‘Ik ben er gisteren achter gekomen dat ik lesbisch ben,’ mijn acupuncturist kijkt me verbluft aan, dit had hij niet verwacht, ‘kijk maar, mijn wijsvinger is veel korter dan mijn ringvinger. Dat komt door het testosteronniveau in de baarmoeder tijdens de eerste maanden van de zwangerschap. Bij vrouwen is dit ook een indicatie voor hun seksuele geaardheid, allemaal wetenschappelijk bewezen!’

Dus de lengte van je vingers zijn een vingerwijzing naar je seksuele voorkeur? En dat geldt alleen voor vrouwen? Omdat vrouwen van vingeren houden wellicht?

‘Bij mannen is die link niet gelegd. Geloof jij het? De meeste wetenschappers zijn mannen en die willen natuurlijk niet op de vingers worden getikt om uit de kast te komen nadat ze door Jan en Alleman met de Pet op de vingers zijn gekeken……’

Mijn vriend de acupuncturist is niet onder de indruk van al die wetenschappelijke feiten. De raarste volstrekt irrelevante onderzoeken worden maar gedaan met de meest idiote uitkomsten, maar zijn professie wordt veelal weggezet als klinklare nonsens!

Heks heeft als jonge meid wel eens een vriendinnetje gehad, dus mijn liefde voor vrouwen komt niet  geheel uit de lucht vallen. We liftten destijds samen naar Parijs om de Franse nationale feestdag mee te vieren: 14 juillet! De stad was opeens heel anders dan tijdens een eerder bezoek met een vriendje.

 

Toen we op Place du Tertre aan het dansen waren werden we in no time openomen in een groep levensgrote potige potten, die ons terstond uitnodigden bij hen thuis bijvoorbeeld. En ’s avonds op het Bal de Pompiers du MONTMARTRE werden we omgeven door hitsige brandweermannen, die maar niet konden verstouwen dat deze lekkere hapjes aan hun neus voorbij gingen.

‘Door met elkaar te zijn ontnemen jullie ons twee vrouwen!’ riep een verontwaardigde spuitgast. Rare redenatie. Alsof er niet nog miljoenen jongedames over zijn in de wijde wereld. En alsof wij, als we dan een man zouden willen beminnen, meteen maar hem zouden willen bespringen!

‘Ik ben gewoon een heteroseksuele lesbo. Waarom niet? Ik ben tenslotte ook een vrouwelijke travestiet met mijn passie voor verkleedpartijtjes,’ mijn behandelaar schiet in de lach. Hij kent me langer dan vandaag.

Gisterenavond zie ik een leuk televisieprogramma. Dat heb je ook niet elke dag! Ryanne van Dorst doet in de serie ‘Geslacht’ een onderzoek naar de rol van gender in onze maatschappij. Ik kijk naar deel twee van de reeks. Hierin gaat ze onder meer langs bij de travestiet Snorella. Een grande dame met snor en borsthaar. En een eigen biermerk! Wat een leuk bezoekje! Daar knapt een mens van op!

Ook heeft ze een onderhoud met een wetenschapper over wat onze vingers allemaal vertellen over onze geaardheid. Samen met Snorella laat ze zich testen……

Ik kikker helemaal op van deze materie. Al jaren heb ik een grote voorkeur voor alles wat afwijkt van de norm. Die hopeloze norm. Normaal willen zijn is zo normaal geworden dat we tegenwoordig geneigd zijn om alles wat afwijkt desnoods met grove middelen terug te brengen tot iets acceptabels binnen ‘De Norm’. Die nimmer aflatende worm. Die ons aanvreet in onze eigen persoonlijke originele wortels.

Stilte voor de storm.

‘Kijk,’ zegt een historica in het programma, ze is gespecialiseerd in hermafrodieten door de eeuwen heen, ‘Dit zou je tegenwoordig niet meer zien. Een volwassen vrouw met naast haar vrouwelijke geslacht ook nog een flinke penis.’ Er komen allerlei plaatjes in beeld van kuttige piemels en piemelige kutjes. ‘Tegenwoordig meent men bij de geboorte op grond van DNA te kunnen bepalen hoe het eigenlijk zit in een dergelijk geval, zodat de overbodige onderdelen direct verwijderd kunnen worden.’

‘Dus er is een groot overgangsgebied, maar daar wordt dan direct weer een tweedeling in mannelijk en vrouwelijk in gemaakt?’ vat Ryanne het gevat samen. ‘Ja, vroeger was dat niet zo, zoals je op deze afbeeldingen kunt zien. Maar tegenwoordig zie je dit soort taferelen eigenlijk nooit meer…..’

Heks met haar lesbische vingers zit geboeid te kijken. Wat een leuk mens is dat zeg, die Ryanne. Ik ben direct helemaal verzot op haar. Verfrissend en sprankelend. ‘Ik wordt altijd veertig of ouder geschat,’ zegt ze laconiek als leeftijd ter sprake komt. Ze is veel jonger! Eindelijk eens iemand die zich niet laat opspuiten om maar piep te lijken.

Als ik na de acupunctuurbehandeling terug naar huis rijd word ik plotseling achtervolgd door een busje. De situatie ontstaat bij een stoplicht en zoals wel vaker met dit soort dingen heb ik geen idee waar al die agressie vandaan komt. Ik rijd op goed geluk een woonwijk in. De bus volgt. Ik sla een paar keer af. Mijn belager ook.

Ik heb ooit wel eens met een hele agressieve kerel te maken gehad, een beer van een anabole bouwvakker, die probeerde mijn auto binnen te dringen, toen ik stilstond bij een stoplicht. Volgens hem had ik te vroeg mijn richtingaanwijzer aangezet, toen hij in mijn dode hoek reed. Dat was alles…….

Ik was niet van rijbaan veranderd, zoals een man afgelopen weekend bij Heks wel doet, als ik in zijn blinde hoek rijd. Zijn auto ploft zacht tegen mijn auto aan. Gelukkig is mijn Kanariepiet zo vies, dat ik geen schade heb. De laag vuil vangt de klap op als het ware. Zijn auto heeft wel een flinke kras…..

En de man? Zo’n leuke man! Hij moet er om lachen. Hij maakt mij ook aan het lachen. Vervolgens poseert hij opgewekt naast zijn verse kras. Zowaar een positieve ervaring met mijn botsautootje voor de verandering.

Die bus is andere koek. Ik durf dan ook niet stil te gaan staan, want wie weet wat er dan uit dat busje komt zetten. Een homohater wellicht, die mijn lesbische handen heeft gespot op mijn stuur: We stonden tenslotte naast elkaar bij een stoplicht!

Pas op de Afred Hitcockdreef, ja echt waar, raak ik de ellendeling kwijt. Wat een toeval. Die naam verwijst werkelijk naar allemaal zaken die op de situatie van toepassing zijn!

Dit is al de derde keer in vier maanden dat ik een gek op de weg tref, die me probeert eraf te rijden. Twee keer betrof het een hersenloze in een busje. De derde was een knappe man in een personenauto. Hij is de enige van hen waar ik een gezicht bij heb. Hij zat te lachen, terwijl hij mij een ongeluk bezorgde! Wat zijn mensen toch gestoord!

Dinsdag kreeg ik een joekel van een bekeuring. Ik reed de straat in van de kerk waar mijn koor repeteert. Ik had haast, maar zag nog wel een paar mannen in apenpakkies weggedoken in een op de middenberm geparkeerde auto met Handhaving erop geschreven. ‘Wat doen die daar?’ schoot het nog door me heen.

Ze zaten naast het nieuwe verkeersbord te posten. Ik was zo door hen afgeleid, dat ik het onding niet eens heb gezien. Opeens mag je die straat niet meer in. 150 euro boete! Anderen, die op het trottoir geparkeerd stonden kwamen eraf met een waarschuwing. Mijn protesten mochten echter niet baten. Dat lesbische wijf moesten ze toch echt wel eventjes hebben!

Maar alle gekheid op een stokje: Uit mijn bescheiden lesbische ervaring weet ik nog dat er veel gediscrimineerd wordt. Toen al, maar nu nog veel meer. Onlangs is er weer een homostel in Amsterdam helemaal in elkaar geslagen. Maandenlang het ziekenhuis in, dat kaliber. Verschrikkelijk!

Wat moet Heks nu toch met haar pottige poten? Ze brengen me ogenschijnlijk in de problemen. Het is de enige verklaring die ik heb voor het feit, dat ze altijd mij moeten hebben in het verkeer.

Ik denk dat ik maar een ringvingerverkleining ga aanvragen bij de plastisch chirurg. Of transplantatie van het topje van mijn ringvinger naar mijn wijsvinger. Kan ik ook beter met dat beschuldigende vingertje wijzen, dus daar word ik wellicht wat wijzer van. Zodat ik minder van de wijs raak in het verkeer. Het gaat me vast veel ellende schelen!

Zou het vergoed worden door mijn ziektekostenverzekeraar? Er is tenslotte wel sprake van ondraaglijk lijden en tevens is deze materie wetenschappelijk bewezen! Ha!

Of zal ik het maar weer met een korreltje zout nemen, al die wauwse wetenschap? Lesbische handen aan het lichaam van een heteroseksuele vrouw verwijzen die hele studie toch zeker in 1 klap naar het rijk der fabelen?

Overigens acht ik de kans ook groot dat dat hele onderzoek naar homohanden uit de duim is gezogen. Een behoorlijk homofoob exemplaar in dit geval. Duimzuigen gebeurt zo vaak in de wetenschappelijke wereld, de universiteiten staan er bol van. Net als de politiek.

Niet zo gek, dit kinderlijke gedrag op zulke plekken zo in zwang is. Het percentage narcisten is bijzonder hoog in zowel de wetenschappelijke wereld als in de politiek. En laten dat nou hele onvolwassen mensen zijn…….

Daar zouden ze eens onderzoek naar moeten doen, de grote kromme zuigduimen van malafide wetenschappers en politici! Dat lijkt me nog eens echt relevant!

Vingerlengte voorspelt empathie. En volgens mijn korte wijsvingers bezit ik die eigenschap niet…….