Vorige week donderdag begint de dag met gekots. Mijn viervoetige vriend keert met veel misbaar zijn maag om precies naast de schoen van Blonde Buurman, die me helpt met de administratie. Een veeg teken van dankbaarheid…….

En nog een keertje midden in de woonkamer. Oh jee. Een hondengriepje?

De gehele dag ligt mijn monster gestrekt. Een dag later begint hij ook aan de andere zijde van zijn darmkanaal tekenen van een flinke buikgriep te vertonen. Heks zet alle zeilen bij. Ik mik op beproefde huismiddeltjes. Helaas blijft het tobben met mijn hondje. De gehele week lukt het me niet om het arme beest er bovenop te krijgen.

Pas na een bezoek aan de dierenarts en een antibioticakuur trekt mijn jongetje een beetje bij.

Derhalve heb ik zeeën van tijd. Ik hoef immers nauwelijks aan de wandel. Heks gaat lekker naar de bioscoop. Eerst maar eens naar Green Book. Ik heb er goede dingen over gehoord en gelezen. En ook veel gezeik.

Met name in de Verenigde Staten is de prijswinnende film slecht ontvangen. Want niet zwart genoeg. Teveel vanuit het blanke perspectief gemaakt. Bladiebladiebla. Het zal wel. Ik ga het zien. Met mijn eigenste hekseneksteroogjes.

Wat is het heerlijk om s’middags naar de bioscoop te gaan. Vooral als het zulk pisweer is als het vorige weekend. ‘Het voelt een beetje als spijbelen,’ vertrouwt een vriendinnetje me onlangs toe. Ook zij heeft zo’n Cinnevilepas. Ook zij gaat nu heel regelmatig een filmpje pakken op een vergeten zaterdagmiddag.

De film Green Book is een absolute aanrader. De film, inderdaad vanuit het perspectief van een blanke man geschoten, vertelt het verhaal van een Italiaanse uitsmijter en een geniale Afro Amerikaanse pianist die samen gaan toeren door het Zuiden van de Verenigde Staten in 1962. Ten tijde van de apartheid dus. De Italiaan moet de zwarte man beschermen.

En dat is hard nodig blijkt. Wat je ziet aan taferelen is ten hemel schrijend. Ik ga het niet allemaal vertellen natuurlijk, maar onze landelijke Zwarte Pietenproblematiek valt er volledig bij in het niet.

Dit is waarom allerlei mensen buiten regelrechte kaaskoppen zo heftig over doen over Sints’ domme Moorse knechtjes. Als je dit ziet wil je nooit meer ergens een Zwarte Piet zien. Wil je niets meer zien dat naar deze afschuwelijke praktijken verwijst of zou kunnen verwijzen. Laat staan dat het onbedoeld de associatie oproept.

De film is ondanks de heftige thematiek licht van toon. Met enige regelmaat ligt het publiek dubbel van de lach. Het is bepaald geen straf om de film uit te zitten. Dat vind ik best knap. Geen moraalgeridder. Geenszins.

De Italiaanse uitsmijter, niemand minder dan Tony Lip, de beroemde vertolker van maffiabaas Carmine Lupertazzi in de Sopranos, heeft zijn levensverhaal ooit opgetekend. Hoe hij als racistische eikel met een geniale zwarte homoseksuele pianist op reis ging. Hoe het zijn leven veranderde. En zijn kijk op andere rassen. Hoe het een levenslange vriendschap met de man in kwestie opleverde.

De zoon van Tony Lip heeft het script geschreven. Beide partijen zijn uitgebreid gehoord. En toch is er nu allerlei gemekker over die film. Nou, schiet mij maar lek. Heks vindt het een prachtige film!

Ontroerend en met veel liefde gemaakt. Het ontgaat me volkomen wat er op deze film aan te merken zou kunnen zijn. Veel slechtere films met absoluut triviale thematiek worden met enige regelmaat de hemel in geprezen. Neem bijvoorbeeld ‘The Favorite’. Iedereen loopt er mee weg, maar Heks is tijdens het kijken in slaap gevallen. Geen zak aan. Zelfs niet geschikt als lesbische soft porno. Louter de kostuums zijn het bekijken waard.

Zondagmiddag ga ik alweer naar een film. ‘Het wonder van Le Petit Prince.‘ Opnieuw een aanrader. Voor mensen, die net als Heks heel veel van dit mooie boekje houden. De filmmaakster neemt ons mee naar allerlei uithoeken van Moedertje Aarde, waar mensen dit kleinood koesteren. Het is op de bijbel na het meest vertaalde boek ter wereld. En in tegenstelling tot de bijbel hoef je er niet doorheen te worstelen. Het leest als een trein.

‘Ik heb daar nooit doorheen kunnen komen, Heks,’ Kras vindt Le Petit Prince helemaal niks. Ik heb hetzelfde met Tolkien. The Hobbit ging nog net, maar als die boeken vol trollen en elfjes? Wat een overkill! Geen doorkomen aan. Vooral omdat het maar een flauw aftreksel is van mijn persoonlijke belevingswereld. En een weinig accurate…..

Activisten bevorderen juist racisme