Een bezem is om op te vliegen! Of om je stoepje mee schoon te vegen. Toch niet om mensen mee de deur uit te bonjouren? Heks zit met gebakken peren en moet nog veel leren…..

‘Heks, het is natuurlijk geweldig dat je zo in het hier en nu leeft, maar nu snap ik eindelijk ook waar jij tegenaan loopt. Hierdoor!’ Mijn therapeute kijkt me vriendelijk aan. ‘Het maakt dat je steeds weer opnieuw begint aan mensen, die je in het verleden enorm hebben gekwetst.’

‘Je geeft alles en iedereen altijd weer een tweede, derde, vierde vijfde, zesde, zevende, achtste en ga zo maar door kans. Want dat was toen en morgen bestaat nog niet en nu is nu. En nu ben je misschien nog niet vergeten, maar je hebt al wel vergeven wat er gisteren is gebeurd.’

‘Toch zullen die figuren, die je zo vrolijk weer over de vloer laat komen, je morgen evenzogoed weer opnieuw kwetsen. Ze zijn nog precies dezelfden als die ze gisteren waren. Veel mensen groeien niet naarmate ze ouder worden. Ze verschrompelen. En niet alleen lichamelijk…… Ook geestelijk worden ze eerder een karikatuur van zichzelf….’

Het laatste heb ik erbij verzonnen, maar ze had het evenzogoed kunnen zeggen. Want je kunt ook goed lachen met deze vrouw.

‘Heks, de bezem moet er echt door bij jou!’

Het is zo. Heks is vergevingsgezind van aard. Ik streef naar harmonie, eenheid, heelheid, interzijn. Het duurt vrij lang voordat ik echt een grens trek. ‘Tegen die tijd ben je vaak zo kwaad, dat je het scheldend doet. En dat is natuurlijk ook jammer. Je zou het in alle rust moeten doen. Vriendelijk maar beslist. Gewoon de meeste mensen op veilige afstand houden.’

‘Jij hebt echt een paar verkeerde ideeën, zoals geven, geven, geven, nooit iemand buitensluiten, altijd vergeven, iedereen een nieuwe kans geven….’ besluit ze haar verhaal.

Alweer de bezem erdoor? Ik heb het gevoel, dat ik al mijn hele leven loop te redderen met die bezem. Ik kom gewoonweg niet aan een potje vliegen toe op die manier…..

Blijft er nog wel iemand over, waar ik me bij op mijn gemak voel? Soms twijfel ik daaraan, maar gelukkig heb ik een handvol dierbaren, waar ik nooit aan twijfel. Blijvertjes. Al jaren.

‘Ik ken mensen, die niet 1 echte vriend hebben. Hun contacten zijn oppervlakkig en tijdelijk. Er is niemand bij wie ze midden in de nacht kunnen aankloppen. Ware vriendschap is een godsgeschenk.’

‘Dat geldt voor praktisch iedereen, Heks. We hebben vaak maar een paar echte goede vrienden. Dus dat is inderdaad al heel wat. Gooi alle uitvreters asjeblieft op straat! Maar ook die types, die op je nek zitten, of aan je kop zeuren, of betweterige taal uitslaan: Veeg ze de deur uit! Hou afstand.’

‘Ach, ze bedoelen het niet kwaad,’ mompel ik vergoeilijkend terwijl ik naar de deur loop. Het uurtje zit er alweer op. ‘Ja, Heks, nu doe je het weer. Je praat het goed. Je vergeeft het alweer bij voorbaat. Je was toch zo nijdig hierover? Laat die bevoogdende betweters,  gemene uitvreters en andere mensen die je alleen gebruiken er dan niet mee wegkomen!’