Vorige week fiets ik door de stad. Voor de apotheek staat een roedeltje honden vastgebonden aan een wandelwagen. In de wagen ligt ook een hondje. Ze blaffen vrolijk als ze Heks en Ysbrandt zien. We zijn oude vrienden.

Een man fietst voorbij. ‘Jouw hond is zeker wel blij, dat hij geen jasje aan hoeft. Hihihi,’ hij lacht me schalks toe. Maar als ik hem vertel dat er allemaal zielige gehandicapte hondjes in die jasjes zitten gaat hij direct iets in het collectebusje doen, dat op het invalidenwagentje van 1 van de hondjes is bevestigd.

Een vrouw ziet hem bezig en komt ook wat geld doneren voor de hondenopvang van mijn vriendin Doglady. Zijzelf heeft niets in de gaten. Ze staat geduldig te wachten in de apotheek. Als ik het haar later vertel moet ze lachen. En laten we wel wezen: een kleine donatie voor haar hondenparadijsje is altijd welkom.

Zaterdagmiddag ga ik op bezoek in dat paradijsje. Het is de eerste keer, dat ik bij haar thuis kom in haar kraakheldere piepkleine hondenhuisje. We hebben afgesproken voor een was-en trimsessie van Varkentje. Sinds kort heeft hij weer last van zijn vreselijke huisziekte. Ik ben alweer begonnen met de gifbaden en vieze medicijnen.

‘Het zou beter zijn als we zijn huid en immuunsysteem in een betere conditie zouden kunnen brengen. Ik heb al zoveel honden met huidproblemen geholpen. Mijn methode is zeer eenvoudig, maar het vraagt wel de nodige inzet van de eigenaar. Als je naar me toe komt zal ik het je laten zien.’

Vandaag gaan we dan beginnen. Nadat ik heb aangebeld is het een geblaf van jewelste. Alle kreupele, halfverlamde en stokoude hondjes rennen naar de voordeur. Bij binnenkomst word ik bedolven onder haar enthousiaste roedel.

Niet veel later voegt zich nog een vriendin bij ons. Haar hond had dermate ernstige huidproblemen met grote open wonden, dat ze er helemaal wanhopig van werd. Na een tijdlang het protocol van Doglady te hebben gevolgd is de hond gigantisch opgeknapt. De wonden zijn dicht, de vacht is mooi en glanzend!

Terwijl de digibeet Doglady geholpen door haar vriendin bezig is om nieuwe gehandicapte hondjes online op te snorren begin ik met het verwijderen van alle klitten in de vacht van mijn hondje. Ik kam en borstel er lustig op los.

Later verdwijnen we gedrieën in de badkamer. Varkentje laat zich geduldig wassen en masseren. Hij wordt in de crèmespoeling gezet. Zijn oorharen en pootjes worden getrimd, zijn kontje kaalgeschoren. ‘Het beste zou zijn om hem helemaal kaal te scheren…’ roept Doglady enthousiast. Oeps, dat ziet Heks toch niet zitten. ‘Misschien van het voorjaar als het niet meer zo koud is…,’ lispel ik listig. Uitstel van executie vrees ik….

Tot slot wordt mijn hele hondje gemasseerd en droog geföhnd. Hij laat het zich goeiig welgevallen. De oortjes en kont worden schoongemaakt en ingesmeerd met speciale zalf en klaar is Ys. Als we alle rotzooi weer hebben opgeruimd wandelen we nog eventjes door het Plantsoen. Nou, eventjes….. Het duurt een eeuwigheid voordat alle hondjes hun jasjes aanhebben. Ook Ysbrandt moet er aan geloven!

Kapot moe kom ik om kwart voor tien ’s avonds thuis. Vanaf drie uur ’s middags zijn we bezig geweest. Ik plof op de bank om de eerste uren niet meer te bewegen. Behalve om mijn hondje te knuffelen, want die is zo schoon en zacht. Hij ruikt heerlijk fris! De witte stukken in zijn vacht zijn spierwit.

Verrukt laat hij zich aaien en kroelen. Hij weet gewoonweg dat hij er geweldig uitziet! Ik zie het aan zijn parmantige koppie.