Vandaag ben ik met een nieuw medicijn gestart, D Ribose, veel MEers krijgen er meer energie van. Dat lijkt me wel wat. Vooralsnog lig ik behoorlijk voor pampus van alle vroege afspraakjes met m’n mannetjes. En ook het dagje zingen heeft er behoorlijk ingehakt. Ik kom dan ook tot niets. Beetje wandelen met hondje. Uitrusten.

CUTE

Vanmiddag ben ik wel even naar het ziekenhuis gegaan om Tanneke op te zoeken. Ik had me voorbereid op een hele zieke en afwezige vriendin, maar tot mijn verbazing en opluchting zat ze in een stoel naast het bed. Ze keek me helder aan met haar felle bruine ogen; Haar lieve gezicht begon te stralen. Genoeg pit zo te zien! De olifantenpen, die ik afgelopen weekend op de kop had getikt werd goed ontvangen.

Zo heb ik een heel gezellig uurtje doorgebracht samen met haar en haar dochter en nicht. Ze was wel helemaal op aan het eind. Er is nog een hele weg te gaan…

Op zich zijn ziekenhuizen natuurlijk vreselijke oorden. Hoezeer medewerkers ook hun best doen, er gaat altijd van alles fout. En veel menselijkheid is wegbezuinigd…. Ook kun je pech hebben met een zure zuster. Daar zag ik weer een sterk staaltje van voorbij komen vanmiddag.

MET ZIJN RONDE BUIK

Goddank heeft Tanneke een paar geweldige waakhonden. Vanmiddag zaten er twee bij haar bed…. Met name haar jongste dochter vecht als een leeuwin om te zorgen, dat het haar moeder aan niets ontbreekt. Ze heeft een medische opleiding, dus de heren en dames doktoren kunnen niet zo gemakkelijk om haar heen. En je maakt haar niks wijs!

Mijn varkentje zat al die tijd rustig in de auto te wachten. Als beloning gingen we nog even lekker het bos in. Verder zat er niets meer in. Eten uit de vriezer en daarna in de relaxstand. Ik kan niet wachten tot dat nieuwe middeltje gaat werken. Als het al iets voor me gaat doen. Meer energie… Lijkt me heerlijk!