delta variant al enorme problemen heeft veroorzaakt.

Aan het eind van de rit beginnen de diverse journalisten hun vragen af te vuren over de nieuwe maatregelen. ‘Zijn jullie niet voorbarig geweest 3 weken geleden met het opheffen van zo ongeveer alle maatregelen?’ begint een dame van de NOS de demissionaire premier de flaporen te wassen. Rutte slijpt knarsend zijn konijnentandjes, opdat hij zich goed kan vastbijten in alweer zijn volgende leugen.

‘Nee hoor,’ begint de dwaas zijn gedaas. Heks wacht het niet af. Ik ga niet zitten luisteren naar zijn stompzinnige gebazel. Naar zijn systematische gelieg.

‘Je bent een liegbeest, een jokkebrok, van achter en van voren….’ zing ik in plaats daarvan.

‘Hij zei afgelopen week, pal nadat onze geliefde misdaadverslaggever was neergeschoten, dat hij altijd al moeite had met Peter R. de Vries,’ mopper ik een half uur later tegen de Don, ‘Ja, vind je het gek. Die Peter R. liegt echt nooit. Die man is wars van onwaarheden. Daar kan ons nationale liegbeest natuurlijk helemaal niks mee. Hij is er hoogstwaarschijnlijk zwaar allergisch voor….’

‘Ik heb het gezien,’ antwoordt de Don, ‘Walgelijk toch, dat hij dat punt dan moet maken op zo’n moment…..’ Inderdaad verre van kies. Leuk ook voor de familie van Peter R. Maar wat kun je verwachten van een leugenachtige narcist, die met alles weg komt. Rutte denkt werkelijk dat hij alles maar kan zeggen. Ginnegappend en wel.

Ja, Ruttekutte houdt nu eenmaal helemaal niet van eerlijke mensen. Dat was ook steeds zijn probleem met Pieter Omtzigt. Eerlijke mensen spreken steeds maar de waarheid. Je wordt er niet goed van! Al die oprechtheid, wat moet je er mee? Hij is meer van de opportunistische vergeetachtigheid. Van de leugenachtige waarheidsweerlegging…… Daar scoort hij al kabinetten lang punten mee!

Ook nu liegt hij weer tussen zijn tanden. Bagatelliseert hij zich een ongeluk. Totdat hij na het weekend uit pure noodzaak dan toch maar zijn slapjanusachtige excuus aanbiedt aan alle mensen, die hij vol overtuiging de schuld heeft gegeven van zijn eigen wanbeleid. Nadat er een storm van kritiek over hem heen wapperde.

Heks heeft het al voorspeld. De zoveelste Coronagolf is een feit. De golf is wel iets eerder geland, dan ik had gedacht. Ik gokte eerlijk gezegd op begin augustus. Ik had nog een beetje respijt vanwege de zomer verwacht. Nou ja, zomer. Het is natuurlijk ook een zomer van lik mijn vestje. De regen is niet van de lucht!

We hebben intussen dan ook niet alleen maar met een Corornagolf te maken. Nee, een deel van Nederland staat letterlijk onder water. En dan ook nog eens precies het gedeelte, waar je het niet van verwacht. Het enige stukje Nederland, waar echte heuvels zijn. En zelfs een berg: De Pietersberg! Hoe is het mogelijk, dat mensen daar hun huizen uit drijven?

Hekst woont in de Randstad dan wel meters onder zeeniveau, toch houden wij het hier helemaal droog. Behalve onze ogen. Sinds ik vanmiddag op het journaal heb gehoord, dat Peter R. de Vries vandaag na zijn knokpartij van een week alsnog is overleden, druppen er alsmaar tranen uit mijn ogen. Ik vind het verschrikkelijk. En ik ken die man niet eens. Ik vind het zo in en in triest. Zo verdrietig…..

‘Kan niemand die achterlijke daders en die geesteszieke opdrachtgever in hun cel afknallen,’ denk ik wraakzuchtig. Dat moet toch een eitje zijn? Waarom mogen alleen doorgewinterde criminelen de wet aan hun laars lappen?

‘Daar zijn het criminelen voor, Heks,’ sus ik mezelf. Die hebben geen hart maar een betonblok in hun borstkas. Die liggen hier niet eens wakker van. Ik stel me zo voor, dat ze dolblij zijn met deze afloop. Weer een succesje in hun strijd tegen het goede. Weer een moraalridder minder. Die integere mensen zijn maar lastpakken. Die knal je het beste gewoon af. Gewoon met een doodordinaire liquidatie. Opgeruimd staat netjes.

Wat een trieste dag. Wat een dieptepunt in dit toch al zo druilerige jaar.

Heks steekt een kaarsje aan. Ik leg wat muntgeld op mijn altaar. Tolgeld. Voor al wie de oversteek wil maken. Voor alle zielen, die op reis gaan. Maar vooral voor Peter R. de Vries. Rust in vrede, oude strijder.

Mijn gedachten gaan uit naar zijn dierbaren.