Heks heeft zichzelf toegesproken. En ze heeft zichzelf iets beloofd.

Na jaren achterstallige woede oprispen en onmachtig schelden in mijn eentje is het mooi geweest. Ik snap nu eindelijk dat ik er niet aan ontkom om al die onwelkome gevoelens te voelen. Niet als ik wil veranderen. Meer van hetzelfde is geen optie meer, want de schellen zijn van mijn ogen gevallen. In etappes. Langdurige ellendige zeewaterige etappes. Tegen de klippen op. Met tegenwind. Tegenstorm.

Zo dus.

Op televisie is het Carbonara effect bezig. Een goochelaar neemt mensen systematisch bij de neus met allerlei fantastische lulverhalen. Hij verandert bijvoorbeeld zijn vriendin in een kip. Veel heren zouden het verschil niet eens zien, maar de dame, die hij beduvelt is met stomheid geslagen.

‘Dat is je vriendin, denk ik,’ fluistert ze angstig nadat de bewuste vriendin in een creepy kraakpand vol pentagrammen, gedroogde kippenbotjes aan een koord en bloederige teksten op de muur, met mobiele telefoon en al is ontploft voor haar ogen.

Er staat opeens een bruine kip precies op dezelfde plaats. Hekserij natuurlijk. Ze gelooft het direct. Als ik beweer met overleden dierbaren te praten word ik voor gek verklaard, maar je vriendin veranderen in een krielkip is gewoon uitermate geloofwaardig.

Mensen zijn volledig Ver-Harry-Potterd de laatste decennia. Compleet van de pot gerukt natuurlijk.

Als je beweert dat alles energie is en begint over heilige geometrie kijken de meeste mensen je heel glazig aan. Ook het bestaan van leven buiten onze blauwe planeet vinden hele volksstammen uiterst onwaarschijnlijk. Maar idiote denkbeelden over een mannelijke god, die vindt dat seks voor het huwelijk zonde is en beffen niet halal vinden gretig aftrek.

Ook deze gekke illusionist gelooft men graag grif. Negen van de tien mensen, die hij voor het lapje houdt trapt daar helemaal in. Hoe onzinniger het verhaal, hoe dieper hun geloof!

Ik loop een laatste ronde door de wijk met mijn hondje. Het is laat. De maan staat aan de heldere hemel. Ik kijk zo het heelal in. Kijkt het heelal naar mij? Ziet het me hier lopen in die nauwe straatjes?  Op die kleine klinkertje?

Onder de klinkertjes begint nog een wereld. Wat weten we eigenlijk van wat zich allemaal in Moedertje Aarde afspeelt?

De goochelaar op televisie jaagt een jongeman de stuipen op het lijf door een aantal tuinkabouters te verplaatsen. De heren zijn samen een tuintje aan het opknappen. De goochelaar doet zich in dit item voor als hovenier.

De stenen kabouters staan plots in een kring om hen heen. Brrrrrrr……..De jongeman schrikt zich een ongeluk. Doodsbang is hij, vooral als blijkt dat 1 kabouter de autosleutels heeft afgepakt……. Ze zitten stevig vastgeklemd in zijn keramieken knuistjes.

Heks zit te schudden van de lach. Mensen zijn zo goedgelovig. Ik heb me ook jaren laten bedotten. Niet door dit soort onzin, maar door gewone medemensen. Vooral door de meer narcistische variant daarvan.

De kunst is om dingen te zien voor wat ze zijn. En niet verbitterd te geraken.

Geloof je dan helemaal niet in magie, Heks? Juist wel. Het hele leven is magisch als je er oog voor krijgt. Het verandert modder in lotussen. Alleen: Zolang je nog in de shit zit merk je er weinig van.

De wereld is vol magie. Alle werelden. Kabouters zijn vaste bewoners van mijn heksenhuis. Dat gedoe met sleutels ken ik ook van hen. Ze verstoppen de mijne met enige regelmaat! Gewoon voor de grap. Verder zijn het prima huisgenoten. Ook heb ik hier meermalen een geliefde in een stuk pluimvee zien veranderen. Soms een goudhaantje. Meestal haantje de voorste.

En dat terwijl veranderen toch zo ontzettend moeilijk is voor ons mensen. Uit je groef komen. Je ogen openen voor de werkelijkheid. De ander zien en vooral jezelf zien. En dan de hele mikmak vergeven.

Want laten we wel wezen: De mensheid klungelt maar wat aan. Zelfs de ergste narcist is in wezen niet benijdenswaardig. Het zijn misschien klootzakken en stomme mutsen, maar wel verrekt eenzame klootzakken. En godverlaten duivelse dozen.

‘God, wij zijn geschapen naar jouw beeld staat er in de bijbel. Dat zit me dwars. Want kijk naar ons mensen: Onbetrouwbaar, onbebouwbaar, wispelturig, hebberig, afgunstig, geniepig, gemeen en ga zo maar door. Iedereen heeft deze eigenschappen in mindere of meerdere mate. De huidige maatschappij speelt volledig in op die kwalijke kwaliteiten. Alles is een wedstrijd. En valsspelen wordt beloond.’

‘Kijk maar naar dat walgelijke televisieprogramma ‘Utopia’, waar mensen elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Ik kan er gemiddeld niet langer dan een kwartier naar kijken. Dan ben ik instant depressief.’

Zijn wij naar Gods beeld geschapen? Of hebben wij God geschapen naar ons beeld? Ziet een vis een geheel andere Schepper? Of een krielkip? Mijn Boeddhistische leermeester Thay beweert het laatste.