Vanmorgen krijg ik met geen mogelijkheid mijn ogen open. Slapen wil ik. Heel lang. Ik laat de kerk schieten, maar moet toch uiteindelijk met Varkentje op stap. Na sterke koffie is het zover. Het is geen straf vandaag. Prachtig weer en vrolijke mensen. Ik loop moed te verzamelen om later vanmiddag de kerstboom af te gaan tuigen. Het moet er maar eens van komen….

Afgelopen week heb ik in een halfslaap doorgebracht. Uitrusten na de feestdagen. Bijkomen van de festiviteiten. Herstellen van vakantie vieren… En een vaag virusje de deur uit bonjouren. Dat gaat me redelijk af tegenwoordig. Voorheen bleef zo’n gast wekenlang hangen en hield dan ook nog eens flink huis. Hetgeen regelmatig leidde tot complicaties.

Nu was ik vrijdag weer op de been. Een avondje naar Amsterdam resulteerde echter weer in een comateuze nacht. Ik lag gisteren al om half zeven te slapen!

Vanmiddag haal ik de lege dozen uit de berging en begin met die enorme klus: Alle versieringen weer uit de boom halen en opbergen. Ik ben net goed op dreef, als Frogs belt. Hij stelt voor Ysbrandt mee te nemen voor een lekkere wandeling. ‘Super!’, roept Heks, ‘dan kun je mooi mijn kerstboom met je pink uit het raam gooien!’

Terwijl Heks met haar boom in de weer is, heeft Varkentje de middag van zijn leven. Tegen de tijd, dat Frogs hem weer thuisbrengt is de boom kaal. Er staat een enorme berg dozen klaar om naar beneden te worden gesjouwd. Gezamenlijk werken we de boom het raam uit. Terwijl ik de boel aanveeg sleept mijn vriend het bakbeest naar de hoek van de straat. Dan zet hij alle dozen nog voor me in de berging.

Heks trakteert hem op een pilsje. Blij, dat de klus geklaard is. Elk jaar neem ik me voor het volgend jaar een keertje over te slaan. Maar ergens in december gaat het dan toch kriebelen. Het is zo gezellig in mijn opgetuigde heksenhuisje. ‘Jammer nou toch weer, Ik zou wel zin hebben om nog even onder de boom te zitten met dat biertje’, grapt Heks. We ginnegappen.

Dinsdag komt mijn nieuwe hulp. Die valt direct met haar neus in de dennennaalden. Mijn oude hulp is hier tweeënhalf jaar over de vloer geweest. Helaas kan ze niet meer komen. Heel erg jammer. Het was een fijne rustige verademing na de hectiek met haar voorganger: De stelende thuiszorg….. Het is altijd spannend, of het zal klikken. Met deze dame heeft dat vanaf dag 1 heel goed gezeten. Ze nam me heel veel werk uit handen. Ik ga haar heel erg missen!

Morgen is het weer zangdag. dus er moet geslapen worden. Alweer……