Heks zit met open mond voor de televisie.  ‘The story in the New York Times was a total fake, it’s a fake newspaper and they write fake stories………. ‘ de lelijke oude man met een geblondeerde zwabber op zijn kop murmelt er nog iets achteraan in de trant van, dat mensen die verhalen alleen maar lezen, omdat het over hem gaat. Hij, de geweldige president van de Verenigde Staten. Klinkt lekker narcistisch….

Aan een narcist heb je niets in geval van nood. Die zijn alleen bezig met er zelf zo goed mogelijk op te staan.

Dan richt die uitermate belangrijke malafide mafkees zich tot een journaliste. Iemand van de pers, die een vraag stelt. Komt overal op de wereld voor. Niet echt iets vreemds aan. De reactie van de notoire gek is echter stuitend. Het is niet de eerste keer, dat Heks getuige is van dit fenomeen: De president van de Verenigde Staten, die iedereen, die het niet met hem eens is onbeschoft schoffeert.

Een gaslightende idioot aan het hoofd van zo’n groot land tijdens deze pandemie. Nou ja. Idioten genoeg op de wereld. En vaak ook nog aan het hoofd van een groot land.  ‘It’s so disgraceful, the way you said it’ mekkert die dikke blonde adult baby tussen zijn opgespoten pruillipjes door, ‘You know you are a fake, you know that. Your whole network (CNN?), the way you cover it is fake….’

Gisteren heeft hij de arts, die hem terzijde staat al door het stof doen kruipen, omdat de goede man in alle eerlijkheid had gezegd, dat de te laat genomen maatregelen veel mensen het leven hebben gekost….. Iets, dat iedereen over de gehele wereld met eigen ogen heeft kunnen zien……

Trump, zo heet die stumper, voor het geval je dit over een paar jaar leest, wanneer niemand die vervloekte naam nog wil uitspreken, heeft ook nog de afgelopen week een flinke som gemeenschapsgeld uitgegeven aan een promotiefilmpje over zichzelf.

Al zijn foute uitspraken over de pandemie, zijn volstrekt bagataliseren van het gevaar, zijn geroep, dat het op wonderbaarlijke wijze zou verdwijnen zodra de zon zou gaan schijnen, zijn verlangen om met pasen de boel weer lekker open te gooien, zijn aanvankelijke gestook, dat het een hoax was….. alsmede zijn negeren van de feiten is uit het filmpje gelaten: De president van de VS heeft de zaken vanaf het begin fantastisch aangepakt is de boodschap.

Huh? Meuh?

Hebben die Amerikanen dan stront in hun ogen? Zien ze dan werkelijk niet, hoe ziekelijk gestoord die gek is? Het is godbetert een democratie, dat land. Men heeft die man gekozen. Iets, dat ik nooit heb begrepen. En hij wordt wellicht herkozen, we gaan het zien en beleven.

Corona maakt de wereld doorzichtig als glas. Althans voor Heks. In het licht van de pandemie wordt alles en iedereen schandalig zichtbaar. Heks kijkt zo min mogelijk naar de televisie de afgelopen week. Om mezelf niet te kwellen met dat glazen gekkenhuis. Waarin iedereen met beschuldigende vingertjes naar elkaar zit te wijzen en niemand in zijn eigen spiegel kijkt.

Maar dit is het journaal. Ik moet toch iets zien om op de hoogte te blijven….

Pasen is naadje. Heks heeft veel te veel eten in huis gehaald. Genoeg groenten voor een maand. Maar ik kan niemand op het eten uitnodigen.

Ik trek een knalgeel jurkje aan. Zet een geel eierdopachtige hoedje op mijn eierkopje. Knalgele tulpen staan her en der op de keukentafel. Op de rand van de vazen parmantige kuikentjes. Overal van die leuke kuikentjes. Heks doet haar best.

Helaas heb ik een kat, die tulpen onthoofdt. Als grote gele eieren liggen de koppen  op paasmorgen verspreid door de kamer. Maar ook de kuikentjes zijn grotendeels verdwenen. Wat gek? Gebeurt dit echt of is het fake nieuws? Probeer ik jullie wijs te maken, dat die kuikentjes een eigen leven zijn gaan leiden in Huize Heks?

Dat ze van de keukentafel zijn gesprongen, op de vlucht voor zo’n gevaarlijke kat wellicht?

Gedurende het gehele paasweekend vind ik in huis gemolesteerde kuikentjes. In de douche, onder het zitbad. Onder de keukentafel. Op de bank. Midden in woonkamer op het kleed. Zelfs op de drempel van de slaapkamer…… Zielige hoopjes geel met soms nog een eenzaam starend oogje of geknakt sneu snaveltje. Kleine oranje pootjes stekend uit een plukje verfromfraaid geel dons……

Pasen is schraal en kaal. Ik zie de Grote Vriendelijke Reus eventjes van een afstandje. We kletsen gezellig bij. Het is fijn om hem even te zien. Ik bel met de Don. We hebben elkaar echt niks te melden. Ik wandel met een vriendin en onze hondjes. Een paar meter tussen ons in en een mondkapje. Op Heks’ mond uiteraard.

Opeens weer bijna ruzie. Over de aanpak van de crisis hier in Nederland. Over de RIVM. Heks kan niet tegen het gelieg over mondkapjes. Dat die dingen nergens goed voor zouden zijn. Tenzij je in de zorg werkzaam bent.

Maar nee. Dat is allemaal niet waar. Opnieuw krijg ik een veeg uit de pan van iemand. ‘Ik ben wetenschapper,. Het is wetenschappelijk bewezen allemaal……De RIVM heeft in alles gelijk. Ik geloof alles wat ze zeggen. Want het zijn wetenschappers, net als ik.’

Sta ik toch weer van te kijken, van die uitval. Mond vol tanden. Geen zin in ruzie, ik kan er niet meer tegen. Loop op eieren de ronde uit.

Juist als wetenschapper zou je natuurlijk je bedenkingen kunnen hebben bij allerlei wetenschappelijke beweringen.

Ik heb lang genoeg in de wetenschappelijke wereld rond gelopen om te weten, dat er heel veel domme fouten worden gemaakt door wetenschappers. Dat ze doorgaans bewijzen, wat ze al denken. Dat ze menen te zien, wat ze willen zien. Niet eens expres, maar volgens het principe van de kwantummechanica. Dat er ook nog eens maar weinig oorspronkelijk wordt gedacht.

En waarom krijg ik de wind van voren? Waarom word ik gekleineerd? We verschillen van mening en is dat nu zo erg?

Heks is moe. Tweede paasdag lig ik volstrekt gestrekt. Overal pijn, zo ziek als een hond.  Ik zit er doorheen. De laatste weken zijn er verschillende mensen op mijn nek gesprongen over uiteenlopende zaken. Meest dames. Soms zeer terecht. Soms totaal onterecht. Soms ook zomaar.

Intussen zit ik zorgmijdend in mijn dooie eentje mijn pijn uit. Mijn thuiszorg komt telkens niet opdagen en laat ook niet weten waarom.

Ik draag een mondkapje voor mijn medemensen, die dingen helpen voornamelijk om anderen niet te besmetten, maar mensen spugen expres naar me. Of ze hoesten overdreven, terwijl ze hardlopend hun bacillen mijn kant op rochelen.

Een klodder spuug op de stoep op een meter afstand van waar ik fiets is ook al gebeurd. En als klap op de vuurpijl ben ik vorige week door een studente, die meende met haar zieke kop op de stoep in het zonnetje te moeten gaan zitten, onder geniest. Bizar gedrag.

‘Goed, dat je een mondkapje om hebt,’ zegt de op en top Thaise dame van het Thaise afhaalrestaurant, ‘Mensen worden heel boos op ons, omdat wij er eentje dragen…. Ze zouden blij moeten zijn! Maar nee, we worden regelmatig uitgescholden door onze klanten. Nederlanders zijn knettergek!’

Ik wil zo graag het goede zien. Hoe deze crisis ons mensheid loutert en opstuwt naar grote compassievolle hoogten.

Een keertje applaudisseren voor de zorg is een druppel op een gloeiende plaat. Eerlijk gezegd ergert het me, in het licht van al die bezuinigingen van de afgelopen jaren, om politici dit te zien doen. Om al die mensen, wiens reet het zal roesten hoe er is bezuinigd in de zorg recentelijk, de loftrompet te zien steken.

‘Ze klappen zo hard, omdat ze bang zijn zelf geen plekje op de IC te kunnen bemachtigen als ze ziek worden…’ somber ik tegen de vriendin met wie ik steeds woorden krijg over het RIVM. Hier zijn we het in elk geval over eens. ‘Ik erger me gek,’ beaamt ze.

Ik weet, dat mensen in de zorg blij zijn met het applaus. Blij met de bloemetjes en complimenten. Eindelijk krijgen ze erkenning. Voor zo lang het duurt, denk ik er dan achteraan.

Mensen in de zorg, in de vuurlinie. Die zelf vaak ziek worden. Het zelf soms niet overleven. Niks veilig achter de geraniums, maar met de neus vooraan. In de boter! Zonder de juiste beschermingsmiddelen vaak. Er blijft een enorm tekort op dat gebied. Gek toch.

Zo moeilijk is het toch niet om mondkapjes te maken?

Studenten, die een beademingsapparaat in elkaar zetten binnen 3 weken. Met alle onderdelen hier ter lande vervaardigd. Kijk, Heks, er gebeuren geweldige dingen. Die gasten hadden ook verwoed joggend een wolk virussen kunnen verspreiden. Of al voetballend op de openbare weg, zoals de studenten hier om de hoek plegen te doen. Maar nee, ze helpen ons uit de brand.

Pasen was naadje. Overal dode kuikens in Huize Heks en ik moest ook nog op eieren lopen. Heks zit op haar hulp te wachten, die weer eens niet komt opdagen. De thuishulp, waar ze als de dood voor is. Verplicht krijgt hij een mondkapje voor. Deze superverspreider uit de zorg.

Recent onderzoek heeft uitgewezen, dat het overgrote deel van de besmetting in de provincie Groningen mensen werkzaam in de zorg betreft!

De overbelaste thuiszorg. Waar ze nog steeds zonder enige vorm van bescherming van huishouden naar huishouden hoppen.