Herman IJzerman, buurtpastor in Rotterdam: “Er zijn aandoeningen en angsten die onoplosbaar zijn. In nabijheid delen wij deze angsten en onoplosbaarheid. Er rest soms niets anders dan het uithouden in het onvermogen.”

Vandaag in mijn kerk ging het over onmacht. Bovenstaande was de openingstekst. Zeer herkenbaar voor mij. Ik zit het leven vaak uit. Alles gaat voorbij uiteindelijk. Nu bedoel ik dat helemaal niet zwartgallig, het is gewoon zoals het is. Of zoals Thich Nhat Hanh zegt: ‘This is it!’

Helaas strookt dat niet met onze verrichtingen maatschappij. Mensen zijn nummers. Een probleem moet worden aangepakt. Is er geen oplossing voorhanden, dan valt weinig te verrichten en daar is geen eer aan te behalen. Zo’n probleembak wordt uitgerangeerd. Dit is een veelvoorkomend fenomeen overigens.

De kunst met tegenslag is om het niet persoonlijk te nemen. Een bijna onmogelijke opdracht. Ik vergeet het regelmatig en dan voel ik me pas echt beroerd.

De wereld is sowieso vaak een verdorven plek, mensen kramen met een uitgestreken gezichten de meest vreselijke leugens uit om hun eigen hachje te redden. Of om te verdienen aan andermans ondergang. Een stuitend voorbeeld was natuurlijk de hele discussie over de Diane-pil afgelopen week. Vrouwen overlijden eraan, maar je kunt hem nog rustig innemen….

Ik heb ooit een psychiater een opmerking horen maken ten aanzien van suïcide als bijverschijnsel van antidepressiva: ‘Daar raken we mensen op kwijt”. Hij gebruikte dan wel het woord mensen, maar het klonk niet bepaald menselijk.

Vanavond zag ik een item op TV over Blue Zones, een vijftal gebieden in de wereld, waar mensen opmerkelijk oud worden. In zeer goede gezondheid. Er kwam een hartchirurg langs, die tot zijn vijfennegentigste (!) volop aan het werk was geweest. Wat zijn dat voor’n zones? In elk geval eten ze heel veel groente en fruit, geen cola, vet, suiker en andere ellende.

SUIKER IS GEZOND

Afgelopen week zag ik ook een programma over suiker. Hoe de suikerunie hun eigen wetenschappelijk instituut subsidieert om voorlichting te geven over hun eigen product. De directeur van de suikerfabriek zit in het bestuur van dit onafhankelijk (!) orgaan. De wetenschapster duikt ook weer op in de fabriek….. Maar ze is heel objectief Mweuh? Met een van leugenachtigheid keiharde kop kijkt ze de camera in en liegt dat ze barst. Suiker is gezond. Je wordt er niet dik van. Mensen moeten gewoon meer bewegen.

Ook zag ik, dat de Europese voedingsindustrie een miljard (!) euro heeft uitgegeven aan lobbyen in Brussel tegen een helder systeem om verpakkingen van informatie te voorzien. En met succes. Het is nog steeds spoorzoeken met een vergrootglas naar een beschrijving van alle rotzooi in een gemiddeld product van de moderne voedseltechnologie. Eng woord overigens.

Brussel ligt niet bepaald in een Blue Zone, tenzij je het hebt over het werkterrein bij uitstek vermoed ik, de kroegen, waar de lobbyisten blauw als balletjes deze proberen aan het rollen te krijgen…..

Na de kerk zei Jip: “Je had zeker een dipje deze week? Kom we gaan naar de kroeg….”. Hij leest mijn blog. Vandaar. Dus samen met zijn vrouw Janneke hebben we heerlijk in onze stamkroeg van wijn en bittergarnituur genoten. Vlaamse frieten in mijn geval. Intussen bespraken we bovenstaande onderwerpen en nog veel meer. Zoals het feit, dat Janneke in de krant staat!!!  Ze heeft een schilderij gewonnen….. Nog een lelijk ding ook, vertelt ze me. Haha, win je ook eens iets…. Wij zitten nooit om een onderwerp verlegen.

NAAR DE KROEG MET JIP EN JANNEKE

Er gebeuren enge dingen in de wereld. Mensen verkopen hun ziel als ze er lekker aan kunnen verdienen.  En de jouwe erbij, als je niet oppast… Veel ellende is niet op te lossen, dus niet interessant. Rest slechts het uit te zitten, als een gevangenisstraf. Onterecht veroordeeld…. Alhoewel je in zogenaamde spirituele kringen soms naar je kop krijgt, dat het je karma is. Yek.

Ik zorg gewoon, dat ik in een volgend leven in zo’n Blue Zone terecht kom!

Gelukkig zijn er mensen in mijn leven, die het samen met mij uitzitten, tijdens de vele dipjes horende bij ME.  In de kroeg deze keer. En daar gaat het om in het leven heb ik ontdekt. Dat is de vrucht van mijn mislukte bestaan: Ik raak aan waar het echt om draait!!!! Dippen met je vrienden…..Bofferd ben ik toch!