Vanmorgen word ik vroeg wakker. Waarvan? Geen idee. Een geluidje. Of is het Snuitje? Mijn 17 jaar oude katje. Nog steeds in leven tegen alle verwachtingen in. Met behulp van een kwart tartaartje van de ambachtelijke slager elke dag. En een kwart tabletje Mitrazapine om de zoveel dagen.

Door die pilletjes gaat ze keihard miauwen. Soms. Niet altijd. Midden in de nacht ook. Vlak naast mijn oor. Maar vanmorgen is het niet mijn intussen stekeblinde plaaggeest, die me wekt. Ik ben gewoon uitgeslapen. Een unicum. Na een ongelofelijk brakke nacht weliswaar.

Eigenlijk moet ik nu de online Matthäus Passion inzingen, maar de link is me veel te laat toegestuurd. In plaats van vorige week kreeg ik em pas gisteren. Het is nogal ingewikkeld allemaal. Je moet zus en zo en goed opletten, dat je de bestanden van de juiste benaming voorziet. Je moet het hupperdepup op die manier uploaden. Het duizelt Heks.

Dus besluit ik gisterenavond het maar te laten zitten. Om nu om vijf uur op te staan om met een stem als een cirkelzaag al die koralen uit mijn strot te persen lijkt me niet plezierig.

Leuk project, maar te kort dag voor Heks. Vooral nu ik niet de juiste informatie heb gekregen vorige week. Ik zie mezelf maar als donateur van de Schone Kunsten. Zo sponsor ik ook nog de bioscopen. De culturele sector krijgt harde klappen, want ze zijn volstrekt overbodig natuurlijk: Niet bepaald een vitaal beroep, als je wilt overleven van een dodelijk virus.

Maar het zijn wel de vitamientjes van een vreugdevol bestaan, al die creatieve uitingen. Schoonheid heeft Heks altijd getroost. Mooie poëzie heeft me bijvoorbeeld door een zware pubertijd heen geholpen. En ook nu zie je dat er veel troost uit gaat van alle creatieve initiatieven links en rechts. Deze online Matthäus is er eentje van.

Maar ook allerlei initiatieven om thuisgeïsoleerde medemensen een hart onder de riem te steken getuigen vaak van enorme creativiteit en vindingrijkheid.

‘Ik heb mijn buurman van 93 opgebeld, Heks, we hebben wel anderhalf uur aan de telefoon gezeten, wat een leuke man!’ vertelt de Don me vorige week, ‘Zondag wordt het mooi weer. Ik heb hem uitgenodigd op de borrel….. Op het balkon!!!! Hij op de zijne en ik op de mijne….’

Een groot succes. Buurman krijgt een lekkere haring van de Don. Daar is hij blij mee! Hij zit al weken alleen binnen. Deze afleiding is zeer welkom. Ze kletsen honderduit.

Heks is best jaloers. Ik heb weinig leuke buren in de buurt.  Behalve een lieverd direct naast me, maar die zie of spreek ik zelden.

De bovenbuurman heeft hij mijn computer water gegeven vorige week. Mijn geschreeuw dat niet alleen zijn planten nat werden negeerde hij voor het gemak.

De computer heeft het overleefd. ik heb hem direct droog gemaakt en in veiligheid gebracht. Heks was er snel bij en goddank niet net eventjes in de keuken aan het rommelen of iets dergelijks.

Gelukkig heb ik mijn online-retraite van Thich Nhat Hanh nog. Daar kan ik zo lang over doen als ik wil en dat is meer iets voor Heks. Snelle acties onder hoge druk krijg ik niet meer voor elkaar. Maar lekker langzaamaan in en uit ademen….. Dat zal wel gaan.

‘Wat zijn we gezegend,’ zeggen de Don en Heks tegen elkaar aan de telefoon. We bellen elke dag met elkaar. Vanuit onze mooie huisjes. Met een eigen douche en toilet. Een keuken en een paar slaapkamers. Thuisisolatie is prima te doen in ons kikkerlandje.

Soms hebben we elkaar niets te melden. We maken natuurlijk geen zak mee. Maar doorgaans kletsen we elkaar de oren van het hoofd. Met verhalen uit de oude doos. Of we filosoferen over het leven. Momenteel is ook de politiek regelmatig aan de beurt.

‘Je hebt helemaal gelijk, Heks,’ zegt de Don dan. Als ik weer eens mopper op het hopeloze beleid of het asociale gedraag van hardlopers. Maar we zijn het er intussen ook over eens, dat onze premier zo gek nog niet is. Hij houdt zich staande. Zegt niet al te gekke dingen. En de stomme fouten, die hij heeft gemaakt bij de aanvang van de crisis, worden werkelijk in elk land gemaakt.

Een echte fan zal ik nooit worden. Daarvoor ben ik teveel een ouwe socialist. Maar toch petje af. Het lijkt me een kutvak. Dat vinden politici zelf meestal niet. Ze genieten ervan om iets in de melk te brokkelen. Wat dan ook. Als ze maar lekker kunnen brokkelen. Ook zitten er veel narcisten tussen. Vooral op hoge posities…..

Kijk naar wat er in de Verenigde Staten gebeurt.  Daar wordt de bevolking systematisch gegaslight door hun psychopathische leider. Dat kan je er dan echt bij gebruiken, bij alle ellende.

Het zal nog wel eventjes gaan duren allemaal. In Parijs zijn de hordes hardlopers aan banden gelegd, ook hier ben ik jaloers op. Heks baant zich dagelijks door een menigte kwijlebabbels op loopschoenen. Ook loopt de stad met het mooie weer vol dagjesmensen…….

Soms zou ik willen, dat de Nederlanders volksaard niet zo antiautoritair was. Dat handhavers mensen massaal naar binnen konden drijven. Als schapen. Makke schapen.

Maar ja, dan kon ik ook niet meer lekker fietsen met mijn hondje. ‘Ik slinger tegenwoordig met een dummy van VikThor als mensen geen afstand houden. Als ze niet opzij gaan krijgen ze een knal….’ vertrouw ik de Don toe. Hij ligt in een deuk, ‘Ik zie het voor me Heks.’

‘De meeste mensen moeten er om lachen. Ze begrijpen de boodschap. Op die manier houd ik ook die gekken op racefietsen in bedwang. Die gaan door muren en beton, puffend en hijgend. Dwars door alles heen. Maar die woest slingerende knaloranje dummy schrikt ze toch af!’ grinnik ik er achteraan.

Het wordt wel steeds lastiger om veilig met VikThor op stap te gaan, want nu zit ook de berm van de Singel vol met picknickende studenten. De rest van dit studentikoze volkje zit breeduit uitgestald op de stoepen van hun overvolle huizen in de binnenstad. Precies zoals Heks vroeger met haar huisgenoten. Met kratten bier en flessen wijn…… Als toeschouwers op een tribune. Wij Leienaars hebben ongewild publiek.

Wij vormden echter geen gevaar door met z’n allen op die stoep te zitten. Er was nog geen Corona. Wij kregen indertijd met aids te maken, maar dat liep je niet op de stoep zittend op…….

Al die mensen, die de straat op gaan…… Het wachten is op de volgende piekervaring van dit virus, een nieuw dieptepunt voor de IC….. Olé,olé! 

Nee, we zijn er nog niet.