‘U moet wel even uw broek en schoenen uittrekken. Dan zal ik eens kijken wat er aan de hand is.’ Dokter Medemens gebaart naar de onderzoekstafel. Hij gaat een echo maken van mijn knie. Maar eerst wordt ik flink gepalpeerd. Als een merrie op de paardenmarkt. Het hoort er nu eenmaal bij. Ik mag nog van geluk spreken dat ik niet in de bek word gekeken.
Althans: Nu niet. En ook niet hier. Daar heb ik dan weer een parodontologische mondhygiëniste voor.
‘Doet dit pijn?’ Valt mee. ‘En dit?’ Heks krijst eventjes. Ja, dat doet pijn. Zo werkt de man zorgvuldig mijn hele knie af. Hij buigt en strekt het gewricht. Kijkt hoever hij mijn been kan draaien. ‘Het is gek, Heks, dat gewricht is goed. Maar hier opzij zit een hele grote bult.’
Ja, ik weet het, die zit er nu alweer een jaar. Lopen en fietsen gaan best goed, maar zwemmen met die knie is een ramp. En ook op andere momenten kan ik flink last hebben.
Met een geavanceerd apparaatje neemt hij de temperatuur van de zwelling op. Die is verhoogd vergeleken met de omgeving van de bult. ‘Er zit dus wel degelijk een ontsteking. Ik maak een echo om de boel wat beter in beeld te krijgen.’
Even later zie ik de binnenkant van mijn knie voorbijkomen. De bobbel komt in beeld. Wordt vergeleken met mijn bobbelloze gezonde kniegewricht. ‘Ja, hier zit vocht. Zie je wel…..’ De dokter wijst de verschillende weefsellagen aan. Bot, spier, pees …… In mijn linkerknie zit vocht. Niet in het hoofdgewricht, maar in een slijmbeurs om de peesaanhechtingen.
Daar heb ik wel vaker last van tegenwoordig. In mijn schouders zit het ook weer te kwarren. ‘Het is gek, maar na de vorige injectie leek het wel alsof mijn hele lichaam positief reageerde. Alsof alle gewrichten een beetje minder pijnlijk werden. Hoort u dat wel vaker?’
Op dat moment begint de arts met zijn prikkenreeks. Eerst gaat er een flinke pijnstiller in de knie. Daarna wordt elk pijnplekje geïnjecteerd met cortisonen. ‘Doet het hier pijn?’ ‘Au!!!!’ ‘En hier?’ ‘AAAAaiiaai!’
‘Ik heb een patiënt, die ik eens in de drie maande in zijn bil prik met cortisonen. Zo heeft hij een voorraadje in zijn lijf om allerlei ellende te lijf te gaan. En dat helpt goed!’ beantwoordt hij vervolgens mijn eerdere vraag.
Enigszins daas zit ik even later weer aan zijn bureau. Mijn zenuwstelsel reageert verhit op deze invasie. ‘Ik weet niet wat het zal gaan doen, mevrouw Heks, het is moeilijk om een goeie diagnose te stellen op die plek, maar het is absoluut ontstoken…’
We spreken af dat ik over drie weken terug kom voor zo’n voorraadje van dit spul in mijn bil. Dat lijkt me wel wat. Precies voor mijn verjaardag ontstekingsvrij. Mooi zo. Kan ik een lekker feestje geven…..
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.