Zaterdagmorgen sta ik brak en wiebelig naast mijn bed. Het is pas kwart over zeven en ik heb niet al te best geslapen de laatste twee nachten. Mijn hersenpan draait overuren in een poging dingen op te lossen, die onoplosbaar zijn. Hoe meer ik probeer de emotionele kluwen, waarin ik de laatste tijd verzeild ben geraakt, te ontwarren, hoe meer ik erin verstrikt raak. Het is onbegonnen werk….

Ik wek mezelf tot leven met een straf bakkie koffie. Sloom beweeg ik me door het huis. Ik moet mezelf bij elkaar rapen. Over een uur staat mijn heksenvriendin op de stoep. Traag is het woord vandaag. Uiteindelijk sta ik dan onder de douche. De bel gaat. Jeetje. Het is al bijna half negen. Ik hoor eigenlijk al helemaal aangekleed, bepakt en bezakt klaar te staan! Ik gris wat kleding uit de kast en kleed mezelf in een rap tempo aan. Een kwartier later ben ik dan toch nog zo ver.

Gelukkig hebben we een zeer ruime marge genomen qua tijd. We arriveren dan ook ruim op tijd in Den Haag op het heksenfestival. Uit heel Nederland zijn medeheksjes gekomen in gezelschap van hun kristallen schedels. Ook Heks heeft haar stenen vrienden meegebracht.

In de ruimte staan al de nodige schedels opgesteld. Sherry Whitfield, de hoedster van de oude schedel Synergy, wappert door de ruimte met een waaier. ‘Oh, it’s so hot!’ roept ze uit, terwijl ze de aangevoerde schedeltjes in het veld zet. Intussen is ze gefocust op de balans binnen dit veld. Ze praat met de schedeltjes en maakt af en toe een grap. Ik zet mijn exemplaren op de grond buiten de cirkel.

‘Meer schedels’, roept Sherry, ‘Wie heeft er nog een paar?’ Heks geeft een paar piepkleine schedelhangertjes. Ze krijgen ook een plekje. Uiteindelijk is Sherry, de kleine roodharige vos, tevreden. Ze zwaait met haar staart en neemt plaats op haar stoel.

Niet veel later zoekt iedereen zijn of haar plek op. Uit een grote speciale tas komt de oude schedel tevoorschijn. Sherry plaatst em op een speciaal gemaakte standaard, waar blauwig licht in is aangebracht. Dat schijnt door de schedel en geeft het geheel een blauwige gloed.

Synergy met zijn blauwe lamp

‘Waarom zet je Synergy op dat blauwe licht?’ vraagt één van de cursisten, ‘Ik vond het mooier zonder licht….’

De hoedster van de oeroude schedel begint te lachen.’The skull asked for it. I had this thing specially made for him. The light was supposed to be like a rainbow. That was my plan…’ Sherry zit geanimeerd te vertellen over hoe de schedel zelf bepaalde welke kleur het licht heeft dat door hem heen schijnt.

‘Deze standaard is vooral bedoeld om de schedel te stabiliseren. Zo kunnen mensen mijn kristallen vriend aanraken, zonder het gevaar te lopen hem perongeluk op de grond te stoten. Ik had dus een fantastisch regenbooglicht besteld. Onverwoestbaar volgens de maker. Na een kwartier begaven alle lampjes het, behalve de blauwe. Zo wil Synergy het nu eenmaal. Ik heb me erbij neergelegd!’

Zo ziet Synergie eruit zonder blauwe lamp

Om tien uur opent onze docente haar mond en begint te praten. Met een paar kleine pauzes en een lunch tussendoor vliegt de dag voorbij. Onze oren flapperen van alle rare verhalen. Als ikzelf niet zulke bizarre avonturen had beleefd in mijn mislukte leventje dan zou ik denken dat ze het allemaal uit haar duim zat te zuigen. Het is heerlijk, al die heksenverhalen. Heks geniet!

’s Avonds stuiter ik nog uren door mijn woonkamer om alles weer een plek te geven. En dan heb ik nog een tweede dag in het verschiet! Een heerlijk vooruitzicht……