Oh, oh, die Rabobank. Wat een K.U.T.bank is het toch. Ondanks al hun modernistische frauduleuze praktijken blijft het een bank vol wantrouwige nurkse controlefreaks. Botte eikels. Ja, ongelofelijke boeren, ze kunnen zo meedoen in het programma van Yvon Jaspers, wat wil je? Ze stammen lijnrecht af van de Boerenleenbank!

Vorige week vrijdag 17 februari  zie ik een item van Nieuwsuur over deze hopeloze geldschieter. Medewerkers bellen alle klanten op, die naast hun Nederlandse paspoort ook nog eens een Iraans paspoort hebben. Ze stellen de meest indiscrete vragen aan deze mensen. Volstrekt idiote vragen zelfs. Alleen maar omdat ze Iraans zijn van origine. Sommigen van hen wonen hier al een eeuwigheid…..

‘Ik ben al 18 jaar klant bij die bank. Gaan ze me opeens het mes op de keel zetten omdat ik een dubbel paspoort heb,’ een vrouw kijkt verontwaardigd in de camera. Ze herhaalt de stompzinnige vragen. Of ze op vakantie gaat naar Iran. Nee dus, maar waar bemoeien ze zich mee? Waar haar ouders wonen. Huh? Of ze geld overmaakt naar familieleden. En ga zo maar door. De meeste vragen zijn compleet belachelijk.

Ook een andere dame vertelt hoe ze is gebeld door een medewerker. Zij is echter juriste en heeft intussen een hele waslijst aan klachten van andere slachtoffers van die boerenleenlulpraktijken verzameld. ‘Er is een Nederlandse vrouw, die ze het vuur aan de schenen hebben gelegd, omdat ze Iran heet, het is haar voornaam!’ De interviewster krijgt de slappe lach. Het is ook te gek voor woorden, dit ‘beleid’ van de Rabobangk.

Een dame van de gewraakte kredietinstelling komt in beeld. Ze is woordvoerster natuurlijk. Heel modern en van deze tijd. Ze liegt of het gedrukt staat. Tussen haar representatieve koeienkiezen door. Daar is ze voor opgeleid.

Ze herkauwt zo gemakkelijk op haar leugens: Misschien gelooft ze ze zelf wel. Oh, het is allemaal volstrekt normaal en legaal. De Verenigde Staten hebben allerlei sancties tegen Iran en daar moeten wij ons ook aan houden.

Ja duh. Wat nou weer?

‘De ING heeft dat verdrag geschonden en moet 619 miljoen dollar aan de VS betalen,’ ik kan later niet geloven dat dit het exact juiste bedrag is, het is zo absurd hoog! Maar het is waar: 500 miljoen euro maar liefst. Goeie hemel, daar gaan dan al je spaarcentjes in rook op. Bij de ING moet je ook al niet zijn dus. Wat een gedoe.

‘Het spijt ons als er verkeerde vragen zijn gesteld aan de verkeerde mensen. Dat is echter verleden tijd, we hebben er iets aan gedaan,’ liegt de woordvoerster vrolijk verder. ‘Oh, is dat zo? Gisteren hebben jullie medewerkers nog lukraak mensen zitten bellen met die onzin,’ krijgt ze venijnig respons van de programmamaakster.

Afgelopen week wordt Heks achtervolgd door de Rabobank. Ze schrijven en bellen me non stop. Ik spreek eerst met een man, die me sommeert om mijn roodstand aan te vullen. Nu sta ik al jaren lekker rood en daar betaal ik fors voor. Maar onlangs hebben ze de regels veranderd. Waardoor ik opeens te lang rood sta.

Heks lag nogal onderuit de laatste tijd, dus dan schiet er wel eens een brief doorheen hier en daar. Een stapeltje in dit geval. De op het oog belangrijkste brieven pik ik er dan af en toe uit, maar de rest moet wachten tot ik weer ben opgeknapt.

Zo ook de post van de bank. Dat is toch meestal meer van hetzelfde. Onzin dus. Verkooppraatjes voor foute financiële prutproducten en enge wazige wurgleningen en dergelijke. Daar kan ik maar beter helemaal niet naar kijken. Veel te gevaarlijk voor een arme luis als Heks.

Nu ik een beetje bijtrek probeer ik de achterstand op administratief gebied in te lopen. Ik vertel de man, dat ik er werk van ga maken, maar dat het eventjes kan duren. Een paar dagen hooguit. Hoe erg kan het zijn? Ik ben al 57 jaar klant bij hen!

Binnen een uur ligt mijn hele rekening plat. Paniekerige medewerkers bellen me opeens om de haverklap. Dreigen met deurwaarders. Vragen me het hemd van het lijf en maken vreemde opmerkingen en rare notities.

Dat laatste merk ik dan weer in een volgend gesprek, dan krijg ik die informatie volledig vervormd terug. Ik zou bijvoorbeeld helemaal geen eigen inkomsten hebben. En totaal niet kunnen beschikken over mijn eigen geld….

Mijn god, hebben ze soms stront in hun boerenflaporen? Ik herken mezelf amper in het verhaal.

Uiteindelijk krijg ik een dame aan de lijn, die ook alweer zo zit te panieken. Ze zet het mes op mijn strot en probeert me echt schrik aan te jagen. Het is allemaal heel erg verschrikkelijk ontzettend en ze kan niets meer voor me doen, want het systeem gaat me ontegenzeggelijk te grazen nemen blablabla.

Ik krijg een BKR registratie als ik niet uitkijk en dat is niet al te best. Brrrrr, wat ben ik bang. Nog een stigma erbij. Ik sta tenslotte ook al als psychiatrisch patiënt te boek op grond van mijn ME.

‘Ik heb nog ergens genoeg geld staan om dit aan te vullen, maar daar zit iemand op. Als het ware. Daar betaal ik me blauw aan overigens. Geheel vrijwillig. Hoewel tegen mijn zin. En die persoon is nu op vakantie. Dat heb ik vorige week ook al gezegd.’

‘En wat betreft het computersysteem van de Rabobank: Ik, met al mijn psychiatrische stoornissen, heb jarenlang geprogrammeerd en weet dat je in een procedure elke trigger kunt aansturen met een simpel PL/SQL-commando. Ik kan het nog wel voor u in elkaar knutselen ook. Maar dat hoeft niet, want het bestaat al. Uw collega heeft me er eerder deze week al over vertelt.’

De vrouw heeft nog nooit over zulke complexe materie nagedacht. Waarschijnlijk heeft ze überhaupt nog nooit haar provinciaalse hersenpannetje zo intensief gebruikt. Laat staan dat ze weet waar ik het over heb. Ze staat met haar mond vol grote gele paardentanden. Ik kan het niet zien door de telefoon, maar ik voel het. Snel gaat ze haar collega bellen. De hopeloze boerentrien. Heks staat weer eens in de wacht.

Uiteindelijk krijg ik het per gratie Gods voor elkaar, dat niet morgen de deurwaarder mijn huis leeghaalt. Ik moet praten als Brugman. Ik weet niet of ik er eigenlijk goed aan doe, want het zou wel lekker opruimen natuurlijk, zo’n gratis ontruiming. Mijn huis is veel te vol en ik heb zelf niet de energie om orde op zaken te stellen.

Maar ik bepaal toch maar liever zelf wat ik wegsmijt, anders krijg je net zo’n opruimactie als van de Stelende Thuiszorg Schaamhaar Stampiesloer een vijftal jaar geleden: Ben je al je allermooiste spulletjes kwijt en laten ze een complete puinhoop achter.

Dat enge wijf was in dienst van de meest vreselijke thuiszorgorganisatie ter wereld genaamd Activite. Die club heeft me overigens gewoon laten barsten achteraf. Ondanks het feit dat Stampiesloer ook nog 250 gouden sierraden van anderen had gestolen. Ik heb mijn spulletjes niet teruggezien door de lakse houding van Activite……Hup, alles in de doorpot en mevrouw Toverheks is goddank op grond van haar ME uitgeroepen tot psychiatrisch patiënt. Dus die is gek. Wij niet.

Ja, alsof je psychiatrisch patiënten zomaar mag bestelen… Die weerloze groep mensen.

Hopeloos.

Als het tekort op mijn bankrekening is aangevuld krijg ik weer een medewerker aan de lijn. Mijn rekening is nog steeds geblokkeerd. Je zou toch denken dat die blokkade door het zo gevreesde systeem zou worden verwijderd……

Poeslief staat ze me te woord. Zal ik het woord Iran terloops laten vallen in ons gesprek? Vertellen dat ik er heen ga op vakantie. Of uit mijn duim zuigen dat mijn kat Iranja heet en mijn hond Irakeessie….. Kijken wat er dan gebeurt……

Ik ga maar eens op zoek naar een andere bank. Ik ben wel klaar met deze club. Vooral na het zien van dat televisieprogramma. Het zijn echt eikels. Ze stellen echt impertinente vragen. Ze hebben echt onopgevoede botterikken in dienst. En de interne communicatie is inderdaad hopeloos! Al mijn eigen ervaringen bevestigd…..

Het ligt niet aan mijn perceptie!

Of wacht, ik heb een veel beter idee: Ik stop mijn geld gewoon weer in een oude sok!