Dinsdagmorgen vroeg staan de Mannetjes van Portaal weer op mijn stoep. Vandaag wordt de badkamer afgemonteerd. Tot mijn vreugde blijken ze vandaag ook de elektriciteit er weer op te zetten. Een dag eerder dan gepland. Het is dus  opeens de laatste dag van de badkamerverbouwing! Hoera!

De Mannetjes gaan voortvarend aan de slag. Nou, Mannetjes….. Het zijn twee beren van kerels. Dat heeft consequenties merk ik later. De spiegel in mijn badkamer wordt zo hoog opgehangen, dat ik er nog net mijn kruin in kan ontwaren….. Ook de douchekop hangt op reuzenhoogte. Maar dat ontdek ik pas laat in de avond!

De Zingende Stukadoor is weer van de partij. Ik hoor zijn heldere stem galmen in de extreme lege badkamer-akoestiek. ‘Je kunt wel meedoen met Idols,’ roep ik hem toe in het voorbijgaan. ‘Dat heb ik al gedaan,’ hij kijkt me treurig aan, ‘Ik lag er gelijk uit.’ Zijn maat staat te schuddebuiken van de lach. ‘Waren ze erg gemeen tegen je?’

Heks moet ook lachen. Ik denk aan al die valse juryleden bij dergelijke programma’s. Juist die gemene types zijn zelf vaak niet al te best in hun vak of enigszins op hun retour. En hebben zodoende alle tijd voor die gekkigheid! Zoals altijd met mensen, die zelf niet al te best presteren weten ze als geen ander hun opponent, de arme kandidaat, in zijn of haar zwakke plek te treffen….

Aan het eind van de ochtend komt mijn hulp. Gelukkig maar, want ik zit zo ongelofelijk in de troep, dat ik er zelf geen gat meer in zie. ‘Maak de WC maar goed schoon. Er is net een nieuwe pot geplaatst, dan kan ik vanmiddag de boel weer inruimen,’ Ik wijs op een kist met toiletartikelen in de hal. Ze loopt naar de keuken om een emmer met water te vullen.

‘Heks, er is geen water!’ Verbaasd loop ik naar de badkamer. Ik hoor toch geluiden? De radio tettert me tegemoet, maar de Mannetjes zijn verdwenen. Ze blijken te zijn gaan lunchen, ontdek ik als ik nijdig naar mijn woningcorporatie bel. Over een uurtje zijn ze terug. Maar over een uurtje is mijn hulp weer weg! Ik schreeuw nijdig in de hoorn, dat er iemand het water erop moet komen zetten…… En wel nu!

’s Middags moet ik naar de mondhygiëniste. In de originele planning geen probleem, maar opeens blijven de Mannetjes de hele dag. Ik schop ze om half drie de deur uit en scheur door de stad richting Warmond. Precies op tijd schuif ik de praktijk binnen. Ik meld me aan, poets mijn tanden nog maar eens goed. Geduldig wacht ik op mijn beurt.

Ik wacht en wacht. Na een kwartier vraag ik aan de balie of er soms iets verkeerd is gegaan. Ze bellen haar op, melden me nog maar eens aan. Er komt een echtpaar naar buiten. Ze zijn wiebelig en melig. Als ik vraag waarom het zo lang duurt roept de man dat de mondhygiëniste allemaal bloed aan het opdweilen is….. Intussen is ze al bijna een halfuur te laat. Ik moet zometeen weer terug voor de Mannetjes!

‘Oh, ik dacht dat u om kwart over drie zou komen,’ sukkelt de behandelaar me tegemoet. Misverstand! Ze geeft me een absolute turbobehandeling. Een kwartier later sta ik met een opgefrist gebit weer buiten.

Thuisgekomen maken de Mannetjes hun klus af. Ze ruimen de boel op. De verwarming wordt bijgevuld. De Zingende Stukadoor ontlucht de radiator in mijn keuken. ‘Ga je nog eens meedoen met een talentenjacht?’ informeer ik langs mijn neus weg. ‘Ah joh, ik heb nooit meegedaan. Ik ben toch niet gek. Welke debiel doet er nou mee aan zoiets? Dan spoor je niet!’

Hij heeft me bij de neus gehad! En zijn collega ook. We zijn er allebei vol ingetrapt! Opeens realiseer ik me, dat hij me de afgelopen twee weken bij voortduring in de zeik heeft genomen met zijn trieste verhalen en gekwelde blikken. Wat een komediant!

‘Je kan mooi zingen hoor!’ complimenteer ik het boefje nog maar eens. ‘Dank u wel mevrouw!’ Leiperd, denk ik erachteraan. De werkzaamheden zijn afgerond. De mannen ruimen op en vegen de boel nog zo’n beetje aan. Opeens zijn ze verdwenen. De klus is geklaard! Hoera!

De rest van de dag lig ik gestrekt. Frogs heeft het hondje opgehaald. ’s Avonds reanimeer ik mezelf weer tot leven om naar het koor te gaan. Ik eet een diepvriesmaaltje. Haal een kwast over mijn gezicht. Zoek me een ongeluk in die enorme bende in mijn huis naar mijn tas met muziek en standaard. Kortom: Het heeft wat voeten in de aarde voor ik bepakt en bezakt bij mijn auto sta.

Opeens vraag ik me af waar ik nu eigenlijk mee bezig ben: Alles doet pijn. Al mijn spieren zijn zwaar. Ik ben doodmoe, misselijk….. Ik heb stampende hoofdpijn…… En keelpijn natuurlijk, de grote zwakke plek van ME-patiënten.

De koek is echt op bij Heks. Opeens zie ik de belachelijkheid in van mijn poging om toch naar het koor te gaan vanavond. ‘Je bent gek, Heks, ga toch gewoon lekker naar huis. Kruip in je bed. Slaap tot je je weer wat beter voelt!’

Zo sjok ik dan met mijn muziektas in de hand op mijn gemak weer naar huis. Later meldt Frogs zich bij me. Hij brengt het hondje terug. Eigenlijk moet hij vanavond lesgeven, maar het gaat niet door. Wat gezellig voor mij! Snel schenk ik hem een glas wijn in. Zo kletsen we nog een hele tijd over de kleine dingen van het leven.

Tot besluit van de dag neem ik een heerlijke douche in mijn nieuwe volledig lege galmende badkamer!!!!! Heerlijk!