Winterjasmijn

De wereld is klein. Dat is natuurlijk een rare uitspraak, gezien de hoeveelheid mensen op deze aardbol alleen al. Toch verbaast het mij altijd, hoe dichtbij wildvreemden vaak zijn in mijn sociale netwerk. Er wordt wel beweerd, dat we allemaal via 6 tussenstappen met elkaar verbonden zijn. Ons kent ons….Tel daar dan nog eens bij op, dat we uit allemaal deeltjes bestaan, die op grote afstand met andere deeltjes zijn verstrengeld en de schepping is 1 groot ademend  lichaam. : Het lichaam van god/godin….

EVEN DE SCHAATSEN SLIJPEN

ThayThay wil zijn nagels slijpen…

Vanmiddag was ik weer op de Vogelplas te vinden. Schaatsen! Ik heb het helemaal ontdekt daar. Het is zo goed te verenigen met Ysbrandts belangen. Het is ook nog heel dichtbij. En helemaal een andere poolwereld tegelijkertijd.

Heks met glitterbol op hoofd

Alleen heks zelf heeft schittering…

Bij de koek en zopie werd mijn hoofddeksel enthousiast becommentarieerd door een vrolijke dame die zelf een rode puntmuts op haar hoofd had. Ik zie er een beetje uit als een kerstversiering met die glinstermuts op mijn kop. In dit hoofddeksel zijn oneindig veel strass steentjes verwerkt, dus het schittert als een discobal daar boven op mijn heksenhoofd.

Helaas is het niet te fotograferen. De lady in red deed een verwoede poging, maar het mocht niet baten. ik maakte een paar mooie foto’s van deze prachtige moeder met haar zoon. Ze waren heerlijk een middag samen aan het schaatsen en genieten. Wat een bofferd is die jongen, met zo’n moeder. Ik schaatste vroeger met mijn vader. Sporadisch, maar het is voorgekomen. En ik vond het geweldig!

Mijn vader was een beest op noren. Soms reden we de polder in en vertelde hij me verhalen uit de oorlog. Hoe hij daar als jongen met zijn broer palen van het luchtafweergeschut afzaagde om daarmee de kachel te stoken in de oorlog. En hoe ze bijna gepakt werden…Althans, dat dachten ze. Urenlang zaten ze ademloos in de oorverdovende stilte. Soms een krakende tak…

maanverlichtte nacht in donker bos

Totdat ze ontdekten, dat het de buurman was. Met zijn lading gestolen hout. Net zo bang als de broers. Mijn pa vertelde hoe ze het hout op een groenteschuit laadden en stilletjes naar zijn grootvader op de Morsweg roeiden. Daar  bedekten ze de buit met mest uit opa’s konijnenhokken. Dan moesten ze nog onder de spoorbrug doorvaren. Daarop stond de vijand.’Wat hebben jullie daar?’ Alle zenuwvezels strak: ‘Konijnenmest….”

Gelukkig heb ik Ysbrandt

Hij kon ook heel mooi ijsdansen, dat zie je tegenwoordig nauwelijks meer in het wild. Daarmee heeft hij mijn moeder bij het eerste afspraakje op het ijs verleid. Gelukkig voor hem was het een strenge winter, zo kon hij toeslaan…… Zij kon totaal niet schaatsen en ze viel voortdurend. Hij ving haar dan riddelijk op en deed daar zo zijn voordeel mee….

Het is dus genetisch, dat geschaats…

Diepe genetische schaatscode…

Toen ik de vrouw, lady in red, uitnodigde voor mijn blog, begon ze over de blog van iemand die ik goed ken! Zo grappig toch weer dat ons ken ons. Onze kleine wereld.

Avond valt

Morgen ben ik uitgenodigd op het eten bij X. Ook weer een duidelijk geval van kleine wereld. X en ik hebben dezelfde thuiszorg. Twee keer per week gaat ze na mij linea recta naar hem. Ik had dus al regelmatig iets over hem gehoord. En opeens blijkt het de buurman te zijn van goede vrienden! En we hebben plotseling een eetclub…..

De wereld is klein en wonderlijk….

Groots en meeslepend leven op een postzegel…

Welterusten
Alles zwijgt