Deze week haal ik medicijnen voor Varkentje op bij de dierenarts. Helaas heeft hij weer last gekregen van zijn onderhuids immer aanwezige huidaandoening, nadat hij is gevaccineerd. Het zorgvuldig opgebouwde evenwicht is opnieuw helemaal zoek. Ik ben alweer bezig met de hopeloze gifbaden…..

Terwijl ik afreken valt mij oog op een advertentie voor sterilisaties. Ik heb nog een leep lapje op de rol staan voor deze ingreep. In de maand april krijg ik korting zie ik. Maar de maand is bijna om! ‘Woensdag en donderdag heb ik nog plek. Wilt u beide katten laten steriliseren?’

Oeps. Ik ben van plan om Leonoor te laten helpen. Ze is vreselijk als ze krols is, althans: voor mij. Ze piest overal in huis op elk losliggend kussentje. Dat is nog tot daar aan toe, maar ze doet het ook in mijn heksenbed. Niet zo vaak als ik dacht. Mijn waterbed is helaas lek. Maar lang voor dit lek zorgde dit monster al regelmatig voor een nat bed…..

Pippi moet ook nog gesteriliseerd worden. Maar niet nu. Of toch wel? ‘Ik ga het even overleggen met mijn vriendin. Zij wil nog graag een kitten van mijn kat. We hebben al een zaaddonor….’ De assistentes kijken alsof ze het niet begrijpen. Er zijn zoveel katten in allerlei opvanghuizen door het hele land. Waarom weer nieuwe poesjes erbij maken?

‘Ik zet ze er allebei wel in voor donderdag, dan kun je er nog eventjes over nadenken.’

De volgende dag bel ik hen op: ‘Pippi komt niet mee.’ Ik schrijf de baas van dekkater Kokeshi. ‘Heeft hij z’n ballen nog? Mag mijn krolse poesje komen?’ Helaas. s’Avonds laat krijg ik een berichtje, dat deze geile en tevens lieve dekkater is geholpen……

Donderdagmorgen breng ik Leonoor om acht uur s’morgens weg voor haar grote operatie. Terwijl ik aan de balie sta komt de dierenarts tevoorschijn. ‘Komt Pippi niet mee?’ Ik vertel over mijn dilemma en hoe ik nu eigenlijk weer spijt heb, dat ik het heb afgebeld. ‘Haal haar maar op, ik heb nog wel tijd voor dat meisje.’ Heks hakt de knoop door. Geen jonge poesjes meer, kittens, poezenbabies……

Aan het eind van de middag haal ik de dames weer op. Ik betaal een idiote rekening. Ondanks de korting. Thuisgekomen sluit ik hen op in de slaapkamer en loop eventjes naar de keuken. Als ik terug kom ontsnapt Leonoor. Als een schaduw schiet ze door het kattenluik naar buiten om vervolgens allemaal dingen te doen die niet mogen: Springen, klimmen…..

Ik wacht tot ze rustig ergens zit en pak haar dan voorzichtig op. Ze is gewoon een beetje over haar theewater. Kalmerend spreek ik haar toe. Samen met de twee zielige hoopjes poes breng ik de rest van de dag in bed door. Ik zorg dat ze zich rustig houden en jaag alle andere beesten de woonkamer in.

De volgende dag komt mijn hulp en collega poezenvrouwtje. ‘Oh, wat jammer, dat er geen jonge poesjes meer komen! Hoeveel betaalde je nu eigenlijk met die korting eraf?’ Als ik het haar vertel begint ze te lachen,’Mijn dierenarts is nog een tientje goedkoper per kat en dat is het normale tarief!’  Meuh…….

Na een paar dagen zijn de menopauzale dames weer helemaal de oude. Ze eten goed. Zijn weer wat actiever. Alleen hebben ze allebei een dikke bult rond de wond op hun kaalgeschoren buikjes….. Dat is normaal. Gewoon een beetje vochtophoping rond de hechtingen. Gelukkig heeft de ontsnapping van Leonoor geen nadelige gevolgen gehad……

Verleden tijd….

Verleden tijd….

Verleden tijd….