©TOVERHEKS.COM, HET ONSCHULDIGE LAM MET DE BLAUWE OGEN. DON LEO WEET DAAR CULINAIR WEL RAAD MEE……

Zacht worden, weer zacht worden. Weer acht worden. Of vier. Weer kijken met de ogen van een kind. Verwonderd. Open. Bewust van alle lagen van alle werkelijkheden. Onschuldig als een lam. Met oren. Horen: Getroost worden…..

Oorlam.

Lamstraal.

‘Ik vind mensen verschrikkelijk. Vaak,’ vertrouwd Saar me toe, ‘Dat had ik al als kind.’ We maken een enorme wandeling met onze viervoeters. Mijn frivole huppelhondje en haar woeste herplaatser, een bakbeest met rugzak. Helemaal achter het Valkenburgermeertje, daar waar bijna niemand komt, haalt mijn vriendin de muilkorf van haar monster.

©TOVERHEKS.COM, HEB JE NET JE SCHAAPJES OP HET DROGE, KOMT ER ZO’N LAMSTRAAL AAN…..

Nadat hij eerst met korf bijzonder woest met mijn hondje dolt. Te woest. ‘Hij heeft zoveel opgekropte energie…. Als hij een speeltje in zijn bek kan houden gaat het beter.’

En dat is zo. Plotseling spelen onze schatjes heerlijk langs het oude rangeerplatform. Eindeloos rennen ze achter elkaar aan. VikThor pikt de bal van Baris en vice versa. Saar en Heks zitten het schaterend gade te slaan. ‘Oh, wat heerlijk. Wat zijn het toch een schatten! En wat zijn ze happy! Nu!’

Wij ook natuurlijk. Van weeromstuit. Ook wij rennen een beetje door het struweel. Ook wij krijgen wild in onze neus. Ook wij zijn er helemaal bij. Blij! En vrij!

‘Als je contact met een kristallen schedeltje wilt maken, dan moet je helemaal in je hart komen. Dus denk aan een klein kind. Of een dierbaar dier….,’ de toverheks, die me dit vertelt reist rond met een grote kristallen schedel, Synergy genaamd, ‘Volwassen mensen zijn veel te gecompliceerd voor dit doel, daar ga je het niet mee redden!’

Saar en Heks kijken elkaar aan. Ja, het is waar. Soms tref je een wijs exemplaar. Zoals ik vandaag Saar. Maar vaak is het onwijs onwijs wat de klok slaat. En als je daar tegenin gaat….

Mensen lijden en daarom doen ze zo vreselijk. Ik spreek uit ervaring. Alle keren dat ik me hopeloos heb gedragen voelde ik me bepaald niet senang.

Het is dus niet altijd een keuze om een eikel te zijn. En voor je het weet is het een ingesleten gewoonte. Gedrag, wat je vertoont, nog voor je erover hebt nagedacht. Ingesleten eikelpatronen. Vaak door generaties heen!

Het is eerder een bewuste keuze om te ont-eikelen.

©TOVERHEKS.COM, KLOK IS DOOD. HANGT SCHEEF EN IS KAPOT……

Afgelopen week heb ik een wonderbaarlijke ervaring. De klok van mijn vader staat al een tijd stil. Plotseling besluit ik em op te winden en af te stellen. Zodat hij weer loopt.

Ik voel mijn vader in mijn kielzog, terwijl ik met mijn tong tussen mijn tanden de klok waterpas hang. Als ik het uurwerk vervolgens opwind begint de klok woest te slaan. ‘Deng, deng, deng, deng,……. Eindeloos.

Ik geef het op. De klok is boos. Er is echt iets mis met het uurwerk.

‘Kun je mij vergeven dat ik een vat vol woede was?’ Mijn vader praat alsof hij naast me staat. Het is echt heel belangrijk. Kan ik dat? Ik heb dat toch al jaren geleden gedaan. Maar heb ik dat toen echt gedaan? Bij voorbaat? Ik wist niet eens waar ik het over had!

©TOVERHEKS.COM, DE KLOK IS BOOS, HIJ SLAAT EN SLAAT ZICH EEN SLAG IN DE RONDTE

Ja, dat kan ik. Natuurlijk kan ik dat! Ik hou veel van hem en ik neem het hem niet meer persoonlijk kwalijk. Ik zie de bloedlijnen met het venijn in mijn aderen. Het is niet anders. Ik ben niet de enige. Zovele familieclans vol woede. Generaties vastgeketend door zoete wraak.. Getekend voor het leven.

Of angst. ‘Mijn voorouders dragen allemaal het angst-gen in zich. Ik heb vandaag gezeten met mijn angst,’ zegt een man tegen me tijdens de retraite in Biezenmortel. Het heeft me geïnspireerd om met mijn woede te zitten. Maar ja, je ziet wat ervan komt. Het thema nijd heeft zich rap door mijn leven verspreid.

Is zichtbaar en voelbaar geworden. Ik leer woede opeens ook kennen als een kracht. Het heeft een functie, net als jaloezie. Om iets te signaleren. Om je in beweging te zetten.

De genetische woede, of angst, jaloezie, noem maar op….. Daar kun je je maar beter van bevrijden.  Dat doet Heks dan ook. Ik omarm mijn vader in gedachten. Geef de klok nog niet op. Opnieuw probeer ik em aan de praat te krijgen. ‘Ik vergeef je, ik wil dat het hier eindigt. Dat ik iets kan keren hierin…. Voor ons allemaal. Geen ‘bloed kome over ons en onze kinderen’ meer. Bloedwraak en wrok: Ga in je hok!’

©TOVERHEKS.COM, OORLAM VOOR EEN LAM LAM MET GROTE OREN….

De klok begint te lopen. En loopt  En loopt. Tiktaktiktaktiktak. Doinggg….

Ik hernieuw een vriendschap via Facebook. Mijn oude vriend woont in Kroatië. Daar doet hij al jaren allemaal hele leuke dingen met medemensen. Onder andere smeden. De man is smid.

‘Ik ga de klok van pappa repareren en wel daar. Bij mijn vriend Smid, in Kroatië,’ plan ik overmoedig. De slinger is kapot en behoeft wat degelijk smeedwerk. Mijn lijmpistool volstaat niet meer.

Zo stromen er allemaal magische rivieren door mijn universum. En opeens komen er een aantal samen. Begin ik vreemde plannetjes te beramen.

‘En houdt die woede dan ook op?’ Heks is moe van alle aanvaringen en mijn onvermogen om te sussen, door te slikken en te harmoniseren. Volgens mijn vader wel. Zijn geestesmond beweert terstond onomstotelijk maar niet bewezen: ‘Mijn schattebout, je bent genezen!’

©TOVERHEKS.COM, VRIEND SMID SMEED HET IJZER ALS HET HEET IS!