Heks zit al een tijdje in een grote verandering. Dat is altijd lastig. Mensen houden niet van verandering. Het is eng. Je weet niet wat je te wachten staat. Tevens is stilstand achteruitgang.

Verandering wordt vaak geïnitieerd door dingen waar je niet op zit te wachten. Ruzies in familie- of vriendenkring. Verlies van baan of gezondheid. Pas als het water je aan de lippen staat ben je eindelijk zover: Het roer gaat om!

In mijn leven, waar alles om liefde draait, heb ik toch regelmatig te maken gehad met mensen bij wie dat bepaald niet zo was. Het komt nu eenmaal veel voor. Mensen houden van hun schoenen en noemen het liefde. Of ze houden van geld. Jouw geld! Of van jouw schoenen…..

Angst en macht regeren de wereld. Veel mensen zitten bibberend en bevend op hun eenzame eilandje. Of ze proberen met een paar geloofsgenoten oorlog te voeren tegen de rest van de wereld.

Ook in mijn wereld, waar liefde koningin is, druipt het venijn vaak binnen. Omdat ik nog steeds een extreme tolerantie heb voor verbaal geweld en lullig gedrag gebeurt het me nogal eens, dat ik eraan wordt blootgesteld. Misschien hoopt mijn innerlijk kind nog immer op een wonder en houdt dat verlangen me zo lang gevangen in pijnlijke vriendschappen?  Het doet wel degelijk zeer als iemand me onheus bejegent. Zelfs als ik de poel van ellende waarneem, waaruit de vuiligheid ontspringt.

Die hoge pijndrempel voor dit soort zaken is echter aan verandering onderhevig. Het afgelopen jaar zijn er tot mijn verdriet en opluchting plotseling een aantal mensen uit mijn leven verdwenen, die zich schuldig maakten aan onnodig lullig gedrag. Afreageren van hun eigen ellende veronderstel ik. Lekker is echter anders.

Het mooie is, dat er dan ook ruimte ontstaat voor nieuwe mensen. Vriendinnen, die me steunen en om me geven. Zoals mijn heksenvriendinnetje. Zij kwam me laatst opzoeken toen ik zo ziek was. Met een pan vol lekker eten!

Of mijn poezenvriendin Joy. Laatstgenoemde heeft tijdens mijn vakantie elke dag mijn katten vertroeteld. Best een klusje gezien het aantal monsters in Huize Heks. ‘Ik vind het leuk, Heks!’ krijg ik steevast te horen, als ik haar bedank voor de goede zorgen. “Ik doe het graag voor je!’

Mensen, die je naar beneden halen, het licht in de ogen niet gunnen, je uitschelden of onderuit trappen…. Wat heb je eraan? Mensen, die hun eigen frustraties op je botvieren… Wat moet je ermee? Zij zijn natuurlijk van hun rotgevoel af. Want zo werkt het.

Maar als je niet uitkijkt ben je een vat vol frustraties van anderen. Voel je je boos, maar het is niet jouw woede. Ben je depressief, maar het is niet jouw depressie.

Paranormale mensen lopen altijd behoorlijk wat extra risico in dit opzicht. Als kind hebben ze al geleerd om als een soort psychische spons alle ellende uit de omgeving op te zuigen, teneinde vrede en harmonie te bewerkstelligen. Menig heksenkind gaat hier op jonge leeftijd bijna aan onderdoor.

Ik heb geleerd, dat je mensen hun ellende moet gunnen. Het is van hen. Ze mogen ermee doen wat ze willen. Behalve het op mijn bordje kieperen. Daar ligt al genoeg. Ik heb heus mijn eigen portie meegekregen van het leven!

Die chagrijnige kop er ook bij, geweldig!

Dat betekent niet, dat je iemand in zijn of haar sop moet laten gaarkoken. Een vriendelijk woord kost niets. Een luisterend oor is altijd ergens goed voor. Met een arm om je heen ben je niet zo alleen!